Թաթուլը և Վարոսը եղբայրներ էին` ս. Սահակի և ս. Մեսրոպի աշակերտները: Վարդանանց պատերազմից հետո քաշվում են Գաբեղյանց շրջանի լեռները` առանձին-առանձին ճգնելով Վիշապաձոր կոչվող վայրում: Որսորդները գտնում են Թաթուլի ճգնարանը, և նրա համբավը տարածվում է ամենուր: Մարդիկ տարբեր տեղերից գալիս էին սրբի մոտ, խորհուրդներ հարցնում, լսում նրա մխիթարիչ խոսքերն ու խաղաղված վերադառնում իրենց բնակության վայրերը: Բազմաթիվ մարդիկ համախմբվում են երկու եղբայրների շուրջը և հիմնվում է մի միաբանություն. որ հոգևոր առաջնորդի անունով էլ կոչվում է Ս. Թաթուլի միաբանություն: Միաբանության անդամներից էր նաև Թումասը, որին Ս. Թաթուլը առաջնորդ կարգելով` ինքն առանձնանում է: Նա իր մահկանացուն կնքում է խոր ծերության հասակում:
Վարոսն էլ ճգնում է Դիցմայր կոչվող քարանձավում, ուր հետագայում կառուցվում է Գյուտի մենաստանը` ի հիաշատակ նրա նշխարների գյուտի:
Հայ Առաքելական Եկեղեցին Աղվանքի Ս. Գրիգորիս կաթողիկոսի նշխարների գտնվելու, սուրբ հայրեր Թաթուլի, Վարոսի, Թումասի, Անտոնի, Կրոնիդեսի և յոթ խոտաճարակների, ովքեր Իննակնյան վանքում նահատակվեցին, հիշատակը տոնում է Ս. Խաչի Ե կիրակիին հաջորդող երկուշաբթի օրը:
0 կարծիք