Հատուցում

Started by CHERRY, July 21, 2007, 02:07:54 AM

Previous topic - Next topic
Print
Go Down Pages1 2
User actions

CHERRY

July 21, 2007, 02:07:54 AM
Ապաշխարության 5-րդ կետում գրված է, որ խոստովանության գնացող անձը պետք է պատրաստ լինի իր գործած մեղքերի դիմաց որոշակի հատուցում կրելու: Ինչպե՞ս պետք է հատուցի:

Abegha

#1
July 21, 2007, 09:35:21 AM Last Edit: July 21, 2007, 09:42:00 AM by Abegha
Զղջումը ոչ միայն բարոյական բնույթ է կրում, այլ նաև այն գործով կամ գործնականում պետք է տեսանելի լինի։ Երբ մեկին մի վնաս ենք պատճառում, ապա պետք է նաև հատուցենք այդ վնասը։ Մեղքի դիմաց որոշակի հատուցում կրելու պատրաստակամությունը հայտնի է դարձնում ճշմարիտ զղջումը։ Սխալը սիրո բացակայությունն է, զոհողությունը՝ սիրո երախտիքը: Հետևաբար սխալը զոհողությամբ պետք է ջնջենք, որպեսզի և՛ մեր խիղճը խաղաղվի և՛ Աստծու ողորմության ակնկալիքն ունենանք:
Հատուցումը հենց նույն ապաշխարությունն է, որը ճիշտ լինի, որ սահմանվի օծյալ եկեղեցականի կողմից։ Իսկ ձևերը թվում են թե պարզ են, թեև շատերի համար դժվար իրագործելի, այն է. աղոթք, պահք, որոշ զոհողություններ (աղքատներին ողորմություն տալ և այլն), երբեմն էլ որոշ սկզբունքների թելադրություն, որոշ մոտեցումների դրսևորում, որոնք մարդուն օգնում են դուրս գալ մեղքը կրկնելու փորձությունից:
Այսինքն՝ մարդ պետք է պատրաստակամություն դրսևորի ինչ որ ձևով հատուցելու իր արարքի դիմաց։

CHERRY

#2
July 22, 2007, 03:28:09 AM
Շնորհակալություն, հիմա բառի իմաստը հասկացա: Ինձ միշտ զարմացրել է կաթոլիկ եկեղեցու խոստովանությունը: Ինչու՞ է հոգևորականը խոստովանվողից պահանջում, որ նա գնա և մեքենայի նման մի աղոթքը տաս-քսան անգամ կրկնի: Ի՞նչ է նա այդպես հատուցում է իր մեղքի համար: Միգուցե ֆիլմերում են սխալ ներկայացնում: 27:) 27:) 27:) 14:)

Abegha

#3
July 22, 2007, 01:43:41 PM
Սովորաբար ֆիլմերում իրականությունը կիսատ է ներկայացվում։
Ինչ վերաբերում է նույն աղոթքը անընդհատ կրկնելուն, ապա այդպիսի երևույթ կա նաև բյուզանդածես ուղղափառների մոտ, ինչպես օրինակ «Հիսուս» աղոթքը։

Mandarinka

#4
July 23, 2007, 02:48:57 AM
Աննա ջան, ներիր, բայց պարտադիր չէ ամեն  թեմայում հիշել ուրիշ եկեղեցիներին, այն էլ քննադատելով:

Կարծում եմ, որ մարդ իր մեղքերը կարող է հատուցել միայն բարիությամբ, ներողամտությամբ, սիրով:

