Իրերի խեղաթյուրո՞ւմ

[Satenik]

Մի հոգևորական (անունը չտամ) զրույցի մեջ ասաց, որ ղեկավարությունն այնպիսին է, որպիսին ժողովուրդն է: Իմ հանդիմանական "մի՞թե մեր ժողովուրդը նման է մեր ղեկավարներին" հարցին, հոգևորականը պատասխանեց "այո, եթե վաղը ես ու դու դառնանք ղեկավար, էլի նույն բաներն ենք անելու, ինչ որ այսօրվա ղեկավարները":
Պահը հարմար չէր բանավիճելու համար և ես չշարունակեցի, ուղղակի մեկ-երկու րեպլիկով արտահայտեցի անհամաձայնությունս և այդքանով փակվեց խոսակցությունը:
Լավ, բայց եթե հոգևորականն է այդպես ասում, բա մյուսներն ի՞նչ կասեն ու կանեն:
ՈՒրեմն, մի կողմից, հոգևոր առումով, Քրիստոսին ենք արժանի, իսկ մյուս, պետական կողմից՝ կողոպտիչներին ու խաբեբաների՞ն:
ՈՒրեմն ամեն դիմացինիս նայելիս պետք է տեսնեմ կողոպտիչ ու խաբեբա՞:  Այդ թվում և նույնիսկ հոգևորականի՞ մեջ:
Իսկ եթե մենք այսքան ցածր կարծիքով պետք է ուղղորդվենք միմյանց հետ շփվելիս, այն անեկդոտի պես, որ ասում է "արա', չեմ ջոկում սա ինձ որտեղ է ուզում գցի", բա սրա վերջը ի՞նչ  պիտի լինի:
Չսիրե՞նք իրար: Չհավատա՞նք մարդկանց, որոնցից բացի լավից ուրիշ բան չենք տեսել:
Սա ի՞նչ քաղաքականություն է կրոնի և մշակույթի մեջ (հարմարեցնում եմ թեմային ):

Խնդրեմ, պարոնայք, Ձեր կարծիքները:

[CHERRY]

Մի հոգևորական (անունը չտամ) զրույցի մեջ ասաց, որ ղեկավարությունն այնպիսին է, որպիսին ժողովուրդն է:

Սաթենիկ ջան, ես մասաբ համաձայն եմ այդ հոգևորականի հետ: Ավելի ճիշտ ժողովուրդն արժանի է ղեկավարությանը: 

[Mandarinka]

Ափսոս Աննա ջան, որ դու առժանի ես ՌՔ-ին և ՍՍ-ին: Ես կարծում էի ավելիին էիր արժանի:

[Abegha]

Իսկ դուք կարդացե՞լ եք Սիրաքի իմաստության 10-րդ գլուխը, հատկապես 2-րդ համարը։ Եվ ի՞նչ է ձեր կարծիքն այդ համարի մասին։

[Satenik]

Սա՞ եք ասում, հայր սուրբ:
http://www.armenianchurchlibrary.com/files/easternarmenianbible/Siraq.html

[Abegha]

Ես ուղղակի մեջբերեմ այդ հատվածը՝
Իմաստուն դատաւորը խրատում է իր ժողովրդին, խելամիտ մարդու իշխանութիւնը կարգաւորուած է լինում:
Ինչպիսին ժողովրդի իշխանն է, այնպիսին նրա սպասաւորներն են, ինչպիսին քաղաքի առաջնորդն է, այնպիսին՝ նրա բնակիչները:

[Abegha]

Սաթենիկ, քո տված հղումում 9-րդ գլխում է, ինձ մոտ՝ 10-րդ։ Չգիտեմ, ինչու էր այդպես։

[arphi]

Թույլ  տվեք մասնակից դառնալ ձեր քննարկմանը:
Իհարկե, ղեկավարները երկնքից չեն ընկնում կամ գետնի տակից դուրս գալիս, այլ` ժողովրդի միջից, այսինքն` մեզ հետ նույն պատմամշակութային միջավայրում ծնված և մեծացած մարդիկ: Եթե ղեկավարները կողոպտիչ ու եսասեր են, նշանակում է` ժողովուրդն էնքան չկա, որ իր ուզած արդարներին ղեկին նստեցնի: Ըստ իս, մեր ժողովուրդն այսպիսի մի թերացում էլ ունի` ղեկավարների թերությունները միշտ տեսնում է ու փնովում, բայց լավ ու բարի գործերն` դժվարությամբ է նկատում:
Սիրաքի իմաստության 10-րդ գլխի 4-րդ համարն ավելի հետաքրքրեց ինձ. «Երկրի իշխանություն Տիրոջ ձեռքին է Նա է ժամանակին արժանի մարդուն բարձրացնում իշխանության»: Բայց կարող եմ ասել նաև հետևյալը. Աստուած մարդուն օժտել է ազատ կամքով և ժողովուրդն կարող է հեռանալ Աստծուց, լինել անմիասնական ու ցաքուցրիվ ու նա մեծ դժվարությունների մեջ կընկնի:  Բայց եթե դառնա առ Աստված, անշուշտ կունենա լավ ղեկավարներ:

[Satenik]

Հայր սուրբ, ինչո՞ւ հենց Հին Կտակարանը և Սիրաքը:

[Abegha]

Ո՛չ Հին Կտակարանը, և ո՛չ էլ Սիրաքը, այլ Աստվածաշունչը։