Ստախոսություն

[CHERRY]

Երեխան էլ ինչ տեսնում է, այն էլ սովորում է: Բայց եթե նկատեմ, խիստ պիտի լինեմ: Չունեմ այդպիսի փորձ:

Առաջին բառերը, որ հիշում եմ ծնողներս ասել են .<<չխաբես, ամեն ինչ կներենք` բացի ստից>>: Իրենք էլ լավ օրինակ են ծառայել: Բայց պատահել է, որ ստել եմ:   
Իմ ծնողները նույնպես այդ կարծիքի են, որ երբեք չեմ խաբել,

[Satenik]

Հայր սուրբ, կախված է նրանից, թե ստողը ով է և ինչ տեսակի մարդ է: Դեպք կա, երբ հավատով վերաբերմունքը կարող է և ուղղել մարդուն, բայց սա եզակի դեպք կլինի հազարների մեջ, իմ կարծիքով: Հիմնականում,  խաբեբային նորից ու նորից հավատալը, ասենք օրինակ նույն շուկայի առևտրականի դեպքում, կլինի այսպես կոչված ավանակություն:

CHERRY ջան, Դուք վերևում նշեցիք, որ վախն է ստելու պատճառը: Եթե հնարավոր է, բացատրեք խնդրեմ, այդ ինչի՞ց եք այդպես վախենում և մի՞թե հնարավոր չէ այդ վախը հաղթահարել:

[Satenik]

Հայ ժողովրդական առածներ քննարկվող թեմայի շուրջ:

Շիտակ մարդը ծուռ բան չսիրեր, ծուռին ալ շիտակ չըսեր:
Հազար սուտ մեկ ճշմարիտ չ'աժեր:
Սուտ ասողի տունը կրակ ընկավ, չը հավատացին:
Սուտ ասողի տունը կրակ ընկավ, ոչով չը հավատաց:
Սուտ խոսողի վաստակն էն է, որ ճշմարիտ էլ ասի՝ չեն հավատա:
Սուտ ասան մարդը բնորդ (հիմնական տեղ) չունի:
Սուտին ճրագը մինչև կես գիշեր վառի կու:
Սուտ ասողի երեսն ի սև, հոգին ի դև:
Սուտ խոսողի լեզուն կարճ կըլի:
Սուտը սուտ ասողի տունն ա քանդում:
Յալանչի (խաբեբա), դիլանչի (բամբասող), թալանչի (կողոպտիչ):
Սուտը տեղ չունի:
Սուտը ճամբա չունի:
Ստի ոտները կարճ են:
Սուտը կը ոտնավորի, համա առաջ չի գնա:
Սուտը սատանին կը վայելե:
Սուտը սատանինն է:
Սուտը սատանան է:
Սուտը սատանի փեշակ է:
Սուտը սատանային վերկի (տուրք) է:
Ստի տոպրակի բերան բաց է:
Ստի տոպրակը սարերով կըլնի:
Ղորթը ստի ակնկալն (թոնրի ակը փակելու շոր) է:
Ստի տակը փութ (փտած) ա:

[CHERRY]

CHERRY ջան, Դուք վերևում նշեցիք, որ վախն է ստելու պատճառը: Եթե հնարավոր է, բացատրեք խնդրեմ, այդ ինչի՞ց եք այդպես վախենում

Սաթենիկ ջան, տվյալ պահին չեմ վախենում, դա խրոնիկ զգացում չէ: Վերևում նշեցի վախի պատճառն ինչ կարող է լինել: Կարող եմ մանկությունիցս օրինակ  բերել: Օրինակ` պատահել է, որ տնային աշխատանքներս չեմ կատարել և անպատրաստ չեմ ցանկացել գնալ դպրոց և ծնողիս խաբել եմ, որ վատ եմ զգում:
Եթե խորանանք շուկայի, խանութի վաճառողն էլ, որ խաբում է վախից է խաբում:  Եթե վաճառողին հարցնեք նա կասի ստիպված եմ խաբում, որովհետև  տնօրենն է կարգադրել, տնօրենին հարցնես կասի, եթե չխաբեմ հարկերը չեմ կարող մուծել: Ամեն մեկն էլ իր հերթին վախենում է ֆինանսապես տուժի:   

Նաև ասեմ, որ միայն վախը չի եղել պատճառը, տարբեր պատճառներ են եղել; Ես հիմնականը նշեցի: Բայց ասեմ, որ Սաթենիկ ջան, նենգությամբ կամ ուրիշին վնասելու մտադրությամբ չեմ ստել, շատ անգամ պատահել է, որ չեմ էլ գիտակցել, որ խաբում եմ: Երբեմն պատահել է, որ ինքս ինձ եմ խաբել:

մի՞թե հնարավոր չէ այդ վախը հաղթահարել:

Հնարավոր է: 
Տարիքի, փորձառության հետ համարձակություն է գալիս: Գուցե ուրիշների մոտ այլ կերպ է, ես իմ մասին եմ ասում: Սխալների վրա շատ բան ես սովորում: Ստի հետևանքների դառնությունն է ստիպում զգոն լինել, ազնիվ լինել:
Նաև շրջապատող մարդկանց վարակիչ անկեղծությունը, համարձակությունը շատ մեծ դեր են խաղում:
Չեմ կարող ասել, որ այսօր ես 100% ազնիվ եմ, բայց իմ վրա աշխատելով արդյունք եմ տեսնում ու հույս ունեմ, որ կհասնեմ վերջնական հաղթանակի: Ամենամեծ ցանկությունս է, որ հանկարծ չկորցնեմ իմ սիրելի մարդկանց վստահությունը:
Մեզ սիրող մարդկանց գթասրտությունը, վստահությունն է, , որ բարձրացնում է և չի թողնում մնալ գետնին:

[Satenik]

Հիանալի պատասխան: Այսպիսի հասուն տրամաբանությամբ ամեն ինչ էլ հաղթահարելի է:
Իրոք որ, սիրելի մարդկանց վստահությունը կորցնելը սարսափելի բան է, անթուլատրելի է:
Ի դեպ, որևէ մեկը ուշադրություն դարձրե՞ց այս առածին. "Սուտ ասան մարդը բնորդ (հիմնական տեղ) չունի": Նկատե՞լ եք, չէ՞, որքան ստախոս են քոչվոր ցեղերը՝ թուրք, գնչու և այլոք: Նրանց ամբողջ ապրուստի միջոցն իսկ հիմնված է ստի վրա: Եվ իզուր չէ, որ ժողովուրդն մեկ այլ իր առածով հենց թուրքական բառերով և վերջավորություններով է որակում խաբեբային. "Յալանչի (խաբեբա), դիլանչի (բամբասող), թալանչի (կողոպտիչ)":
Տնօրենների հրամանով խաբելը մեկ այլ ցավ է: Ես չգիտեմ սրանից ազատում կա, թե ոչ... Նույնիսկ ամենաազնիվ մարդը կարող է այս երևույթին հանդիպել: Բայց ինչպե՞ս նա վարվի, որ համ գայլը կուշտ մնա, համ էլ գառներն կենդանի: