Վիրապէն ելնելէն մինչեւ տեսիլքը անցնող 66 օրերը կրնան համեմատուիլ Առաջաւորէ մինչեւ Զատիկ անցնող 10 շաբաթներու միջոցին։ Անոր լրանալուն Գրիգոր կը սկսի եկեղեցական պէտքերու հոգացողութեան։ Առաջին գործը պէտք էր ըլլար մեծ սիւնի տեղը մայր-տաճարը կանգնել, բայց զայն կը յետաձգէ Գրիգոր մինչեւ հովիւ եւ վարդապետ ի տեսուչութենէ բարերարութեան Աստուծոյ պարգեւեսցէ (ԱԳԹ. 395), որովհետեւ շինուելիք տաճարին տեղը մեհեան էր, եւ պէտք էր նախապէս ծիսական օրէնքով նուիրագործել, անոր համար բաւական կը սեպէր քաղաքորմով փակել, մեծ խաչ մը կանգնելով մէջտեղը։ Իսկ կոյսերուն վկայութեան տեղերը անոնց արիւնով սրբուած եւ նուիրագործուած էին. ուստի անմիջապէս ձեռնարկեց անոնց վկայարանները կանգնել։ Նախ սուրբերուն մարմինները պատեց ու արկղագործ տապաններու մէջ փակեց, եւ վկայաբաններուն ներքեւը զետեղեց, եւ վրանին պատշաճաւոր տաճարներ կառոյց երեք տեղերն ալ, ուր նահատակութիւնները կատարուած էին։ Այդ տաճարներ դարուց ի դարս պահուած եւ մնացած են մինչեւ ցայժմ, Ս. Հռիփսիմէի եւ Ս. Գայիանէի տաճարները իրենց անունով կը մնան։ Երրորդը Ս. Շողակաթ անուն կը կրէ, իսկ այնտեղ նահատակուող Մարիանէ կոյսին անունը՝ միայն աւանդութեամբ ծանօթացած է։ Գերեզմանն ալ միւսներէն տարբեր, հողին երէսէն վեր է։ Իսկ Շողակաթ անունը, որ Լուսաւորչի տեսիլքին ալ տրուած անունն է, կը ցուցնէ թէ Գրիգոր կոյսերուն բնակութեան հնձանը իրեն սովորական բնակավայր էր ըրած եւ այն տեղէն տեսաւ լուսեղէն շողերուն կաթիլը եւ Միածնին իջնալը։ Երեք տաճարները այսօր ալ կանգուն են, թէպէտ նոյնիսկ Լուսաւորչի շինածները չեն։ Հռիփսիմեանց տաճարը Կոմիտաս կաթողիկոս, եւ Գայիանանցը Եզր կաթողիկոս վերաշինեցին Է. դարուն մէջ։ Իսկ Շողակաթը՝ Նահապետ կաթողիկոս վերաշինած է ԺԷ. դարուն վերջերը։ Հռիփսիմեանց տաճարներուն ներքեւ գետնափորներ կան մեծամեծ քարերով շինուած, եւ ասոնց մէջն են կուսանաց ոսկորները։ Ասոնց գոյութիւնը վերջի ժամանակներ ստուգուեցաւ. Հռիփսիմեանցը՝ Լատին կրօնաւորներու փորձած գողութեան առթիւ (ԴԱՒ. 237), եւ Գայիանեանցը՝ Յովհաննէս աբեղայի հետաքրքիր խուզարկութեան հեհեւանօք (ԴԱՒ. 251)։