Լուսամուտ երկխոսության

Հենց նոր լսում էի "Շողակաթի" "Հարցեր հոգևորականին" հաղորդաշարը: Մատաղի մասին խոսելիս տեր Տաճատն ասաց բառացիորեն հետևյալը. "Մատաղը կեփվի օրհնված աղովը և մաքուր ջրովը": Արդյո՞ք սա նշանակում է, որ կարելի է ոչխարի միսը գնել մսավաճառից, տանը եփել օրհնված աղով և մաքուր ջրով ու հետո բաժանել աղքատներին: Պարտադիր չէ՞ կենդանի ոչխարին աղ կերակրելը:
Արու թե էգ կլինի կենդանին նշանակություն ունի՞:

Մեզ Տեր Ասողիկը խոստացել է երկու օրից նյութ տալ մատաղի վերաբերյալ։ Երբ այդ աշխատանքը ստանանք, անմիջապես կհրատարակենք Լուսամուտում։ Եթե այդ նյութը չտա Ձեր պատասխանը, նոր թերևս կմասնավորեցնենք։ Հուսանք Տեր Ասողիկի աշխատանքը մեզ բոլորիս տա մատաղին առնչվող մեր բոլոր հարցերի պատասխանները։
Տեղեկացանք նաև, որ մատաղի մասին վարդապետական թեզ է գրվել, բայց ցավոք այն չկարողացանք գտնել։
Փոքր ինչ համբերենք 13:)

Բարև Սաթենիկ, թույլ տվեք մի քանի խոսք էլ ես ասեմ մատաղի վերաբերյալ, թեև անմիջական ձեր հարցին չեմ պատասխանում, քանի որ խոստացել են Տեր Ասողիկի տրամադրած նյութը տեղադրել: Ես կարծում եմ, որ ինչպես էլ եփվի այդ մատաղը (իհարկե չբացառելով օրհնված աղի պարագան) կամ արու թե էգ լինի ոչխարը, այստեղ ամենակարևորը դա չէ, այլ այն, որ մատաղը պետք բայանվի աղքատներին և դրանով արդեն մենք կիրականացնենք ինչ-որ չափով քրիստոնեական ամենամեծ պատվիրանը` եղբայրասիրությունը: Չէ որ մատաղն ընդհանրապես կարող է և ոչխար էլ չլինել, այլ, ասենք, հաց ու պանիր

Շնորհակալություն, Ադմին, կսպասենք: 21:) Իսկ այդ թեզը ես կարդացել եմ  "Լուսամուտուտմ", մի քանի ամիս առաջ էր տպվել: Այնտեղ չկա հարցիս պատասխանը:

Բարև, Արսեն:
Տրամաբանորեն ճիշտ եք մտածում, իրոք որ, թվում է թե ի՞նչ տարբերություն քաղցած մարդուն ինչ կտաս, կարևորը օգնելն է: Բայց հետաքրքիրն այն է, որ մատաղ տալիս ոչ թե դու ես օգնողի դերում, այլ աղքատն է քեզ օգնողի դերում: 30:) Դու նրան սնունդ ես տալիս Աստծո անունով ու հայցում նրա աղոթքը: Նա էլ քեզ ասում է "ընդունելի լինի": Որովհետև մատաղ է: Իսկ հացուպանիրը օգնություն է, ամեն աղքատ չի առնի ձեռքիցդ:
Հետո մատաղը լինում է ոչխարից, աքլորից ու ... աղավնուց: Աղավնուն թռցնում են: Ոչխարն ու աքլորն էլ եփում:

Երանի թե պարզվի, որ կարելի է միսը ուղղակի գնել խանութից: 32:) Որքա՜ն ավելի կհեշտանա մատաղ մատուցելու գործը.... Քանի ամիս է մատաղ եմ խոստացել ու չեմ կարողանում իրականացնել: 28:) Ամուսինս զբաղված է, ես էլ ոչխար առնող-աղ կերակրող-մորթող չեմ: Ժողովրդական առածն էլ ասում է. "Հավ մորթելը կնկա գործ չէ": Բա ես ի՞նչ անեմ: 34:)

Ողջույն Սաթենիկ, կներես որ ուշացնում եմ պատասխանս...
քեզ հետ համամիտ չեմ, որ մատաղ կարելի է անել միայն ձեր նշած երեք կենդանիների միջոցով ու նորից կնշեմ որ մատաղ կարելի է անել նույնիսկ հաց ու պանրով, չէ որ մատաղ նշանակում է աղքատի կերակուր:

   <<Բայց հետաքրքիրն այն է, որ մատաղ տալիս ոչ թե դու ես օգնողի դերում, այլ աղքատն է քեզ օգնողի դերում:  Դու նրան սնունդ ես տալիս Աստծո անունով ու հայցում նրա աղոթքը: Նա էլ քեզ ասում է "ընդունելի լինի": Որովհետև մատաղ է:>>
    Համամիտ եմ քո նշածի հետ,սակայն կարծում եմ սխալ է միշտ այդ տրամաբանությամբ շարժվելը, քանզի մենք բարեգործություն անելիս չպետք է ակնկալեն մեր համար ևս օգնություն, մեր կատարած բարի գործի դիմաց եթե ինչ որ բան ակնկալում ենք, ուրեմն դա չենք արել անկեղծ սրտով և մեր սիրուց ելնելով տվյալ աղքատ մարդու հանդեպ: Մի բան էլ ավելացնեմ. երբեք կողմնակից չեմ եղել այդ խոստացված մատաղներին, դուք ձեզ գցում եք շատ վատ վիճակի մեջ, տեսեք, հիմա չեք կարողանում ձեր խոստումն իրականացնել, բայց պետք չէ այդ կապակցությամբ անհանգստանալ, կարևորն արդեն ձեր ցանկությունն է, և եթե լսեք իմ խորհրդին, գառան փոխարեն մի ինչ-որ ուրիշ լավություն կանեք ձեր շրջապատի կարիքավոր մարդկանց, ձեզ ցանկանում եմ հաջողություն, կարծում եմ այս թեմայի շուրջ դեռ կծավալվենք

Արսեն, որ մատաղը կարելի է անել ոչխարից, աքլորից և աղավնուց, սա ես ինձնից չեմ հորինել (ընդհանրապես այդպիսի սովորություն չունեմ), դա ասաց տեր Տաճատն այդ նույն հաղորդման ընթացքում, մատաղի մասին խոսելիս: Հացուպանիրի մասին նա ոչինչ չասաց:

Quoteմեր կատարած բարի գործի դիմաց եթե ինչ որ բան ակնկալում ենք, ուրեմն դա չենք արել անկեղծ սրտով և մեր սիրուց ելնելով տվյալ աղքատ մարդու հանդեպ:

Իսկ եթե ակնկալիքդ բարոյական բավարարվածության զգացո՞ւմն է, կամ այդ եղանակով մարդուն քրիստոնեության բերելու ճանապա՞րհն է: Ի՞նչ վատ ակնկալիքներ են, կամ ինչո՞վ են խանգարում սիրուն: :)
Ոչ թե չեմ կարողանում իրականացնել խոստումս, այլ դժվարանում եմ արագ դա անել:

Quoteկարևորն արդեն ձեր ցանկությունն է, և եթե լսեք իմ խորհրդին, գառան փոխարեն մի ինչ-որ ուրիշ լավություն կանեք ձեր շրջապատի կարիքավոր մարդկանց

Այո, լավ խորհուրդ եք տալիս: 21:) Անում եմ, Արսեն ջան, հա էլ դա անում եմ: Բայց մատաղ էլ եմ ուզում անել: 21:)

Իհարկե ես գիտեմ, Սաթենիկ, որ ձեզանից չեք հորինել, այդ կարծիքին շատերն են, մինչև անգամ, ինչպես նշեցիք, Տեր Տաճատը, սակայն չեմ կարծում, որ դա նշելիս Տեր Հայրը նկատի է ունեցել, որ մատաղը բացառապես այդ եղանակով են անում, ինչ էլ որ լինի, կներեք համառությանս համար, ես մնում եմ այն կարծիքին, որ մատաղը միայն կենդանիներով չէ պաըմանավորված, չէ որ ի վերջո, կարծում եմ դուք էլ այդ մասին քաջ գիտեք, այդպիսի մոտեցումն ավելի շատ հինկտակարանյան է, քան թե քրիստոնեական: Չկարծեք, որ ես մերժում եմ մատաղի արարողությունը գառան միջոցով, այլ ուզում եմ, որ մենք ավելի շատ ուշադրություն դարձնենք քրիստոնեական շնորհի, սիրո  և ազատության գաղափարին, քան թե հինկտակարանյան օրենքին շատ նման մեր ժողովրդի մեջ արմատացած որոշ սովորույթների, այնպես որ, մեկ անգամ էլ ինձ թույլ տամ Ձեզ խորհուրդ տալ, որ հանգիստ խղջով վարվենք այնպես, ինչպես ձեր սիրտն է թելադրում Ձեր իսկ կարողություններից ելնելով, առայջմ...

