Այն, որ աղանդները վտանգ ներկայացնում են, դրա հետ համաձայն են անգամ այն մարդիկ, ովքեր հարցը չեն դիտարկում զուտ հավատի տեսանկյունից, և որ աղանդների դեմ պայքար պետք է մղվի, սա նույնպես հասարակության տարբեր շերտերի կողմից առաջ քաշված խնդիր է: Սակայն ինձ հետաքրքիր է իմանալ, թե ով ինչպես է պատկերացնում այդ պայքարը: Գուցե հնչած տարբեր տեսակետները մեզ կօգնեն առավել համակողմանի պատկերացում ունենալ խնդրո առարկայի շուրջ և որոշակիորեն պայմանավորեն մեր մոտեցումը այդ հարցին: 20:)
Գիտեմ, կարծիքս գրեմ, շատերը այստեղ նեղանալու են.... 32:)
Պետք է պայքարել ամեն մի ունեցած հնարավորությունով, նաև կառավարության միջոցով` օրենքի միջոցով:
Բայց, չգիտեմ ինչի հետ է կապված, այսօր հայ մարդը այդքան էլ լավ չի ճանաչում, չի զգում իր եկեղեցին: Խոսքս ոչ միայն քրիստոնեական ուսմունքի մասին է` ոչ, այն ինչ եկեղեցին այօր այդ ուղղությամբ կարող է անել`անում է (ցավոք, հնարավորությունները շատ մեծ չէն): Բայց իմ մոտ տպավորություն է, որ եկեղեցին և ժողովուրդը մի հարթության վրա չեն: Դա գալիս է թե մարդկանցից, թե հոգևարականներից:
Բացատրեմ միտքս: Մարդիկ սիրում են կարծիք կազմել առանց երկար-բարակ մտածելու: Մարդիկ սիրոմ են տեսնել միայն "գործ" և չեն նայում թե այդ "գործ" անողը ով է և ինչ նպատակներ ունի: Մեր հոգևորականները շատ չեն պատմում և խոսում իրենց կատարած բոլոր գործերից և քայլերից, ի տարբերություն աղանդավորականների: Այդ պատճառով, Հայ Եկեղեցու առօրյա կյանքի մասին, նրա օգտակար գործունեության մասին մարդիկ գրեթե բան չգիտեն: Դրա հակառակ շատ լավ տեղեկացված են աղանդավորների "բարի և օգտակար" գործերից: 10:) Դրան նաև մի բան է գումարվում: Հայ եկեղեցին նաև մեծ օրգանիզմ է, օրգանիզացյա է: Եւ հետևաբար ամեն բան այնտեղ իդեալական չի կարող լինել: Ամեն մի հոգևորական չէ, որ իդելական է, կամ ամեն մի երևույթ չէ, ոչ իդելական է: Եւ դա նորմալ և հասկանալի երևույթ է: Ուղղակի մեծ օրգանիզմ է եկեղեցին: Եւ մարդիկ միանգամից նկատում են թույլ կետերը, իսկ իրականությունը մնում է անհայտ մարդկանցից: Ինչից լավ օգտվում են աղանդավորները: 33:)
Կարծում եմ ամենակարևոր և առաջնային քայլը նա է այս իրականության մեջ, որ մարդիկ ճանաչեն Եկեղեցու Իրական դեմքը: Դրա համար պետք է արվի ամեն բան...
Ներողություն: Ինձ շատ ծանր էր այս ամենը հայերեն գրել: Մտքերս հայերեն արտահայտել և վախենում եմ, որ չկարողացա լիովին արտահայտվեմ: Հուսով եմ, որ հասկանալի եմ գրել?
Դե ինչ, էլ արտահայտվողներ չկան այս հարցի շուրջ? 12:)
Իմ կարծիքով, աղանդերը կլինեն այնքան ժամանակ, քանի դեռ կան մարդիկ, ոքեր պատրաստ են "փող սարգել" հավատքից և նրանք , ովքեր պատրսատ են "գնել այդ հավատքը":
Ոնց պայքարել???
Երևի, ստեղծել եկեղեցուն կից գործող հոգեբանական կենտրոններ, որտեղ մարդիկ ձերք կբերեն (կամ կվերականգնեն) ներքին ներդաշնակությունը (ը), հոգեկան հավասարհակշռություն (ը)... Առողջ հոգեբանություն ունեցող մարդը` դժվար թիրախ է աղանդերի համար:
Ներողություն, բայց չեմ կարծում, որ հոգեբանությունը կարող է տալ մարդուն ներքին ներդաշնակություն և հոգեկան հավասարակշռություն, եթե մարդու մոտ խաղտված է հոգևորը: Առողջ հոգեբանություն ունենալու համար պետք է առողոջ հոգևոր կյանք ունենաս, լինես ամուր և առողջ հոգևոր շրջապատում:
Հարգում եմ Ձեր կարծիքը 13:)
Սակայն, կմնամ իմ համոզմունքին:
Monk!
մտածեցի, մտածեցի... ու մտածեցի, որ երևի պայքարի միջոցներից մեկը կլինի այն, որ Եկեղեցին ավելի պռոֆֆեսիոնալ կառույց դարնա: Միգուցէ ես լավ չեմ պատկերացնում, թե ՀԱԵ-ին ինչ գործնէություն է ծավալում( վստահ եմ, որ շատ ու շատ) , սակայն դրանք հաճախ անտեսանելի, անշոշափելի են այն մարդկանց համար ովքեր ակտիվ եկեղեցական կյանքով չեն ապրում: Երևի մարդկանց աղանդների դռներից կտրելու և դեռևս աղանդավորների ձեռքը չընկած մարդկանց համար այնպիսի ծրագրեր պետք է մշակվեն, որտեղ պարզ, հասկանալի, մատչելի, առանց "ճշմարիտ կրոնի քարոզության ագռեսսիայի" բացատրեն, թե ինչ է իրական Քրիստոնէությունը : Թույլ տալ մարդկանց նախ հասկանալ, հետո կողմնորոշվել, այնուհետ ընդունել: Աղանդների ծախկման գործում մեծ դեր է խաղում այն, որ մարդիկ հիմնականում, իրենց էությամբ ծույլ են, և եթե ինչ-որ դրդապատճառ չհայտնվի նրանք չեն կարդա հոգևոր գրականություն, որպեսզի ճիշտ պատկերացում կազմեն, ընդհանրապես, ինչ է հավատք, կրոնը... Ես լավ չեմ հասկանում և չեմ տարբեր աղանդերը մեկը մյուսից, բայց դրանք իմ համար ոնցոր կոմիկսներ լինեն, կամ fast food-ի նման մի բան`շատ արագ, պրիմիտիվ և հոգիդ չլցնող, սակայն ուղեղդ ծանրաբեռնող ինֆորմացիա, որի համար պետք է վճարես:
Եթե հոգևորականները լինեն ավելի առաջադեմ, իրենց աշխատանքը չսահմանափաեն միայն պատարագներ, ժամերգություններ è ò.ä. կատարելով (!!!ինչն արդեն մեծ գործ է!!!), պայքարը ավելի արդյունավետ կլինի:
Մագնոլիա
Իսկ ինչպես հասկանալ «պրոֆեսիոնալ կառույց» արտահայտությունը, մի քիչ ավելի կբացատրեք Ձեր միտքը?
Ինչ վերաբերում է Ձեր ասած ծրագրերին, կոնկրետ Դուք ինչպիսի ծրագիր կառաջարկեիք կամ ինչպես եք պատկերացնում դա?
Quote from: Magnolia on December 10, 2007, 05:51:22 PM
Եթե հոգևորականները լինեն ավելի առաջադեմ, իրենց աշխատանքը չսահմանափաեն միայն պատարագներ, ժամերգություններ è ò.ä. կատարելով (!!!ինչն արդեն մեծ գործ է!!!), պայքարը ավելի արդյունավետ կլինի:
Իսկ ով ասեց, որ հոգևորականները միայն Պատարագ ու ժամերգություններ անելով են զբաղված? Թեկուզ օրինակ այս ֆորումում` մենք Պատարագ կամ ժամերգություն ենք անում?
Dhani, իսկ Դուք որևէ առաջարկ կանեք թեմայի հարցադրման ուղղությամբ?
Quote from: Magnolia on December 10, 2007, 05:51:22 PM
Հարգում եմ Ձեր կարծիքը 13:)
Սակայն, կմնամ իմ համոզմունքին:
Մագնոլիա, իսկ ինչով կարող եք հերքել իմ ասած՞ս:
Ես իմ կարծիքս կարող եմ ամրապնդել: Այսօրվա հոգեբանությունը լիակատար չէ: Ոչ մի հոգեբանական գիտության դպրոցներ "մարդուն" չեն նայում բազմակողմանի: Իհարկե այս դպրոցներից բոլորն էլ որոշակիորեն մոտեցել են հասկանալու "մարդ" հասկաղոցությանը: Բայց դա մի միայն միակողմանի հասկացողություն է:
Իհարկե կարող եմ ինքս ինձ առարկել քրիստոնեական հոգեբանություն հասկացողությամբ: Շատերը հիմա ցանկանում են քրիստոնեական հոգեբանությունը տեսնել հոգեբանության բազմակողմանի մի ճյուղ: Բայց ինչքան շատ եմ ես հետազոտում տվյալ թեման, այնքան հասկանում եմ, թե այդ գաղափարը ինչքան հակասական է: Ինձ համար, որպես հոգեբան, դժվար է հոգեբանությունը և քրիստոնեությունը իրար հետ կապել: Քանզի հոգեբանությունը դա գիտություն է, քրիստոնեությունը`ոչ:
Ահա այդ պատճառով, ես կարծում եմ, որ չի կարող գիտություն, որ ստեղծված է հոգեկանի համար ազդել մարդու հոգևոր կյանքին:
Իհարկե այստեղ մեկ ուրիշ հարց կա: Մարդիկ աղանդավոր են դառնում հոգևոր կյանքի անկայունության պատճառո՞վ, թ՞ե հոգեկանի անկայունության պատճառով:
ԻՄՀՈ, դա կարող է լիենլ թե մեկի, թե միյուսի անկայունության պատճառով: Բայց համոզված չեմ, որ այսօրվա հեգաբնությունը կարող է և պատրաստ է նման պրոֆիլակտիկ աշխատանքների մարդկանց հետ: Պատճառ արդեն նշել եմ` մարդուն հոգեբանությունը դիտարկում է շատ միակողմանի:
Quote from: MONK on December 06, 2007, 08:03:15 PM
Դե ինչ, էլ արտահայտվողներ չկան այս հարցի շուրջ? 12:)
Մոնկ, ես չեմ կարծում, որ աղանդավորների դեմ պետք է պայքարել: Ես ընդհանրապես չեմ ընդունում անել ինչ-որ բան "դեմ": Ուղղակի ամեն մի մարդ, ամեն մի քրիստոնյա, ամեն մի եկեղեցու անդամ պետք է անի այն, ինչ ինքը պարտավոր է անել այն օրվանից, ինչ Քրիստոս է դավանում: Թ
Ավելի մանրամասն կարծիք չեմ կարող հայտնել: Քանզի ինքս քրիստոնեություն չեմ դավանում:
Quote from: Dhani on December 10, 2007, 06:47:08 PM
Մոնկ, ես չեմ կարծում, որ աղանդավորների դեմ պետք է պայքարել: Ես ընդհանրապես չեմ ընդունում անել ինչ-որ բան "դեմ":
Դուք չեք ընդունում նաև պատերազմի ժամանակ թշնամու դեմ կռվելը?
Quote from: Dhani on December 10, 2007, 06:53:48 PM
Ավելի մանրամասն կարծիք չեմ կարող հայտնել: Քանզի ինքս քրիստոնեություն չեմ դավանում:
Իսկ կարելի է իմանալ, թե ինչ եք դավանում? Եթե հարցս անհամեստ է, կներեք ինձ: 27:)
Quote from: MONK on December 10, 2007, 08:07:11 PM
Quote from: Dhani on December 10, 2007, 06:47:08 PM
Մոնկ, ես չեմ կարծում, որ աղանդավորների դեմ պետք է պայքարել: Ես ընդհանրապես չեմ ընդունում անել ինչ-որ բան "դեմ":
Դուք չեք ընդունում նաև պատերազմի ժամանակ թշնամու դեմ կռվելը?
Ես նման բան չասեցի, Մոնկ: Ամեն ոք պետք է կատարի իր պարտքը Հյարենիքի համար:
Եւ նկատեք մի բան էլ ես գրեցի. " ամեն մի մարդ, ամեն մի քրիստոնյա, ամեն մի եկեղեցու անդամ պետք է անի այն, ինչ ինքը պարտավոր է անել այն օրվանից, ինչ Քրիստոս է դավանում":
Quote from: MONK on December 10, 2007, 08:09:18 PM
Quote from: Dhani on December 10, 2007, 06:53:48 PM
Ավելի մանրամասն կարծիք չեմ կարող հայտնել: Քանզի ինքս քրիստոնեություն չեմ դավանում:
Իսկ կարելի է իմանալ, թե ինչ եք դավանում? Եթե հարցս անհամեստ է, կներեք ինձ: 27:)
Թեմայից շեղվում եք: 21:)
Quote from: Dhani on December 10, 2007, 09:05:43 PM
Quote from: MONK on December 10, 2007, 08:07:11 PM
Quote from: Dhani on December 10, 2007, 06:47:08 PM
Մոնկ, ես չեմ կարծում, որ աղանդավորների դեմ պետք է պայքարել: Ես ընդհանրապես չեմ ընդունում անել ինչ-որ բան "դեմ":
Դուք չեք ընդունում նաև պատերազմի ժամանակ թշնամու դեմ կռվելը?
Ես նման բան չասեցի, Մոնկ: Ամեն ոք պետք է կատարի իր պարտքը Հյարենիքի համար:
Եւ նկատեք մի բան էլ ես գրեցի. " ամեն մի մարդ, ամեն մի քրիստոնյա, ամեն մի եկեղեցու անդամ պետք է անի այն, ինչ ինքը պարտավոր է անել այն օրվանից, ինչ Քրիստոս է դավանում":
Այո, բայց քանի որ Դուք նշել էիք, որ քրիստոնեություն չեք դավանում, ես Ձեր գրածի երկրորդ մասը չկապեցի առաջինի հետ, քանի որ Ձեր խոսքերից բխում է, որ Դուք պարտավոր չեք անել այն, ինչ քրիստոնյան է դավանում: Ուստի երկրորդ նախադասության հետ կապված առանձին հարց տվեցի: 12:)
Quote from: Dhani on December 10, 2007, 09:06:45 PM
Թեմայից շեղվում եք: 21:)
Եթե հարմար նկատեիք հարցիս պատասխանել, ես վստահաբար կշարունակեի զրույցը թեմայի շրջանակներում: 21:) 21:) 21:) Բայց Ձեր պատասխանը հասկանալի է, կներեք ևս մեկ անգամ: 27:)
Quote from: MONK on December 10, 2007, 09:32:54 PM
բայց քանի որ Դուք նշել էիք, որ քրիստոնեություն չեք դավանում, ես Ձեր գրածի երկրորդ մասը չկապեցի առաջինի հետ, քանի որ Ձեր խոսքերից բխում է, որ Դուք պարտավոր չեք անել այն, ինչ քրիստոնյան է դավանում: Ուստի երկրորդ նախադասության հետ կապված առանձին հարց տվեցի: 12:)
Այո, եթե ես չեմ դավանում քրիստոնեություն, ապա ես պարտավոր չեմ կատարել քրիտոնյաի վրա դրված պարտակնությունը: Այս պարտականությունը դրված է բոլոր նրանց, ով Քրիստոս է դավանում: Եւ ասունմ էի, որ եթե ամեն մի մարդ, ով Քրիստոսին է դավանում կատարի իր պարտականությունը (որը մղում է այդ դավանանքից), ապա պայքարի կարիգ աղանդավորների դեմ չէր լինի:
Միտքա այն է, որ պետք է պայքարել, ոչ թե աղանդավորների դեմ, այլ որ քրիստոնյաները կատարեն իրենց պարտավորությունները:
Quote from: Dhani on December 10, 2007, 09:51:46 PM
Այո, եթե ես չեմ դավանում քրիստոնեություն, ապա ես պարտավոր չեմ կատարել քրիտոնյաի վրա դրված պարտակնությունը: Այս պարտականությունը դրված է բոլոր նրանց, ով Քրիստոս է դավանում: Եւ ասունմ էի, որ եթե ամեն մի մարդ, ով Քրիստոսին է դավանում կատարի իր պարտականությունը (որը մղում է այդ դավանանքից), ապա պայքարի կարիգ աղանդավորների դեմ չէր լինի:
Միտքա այն է, որ պետք է պայքարել, ոչ թե աղանդավորների դեմ, այլ որ քրիստոնյաները կատարեն իրենց պարտավորությունները:
Եթե բարի լինեք նկատել, ես չեմ ասում պայքարել
աղանդավորների դեմ, ես ասում եմ` պայքարել
աղանդների դեմ: Դրանք միանգամայն տարբեր հասկացություններ են: 21:)
Մոնկ, իհարկե ես բարի կլինեմ և կնկատեմ: 21:)
Սակայն պետք է Ձեզ հետ չհամաձայնեմ: Ավելի շուտ աղանդներ և աղանդավորություն հասկացողությունները իրարից անանջատ են: Առանց աղանդավորների չի կարող լինել աղանդներ:
Դուք շատ բարի եք: 21:)
Այստեղ խնդիրն այն չէ, թե ինչ ինչից է անջատ կամ անանջատ, այլ այն, որ չարիքի դեմ պայքարը նույնը չէ, ինչ պայքարը չարիքի զոհերի դեմ:
Այսինքն, դուք բոլոր աղանդավորներին անխտիր համարում եք զո՞հ:
Բոլորին անխտիր` անշուշտ ոչ, բայց հիմնականում` այո:
Համաձայն եմ Մոնքի ձևակերպման հետ
Պայքար պետք է մղվի աղանդների և ոչ թե աղանդավորների դեմ, քանի որ աղանդավորների մեծ մասը, չի գիտակցում, որ ինքը աղանդավոր է, մոլորյալ, այլ յուրաքանչյուրը կարծում է, թե ինքը գտել է իր փնտրած ճշմարիտ ճանապարհը:
Nane 13:) 37:)
Նանե, Դուք իրո՞ք մտածում եք, որ աղանդավորներից որևէ մեկը գիտակցում է իր աղանդ լինելու մասին: 19:) 21:)
Quote from: MONK on December 11, 2007, 04:18:19 PM
Բոլորին անխտիր` անշուշտ ոչ, բայց հիմնականում` այո:
Իսկ որ՞ն է ձեր աղանդների կրետերիան:
Այո, օրինակ ես մի հոգեգալստական ընկեր ունեմ, նա ասում է, որ գիտակցում է, <իր աղանդավոր> կամ այլ կերպ ասած ոչ ճշմարիտ <դավանանքին հետևելը> , բայց ինքը ծնվել է հոգեգալստականի ընտանիքում և դաստիարակվել է այդ գաղափարներով: Ի դեպ, նման վիճակում են աղանդավոր ծնողների զավակները, ովքեր սկսում են գիտակցել իրենց ծնողների սխալ լինելը, /օրինակ դպրոցում Հայոց Եկեղեցու պատմություն առարկայի միջոցով ծանոթանալով Հայոց Եկեղեցուն/, բայց ելք չունեն, ստիպված մասնակցում են <աղանդների ներքին կյանքին> Նման երեխաների հետ շատ եմ զրուցել, միգուցե չափահաս դառնալուց հետո <ազատվեն>, բայց ով գիտի...
Չեմ կարծում, որ այդ երիտասարդը հասկանում է ինչ է նշանակում աղանդ լինել, ինչ է աղանդավորությունը: Իրականում նա չի հասկանում: Եթե իրականում հասկանար, գիտակցեր նա ամեն գնով դրանից կազատվեր: Ասում եմ անձնական փորձիցս: Իսկ ելք միշտ կա, եթե իհարկե շանտաժի հարց կանգծ չէ:
Նա հասկանում է, բայց եթե դուրս գա, կարելի է ասել իր ընտանիքից լրիվ կհեռանա, նույնիսկ մենակ կմնա: նրա համար, ինչպես ասացի< իրենց գաղափարների ամբողջությունը <Կենսական ճշմարտություն է>, բայց վստահ եմ, որ ինքը հասկանում է <Ճշմարիտ ճշմարտությունը>, միգուցե դա նրա համար այդքան էլ կարևոր չի.:
Գիտեք իմ ընկերն էլ ժամանակին եղել է մի երեխա, ով պարզապես հետևել է ծնողներին...
Նանե, ծնողներս ժամանակին եղել են աղանդի մեջ և ես ել եմ եղել մեջը: Բայց հետո հասկացա` չեմ ցանկանում լինել այդ ամեն կեղծիքի մեջ: Դուրս եկա ու գնացի իմ հոգևոր ճանապարհով:
Հիմա ծնողներս ՀԱԵ-ու հավատացյալներ են: Բայց ցավոք իմ կյանքում հիմա ևս մեկ փոփոխություն զգացի: Զգացի, որ քրիստոնյա չեմ: 21:) Որոշեցի նորից իմ զգացած ճիշտ ճանապարհով գնալ: Ընտանիքիս հետ հարաբերություններս չեն փոխվում: Ոնց կայ նրանք իմ հարազատները, այնպես էլ կմնան: Լինեն նրանք աղանդ, թե ուղղափառ հավատքի: Լինեմ ես քրիստոնյա, թե....
Չգիտեմ ինչքանով կարողացա ճիշտ ասելիքս ասեմ, հիմա մի փոքր հուզված եմ...
Quote from: MONK on December 10, 2007, 06:19:25 PM
Մագնոլիա
Իսկ ինչպես հասկանալ «պրոֆեսիոնալ կառույց» արտահայտությունը, մի քիչ ավելի կբացատրեք Ձեր միտքը?
Ինչ վերաբերում է Ձեր ասած ծրագրերին, կոնկրետ Դուք ինչպիսի ծրագիր կառաջարկեիք կամ ինչպես եք պատկերացնում դա?
որ հոգևորականները միայն Պատարագ ու ժամերգություններ անելով են զբաղված? Թեկուզ օրինակ այս ֆորումում` մենք Պատարագ կամ ժամերգություն ենք անում?
MONK 23:)
Ես այդ երկուսը նշելուց հետո,գրեցի
և այլն, ... չէ... 34:)
Ես դա էլ ասում եմ, որ երանի բոլորը լինեն այս ֆորումում գրանցված հոգևորականների պես 37:)`հանգիստ, համբերատար, պարզ, հասկանալի
և ալն 10:) Ֆորումը` հոգևորականի պռոֆեսսիոնալիզմի օրինակ է, որ նա պատրաստ է իր գիտելիքները, ժամանակը և համբերությունը տրամադրի մեկ ուրիշի 21:)
Ծրագրերի մասին... պետք է ասեմ, որ սեփական մտահաղացումներ չունեմ այդ հարցի վերաբերյալ, կարող եմ միայն պլագիատով զբաղվել և առաջարկել Միտք ակումբի գաղափարը ավելի լայն մասսաների համար: Օրինակ` կազմակերպել այդպիսի մրցույթ և մրցանակը լինի, օրինակ` ճամփորդություն Հայկական Յերուսաղեմ 11:): Կամ ռուսական "Óìíèêè è Óìíèöû" ծրագրի կրոնական անալոգը ստեղծել, "Ալֆա"-ծրագրի գաղափարը զարգացնել... MONK, սպառվեցի, թող մի քիչ էլ իրենք մտածեն 12:)
Դհանի ջան, շատ լավ հասկանում եմ, թե ինչ ես ուզում ասել. Բայց եթե դու կարողացար, դա չի նշանակում, որ բոլորը կարող են /տվյալ դեպքում ընկերս/: նա այլ հոգևոր ճանապարհ ապրելու համար չի պատկերացնում: Հաճախ զրուցել ենք Եկեղեցու Հայրերի, մեր Եկեղեցու վարդապետության մասին, բայց այդ ամենը նրա համար ընդամենը թեորիա է, նույնիսկ եթե այն ճշմարիտ է և շատ խորը: Իհարկե կան շատերը, ովքեր քեզ պես են վարվում: Օրինակ մի անգամ ծանոթացա 10 տարեկան մի տղայի, ով ամեն օր գաղտնի աղանդավոր ծնողներից և մի քանի քույրերից գնում էր եկեղեցի: Գիտես օրինակները տարբեր են և մենք չենք կարող ընդհանրացնել: Դու ուժեղ էիր, կարողացար, լինես քրիստոնյա, թե... 21:)
Quote from: Dhani on December 10, 2007, 06:43:24 PM
Մագնոլիա, իսկ ինչով կարող եք հերքել իմ ասած՞ս:
Ես իմ կարծիքս կարող եմ ամրապնդել:
Ներեցեք, չեմ ընդունում Ձեր հրավերը, չէմ ուզում ոչ հերքել, ոչ համոզել, ոչ էլ ամրապնդել...դա պարզապես իմ կարծիքն է 21:)
Իմ միտքը այն էր, որ երբ մարդ դժվար ժամանակաշրջան է ապրում իր կյանքում` կորցնում է հարազատի, բաժանվում է, մոլուցքների զոհ է դարնում, հոգնում, հիասթափվում աշխատանքից, իրեն թվում է չի հասկացվում շրջապատի կողմից և կարելիէ շարունակել անվերջ: Այս բոլորը փորձություններ են, որոնց ոչ բոլորն են կարողանում դիմադրել ինքնուրույն և ճիշտ, և հենց այդ ժամանակ սկսվում է ներքին պատերազմ սեփական անձիդ հետ... Իսկ եթե լինեն կենտրոններ, որտեղ այդպիսի մարդիկ կարողանան հավագվել, խոսել իրար հետ, կիսվել, օգնել միմիանց, զգան որ իրենք մենակ չեն իրենց խնդրի հետ, կան նույն իրավիճակում գտնվող մարդիկ, որոնք հաղթահարել են այդ դժվարությունները , կամ ճանապարհին են... և "հոգեբուժներին" այդտեղի պատկերացնում եմ հոգևորականներին...
Մագնոլիա, եթե կարելի է, մի կոպտեք: 21:)
Եթե հոգեբանի տեսքով իրոք հոգևորականը կարող է լինել, ապա դա հարցի մի ուրիշ կողմն է: Չէ որ հոգևորականը մարդուն պետք է նայի ոչ միայն գիտության նեղ կողմից: Ապա այդ առումով համամիտ եմ: Եւ դրա համար համարում եմ պարտադիր, որ ճեմարանում 6 տարին էլ հոգևորականը հոգեբանություն ուսումասիրի:
MONK,
ինչ վերաբերվում է "պռոֆեսսիոնալ եկեղեցուն"...
Երբ օր ես խնդրում եկեղեցում որևէ ծիսակատարության համար, ասում են իննչ է պետք դրա համար: Դեռևս չեմ հանդիպել մեկին, որ նախապես բացատրի, ինչի համար է այս կամ այն պետք, հարցնի, թե գիտեք արդյոք ինչ խորհուրդ ունի ծիսակատարությունը, կամ ինչի համար է պետք, ինչ կտա ստացողին, պատասխանատվության մասին և այլն- ոչպռոֆեսսիոնալիզմի արտահայտում:
Երբ հանդիպում ես եկեղեցում տարբեր մարդկանց,ովքեր քեզ ասում են ինչ անես` գլուխդ ծածկես, ծնկես, աղոթես, շնչես,շունչդ պահես...դա ոչպռոֆեսսիոնալիզմ է (մանավանդ, եթե այդ եկեղեցու երիտասարդաց միության անդամներն են լինում 43:)):
Որպեսզի թեմայից չշեղեմ քննարկումները, կբացեմ նոր թեմա, o.k.? 21:)
Quote from: Dhani on December 12, 2007, 01:47:27 AM
Մագնոլիա, եթե կարելի է, մի կոպտեք: 21:)
???
Ներեղոթյուն խնդրեցի, ծաղիկ նվիրեցի...վորտեղ կոպտեցի?
երևի ճիշտ չհսակացք ինձ
Այնուամենայնիվ, ներեցեք, եթե կոպիտ հնչեց 21:)
որտեղ, "վ" պետք չէր 20:)
Սիրելի Նանե ջան: Հուսով եմ, ի տարբերություն Մագնոլիաի, ասածներս Ձեզ չեն նեղում: 13:)
Ահա, Դուք ասեցիք հետեվյալը.
Quoteբայց այդ ամենը նրա համար ընդամենը թեորիա է
Ինչը իսկ համոզում է ինձ, որ ցավոք մտքերս ճիշտ են: Այստեղ հարցը մարդու ուժեղության մեջ չէ: Մենք գիտենք, որ Աստված է ուժ տվողը: Այլ հարցը նրանում է, որ իրականում ինքը դեռ չի գիտակցել, թե որտեղ է ճշմարտությունը: Դա իր համար սոսկ թեորա է: Հենց որ, այդ ամենը դաթարի թեորա լինելուց, հավատացեք` նա ուժ կունենա անի այն, ինչ պետք է անի: Նա չի ցանկանա շաչունակել ինքը իրեն կեղծել:
Ներեցեք, մեկ անգամ ևս....Ուղղակի կարծում եմ ֆորումը հենց նրա համար է, որպեսզի կիսենք միմկանց հետ մեր մտքերը, չէ?
21:)
Quote from: Dhani on December 11, 2007, 09:54:18 PM
Quote from: MONK on December 11, 2007, 04:18:19 PM
Բոլորին անխտիր` անշուշտ ոչ, բայց հիմնականում` այո:
Իսկ որ՞ն է ձեր աղանդների կրետերիան:
Դուք ի նկատի ունեք զոհ և ոչ զոհ համարվելու չափանիշը?
Quote from: Magnolia on December 12, 2007, 01:07:31 AM
Ես դա էլ ասում եմ, որ երանի բոլորը լինեն այս ֆորումում գրանցված հոգևորականների պես 37:)`հանգիստ, համբերատար, պարզ, հասկանալի և ալն 10:) Ֆորումը` հոգևորականի պռոֆեսսիոնալիզմի օրինակ է, որ նա պատրաստ է իր գիտելիքները, ժամանակը և համբերությունը տրամադրի մեկ ուրիշի 21:)
Մագնոլիա ջան, հավատացեք, որ այս ֆորումից դուրս էլ բազմաթիվ նման հոգևորականներ կան, պարզապես նրանց մոտենալ է պետք: Այ օրինակ եթե Դուք այս ֆորում չմտնեիք, ինչպես պիտի կարողանային այս ֆորումի հոգևորականները դրսևորել Ձեզ օգտակար լինելու իրենց ձգտումը? 21:)
QuoteԾրագրերի մասին... պետք է ասեմ, որ սեփական մտահաղացումներ չունեմ այդ հարցի վերաբերյալ, կարող եմ միայն պլագիատով զբաղվել և առաջարկել Միտք ակումբի գաղափարը ավելի լայն մասսաների համար: Օրինակ` կազմակերպել այդպիսի մրցույթ և մրցանակը լինի, օրինակ` ճամփորդություն Հայկական Յերուսաղեմ 11:): Կամ ռուսական "Óìíèêè è Óìíèöû" ծրագրի կրոնական անալոգը ստեղծել, "Ալֆա"-ծրագրի գաղափարը զարգացնել...
Եթե օրինակ այդ անալոգը ստեղծելու կամ գաղափարը զարգացնելու հոգսը Ձեզ վրա լինի, ինչպես կանեք Դուք դա? 12:)
QuoteMONK, սպառվեցի, թող մի քիչ էլ իրենք մտածեն 12:)
Լավ, լավ, կթողնենք, մի սպառվեք 38:) 37:)
Quote from: Magnolia on December 12, 2007, 01:48:32 AM
MONK,
Երբ հանդիպում ես եկեղեցում տարբեր մարդկանց,ովքեր քեզ ասում են ինչ անես` գլուխդ ծածկես, ծնկես, աղոթես, շնչես,շունչդ պահես...դա ոչպռոֆեսսիոնալիզմ է (մանավանդ, եթե այդ եկեղեցու երիտասարդաց միության անդամներն են լինում 43:)):
38:) 38:) 38:)
QuoteՈրպեսզի թեմայից չշեղեմ քննարկումները, կբացեմ նոր թեմա, o.k.? 21:)
OK. 30:) 21:)
Այո Մոնկ, ես հենց դա էլ նկատի ունեի: Դուք կռահեցիք: 21:) 21:)
Չեմ կարծում, որ գոյություն ունի նման կրիտերիա:
Quote from: MONK on December 12, 2007, 07:03:33 PM
Եթե օրինակ այդ անալոգը ստեղծելու կամ գաղափարը զարգացնելու հոգսը Ձեզ վրա լինի, ինչպես կանեք Դուք դա? 12:)
Quote
Շատախոս ծույլիկներին նման պատասխանատու գործեր չեն ստանձնում ;)
գնամ նոր թեմա, լավ 37:)
եթե նոր իդեաներ ունենաք նոր թեմայի, միայն ասեք 10:)
21:)
Quote from: MONK on December 12, 2007, 07:03:33 PM
Մագնոլիա ջան, հավատացեք, որ այս ֆորումից դուրս էլ բազմաթիվ նման հոգևորականներ կան, պարզապես նրանց մոտենալ է պետք:
Ահա հոգևորականների մեծ անձնական դժբախտությունն է, որից և օգտվում են աղանդավորները: Այդ մարդիկ չպետք է մոտենան հոգևորականներին: Այդ հոգևորականները պետք է դուրս գան դեպի ժողովուրդ ամեն մի կերպով: Օգտվելով ամեն մի հնարավորությունից: Ուր են այդ հայր սուրբերը? Ինչու այստեղ չեն օրինակ? Լուսամուտը լավ հնարավորություն է: Ինչու չկա Լուսամուտի նման շատ ուրիշ պռոյեկտներ և այլն?
Հայր Ղևոնդը....ի բացառություն հայր Ղևոնդի:
Շնորհակալություն, Մագնոլիա, Ձեր մասնակցության համար: Միշտ համեցեք: 39:)
Quote from: Dhani on December 12, 2007, 07:26:13 PM
Այո Մոնկ, ես հենց դա էլ նկատի ունեի: Դուք կռահեցիք: 21:) 21:)
Չեմ կարծում, որ գոյություն ունի նման կրիտերիա:
Կարծել-չկարծելն անշուշտ Ձեր իրավունքն է, բայց Ձեր թույլտվությամբ պատասխանենք Ձեր հարցին: 21:)
Աղանդների հիմնադիրները, առաջնորդները, տարատեսակ «հովիվներն» ու «գուրուները», քարոզիչներն ու միսիոներները, գործակալներն ու միջնորդ անձինք և բոլոր նրանք, ովքեր խաբեությամբ ու որոշակի տեխնոլոգիաների կիրառումով և որոշակի պատվերների կամ անձնական շահերի շրջանակում զբաղված են հավատքի ու մարդկանց հոգիների որսով և առևտրով` հետապնդելով քաղաքական ու կոմերցիոն տարաբնույթ նպատակներ, անշուշտ զոհեր չեն, այլ հանցագործներ, որոնք պետք է պատասխանատվության ենթարկվեն իրենց չարագործությունների համար: Կա նաև ուրիշ մի կատեգորիա` խելագար ու մոլեռանդ կրոնախևների տարատեսակը, ովքեր Աստծո, հավատքի ու հոգևորի վերաբերյալ իրենց բորբոքված ուղեղի խեղումները տարածում են ուրիշների վրա և արդյունքում վտանգում մարդկանց թե հոգու փրկությունը և թե անգամ ֆիզիկական գոյությունը, էլ չեմ ասում առողջ մտածելակերպն ու հոգեկան հավասարակշռությունը (նման օրինակի Դուք կարող եք ծանոթանալ այս ենթաբաժնում` «Պենզայի դրաման» թեմայում): Այս տարատեսակին պետք է վերաբերել այնպես, ինչպես հոգեկան հիվանդների, և բուժման անհնարինության դեպքում գոնե մեկուսացնել հասարակությունից:
Իսկ զոհեր են այն բազմահազար մարդիկ, ովքեր տարբեր ուղիներով հայտնվել են աղանդների սարդոստայններում, և, կամ խաբված լինելով, անկեղծորեն հավատում են իրենց ուսմունքին, կամ այնպիսի կախվածության մեջ են ընկել, որ չեն կարողանում ազատվել այդ սարդոստայնից: Իսկ նմանատիպ կախվածություն ստեղծելու տեխնոլոգիաներ տոտալիտար համակարգերում բավականին զարգացած են:
Quote from: Dhani on December 12, 2007, 07:34:57 PM
Ահա հոգևորականների մեծ անձնական դժբախտությունն է, որից և օգտվում են աղանդավորները: Այդ մարդիկ չպետք է մոտենան հոգևորականներին: Այդ հոգևորականները պետք է դուրս գան դեպի ժողովուրդ ամեն մի կերպով: Օգտվելով ամեն մի հնարավորությունից: Ուր են այդ հայր սուրբերը? Ինչու այստեղ չեն օրինակ? Լուսամուտը լավ հնարավորություն է: Ինչու չկա Լուսամուտի նման շատ ուրիշ պռոյեկտներ և այլն?
Հայր Ղևոնդը....ի բացառություն հայր Ղևոնդի:
Թեմայի բուն նյութից չհեռանալու համար խնդրում եմ կամ առանձին թեմա բացեք, կամ Ձեր հարցը գրեք «Հարցեր հոգևորականներին» բաժնում: Սիրով կպատասխանենք: 37:) 37:) 37:)
Մոնկ, չեմ կարծում, որ բուն թեմայից շեղվել ենք: Հարցնում ենք`ինչպես պայքարել աղանդների դեմ? Պատասխան:Եթե հոգևորականները լինեն իրենց տեղում, ապա ամեն բան լավ կլինի: Թող չսպասեն, որ ժողովուրդը պետք է "բարձանա" դեպի իրենց, այլ իրենք իջնեն դեպի ժողովուրդը: Ահա ամենա լավ պայքարի ձևը: 13:)
Եւս մեկ հարց Մոնկ: Իսկ ինչո՞ւ չեք մտածում, որ նույն ձևի զոհ կարող է լինել աղանդի հիմադիրը: Ասենք ՑՌՈՒՆ մեկի ուղեղը օճառաջրով լվանում է և...Այդ դեպքում, այդ օճառոտված հովիվը նույն զոհերից չէ՞:
Quote from: Dhani on December 12, 2007, 01:55:31 AM
Սիրելի Նանե ջան: Հուսով եմ, ի տարբերություն Մագնոլիաի, ասածներս Ձեզ չեն նեղում: 13:)
Դհանի ջան, ընդհակառակը, անկեղծ ասած ամբողջ գիշեր մտածել եմ, որ ես նեղացրի Ձեզ, ինչ լավ է, որ ոչ 18:)
Համաձայն եմ Ձեզ հետ <Հենց որ, այդ ամենը դաթարի թեորա լինելուց, նա ուժ կունենա անի այն, ինչ պետք է անի: Նա չի ցանկանա շաչունակել ինքը իրեն կեղծել: Միգուցե նա ոչ միայն ուժ, այլև ցանկություն չունի, չգիտեմ: Հուսամ ամեն ինչ լավ կլինի:
Հարգարժան Դհանի, նախքան Ձեր հարցին պատասխանելը կխնդրեի ի նկատի ունենալ մի կարևոր հանգամանք` պատասխանս չընկալել իբրև արդարացման փորձ կամ նման մի բան (արդարացումներ փնտրելու սովորություն չունեմ և անհրաժեշտ էլ չեմ նկատում:Հավելեմ նաև, որ չեմ արդարացնում առկա թերացումները և չեմ էլ կարծում, որ ամեն ինչ իդեալական է): Պարզապես պատասխանում եմ Ձեր հարցին:
Ասում եք` ուր են հոգևորականները? Իհարկե այնտեղ, որտեղ նրանք պետք է լինեն առաջին հերթին` ԵԿԵՂԵՑՈՒՄ: Դուք Եկեղեցի գնալը և այնտեղ հոգևորականի հետ շփվելը ինչ-որ մեկի մոտ «բարձրանալ» եք համարում? Եվ Ձեր ասածն այնպիսի տպավորություն է թողնում ինձ վրա, կարծես թե այդ «բարձրանալ»-ը տաժանակիր կամ ստորացուցիչ արարք է: Եվ ասեմ, որ հոգևորականները միայն այդ «բարձունքում» նստած չեն մնում և նաև «իջնում» են: Եթե մի կողմ դնենք զուտ եկեղեցիներում իրականացվող քարոզչությունը, դրանից դուրս նույնպես Հայ Եկեղեցին հսկայածավալ աշխատանք է տանում: Նախ` այսօր Հայաստանի ու Արցախի դպրոցներում դասավնդվում է Հայ Եկեղեցու պատմություն առարկան, որով մատաղ սերունդը տեղեկացվում ինչպես իր ազգային-եկեղեցական պատմության վերաբերյալ, այնպես էլ ծանոթույուն է ստանում Եկեղեցու դավանական, ծիսական ու տոնական համակարգերի, ինչպես նաև այլ Եկեղեցիների և պատմական ու ժամանակակից աղանդների վերաբերյալ: Որոշ ԲՈՒՀ-երում նույպես դասավնդվում են կրոնական առարկաներ: Տարբեր հոգևորականներ ելույթ են ունենում հեռուստատեսությամբ ու ռադիոյով, թղթակցում են մամուլին: Ինչպես տեսնում եք, հայ հոգևորականների կարելի է հանդիպել նույնիսկ ինտերնետում (չնայած չգիտեմ, թե հենց այս ֆորումում եղած հոգևորականները Ձեզ ինչով չեն գոհացնում, քանի որ հարցնում եք, թե «Ուր են այդ հայր սուրբերը? Ինչու այստեղ չեն օրինակ?»): Հայ հոգևորականներից հատուկ նշանակությամբ պարբերաբար այցելում են մանկատներ (դրա մասին կարծես թե հենց այս ֆորումում էլ կարող եք համոզվել), ծերանոցներ, անգամ բանտեր: Վերջնականապես կայացած է Պաշտպանության բանակում հոգևորականների հատուկ ծառայության ինստիտուտը: Գրեթե բոլոր թեմերում գործում են կիրակնօրյա դպրոցներ, եկեղեցասեր երիտասարդաց ու տիկնանց միություններ: Տարբեր հասարակական կազմակերպությունների հետ համատեղ իրականացվում են տարբեր ծրագրեր: Աստիճանաբար կրճատվում են այն քաղաքների ու գյուղերի թվերը, որտեղ չկային եկեղեցիներ: Հետեզհետե մեծացվում են նոր ձեռնադրվող հոգևարականների թվերը...Եվ դեռ շատ կարելի է շարունակել այս շարքը:
Ուրիշ էլ ինչ եք ուզում, որ անենք? Մենք չենք կարող ծավալել հոգևորսություն, մենք չենք կարող կաշառել մարդկանց, խաբել, մոլորեցնել, հոգեբանական ու սոցիալական կախման մեջ գցել, գերել, դարձնել մեր ստրուկները, մենք չենք կարող զոռով մտնել մարդկանց ընտանիքներից ու անձնական կյանքից ներս, պարտադրել ու ստիպել, տարբեր անվայել լծակներով հասնել մեր նպատակին:
Մենք սպասավորում ենք այնպես, ինչպես պատվիրել է մեր Տերը և ավանդել են մեր հայրերը: Իսկ նա, ով ականջ ունի լսելու, լսում է:
Quote from: Dhani on December 12, 2007, 10:33:14 PM
Եւս մեկ հարց Մոնկ: Իսկ ինչո՞ւ չեք մտածում, որ նույն ձևի զոհ կարող է լինել աղանդի հիմադիրը: Ասենք ՑՌՈՒՆ մեկի ուղեղը օճառաջրով լվանում է և...Այդ դեպքում, այդ օճառոտված հովիվը նույն զոհերից չէ՞:
Դուք գիտեք նման կոնկրետ օրինակ?
Իսկ եթե մեկի ուղեղը լվացված է, նա չի դառնում ինչ-որ բանի հիմնադիր կամ առաջնորդ: Իրականում նա կամակատար է և պարտավորված է կատարելու իր ուղեղը լվացողների թելադրանքները, իսկ իրական հիմնադիրը կամ առաջնորդը ուղեղը լվացող(ներ)ն է:
Այո Մոնկ, նմանակի օրինակներ ես գիտեմ: Եւ բավական շատ օրինակներ ունեմ: Գիտեմ, որ այդ աղանդավոր "լիդերներ"-ից շատերը նմանապես զոհ են ուղեղի լվացման:
Հ.Գ. Մոնկ, իսկ ձեր մյուս գրածին հետո կպատասխանեմ:
Եթե մյուս գրածիս պատասխանելուց հետո նաև ասեք, թե որ աղանդի հիմնադիրին է Ձեր իմացած կոնկրետ օրինակը, ես մինչև հոգուս խորքը երախտապարտ կլինեմ Ձեզ: 37:)
Մարգոտա, Ձեր նիկը փոխելուց հետո կարծես թե կորցրել եք հետաքրքրությունը այս թեմայի նկատմամբ: 10:)38:)
Մոնկ, ուղղակի ես իմաստ չեմ գտնում գրելու: Ինչ էլ գրեմ այստեղ, մեր եկեղեցու հավատարիմ զավակները դիտելու են, որպես քննադատություն Եկեղեցուն մի աղանդավորի կողմից: Դրա համար ես գերադասում եմ լռել: 21:)
Դուք էլ այնպես գրեք, որ թյուր տպավորություններ չառաջանան: 10:)Իսկ եթե չհասկացվելուց վախենաք, կյանքում ուրեմն հազվադեպ պիտի արտահայտվեք: 19:)
Հարգելի ֆորումցիներ, վաղուց բացված այս թեման կցանկանայի կրկին ակտիվացած տեսնել: Հարցը, ցավոք, շարունակում է արդիական մնալ, և շատ հետաքրքիր կլիներ լսել ձեր տեսակետներն այս հարցի շուրջ: Կխնդրեի միայն թեմայից չշեղվել: Եթե ցանկություն կամ ասելիք չկա, ապա շնորհակալություն այնքանի համար էլ, որ հետաքրքրվել և մտել եք այս թեմա:
Quote from: MONK on December 09, 2009, 01:00:00 AM
Հարգելի ֆորումցիներ, վաղուց բացված այս թեման կցանկանայի կրկին ակտիվացած տեսնել: Հարցը, ցավոք, շարունակում է արդիական մնալ, և շատ հետաքրքիր կլիներ լսել ձեր տեսակետներն այս հարցի շուրջ: Կխնդրեի միայն թեմայից չշեղվել: Եթե ցանկություն կամ ասելիք չկա, ապա շնորհակալություն այնքանի համար էլ, որ հետաքրքրվել և մտել եք այս թեմա:
Մոնք ջան ո՞վ պայքարի։
Չնայած առանձնապես այդպիսի պատվիրան չունենք Աստվածաշնչում .բաց եթե որևէ մեկը ուզում է այդ առաքելությունը ստանձնել.պետք է որ ինքը կատարյալ ճշմարտության մեջ լինի։ Կարծում եմ լավագույն պայքարի ձևը սա է։
Նախ հարգանքներս, Վահան ջան: Կարծում եմ այստեղ մտավախություն չես ունենա, որ սոցիալական ճնշում կգործադրվի 10:)
Իսկ դու ինչ ես կարծում, ով պիտի պայքարի? Եվ կասես, թե կոնկրետ ինչ ի նկատի ունես <կատարյալ ճշմարտության մեջ լինել> ասելով? Հարցիս պատճառն այն է, որ ցանկացած կրոնի կամ աղանդի իսկական հետևորդ լիովին համոզված է, որ ինյքը կատարյալ ճշմարտության մեջ է:
Quote from: MONK on December 09, 2009, 02:02:30 AM
Նախ հարգանքներս, Վահան ջան:
Ջերմագին ողջույներս Հարգարժան Մոնքին։Անկեղծ ուրախ եմ. որ այստեղ ես։[/quote]
Quote from: MONK on December 09, 2009, 02:02:30 AM
Իսկ դու ինչ ես կարծում, ով պիտի պայքարի?
Մոնք ջան մարդու առաջնահերթ պայքարը ոչ թէ որևէ մեկի դեմ է.այլ հենց ինքն իր դեմ։
Ինչպես նշվում է գրվածքում ՙեթե մարդոց կառույց է կքանդվի՚ Ուրեմն ավելորդ ճիգերի գործադրումը չեմ խրախուսում.նույնիսկ համարում եմ առ Աստված վստահության ու հավատքի պակաս։
Էսօր ով չի ալարում՝ որոշում է պայքարել աղանդի դեմ։ՈՒզում եմ խոսել կոնկրետ օրինակներով՝տալ կոնկրետ անուններ։Չամիչը.Աստղը.Մոֆեստը. Յոգին ու ելի նրանցն նման Աստծո խոսքի թշնամիներ. հանկարծ որոշում են պայքարել աղանդների դեմ(իսկ նրանց դեմ.ես պայքարող չտեսա)։Բա ամո՞թ չի.ծիծաղելի չի՞։Ամոթ չի՞ նման մադկանց հետ միաբանվելը ու պայքարելը լավ ասենք թէ մի քիչ էլ այլ ձևով գրվածքը հասկացած .բայց մեծ հավատք ունեցող մարդկանց դեմ։
Չգիտեմ Մոնք ջան.էնքան բան կա ասելու.որ չգիտեմ որտեղից սկսեմ.որտեղից վերջացնեմ։
Quote from: MONK on December 09, 2009, 02:02:30 AM
Եվ կասես, թե կոնկրետ ինչ ի նկատի ունես <կատարյալ ճշմարտության մեջ լինել> ասելով? Հարցիս պատճառն այն է, որ ցանկացած կրոնի կամ աղանդի իսկական հետևորդ լիովին համոզված է, որ ինյքը կատարյալ ճշմարտության մեջ է:
.Հարցիղ մեջ նաև պատասխան կա։Բայցևայնպես ճշմարտությամ մեջ լինելը գոնե այսպես կարելի է դիտարկել.եթե ես իմ գիտցածի չափով՝ինձ հասանելի եղածի չափով.ամբողջը կատարում եմ։
Ես մի քանի անգամ իմ բնակության հասցեն փոխել եմ։ Երբ առաջին անգամ տեղափոխվեցի Ս. փողոց, օրերից մի օր հետաքրքիր առաջարկներով ու նվերներով մեր դուռը բախեցին եհովայականները։ Ես երկար եմ ապրել այդ փողոցում, բայց եկեղեցու ներկայությունը այնտեղ որևէ կերպ չզգացվեց։ Հետո տեղափոխվեցի Շիրակի փողոց, երկու շաբաթ հետո հետաքրքիր առաջարկներով ու նվերներով մեր դուռը բախեցին եհովայականները։ Բավականին երկար ես մնացի այդտեղ, բայց եկեղեցու ներկայությունը այնտեղ որևէ կերպ չզգացվեց։ Միայն կիրակի օրերը փողոցի մի հատվածը ակտիվ էր լինում, որովհետև այդ հատվածում ինչ–որ աղանդավորներ էին հավաքվում, և դա փողոցի ողջ բնակչությունը գիտեր։ Ինչևէ որոշ ժամանակ հետո տեղափոխվեցի մի այլ տեղ, որտեղ շուրջ բոլորը սեփական տներ էին, այսինքն՝ բնակիչները մեկը մյուսին ճանաչում էր։ Տեղափոխվելուս հաջորդ օրն իսկ հետաքրքիր առաջարկներով ու նվերներով մեր դուռը բախեցին եհովայականները։ Բնականաբար այստեղ էլ եկեղեցու ներկայությունը որևէ կերպ չզգացվեց։
Փաստը մնում է փաստ, որ Եկեղեցին թաղի, փողոցի, բակի կյանքից կտրված է։ Պատճառը, կարծում եմ, ծխական կանոնադրությունն է։
Այս կտրվածությունն էլ հաճախ հիմք է դառնում, որ մարդիկ ընկնեն աղանդների ձեռքը։
Quote from: Admin on January 25, 2010, 01:49:52 PM
Ես մի քանի անգամ իմ բնակության հասցեն փոխել եմ։ Երբ առաջին անգամ տեղափոխվեցի Ս. փողոց, օրերից մի օր հետաքրքիր առաջարկներով ու նվերներով մեր դուռը բախեցին եհովայականները։ Ես երկար եմ ապրել այդ փողոցում, բայց եկեղեցու ներկայությունը այնտեղ որևէ կերպ չզգացվեց։ Հետո տեղափոխվեցի Շիրակի փողոց, երկու շաբաթ հետո հետաքրքիր առաջարկներով ու նվերներով մեր դուռը բախեցին եհովայականները։ Բավականին երկար ես մնացի այդտեղ, բայց եկեղեցու ներկայությունը այնտեղ որևէ կերպ չզգացվեց։ Միայն կիրակի օրերը փողոցի մի հատվածը ակտիվ էր լինում, որովհետև այդ հատվածում ինչ–որ աղանդավորներ էին հավաքվում, և դա փողոցի ողջ բնակչությունը գիտեր։ Ինչևէ որոշ ժամանակ հետո տեղափոխվեցի մի այլ տեղ, որտեղ շուրջ բոլորը սեփական տներ էին, այսինքն՝ բնակիչները մեկը մյուսին ճանաչում էր։ Տեղափոխվելուս հաջորդ օրն իսկ հետաքրքիր առաջարկներով ու նվերներով մեր դուռը բախեցին եհովայականները։ Բնականաբար այստեղ էլ եկեղեցու ներկայությունը որևէ կերպ չզգացվեց։
Փաստը մնում է փաստ, որ Եկեղեցին թաղի, փողոցի, բակի կյանքից կտրված է։ Պատճառը, կարծում եմ, ծխական կանոնադրությունն է։
Այս կտրվածությունն էլ հաճախ հիմք է դառնում, որ մարդիկ ընկնեն աղանդների ձեռքը։
Շնորհակալություն, հարգելի Ադմին: Իրոք որ շատ լավ եք նկատել աղանդների տարածման ամենակարևոր պրոբլեմներից մեկը. եկեղեցու չափից դուրս վստահությունն իր ուժի և հզորության վրա:
Ես, իհարկե, ծանոթ չեմ եկեղեցու կանոններին. միգուցե կան օրենքներ, որոնք չեն թույլատրում եկեղեցուն բարեխոսել ժողովրդի առջև ինքն իրեն մասին? ՈՒրեմն ավելի լավ չէ արդյոք վերափոխել (կամ շրջանցել նույնիսկ) որոշ օրենքները? Այն օրենքները, որոնք թույլ են տալիս խեղճ ժողովրդին ընկնել աղանդների և նրանց խորամանկ քարոզիչների ճանկը:
Սա Ձեր նկատած պրոբլեմի մասին, Ադմին: Բայց, Ձեր թույլտվությամբ, կցանկանայի քիչ ավելի խորանալ այս պրոբլեմի մեջ:
Միգուցե փորձենք գտնել պատճառն այն բանի, թե աղանդներն ընդհանրապես, ինչու են նրանք առաջ գալիս? Ինչու են ծնվում աղանդները?
Իմ կարծիքը սա է.
1.Եկեղեցին այսօր չի բավարարում հավատացյալներին;
2.Եկեղեցին այսօր չի պատասխանում հավատացյալների տված հարցերին;
3.Հավատացյալները հոգնել են ապրել վախի մեջ և ընկալել Աստծոն որպես ահեղ ու դաժան մի դատավորի;
4.Աղանդը, շատ լավ տեսնելով այս պրոբլեմները, վերանորոգում է նրանցից ոմանք և ներկայացնում է դա ժողովրդին ավելի ճիշտ հավատի տեսքով, իսկ դրա հետ միասին , ինչ խոսք, որ առաջ է տանում իր սեփական շահերը:
Ինչ խոսք, որ էլի պատճառներ կարելի է թվարկել, բայց այս չորսն էլ արդեն բավական են և լուրջ մտածմունքի առիթ են տալիս: Չէ որ մարդ, ինչպիսին էլ որ նա լինի, միևնույն է, Աստծո անբաժան մասնիկն է կազմում: Եվ դրանով իսկ հանդերձ, ինչ խոսք, որ անպայման կարիք ունի հավատի: Այո, և սակայն այդ հավատն էլ պետք է կարողանա բավարարել մարդու պահանջներին, պատասխանել նրա տված հարցերին: Քանզի եթե չկան պատասխաններ և բավարարվածություն, մարդ սկսում է համարել, որ ինքը մի ինչ-որ սխալ տեղ է ընկել: Եվ այդ ժամանակ բավական է, որ գտնվի մեկը, ով նրան մի փոքր կբավարարի, նույնիսկ խաբելով, որպեսզի մարդը գնա այդ խաբեբայի հետևից: Դա հենց այն է, ինչ որ անում են աղանդները: Իսկ եկեղեցին... գոռոզաբար լռում է, որովհետև օրենքը թույլ չի տալիս?!.
Իմ երիտասարդ տարիներին աղանդներ առանձնապես տարածված չէին Հայաստանում: Միակ բանը, ինչին կարելի էր հակել, դա բուդդիզմն էր, որի մասին ինչ-որ կցկտուր տեղեկություններ նոր սկսել էին մտնել Հայաստան: Ես մի փոքր հետաքրքրվեցի դրանով, սիրեցի նրա բարիությունը, բայց այն ինձ առանձնապես չհետաքրքրեց: Հավանաբար այն պատճառով, որ հոգով ես ավելի քրիստոնեա էի: Այն ժամանակ ես գերադասեցի ինձ աթեիստ համարել: Բայց դա ֆիկցիա էր ընդամենը, իսկ ավելի ճիշտ - ինքնախաբեություն, որովհետև չէ որ հաղթողը միշտ էլ ճշմարտությունն է, իսկ ճշմարտությունը մարդու մեջ ոչ թե միտքն է, որ կարող է նրան նույնիսկ աթեիստ դարձնել, այլ հոգին, որը որ Աստծո անբաժան մասնիկն է մարդու մեջ:
Ինչ խոսք, որ շատ շուտ ես զգացի աթեիզմի ամբողջ անհեթեթությունը, քանի որ առանձնապես մի դժվար բան չէր այդ զգալը: Բայց, քանի որ այդպես էլ չէի գտել հարցերիս պատասխանները, իսկ աղանդներն արդեն կամաց-կամաց սկսել էին բարձրացնել իրենց գլուխները, չգիտեմ, թե նրանցից որ մեկի մեջ այսօր կլինեի խեղդված, եթե ժամանակին չհայտնաբերեի ինձ համար իմ "Նոր Դարը (Նյու-Էյջ)", որը դարձավ այն բանալին, որով ես կարողացա բացել ինձ համար կողպված Աստվածաշունչը:
Շատ տխուր կլինի, եթե Դուք այժմ ևս համարեք, որ ես շեղվում եմ թեմայից, այն ակնթարթին, երբ ես ինձ Ձեր 100%-անոց համախոհն եմ համարում այս ցավոտ հարցի վերաբերյալ: Իսկ "Նոր Դարը" հիշեցի միայն մեկ առումով. որքան որ չեմ կարող երախտապարտ չլինել Աստվածաշնչին իմ քրիստոնեա լինելու համար, նույնքան էլ չեմ կարող շնորհակալ չլինել "Նոր Դարին" - ինձ քրիստոնեություն վերադարձնելու պատճառով:
Աղանդներուն դէմ կարելի է պայքարիլ, Քրիստոնէական Դաստիարակութեամբ:
Այն Հաւատացեալը, որ քաջածանօթ է իր Հայրերու հաւատքին, զոհողութիւններուն, աստուածաբանութեան, Աստուածաշունչին եւ աղանդներուն, պարտի որպէս Զինուորեալ Եկեղեցւոյ «զինուոր-անդամ», իր բաժինը բերել այս պայքարին մէջ: Սակայն երբ ինք լաւ ձեւով պատրաստուած չէ, կամ մտազբաղ է սոցեալական եւ այլ հարցերով, ի վիճակի չէ իր լրիւ մասնակցութիւնը բերել այս Պատերազմին մէջ:
Եկեղեցւոյ անդամին Քրիստոնէական Դաստիարակութիւնը կը սկսի իր Մկրտութեան օրէն, մանուկներու պարագային: Եւ ինչպէս ծնողներ կը հետեւին իրենց զաւակներուն ֆիզիքական եւ մտային զարգացումին, նոյնպէս ալ կնքահայրը պարտի հետեւիլ իր սանուկին հոգեւոր զարգացումին:
Quote from: Admin on November 09, 2009, 05:30:30 PM
ՀՀ Կառավարության հոկտ. 9-ի պաշտոնական լրահոսի մեջ կարդում ենք.
««Վերջին օրերի սրբերի բարեգործություններ» կորպորացիայի հայաստանյան ներկայացուցչության կողմից իրականացվող` Հայաստանի Հանրապետության մարզերի 15 համայնքներում ջրագծերի վերակառուցման ծրագիրը»։
(Լրահոսն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ կցված ֆայլում կամ այստեղ՝ http://www.gov.am/am/news/item/7622/)
Արդյո՞ք աղանդավորական դրսևորումներից մեկն էլ սա չէ, որից այս դեպքում պետք է զգուշանան կառավարության անդամները։
Շատ հետաքրքիր է, թե ովքե՞ր են այդ վերջին օրերի սրբերը։
Երեկ Հայլուրով «աղաղակում» էին, որ աղանդները գրավել են Արարատի մարզը ու իրենց օգնություններով հոգևորսություն են իրականացնում։
Դե բնականաբար այս հղման մեջ գրածի մասին աղաղակել պետք չէ, գուցե շատերն էլ մոռացել են, մինչդեռ նրանք, ովքեր նայեցին, տեսան Արտաշատի «Վերջին օրերի սրբերի» կազմակերպության ամենից բարեկարգ շենքը...
Զարմանալի են պաշտոնական աղբյուրները. մեկ դժգոհում են, մեկ օգնություն ակնկալում...