Abegha

#5
July 23, 2007, 03:09:04 AM
Հարցը հենց այստեղ է. ինչպե՞ս պետք է մարդ հասնի այդ բարությանը, ներողամտությանը և սիրուն, եթե ոչ այն ձևերով կամ ուղիներով, որ սահմանել է Եկեղեցին իր դարավոր փորձառությամբ, Եկեղեցու հայրերի բազում իմաստուն գրվածքներով։
Եթե խոսքը միևնույն աղոթքը անընդհատ կրկնելուն է վերաբերում, ապա, ինչ որ իմաստով, կարելի է ասել, որ Հայ Եկեղեցում էլ կան աղոթքներ, որ անընդհատ կրկնում ենք, օրինակ Տերունական աղոթքը օրվա մեջ վստահաբար մի քանի անգամ ասվում է, «Հավատով խոստովանիմ»–ի 24 տները խորհուրդ է տրվում ամեն օր կարդալ, Ավետարանը կարդում ու վերակարդում ենք մինչև մեր երկրավոր կյանքի վախճանը և այլն։ Բայց այս ամենը արվում է հենց այդ բարությանը, ներողամտությանը և սիրուն հասնելու համար։

Mandarinka

#6
July 23, 2007, 10:32:23 AM Last Edit: July 23, 2007, 10:41:29 AM by Mandarinka
Ուրեմն, ես ենթադրում եմ Ձեր ասածից, որ քչեր են իրականում դա անում, լինի թե աշխարհական, թե հոգևորական: 13:) 12:)
Բայց ես կարծում եմ, որ բարիությունը, սերը դեպի կյանքը և մարդ, դեպի շրջագայքը, ներողամտությունը, միայն և միայն տվյալ մարդու էությունը կարող է լինի, իր բնությունը: Հազար տիպի ես հավատքով մարդիկ եմ տեսել կյանքումս` կաթոլիկներ, աղանդավորներ, ուղղափառներ, հոգևորականներ և այլն: Բայց ահռելի տարբերություն ուրիշ սովորական աշխարիկ մահկանացուի հետ ես չեմ տեսել: Դրա համար էլ համզված եմ` մարդ կգա ներողամտությանը, սիրուն և բարիությանը միմիայն երբ նա ներդաշնակ լինի ինքը իր հետ, իր հոգու հետ:

Abegha

#7
July 23, 2007, 12:03:15 PM
Quote from: Mandarinka on July 23, 2007, 10:32:23 AM
Բայց ես կարծում եմ, որ բարիությունը, սերը դեպի կյանքը և մարդ, դեպի շրջագայքը, ներողամտությունը, միայն և միայն տվյալ մարդու էությունը կարող է լինի, իր բնությունը:

Հետևաբար եթե մեկի էության մեջ դա չկա, ուրեմն այդ մարդը դատապարտվա՞ծ է և ոչինչ չի՞ կարող անել, այսինքն՝ նա այդպիսին է ու վե՞րջ։

Abegha

#8
July 23, 2007, 12:12:06 PM
Նախ պետք է հստակ լինի բոլորի համար, որ ապաշխարելը սիրո դրսևորում է և ոչ թե զուտ հատուցում գործված մեղքերի։

Quote from: Mandarinka on July 23, 2007, 10:32:23 AM
Դրա համար էլ համզված եմ` մարդ կգա ներողամտությանը, սիրուն և բարիությանը միմիայն երբ նա ներդաշնակ լինի ինքը իր հետ, իր հոգու հետ:

Ինքն իր հետ ներդաշնակ լինելու համար պետք է Աստծուն փնտրի, կարծում եմ։

Mandarinka

#9
July 23, 2007, 12:29:46 PM Last Edit: July 23, 2007, 12:46:23 PM by Mandarinka
Quote from: Abegha on July 23, 2007, 12:03:15 PM
Հետևաբար եթե մեկի էության մեջ դա չկա, ուրեմն այդ մարդը դատապարտվա՞ծ է և ոչինչ չի՞ կարող անել, այսինքն՝ նա այդպիսին է ու վե՞րջ

Ահա իմ պատասխանը:

QuoteԴրա համար էլ համզված եմ` մարդ կգա ներողամտությանը, սիրուն և բարիությանը միմիայն երբ նա ներդաշնակ լինի ինքը իր հետ, իր հոգու հետ:

Բոլորի էության մեձջ կա ի ծնե: Աստծուց տված շնորհ է: Բայց մենք խռովելով ինքներս մեզ հետ, կորցնում ենք դա:
Print
Go Up Pages1 2
User actions