Հարցախույզ

[Masnaget]

Ով  է ինձ ծանոթ ամենալավ հոգևորականը  (հիմնավորել օրինակներով):

[Dhani]

Դե ինձ ծանոթ ամելավերը երկու հոգի են:

1. Հայր Մուշեղ: Նա միակն է ումից երբեք չեմ լսել քննադատություն, գնահատականներ, կտրուկ և անհանդուրժողական հայացքներ չունի նա: Կարողանում է իր կարծիքը, մտքերը փոխանցել քեզ շատ նուրբ, աննկատ, առանց վիրավորելու դիմացինի զգացմունքները: Շատ գեղեցիկ է խոսքի մեջ, տրամադրող: Դրանք ինձ համար հոգևորականի մեջ ամեն կարևոր հատկությունն է:

2. Հայր Ղուկաս: Դե նա ինձ հորական կողմից բարեկամ է: Իսկ իմ բարեկամները ի սկզբանե ամենալավը չլինել չեն կարող:
Լավ կատակը մի կողմ: Մեր Աբեղան շատ գեղեցիկ է իր խոսքի մեջ, թեև կտրուկ: Նա կարողանում է աբստրակտ խոսքի մեջ խոսել աստվածաբանության մասին: Մի խոսքով, որպես հոգևորական դիպուկ է, խորն է, չգիտեմ մնացած մարդկանց ոնց, բայց շատ հաճախ զգում է իմ ամեն մի միտք, քայլ և պրոբլեմ: Եթե նույնիսկ դրա մասին խոսել չեմ ուզում:

[CHERRY]

Ողջույն Մասնագետ
Կներեք, բայց չեմ հասկանում, երբ ասում են ամենալավ հոգևորական, կամ ամենալավ... : Իմ կարծիքով յուրաքանչյուրը տարբեր են և իրենց տեղում լավը: Մեկը լավ լեզու է գտնում երիտասարդների հետ, մյուսը ծերերի...,
   

[Dhani]

Չերի ջան, կարծում եմ, որ դու շատ խիստ գնահատեցիր այս թեման: Ես կարծում եմ, որ Մասնագետը նկատի ուներ ոչ թե լավ և վատ, այլ հոգեհարազատ հոգևորականի մասին: Եւ նման կոնտեկստի տակ թեման վատը չէ:

[CHERRY]

Չերի ջան, կարծում եմ, որ դու շատ խիստ գնահատեցիր այս թեման: Ես կարծում եմ, որ Մասնագետը նկատի ուներ ոչ թե լավ և վատ, այլ հոգեհարազատ հոգևորականի մասին: Եւ նման կոնտեկստի տակ թեման վատը չէ:

Ողջույն Մարգո :
Ես հասկացա, որ լավի և վատի մասին չէ խոսքը: ԸԸԸԸ , գուցե խիստ հնչեց միտքս, սխալ արտահայտեցի , բայց մոտավորապես հենց քո ասածնեի ուզում ասել, որ կարող է հոգեհարազատ կամ ամենասիրելին լինել, բայց ոչ ամենալավը  : Կարող է թեման սխալ հասկացա`(ամենալավ) բառից կառչելով    

[Masnaget]

Հարց.

Պե"տք էր, արդյոք, Եկեղեցին օրենքով անջատել պետությունից: Շնորհակալություն

[Masnaget]

Ինչո"ւ չէ, կարող են պատասխանել և'  ամենալավ  հոգևորականի մասին, և' ամենահարազատի:

[Hasik]

Հարց.

Պե"տք էր, արդյոք, Եկեղեցին օրենքով անջատել պետությունից: Շնորհակալություն

Մասնագետ ջան խնդրում եմ հստակեցրու հարցդ, դուք որ օրենքը նկատի ունեք:

[Hasik]

Մասնագետ ջան փորձեմ Ձեր հարցինպատասխանել այնքանով, որքանով որ ուսումնասիրել եմ իմ ուսումնառության եվ աշխատանքի ընթացքում: Ըստ այն չափանիշի, թե ինչպիսի տեղ է գրավում կրոնը տվյալ պետություններում, վերջիններս բաժանվում են աշխարհիկ, կիսաաշխարհիկ եվ հոգեվոր /հուսամ ճիտ եմ հիշում այդ դասակարգումը/, մեր պետությունը աշխարհիկ է, այսինքն պետությունը իրավունք չունի միջամտել եկեղեցու գործերին եվ ընդհակառակը,այսինքն աշխարհիկ պետություններում պետական կառավարումն ամբողջությամբ գտնվում է աշխարհիկ խավի ձեռքում, ինչպես որ հիմա է, մինչդեռ մենք ունեցել ենք շատ դարաշրջաններ, որ մեր եկեղեցին է հենց իստանձնել պետական կառավարման երեք  ճյուղերի կառավարումը՝ օրենսդիր, գործադիր եվ դատական, դա եղել է միջնադարյան ժամանակաշրջանում, իսկ հոգեվոր պետություններում, ինչպես օրինակ, Իրանի իսլամական հանրապետությունում, պետականա կառավարումն իրականացնում են յոթ հոգուց բաղկացած հոգեվոր խորհուրդը: Կարծում եմ, որ մեր պետությանը այս պարագայում ավելի ճիշտ է լինել աշխարհիկ, քանի որ եկեղեցին շատ ավելի լուրջ խնդիրներ ունի իր առջեվ ու պետք չէ, որ նա ավելորդ ծանրաբեռնվի այլ՝ աշխարհիկ հարցերով,Ինչ վերաբերում է օրենքին, ասեմ, որ դա ես դիտում եմ դրական քայլ եվ ?ս մեկ առաջընթաց՝ ընդգծելու Հայ առաքելական սուրբ եկեղեցու դերը մեր ժողովրդի ու պետության կառավարման համակարգում: Ճիշտ , եկեղեցին անջատ է պետությունից, բայց դրանք փոխադարձորեն համագործակցում են միմյանց հետ, որը շատ դանդաղ, բայց տալիս է իր դրական արդյունքները, ամփոփելով ասածս՝ տամ Ձեր հարցի հակիրճ պատասխանը, այո, պետք է որ եկեղեցին անջատ լինի պետությունից, իսկ օրենքն էլ այս հարցում անհրաժեշտ է, որ հստակաեցնի նրանց փոխհարաբերությունները, հուսամ կարողացա ինչ որ ձեվով օգտակար լինել, եթե այլ հարցեր ունեք, խնդրեմ, ես կփորձեմ պատասխանել:

[Masnaget]

Մասնագետ ջան փորձեմ Ձեր հարցինպատասխանել այնքանով, որքանով որ ուսումնասիրել եմ իմ ուսումնառության եվ աշխատանքի ընթացքում: Ըստ այն չափանիշի, թե ինչպիսի տեղ է գրավում կրոնը տվյալ պետություններում, վերջիններս բաժանվում են աշխարհիկ, կիսաաշխարհիկ եվ հոգեվոր /հուսամ ճիտ եմ հիշում այդ դասակարգումը/, մեր պետությունը աշխարհիկ է, այսինքն պետությունը իրավունք չունի միջամտել եկեղեցու գործերին եվ ընդհակառակը,այսինքն աշխարհիկ պետություններում պետական կառավարումն ամբողջությամբ գտնվում է աշխարհիկ խավի ձեռքում, ինչպես որ հիմա է, մինչդեռ մենք ունեցել ենք շատ դարաշրջաններ, որ մեր եկեղեցին է հենց իստանձնել պետական կառավարման երեք  ճյուղերի կառավարումը՝ օրենսդիր, գործադիր եվ դատական, դա եղել է միջնադարյան ժամանակաշրջանում, իսկ հոգեվոր պետություններում, ինչպես օրինակ, Իրանի իսլամական հանրապետությունում, պետականա կառավարումն իրականացնում են յոթ հոգուց բաղկացած հոգեվոր խորհուրդը: Կարծում եմ, որ մեր պետությանը այս պարագայում ավելի ճիշտ է լինել աշխարհիկ, քանի որ եկեղեցին շատ ավելի լուրջ խնդիրներ ունի իր առջեվ ու պետք չէ, որ նա ավելորդ ծանրաբեռնվի այլ՝ աշխարհիկ հարցերով,Ինչ վերաբերում է օրենքին, ասեմ, որ դա ես դիտում եմ դրական քայլ եվ ?ս մեկ առաջընթաց՝ ընդգծելու Հայ առաքելական սուրբ եկեղեցու դերը մեր ժողովրդի ու պետության կառավարման համակարգում: Ճիշտ , եկեղեցին անջատ է պետությունից, բայց դրանք փոխադարձորեն համագործակցում են միմյանց հետ, որը շատ դանդաղ, բայց տալիս է իր դրական արդյունքները, ամփոփելով ասածս՝ տամ Ձեր հարցի հակիրճ պատասխանը, այո, պետք է որ եկեղեցին անջատ լինի պետությունից, իսկ օրենքն էլ այս հարցում անհրաժեշտ է, որ հստակաեցնի նրանց փոխհարաբերությունները, հուսամ կարողացա ինչ որ ձեվով օգտակար լինել, եթե այլ հարցեր ունեք, խնդրեմ, ես կփորձեմ պատասխանել:

Շնորհակալ եմ անկեղծ պատասխանի համար: