Ինչպես պատրաստվել

[Lusine]

Ինձ միշտ հուզել է, քանի օր պետք է պահք պահել, պահքի խստությունը: Ռուսական աղբյուրներում ասվում է մի շաբաթ, на хлебе и овощях. Սակայն ծխական քահանան ասում է միայն ցանկալի է ծոմով լինել երեկոյան 6-ից, եթե դժվարանում եք, 12- ից հետո:
Հետո էլ անհատական ապաշխարհությունը ռուսերի մոտ պարտադիր է: Երբեմն անհատական ապաշխարհության կարիքը անքան է զգացվում, եւ իրոք, ինչ իմանալ հոգեւոր կյանքում ճիշդ ճանապարհի վրա ես, թէ քեզ է թվում:
Հոգեվիճակը, ներքին տրամադրվածությունը նշանակություն ո՞ւնի:
Կուզեի իմանալ ձեր կարծիքը:
Նախապես շնորհակալություն

[Abegha]

Քահանան ճիշտ խորհուրդ է տվել հաղորդությունից առաջ ծոմ պահելու վերաբերյալ, այդպես է Հայ Եկեղեցում: Խոստովանությունն էլ կարևոր է, և ցանկալի է անհատական խոստովանությունը, բայց Հայ Եկեղեցում այսօր թույլատրված է նաև ընդհանրական խոստովանության ձևը:
Հոգեվիճակն ու ներքին տրամադրվածությունն էլ կարևոր են, որովհետև հաճախ, մեղավոր լինելու զգացումից բխած, մեղավոր անմաքրություն և խղճի խայթ ենք զգում և չենք համարձակվում Հաղորդությանը մոտենալ: Ուստի այս ամենի համար թերևս անհրաժեշտ է խորհրդակցել հոգևորականի հետ, օրհնություն ստանալ հաղորդվելու համար: Իսկ լավագույն տարբերակը հոգևոր հայր ունենալն է և նրա խորհուրդներով առաջնորդվելը, որովհետև ի վերջո միշտ էլ մեզ անարժան ենք զգալու հաղորդությանը մոտենալու համար: Այո', երբեմն մեր խիղճը դառնում է մեր մեղքերի կշեռքը, և մեզ թույլ չի տալիս Հաղորդությանը մոտենալ, բայց չմոռանանք նաև, որ Հաղորդությունը դեղ է մեղքերից մաքրվելու համար: 
Ամենակարևորը` պետք է պատրաստվել Հաղորդությանը, հետո` պետք է առանց երկմտելու մոտենալ մեղքերի այդ Դեղամիջոցին:

[Rouna]

Ինչքան էլ ինձ անմաքուր ու անարժան զգամ, մոտենում եմ միշտ՝ ինձ արժանացնելու ախոթքով (թե այդ աղոթքը ինչքանով է մաքուր, էլի հարց է):

Չի լինում ինքս ինձ այդքան խիստ պատժել, առանց դրա էլ շատ ժամանակ չի ստացվում գնալ պատարագի մասնակցել, ինչ-ինչ հանգամանքներ հանգարում են, թե ընտանիքի պլանները և թե չափից դուրս չարանալը, երբ ցանկությունն է կորում մաքրվելու ու սկսում ես դա վերակենդանացնել հոկուդ մեջ, լավ իմանալով, որ «պարկեշտութեամբ եւ ըստ կարգի» (1 Կորնթացիներ 14:40) ոչ միայն արտաքինի, այլ առաջին հերթին ներքինի համար է ասված:

Գուցե այստեղ հոգևոր զարգացման, լուսավորման աստիճանի խնդիր է...

[Hasik]

Իմ մկրտվելու ժամանակ Հայր Ավետիքն ասեց, որ յուրաքանչյուր քրիստոնյա պետք է գոնե տարին հինգ անգամա հաղորդություն ստանա, այսինքն հինգ տաղավար տոներին, բայց դա իհարկե չպետք է մեխանիկորեն լինի, այլ մենք պետք է հաղորդվելուց առաջ, ու օգտվելով տաղավար տոներից առաջ սահմանված պահքից, այն պահել պատշաճորեն , նախապատրաստվել ըստ կարգի, ու նոր ստանալ Տիրոջ լույսը մեր մեջ:

[CHERRY]

Այո', երբեմն մեր խիղճը դառնում է մեր մեղքերի կշեռքը, և մեզ թույլ չի տալիս Հաղորդությանը մոտենալ, բայց չմոռանանք նաև, որ Հաղորդությունը դեղ է մեղքերից մաքրվելու համար: 

Ինչ եք կարծում , մարդու խղճի ձայնը մի՞շտ է ճիշտ հուշում, թե՞ կարող է սխալվել:

Ամենակարևորը` պետք է պատրաստվել Հաղորդությանը, հետո` պետք է առանց երկմտելու մոտենալ մեղքերի այդ Դեղամիջոցին:

Ինչպե՞ս պատրաստվել:

[Abegha]

Խղճի ձայնը կարող է սխալվել, սակայն եթե կասկածելով եք մոտենում, ապա ավելի լավ է չմոտենալ։
Պետք է պատրաստվել աղոթքներով և Սուրբ Գրոց ընթերցանությամբ։

[CHERRY]

Խղճի ձայնը կարող է սխալվել, սակայն եթե կասկածելով եք մոտենում, ապա ավելի լավ է չմոտենալ։
Պետք է պատրաստվել աղոթքներով և Սուրբ Գրոց ընթերցանությամբ։

Շնորհակալություն, պատասխանի համար:

[Abegha]

Հա, նշեմ, որ մարդը կարող է նաև անիմաստ/չհիմնավորված կասկածներ ունենա։ Այս դեպքում պետք է ճշտի հոգևորականի հետ։

[Goqor]

Կարծում եմ, որ բացի խղճից, որ կշեռքի միայն մի մասն է մեր գործած արարքների համար, կշեռքի մյուս մասը` միտքն է: Հաճախ, պատահում են դեպքեր, երբ նախատեսված արարքը, որ պետք է գործենք բարդ և դաժան է թվում խղճի համար, սակայն միտքը ստիպում է գործել, քանզի դա է ճիշտը: Պատահում է նաև հակառակը:
Այս դեպքում, եթե անգամ կասկածներ մնան հաղորդություն ստացողի մոտ, դրանք կլինեն անհամեմատ ավելի քիչ այն դեպքից, երբ միայն խիղճն էր վերցվում որպես մարդկային գործի կշեռք: