Խա՞նդ, թե նախանձ

[Mard]

Առաջարկում եմ , խանդի և նախանձի  մասին ունեցած կարծիքները էստեղ քննարկել:

[Satenik]

Երկուսից էլ, փառք, փա՜ռք Աստծո, զուրկ եմ:
Իսկ նրանց, ովքեր տառապում են դրանցով, համարում եմ սադոմազոխիստ:

[Mard]

 

Երկուսից էլ, փառք, փա՜ռք Աստծո, զուրկ եմ:
Իսկ նրանց, ովքեր տառապում են դրանցով, համարում եմ սադոմազոխիստ:

Կարդացի ձեր ասածը13:)
և կուզեի առաջարկել օգնել "սադոմազոխիստներին" ազատվել իրենց տառապանքներից ու ուրիշներին տանջելուց:
Կարծում եմ արժե պարզել դրանց սկզբնապատճառը, ինչպես ասում են ավելի լավ է չհիվանդանալ, քան թե բուժվել:
Նախ պարզենք ի՞նչ է խանդը , իչպե՞ս է առաջանում  և  ովքե՞ր են հակված դրան:

[Hasik]

Անկեղծ ասած ես չեմ հասկանում ինչու է թեմայի վերնագիրն այսպես ընտրված, այսինքն մենք պետք է զուգահեռներ անցկացնենք խանդի ու նախանձի մեջ, հասկանանք դրանց տարբերությունները, երերվի թե ճիշտ կլինի պարզել, թե ինչ է նախանձը ու դրա աղբյուրն ուդրանից պաշտպանվելու միջովները որոնք են:

[Mard]

Անկեղծ ասած ես չեմ հասկանում ինչու է թեմայի վերնագիրն այսպես ընտրված, այսինքն մենք պետք է զուգահեռներ անցկացնենք խանդի ու նախանձի մեջ, հասկանանք դրանց տարբերությունները, երերվի թե ճիշտ կլինի պարզել, թե ինչ է նախանձը ու դրա աղբյուրն ուդրանից պաշտպանվելու միջովները որոնք են:

Հասմիկ ջան, շատ հաճախ մարդիկ այդ երկուսը շփոթում են, բայց երբ այդ երկուսը միասին ենք նշում, այդ ժամ էլ ակնհայտ է դառնում տարբերությունը:
Երկուսի նմանությունը նրանում է, որ երկուսն էլ առավել վնաում են հենց  նախանձողին ու խանդողին:

[Satenik]

Կարծում եմ, որ խանդն ու նախանձը առաջանում են նախ ընտանիքից: Սկզբից երեխան ծնողներից է սովորում այդ րեակցիաներին, տանը: Ինձ թվում է դրանք դաստիարակվում են երեխայի մեջ մանկուց ընտանիքում: Երբ ծնողը երեխային ասում է, թե է'դ էր պակաս հարևանի Գագուլիկը այսինչ խաղալիքից ունենա, իսկ իմ երեխան չունենա: Կամ երբ ծնողը ոգևորում է երեխային իր խանդի մեջ: Օրինակ, ես երեք տարեկան երեխային ասում եմ, թե շատ եմ սիրում իմ աշխատանքը, շա՜տ, կարոտում եմ, ուզում եմ գնալ աշխատելու: Երեխան հուզվում է, թե իսկ ի՞նձ, ինձ դու չե՞ս սիրում: Այս պահին պետք է ճիշտ բացատրել երեխային թե ինչ է նշանակում սերն առ աշխատանք և սերն առ իրեն:
Դժվարանում եմ ստույգ առաջարկներ անել, որովհետև չունեմ այդպիսի փորձ, ինձ իմ ընտանիքում չեն մոլորեցրել մանկուց այդպիսի էժան և թյուր կյանքի ըմբռնումներով: Ես էլ հիմա լիովին չեմ տիրապետում դրանց առաջացման մեխանիզմներին: Բայց եթե երեխայի մեջ ինչ-որ նման բան եմ նկատում, աշխատում եմ բացատրել ու խաղաղեցնել: Է'դ էր պակաս, որ թույլ տամ երեխան այդպիսի դատարկ բաներով ապրի, կամ դրանցից հուզվի:

[Masnaget]

Առաջարկում եմ , խանդի և նախանձի  մասին ունեցած կարծիքները էստեղ քննարկել:

Իսկ գիտե՞ք, որ <խանդ> և <նախանձ> բառերը բուն լեզվում /այն լեզվում, որից հայերենը փոխառել է/ նույն արմատն ունեն, որ թարգմանաբար <սեր> է նշանակում:

[Ղուկաս Վահան]

Իսկ գիտե՞ք, որ <խանդ> և <նախանձ> բառերը բուն լեզվում /այն լեզվում, որից հայերենը փոխառել է/ նույն արմատն ունեն, որ թարգմանաբար <սեր> է նշանակում:

Հետաքրքիր էր։ Իսկ ավելի մանրամա՞սն։

[Տ. Տաթև քհն.]

Ճիշտն ասած ինձ էլ շատ հետաքրքրեց, թե ո՞րն է այդ բուն լեզուն

[Masnaget]

Իսկ գիտե՞ք, որ <խանդ> և <նախանձ> բառերը բուն լեզվում /այն լեզվում, որից հայերենը փոխառել է/ նույն արմատն ունեն, որ թարգմանաբար <սեր> է նշանակում:

Հետաքրքիր էր։ Իսկ ավելի մանրամա՞սն։

Եվ ոչ միայն սեր:
Դիտարկենք հետևյալ բառերը`
Խանդ, նախանձ, խանդաղատանք, աղանձ.

Ինչպես երևում է, միավանկ մեկ բառ կամ արմատ կրկնվում է բոլորի մեջ` որոշակի հնչյունային տարբերակներով: Դա խանդ-խանձ-ղանձ արմատն է, որի  բուն նշանակությունը պահլավերելում եղել է` <խանդ>, <նախանձ>, <սեր>, <կիրք>:
Հայերենում <խանդ> և <խանձ> ձևերն ունենք  /khnd կամ qnd/,  որովհետև դ-ն և ձ-ն ռնգային արտասանության պատճառով մոտեցել են իրար: Այս բառը վաղագույն հայերենում նշանակել է նաև <բորբոքել>, <փայլ>: Նաև` <կիսաայրված փայտ>: Սանսկրիտերեն` čand:    Հայոց լեզվում <բորբոքել>, <վառել>, <խանձել> իմաստով  պահպանվել է, օրինակ, <աղանձ> բառի մեջ:
Ի՞նչ է սերը... զգացմունք, որ այրվում է մարդու սրտում: Ի՞նչ է նախանձը կամ խանդը... նույնպիսի այրող զգացում:
Պարսկերեն <խադուք> բառը թարգմանվում է և՜ որպես խանդ, և՜ որպես նախանձ:
Իսկ <նա>-ն ժխտական ածանց է, ինչպես օրինակ <նամարդ>-<տմարդի>, <նաղադեր>-<անկարող> և այլն: