Հովնան մարգարեն Աստվածաշնչի 12 փոքր մարգարեներից է։ Հին Կտակարանում տեղ գտած «Հովնանի մարգարեություն»-ում պատմվում է, թե ինչպես Աստծո պատգամով Հովնան մարգարեն մեկնում է Նինվե՝ քարոզելու քաղաքի հեթանոս բնակիչներին։ Սակայն անմիջապես չէ, որ նա հետևում է Տիրոջ պատգամին։ Խուսափելով կատարել Աստծո պատվիրանը՝ Հովնանը փորձում է թաքնվել Թարսիս կոչված բնակավայրում։ Սակայն փախուստի ճանապարհին ծովը փոթորկվում է, և ծովը նետված մարգարեին Աստծո հրամանով կուլ է տալիս հսկա մի կետ։ Սարսափահար Հովնանը աղոթքով ու զղջումով աղերսում է Տիրոջը փրկության համար և երեք օր հետո կամոքն Աստծո ազատվում բանտարկությունից։ Այս անգամ անսալով Աստծո պատվիրանին՝ Հովնանը մեկնում է Նինվե։ Սկսելով իր քարոզը՝ նա մարգարեանում է քաղաքի կործանման մասին։ Ունկնդիր լինելով Հովնանի մարգարեությանը, հակառակ սպասվածի, բոլոր նինվեացիք՝ մեծից մինչև փոքր ու անգամ թագավորը պահք են պահում և ապաշխարությամբ ու աղոթքով փրկում հայրենի քաղաքը վերահաս կործանումից։
Հովնան մարգարեի այս օրինակը հետագայում Հիսուս ներկայացնում է աստվածային նշան հայցող փարիսեցիներին։
Հայ Եկեղեցում Հովնան մարգարեի հիշատակության օրը մշտապես նշվում է Առաջավորաց պահքի շրջանում (ուրբաթ օրը), որպես խորհուրդ այն բանի, որ ճշմարիտ ապաշխարությամբ իրապես կարելի է արժանանալ Աստծո հաճությանն ու ողորմածությանը։
0 կարծիք