Ինչպես պայքարել աղանդների դեմ?

[MONK]

Այն, որ աղանդները վտանգ ներկայացնում են, դրա հետ համաձայն են անգամ այն մարդիկ, ովքեր հարցը չեն դիտարկում զուտ հավատի տեսանկյունից, և որ աղանդների դեմ պայքար պետք է մղվի, սա նույնպես հասարակության տարբեր շերտերի կողմից առաջ քաշված խնդիր է: Սակայն ինձ հետաքրքիր է իմանալ, թե ով ինչպես է պատկերացնում այդ պայքարը: Գուցե հնչած տարբեր տեսակետները մեզ կօգնեն առավել համակողմանի պատկերացում ունենալ խնդրո առարկայի շուրջ և որոշակիորեն պայմանավորեն մեր մոտեցումը այդ հարցին: 

[Maro]

Գիտեմ, կարծիքս գրեմ, շատերը այստեղ նեղանալու են....

Պետք է պայքարել ամեն մի ունեցած հնարավորությունով, նաև կառավարության միջոցով` օրենքի միջոցով:
Բայց, չգիտեմ ինչի հետ է կապված, այսօր  հայ մարդը այդքան էլ լավ չի ճանաչում, չի զգում իր եկեղեցին: Խոսքս ոչ միայն  քրիստոնեական ուսմունքի  մասին է` ոչ, այն ինչ եկեղեցին այօր այդ ուղղությամբ կարող է անել`անում է (ցավոք, հնարավորությունները շատ մեծ չէն): Բայց իմ մոտ տպավորություն է, որ եկեղեցին և ժողովուրդը մի հարթության վրա չեն: Դա գալիս է թե մարդկանցից, թե հոգևարականներից:
Բացատրեմ միտքս: Մարդիկ սիրում են կարծիք կազմել առանց երկար-բարակ մտածելու: Մարդիկ սիրոմ են տեսնել միայն "գործ" և չեն նայում թե այդ "գործ" անողը ով է և ինչ նպատակներ ունի: Մեր հոգևորականները շատ չեն պատմում և խոսում իրենց  կատարած բոլոր գործերից և քայլերից, ի տարբերություն աղանդավորականների: Այդ պատճառով, Հայ Եկեղեցու առօրյա կյանքի մասին, նրա օգտակար գործունեության մասին մարդիկ գրեթե բան չգիտեն: Դրա հակառակ շատ լավ տեղեկացված են աղանդավորների "բարի և օգտակար" գործերից: Դրան նաև մի բան է գումարվում: Հայ եկեղեցին նաև մեծ օրգանիզմ է, օրգանիզացյա է: Եւ հետևաբար ամեն բան այնտեղ իդեալական չի կարող լինել: Ամեն մի հոգևորական չէ, որ իդելական է, կամ ամեն մի երևույթ չէ, ոչ իդելական է: Եւ դա նորմալ և հասկանալի երևույթ է: Ուղղակի մեծ օրգանիզմ է եկեղեցին: Եւ մարդիկ միանգամից նկատում են թույլ կետերը, իսկ իրականությունը մնում է անհայտ մարդկանցից: Ինչից լավ օգտվում են աղանդավորները:
Կարծում եմ ամենակարևոր և առաջնային քայլը նա է այս իրականության մեջ, որ մարդիկ ճանաչեն Եկեղեցու Իրական դեմքը: Դրա համար պետք է արվի ամեն բան...

Ներողություն: Ինձ շատ ծանր էր այս ամենը հայերեն գրել: Մտքերս հայերեն արտահայտել և վախենում եմ, որ չկարողացա  լիովին արտահայտվեմ: Հուսով եմ, որ հասկանալի եմ գրել?

[MONK]

Դե ինչ, էլ արտահայտվողներ չկան այս հարցի շուրջ? 

[Magnolia]

Իմ կարծիքով, աղանդերը կլինեն այնքան ժամանակ, քանի դեռ կան մարդիկ, ոքեր պատրաստ են "փող սարգել" հավատքից և նրանք , ովքեր պատրսատ են "գնել այդ հավատքը":
Ոնց պայքարել???
Երևի, ստեղծել եկեղեցուն կից գործող հոգեբանական կենտրոններ, որտեղ մարդիկ ձերք կբերեն (կամ կվերականգնեն) ներքին ներդաշնակությունը  (ը),  հոգեկան հավասարհակշռություն (ը)...  Առողջ հոգեբանություն ունեցող մարդը` դժվար թիրախ է աղանդերի համար:

[Dhani]

Ներողություն, բայց չեմ կարծում, որ հոգեբանությունը կարող է տալ մարդուն ներքին ներդաշնակություն և հոգեկան հավասարակշռություն, եթե մարդու մոտ խաղտված է հոգևորը: Առողջ հոգեբանություն ունենալու համար պետք է առողոջ հոգևոր կյանք ունենաս, լինես ամուր և առողջ հոգևոր շրջապատում:

[Magnolia]

Հարգում եմ Ձեր կարծիքը
Սակայն, կմնամ իմ համոզմունքին:
Monk!
մտածեցի, մտածեցի... ու մտածեցի, որ երևի պայքարի միջոցներից  մեկը կլինի այն, որ Եկեղեցին ավելի պռոֆֆեսիոնալ կառույց դարնա: Միգուցէ ես լավ չեմ պատկերացնում, թե ՀԱԵ-ին ինչ գործնէություն է ծավալում( վստահ եմ, որ շատ ու շատ) , սակայն դրանք հաճախ անտեսանելի, անշոշափելի են այն մարդկանց համար ովքեր ակտիվ եկեղեցական կյանքով չեն ապրում: Երևի մարդկանց աղանդների դռներից կտրելու և դեռևս աղանդավորների ձեռքը չընկած մարդկանց համար այնպիսի ծրագրեր պետք է մշակվեն, որտեղ պարզ, հասկանալի, մատչելի, առանց "ճշմարիտ կրոնի քարոզության ագռեսսիայի" բացատրեն, թե ինչ է իրական Քրիստոնէությունը : Թույլ տալ մարդկանց նախ հասկանալ, հետո կողմնորոշվել, այնուհետ ընդունել: Աղանդների ծախկման գործում մեծ դեր է խաղում այն, որ մարդիկ հիմնականում, իրենց էությամբ ծույլ են, և եթե ինչ-որ դրդապատճառ չհայտնվի նրանք չեն կարդա հոգևոր գրականություն, որպեսզի ճիշտ պատկերացում կազմեն, ընդհանրապես, ինչ է հավատք, կրոնը... Ես լավ չեմ հասկանում և չեմ տարբեր աղանդերը մեկը մյուսից, բայց դրանք իմ համար ոնցոր կոմիկսներ լինեն, կամ fast food-ի  նման մի բան`շատ արագ, պրիմիտիվ և հոգիդ չլցնող, սակայն ուղեղդ ծանրաբեռնող ինֆորմացիա, որի համար պետք է վճարես:
Եթե հոգևորականները լինեն ավելի առաջադեմ, իրենց աշխատանքը չսահմանափաեն միայն պատարագներ, ժամերգություններ è ò.ä. կատարելով (!!!ինչն արդեն մեծ գործ է!!!), պայքարը ավելի արդյունավետ կլինի:

[MONK]

Մագնոլիա
Իսկ ինչպես հասկանալ «պրոֆեսիոնալ կառույց» արտահայտությունը, մի քիչ ավելի կբացատրեք Ձեր միտքը?
Ինչ վերաբերում է Ձեր ասած ծրագրերին, կոնկրետ Դուք ինչպիսի ծրագիր կառաջարկեիք կամ ինչպես եք պատկերացնում դա?

Եթե հոգևորականները լինեն ավելի առաջադեմ, իրենց աշխատանքը չսահմանափաեն միայն պատարագներ, ժամերգություններ è ò.ä. կատարելով (!!!ինչն արդեն մեծ գործ է!!!), պայքարը ավելի արդյունավետ կլինի:

Իսկ ով ասեց, որ հոգևորականները միայն Պատարագ ու ժամերգություններ անելով են զբաղված? Թեկուզ օրինակ այս ֆորումում` մենք Պատարագ կամ ժամերգություն ենք անում?

[MONK]

Dhani, իսկ Դուք որևէ առաջարկ կանեք թեմայի հարցադրման ուղղությամբ?

[Dhani]

Հարգում եմ Ձեր կարծիքը
Սակայն, կմնամ իմ համոզմունքին:

Մագնոլիա, իսկ ինչով կարող եք հերքել իմ ասած՞ս:
Ես իմ կարծիքս կարող եմ ամրապնդել: Այսօրվա հոգեբանությունը լիակատար չէ: Ոչ մի հոգեբանական գիտության դպրոցներ "մարդուն" չեն նայում բազմակողմանի: Իհարկե այս դպրոցներից բոլորն էլ որոշակիորեն մոտեցել են հասկանալու "մարդ" հասկաղոցությանը: Բայց դա մի միայն միակողմանի հասկացողություն է:
Իհարկե կարող եմ ինքս ինձ առարկել քրիստոնեական հոգեբանություն հասկացողությամբ: Շատերը հիմա ցանկանում են քրիստոնեական հոգեբանությունը տեսնել հոգեբանության բազմակողմանի մի ճյուղ: Բայց ինչքան շատ եմ ես հետազոտում տվյալ թեման, այնքան հասկանում եմ, թե այդ գաղափարը ինչքան հակասական է: Ինձ համար, որպես հոգեբան, դժվար է հոգեբանությունը և քրիստոնեությունը իրար հետ կապել: Քանզի հոգեբանությունը դա գիտություն է, քրիստոնեությունը`ոչ:
Ահա այդ պատճառով, ես կարծում եմ, որ չի կարող գիտություն, որ ստեղծված է հոգեկանի համար ազդել մարդու հոգևոր կյանքին:

Իհարկե այստեղ մեկ ուրիշ հարց կա: Մարդիկ աղանդավոր են դառնում հոգևոր կյանքի անկայունության պատճառո՞վ, թ՞ե հոգեկանի անկայունության պատճառով:
ԻՄՀՈ, դա կարող է լիենլ թե մեկի, թե միյուսի անկայունության պատճառով: Բայց համոզված չեմ, որ այսօրվա հեգաբնությունը կարող է և պատրաստ է նման պրոֆիլակտիկ աշխատանքների մարդկանց հետ: Պատճառ արդեն նշել եմ` մարդուն հոգեբանությունը դիտարկում է շատ միակողմանի:

[Dhani]

Դե ինչ, էլ արտահայտվողներ չկան այս հարցի շուրջ? 

Մոնկ, ես չեմ կարծում, որ աղանդավորների դեմ պետք է պայքարել: Ես ընդհանրապես չեմ ընդունում անել ինչ-որ բան "դեմ": Ուղղակի ամեն մի մարդ, ամեն մի քրիստոնյա, ամեն մի եկեղեցու անդամ պետք է անի այն, ինչ ինքը պարտավոր է անել այն օրվանից, ինչ Քրիստոս է դավանում: Թ