Ամուսնության նպատակը

[mane]

Կներեք, ուղղակի ինձ մոտ չի ստացվում ընդգծել մեջբերումը, որ տարբերվի իմ խոսքից:

[mane]

Սակայն ես էլ չեմ կարող հասկանալ առանց սիրո ամուսնության իմաստը: Չէ որ ամբողջ կյանքդ ես կապում տվյալ մարդու հետ: Եվ կյանքի ընթացքում կան այնպիսի դժվարություններ, որ մարդ միայն հանուն սիրո կարող է հաղթահարել:

[Magnolia]

Ընկերներ մի բան ասեմ....
Ես չեմ հասկանում ամուսնանալու իմաստը...
Իմ կարծիքով, ամուսնությունը ` հաշվարկ է ցանկացած դեպքում... ամեն մեկի մոտ տարբեր բնույթի:
Մեկը ուզում է օրինական  երեխա ունենալ, մյուսը հանգիստ ծերանալ մեկի կողքին ում վսատհում է և չի ամաչի իր ծերացած մարմնից, մեկ ուրիշի համար առաջնայինը ֆինանսապես ապահովված լինելու ցանկությունն է պատճառ հանդիսանում, նույնիսկ "սիրուց" բխած ամուսնությունների հիմքում սիրված լինելու հաշվարկն է....  անսահման կարելի է թվարկել: Եվ հաջողակ են այն մարդիկ , ովքեր կարողանում են ճիշտ հաշվարկ անել: սակայն, մեծամասնությունը  սխալ հաշվարկի հետևանքով կայացած ամուսնություններն են...
Ես շտապում եմ հավաստիացնել, որ նորմալ ավանդապաշտ և բարի հայուհի եմ

[arphi]

Հայր Ղուկասը ասում է միշտ."Մարդիկ ամուսնանում են, հետո են սիրում":

Գիտենք, որ դարեր շարունակ, հենց մեր իսկ ազգի մեջ /անգամ այսօր էլ շարունակվում է/ մի այնպիսի սովորույթ, երբ ամուսնացել են տղան ու աղջիկն առանց իրար տեսնելու, կամ եկ անգամ միայն տեսնելով: Բայց սա չի նշանակում, որ նրանց միջև հետագայում սեր չէր առաջանա:
Այ երբ ճանաչում ես մի մարդու և նրան չես սիրում, կարծում եմ ամուսնանալուց հետո էլ սիրելն դժվար կլինի. այս դեքպում ես համաձայն եմ Մանեի հետ:

Սակայն ես էլ չեմ կարող հասկանալ առանց սիրո ամուսնության իմաստը: Չէ որ ամբողջ կյանքդ ես կապում տվյալ մարդու հետ: Եվ կյանքի ընթացքում կան այնպիսի դժվարություններ, որ մարդ միայն հանուն սիրո կարող է հաղթահարել:

Իմ կարծիքով, ամուսնությունը ` հաշվարկ է ցանկացած դեպքում... ամեն մեկի մոտ տարբեր բնույթի:

Ես այնքան էլ համաձայն չեմ, որովհետև սիրված լինելուց բացի նաև սիրել կա, իսկ սիրելն չի կարող հաշվարկ լինել, չի կարող հաշվարկ լինել` ամուսնանամ, որ շարունակեմ սիրել:

Սաթենիկը մեկ այլ թեմայի մեջ գրել է. Սիրելով եմ ամուսնացել: Բայց տարիների ընթացքում այդ սերն այնպես է հասունանում, ծաղկում, ամրանում, էլ չգիտեմ ինչ խոսքերով դա կարելի է ճիշտ նկարագրել, որ երբ այսօրվա հայացքով եմ նայում այն ժամանակվան՝ ծիծաղս է գալիս:
Ինձ ուղղակի ցնցեց այս միտքը;

[Maro]

Մի բան կարող եմ ասել այս պահին: Ամուսնությունը լոտորեյա չէ և ռուսական "ավոսյ"-ի վրա չի կարելի ընտանիք ստեղծել:

[Magnolia]

իհարկե սիրելու հաշվարկ ել կա երբ դրեցի մի քանի կետ, որոշեցի չթվարկել այն բոլոր դրդապատճառները, որոնք կարող են ամուսնության պատճառ հանդիսանալ.
Maro, ես ել դա նկտաի ունեմ, պետք է լաաաավ մտածես, չափես, ձևես, հաշվարկես, հետո ել մտատսես ամուսնանաս թե չէ: Իսկ լոտորեի համար, ներիր, համաձայն չեմ  Չնայած, ճիշտ ես, ավելի նման է ռուսական ռուլետկայի

[mane]

Չեմ կարողանում հասկանալ, թե ինչ է նշանակում սիրել հաշվարկով : Երբ երկարատեւ ընկերությունից հետո հասկանում ես, որ առանց նրա այլեւս չես կարող ապրել եւ նա է քո կյանքի միակ սերը, ընկերը, օգնականը, գաղափարակիցը, մի խոսքով նա է քո կյանիք իմաստը: Էլ ինչ պետք է մտածես: Ես միայն այդպիսի ամուսնությունն եմ ճիշտ համարում եւ չեմ ընդունում առանց սիրո ամուսնությունը, որովհետեւ ոչ ոք չի կարող երաշխավորել, որ տարիների ընթացքում կարող է սեր առաջանալ , նույնիսկ չեմ ընդունում մի քանի ամիս ծանութությունից հետո ամուսնությունը՝ առանց իրար երկար ճանաչելու :

[Satenik]

Մագնոլիայի մոտեցումը կիսում եմ:
Նախ խոստովանեմ, որ նյարդայինանում եմ, երբ տեսնում եմ, թե աղջիկները սիրուց են խոսում այնպես, կարծես այդ սիրուց ի վիճակի են բան հասկանալու:
Սիրելիներս (Մարո մասնավորապես ), ձեզ ասաց-չասաց՝ մի հաշիվ է: Դատեք ինքներդ՝ նույնիսկ մեծագույն մեզ հայտնի քրիստոնյաները Աստծո նկատմամբ սիրուն ոչ թե ի ծնե են եկել, այլ սեփական անձի վրա տարիների քրտնաջան աշխատանքի արդյունքում: Սկզբից եղել է դատողություն, բանականություն, ներքին ձգտում դեպի կարգ ու կանոն, դեպի բարին ու լավը, դեպի լույս , մաքրություն և այլն: Այս ձգտումների հիման վրա և օգնությամբ կատարվել է ճիշտ կողմնորոշում (Մագնոլիայի լեզվով, կոպիտ ասաց "հաշվարկ"), որից հետո սկսվել է նոր կյանք, նոր նվիրում, նպատակ, կյանքի իմաստ:
Սերը մեկն է, ուղղակի սիրո արտահայտություններն ու սիրո առարկայի նկատմամբ պարտականություններն են տարբեր:
Նույնն էլ ամուսնությունն է: Սկզբից դատողություն, բանականություն, ներքին ձգտում դեպի կարգ ու կանոն, դեպի բարի ու լավ տղաները, դեպի մաքրություն և այլն, և արդեն այս տրամադրության ալիքը ինքն է քեզ կողմնորոշում, տանում դեպի ճիշտ ընտրություն:

[Satenik]

Սաթենիկը մեկ այլ թեմայի մեջ գրել է. Սիրելով եմ ամուսնացել: Բայց տարիների ընթացքում այդ սերն այնպես է հասունանում, ծաղկում, ամրանում, էլ չգիտեմ ինչ խոսքերով դա կարելի է ճիշտ նկարագրել, որ երբ այսօրվա հայացքով եմ նայում այն ժամանակվան՝ ծիծաղս է գալիս:
Ինձ ուղղակի ցնցեց այս միտքը;

Այո, դա այդպես է: 
Կատարյալ քրիստոնյան իր սկզբնական սերն առ Տերը կհամարի թերություններով լի:
Զավակը իր սկզբնական սերն դեպի իր ծնողը կհամարի ծիծաղելի, երբ արդեն ինքն իսկ ծնող կդառնա և շատ բաներ կհասկանա ու կգնահատի:
Ծնողն իսկ իր զավակին սզբում սիրում է որպես ձագի, կյանք է դնում մեջը, քրտինք թափում, հետագայում այդ սերը լրիվ այլ որակ է ստանում:
Մեր 1 տարվա ընկերոջը կամ ընկերուհուն մենք այլ կերպ ենք սիրում, քան 20-30 տարվա բարեկամին:
Ամուսինն էլ է տեր, ծնող, ընկեր ու բարեկամ ու լիքը այլ բաներ:
Մի մոռացեք, որ մենք ամուսնանում ենք տղայի հետ, սակայն նա տղամարդ է դառնում տարիներ անց: ՈՒ թե ինչ տղամարդ կդառնա այդ տղան՝ ուղիղ կապ ունի նրա կնոջ հետ: Մարդն ու կինը իրար ձևավորում են տարիների ընթացքում, իրար հետ և իրար օգնությամբ զարգանալով:

[Satenik]

Գիտենք, որ դարեր շարունակ, հենց մեր իսկ ազգի մեջ /անգամ այսօր էլ շարունակվում է/ մի այնպիսի սովորույթ, երբ ամուսնացել են տղան ու աղջիկն առանց իրար տեսնելու...

Արփի ջան, այսպիսի բան հայոց մեջ երբեք և ոչ մի օր էլ չի եղել: Չէր էլ կարող լինել, որովհետև մեր կենցաղն ու հասարակական հարաբերությունները այդպիսի երևույթի հնարավորություն ու տեղ չեն թողել: Կարող են լինել եզակի բացառություններ այլ բացառությունների շարքում, բայց ոչ երբեք ավանդույթ: