Գավառի մանկատանը...

[CHERRY]

Ինչպես արդեն տեղեկացաք պատանեկան երկրորդ մրցույթի թեման Սուրբ ծնունդն է: Երեխաները շատ հետաքրքրությամբ արձագանքեցին, գրեթե բոլորին ինչ որ չափով ծանոթ էր թեման: Դասն անցավ հարց պատասխանի տեսքով: Սկզբում սարկավագն հարցեր տվեց, երեխաները ոգևորված պատմեցին, թե ինչ գիտեն Սուրբ Ծննդյան մասին, այնուհետև սարկավագն ուղղումներ և լրացումներ կատարեց: Շուտով կծանոթանաք, թե ինչպես են ընկալել և շարադրել երեխաները թեման: Ասեմ, որ ոչ բոլոր աշխատանքները կտեղադրենք, քանի որ մի քանիսը կիսատ են և միտք չեն արտահայտում: Չնայած ուրախալի է, որ այդ երեխաները փորձել են գոնե ինչ որ մի բան գրել:
Իմ սանիկներից Օհանյան Մոնիկան, Աղայան Զվարթն երկրորդ մրցույթի թեման գրել են: Մոնիկան մատիտներով գեղեցիկ նկարել է Մանուկ Հիսուսին : Երևում է, որ յուրաքանչյուրն աշխատում է, որ իր շարադրությունը լավ ստացվի` գունավոր գրիչներով, նկարներով : Ցավոք Դավթյան Հարությունն այս անգամ չէր հասցրել գրել , բայց նա խոստացավ, որ մյուս անգամ անպայման կգրի: Սակայն ես մի նոր սանիկ ունեմ Շուշանիկը: Այս անգամ մենք աղջիկներով ենք, իսկ Սոֆին` իր տղաներով:

Սիրելի Ֆոռումի անդամներ,  ես Ձեզ պարզապես խնդրում եմ, գրեք Ձեր դիտողությունները , առաջարկները, խորհուրդները : Մանավանդ ես նկատեցի այստեղ կան փորձառու մայրեր, որոնց խորհուրդների կարիքն ունենք` Սաթենիկ, Մարի..., հոգեբան` Մարգո,  հարգարժան  մյուսներ....
Գրեք, թե ինչն է մանկատներից Ձեզ հետաքրքիր, որ պատմենք, և ինչն է ձանձրալի և սխալ, որ այլևս չգրենք:
Արձագանքե´ք, մի´ գցեք ինձ հուսահատության մեղքի մեջ:              

[Abegha]

Կեցցես Չերի, շատ մեծ հետաքրքրությամբ կարդացի գրածդ կարծես ես եղած լինեի այնտեղ

[MONK]

Չերրի ջան, ինչ էլ որ գրեք, ձանձրալի կամ սխալ չի լինի: Շատ հիանալի նկարագրում եք: Համաձայն եմ Աբեղայի հետ:  Կաշխատենք օգտակար լինել ինչով կարող ենք: 

[CHERRY]

Շնորհակալություն Abegha, Monk, , այսուհետ կաշխատենք ավելի լավ նկարագրել մեր այցերը:
Շուտով Sofian կլրացնի Գավառի մանկատան հանդիպման մասին: Նա շատ տպավորված էր և ամբողջ մանկատնով պտտվում էր մի քանի երեխաների հետ: Մի պահ նույնիսկ մոլորվել էր` հետաքրքրությունից չգիտեր, որ մասնաշենքում մնար:
Դե, Sofia գրի, թե չե մարդիկ մի աչքով լավ չեն տեսնի, լրացրու երկրորդ աչքը  :   

[TILIL]

Սիրելի Չերրի ես էլ եմ համաձայն մյուսների հետ ,շատ հետաքրքիր և ուշագրավ էիր նկարագրել,շնորհակալություն

[Magnolia]

Ողջույն Cherry!
Շատ հետաքրքիր եք ներկայացնում Ձեր հանդիպումները
Անձամբ ես չէի կարողանա այդպիսի ծրագրի մասնակից լինել... ինձ մոտ ամրապնդված զգացում է, որ այդ երեխաները իրենց շատ մենակ, լքված, անիրավ դավաճանված և նեղացված են համարում... այդ իմ պատկերացման համաձայն անչափ մեղավորության զգացում է ծագում իմ մեջ ամեն անգամ նման երեխաների հետ շփվելը, որ չեմ կարող օգնել իրենց:
Հաշվի առնելով Քո  շփման փորձը իրենց հետ, ինչ ես կարծում, իրականում այդպես է?

[Տ. Տաթև քհն.]

Ողջույն Աննա ջան, էնքան հյութեղ ես պատմում ամեն ինչ, որ մարդու նախանձը գալիս է այն բանի համար որ ձեր հետ չի լինում մանկատանը

[CHERRY]

Magnolia, վերջապես : Ես արդեն մտածում էի մոռացել ես մեզ և երեխաներին:

... ինձ մոտ ամրապնդված զգացում է, որ այդ երեխաները իրենց շատ մենակ, լքված, անիրավ դավաճանված և նեղացված են համարում... այդ իմ պատկերացման համաձայն անչափ մեղավորության զգացում է ծագում իմ մեջ ամեն անգամ նման երեխաների հետ շփվելը, որ չեմ կարող օգնել իրենց:
Հաշվի առնելով Քո  շփման փորձը իրենց հետ, ինչ ես կարծում, իրականում այդպես է?

Այդպիսի փորձ կամ երկար շփում չեմ ունենցել, որ հաստատ ասեմ, թե ինչ են զգում երեխաները: Այս միքանի այցելությունները փորձ չեն կարող համարվել:
Իսկ ընդհանուր իմ կարծիքը այս հարցի շուրջ: Նախ խղճահարության երանգ եմ տեսնում խոսքերիդ մեջ, կարեկցանքը լավ է, բայց ոչ խղճալը: Եթե հասարակությունը նրանց խղճահարությամբ նայի, դրանից էլ իրենք այդպես կզգան: Բայց չէ որ կյանքում ավելի վատ դեպքեր են լինում: Կան երեխաներ, որ սեփական տներում իրենց ծնողների կողքին լքված են զգում: Նույնիսկ գիտեմ ծնողի, ով իր երեխաների վրա զենք է պահել, կամ թմրամոլ, հարբեցող ծնողների, որոնց երեխաների հոգեկանները հետագայում ամբողջովին խախտվել են: 
Ես հասկանում եմ, ինչից է քեզ մոտ այդպիսի կարծիք. խոսակցություններից: Միքանի տարի առաջ ես նույնպես խուսափում էի մանկատներից: Մարդիկ սիրում են անհեթհեթ կարծիքներ կազմել և տարածել: Նույնիսկ գիտեմ մարդկանց, որ երեխա չեն ունեցել, բայց հրաժարվել են մանկատնից երեխա որդեգրել` վախենալով, որ կարող է երեխան այն չլիներ: Իհարկե երեխաները խնդիրներ ունեն, բայց դա բնական է և չի նշանակում, որ պետք է նրանցից խուսափել, որակավորում տալ և դժբախտի, լքվածի պիտակ կպցնել: Ընդհակառակը  ամեն ինչ պետք է արվի, որ երեխաները իրենց տուժված չզգան: 
Պատկերացրու եթե հազար ընտանիք գտնվեր ամբողջ հայության մեջ և յուրաքանչյուրը մեկ երեխա որդեգրեր, ինչ հրաշալի կլիներ: Այլևս մանկատներ չէին լինի: Խոսքս  բարեպաշտ ընտանիքների մասին է: Միթե չկան այդպիսի ընտանիքներ, ում սեղանի շուրջ կգտնվի ավելորդ անկյուն, մի մահճակալի տեղ, իրենց սրտի անկյունում ջերմություն երեխայի համար: Շատ բան պետք չէ, հաճախ մենք ամեն ինչ բարդեցնում ենք: Կյանքում շատ վախենալու բաներ կան, որոնցից պետք է խուսափենք և հեռու մնանք, բայց մենք խուսափում ենք մանկատան  երեխաներից: Ինչու?,

Չգիտեմ, միգուցե հարցիցդ շեղվեցի?: Կարճ ասած, եթե նույնիսկ կարծում ես, որ երեխաներն իրենց լքված են զգում, ապա ավելի ճիշտ չէ նրանց հետ շփվել և դրանով իսկ օգտակար լինել նրանց:

Անձամբ ես չէի կարողանա այդպիսի ծրագրի մասնակից լինել...

Լավ էլ կարող ես: Էլ մի...

[CHERRY]

Ողջույն Arsensrk ջան:

Ողջույն Աննա ջան, էնքան հյութեղ ես պատմում ամեն ինչ, որ մարդու նախանձը գալիս է այն բանի համար որ ձեր հետ չի լինում մանկատանը

Խնդրեմ, նախանձեք և միացեք :

[Magnolia]

Cherry
Գիտես, միգուցէ ճիշտես, որ իմ պատկերացումները սխալ են...բայց ես չէի ցանականա, որ մտածես կամ տպավորություն ստեղծվի, որ ես խղճում եմ իրենց: Վստահեցնում եմ, որ այդպես չէ:
Երևի դա իմ սեփական զգացմունքների պրիզմայով եմ վերարտադրում և վերագրում իրենց ապրումները: