Սբ Դավիթ Դվնեցին նահատակվել է 701 թ. Հայաստանում: Իշխանական տոհմից էր, նախկին անունը` Սուրհան: Նրա հայրը մուսուլման էր, իսկ մայրը` քրիստոնյա: Նա ծառայում էր արաբական բանակում: Գալով Հայաստան` հավատում է Քրիստոսին և մկրտվում Անաստաս Կաթողիկոսի կողմից` վերակոչվելով Դավիթ: 30 տարի ապրել է Դվինում, այստեղից էլ Դվնեցի անունը: Այդ ժամանակ արաբ ոստիկան Աբդուլահն սկսում է հալածել քրիստոնյաներին և Դավթին իր մոտ է կանչում` հորդորելով վերադառնալ նախկին հավատին: Մերժելով ուրանալ Քրիստոսին` անասելի տանջանքների է ենթարկվում: Բռնակալ արաբ ոստիկանը որոշում է սրբին խաչել: Մահապատժի ժամանակ Դավիթը մոտենում է խաչափայտին և ինքնակամորեն պառկում դրա վրա: Հավաքված բազմության մեջ էր նաև մահապարտի կինը, որը հորդորում էր ամուսնուն հաստատ մնալ Հիսուսի հավատին: Դավթին խաչում են և նիզակահարելով սպանում: Ամատունի եպիսկոպոսը, Մուշեղ Մամիկոնյանն ու նրա եղբայր Արտավազդը խաչից իջեցնում են նրա մարմինն ու թաղում Դվինի Սբ Գրիգոր եկեղեցու մոտ: Շարակնոցում հատուկ Մանկունք շարական կա` նվիրված Սբ Դավիթ Դվնեցուն:
Հայ Առաքելական Եկեղեցին սբ Դավիթ Դվնեցու և սուրբ վկաներ Ղամբեոսի և Ղամբեուհու հիշատակը տոնում է Սբ Խաչի 3-րդ կիրակիին հաջորդող երկուշաբթի օրը:
0 կարծիք