Սաթենիկ 21:) նյութը պատրաստ է 31:) նայիր այստեղ՝ Մատաղ (http://www.lusamut.net/level2_.php?id=105&id_2=456&cat_=6&s=19)
Չեմ կարծում, թե սա նույնն է, ինչ դու կարդացել ես ժամանակին 21:)
Ամեն դեպքում, եթե կարդալուց հետո հարցեր առաջանան, ապա կարծում եմ թեման ավելի հիմնավոր շարունակություն կունենա։

Quote from: Satenik on September 08, 2007, 08:02:27 AM
Քանի ամիս է մատաղ եմ խոստացել ու չեմ կարողանում իրականացնել: 28:) Ամուսինս զբաղված է, ես էլ ոչխար առնող-աղ կերակրող-մորթող չեմ: Ժողովրդական առածն էլ ասում է. "Հավ մորթելը կնկա գործ չէ": Բա ես ի՞նչ անեմ: 34:)

20:)
Եթե ցանկանաս մատաղ անել և բաժանել որևէ մանկատանը, ապա քեզ օգնող անպայման կգտնենք 21:)

Ադմին, հիանալի նյութ էր, հարցերիս պատասխանները ստացա: 39:) 18:) Շատ շնորհակալությո'ւն Ձեզ և կազմողներին: 21:) 21:) 21:) Այս նյութը պիտի պահեմ մոտս, դեռ մի բան էլ բազմացնեմ և բաժանեմ ինձ պես և ինձնից էլ դեն տգետներին (Արսեն ջան, Դուք էլ կարդացեք, որ մյուս անգամ "Հարցեր հոգևորականներին" բաժնում "խորհուրդ տվողի" դեր չստանձնեք :)): 30:)

Եվ շատ զգացված եմ առաջարկության համար, Ադմին: 21:) Տեսնեմ ինչ եմ կարողանում անել, հնարավոր է և կապվեմ Ձեզ հետ: 21:)
Կրկին անգամ շա՜տ շնորհակալություն:

Ողյույն Սաթենիկ, շատ ուրախ եմ որ դուք մատաղի վերաբերյալ Ձեզ հուզող հարցերի պատասխանը գտաք տեղադրված նյութից, ես էլ կարդացի, բայց կուզենամ նշել, որ եթե հիշում եք, ես գրել էի, որ անմիջական ձեր հարցին չեմ պատասխանում, քանի որ պետք է տեղադրվեր Տեր Ասողիկի հոդվածը և իմ ասացները բնավ էլ չէին հակասում վերոհիշյալ հոդվածում գրվածին, ուղղակի մի քիչ պետք էր ուշադիր կարդալ: Ես իհարկե կշարունակեի Ձեզ ապացուցել, որ իմասածի մեջ վատ բան չկա, սակայն ինչքան հասկացա, Ձեզ դուր չեն եկել իմ խորհուրդները: Ավելացնեմ, որ ես խորհուրդ տվողի դեր չէի էլ ստանձնել, ինչպես արդեն նշեցի, և այդ մասին նախքան հոդվածը կարդալն էլ էի գիտակցում: Այնպես որ, այստեղ արդեն Ձեր խորհուրդն էր անտեղի...

arsensrk, ներեցեք ինձ, խնդրեմ, ես չեմ իմացել, որ Դուք էլ եք հոգևորական: Կարծում էի պատահական մարդ եք, խորհուրդներ եք տալիս: Եթե իմանայի, այլ կերպ կխոսեի:
Իհարկե, հոդվածը շատ բան բացատրեց, առայժմ հարցերի տեղ չթողեց:
Համենայնդեպս ներեցեք ու շնորհակալություն խորհուրդների համար: :)

Ողջույն Սաթենիկ, ներողության կարիք չկա  13:), թերևս ես էլ էի մեղավոր, որ չէի ներկայացել: Ինչևիցե, մոռանանք այս մասին, և հետայսու միգուցե ես էլ ինչ-որ հարցում ունենամ Ձեր խորհուրդների կարիքը: Մի խնդրանք ունեմ, հենց որ ձեր նպատակադրած մատաղն անեք, այս բաժնում  գրեք այդ մասին, որպեսզի  մենք կիմանանք,  որ դուք այդ հարցում այլևս ձեզ հանգիստ եք զգում:

Շատ զգացված եմ, սակայն պետք չէ ինձ համար անհանգստանալ:

Ես, խոսելով նաև Տեր Ասողիկի հետ, պետք է ասեմ, որ դժվար թե կարելի է ողորմությունը և մատաղը ամբողջությամբ նույնը համարել։ Թեև պետք է ընդունենք, որ մատաղն իր նախաքրիստոնեական արմատներով հանդերձ, լինելով ազգային երևույթ, սբ Գր Լուսավորչով քրիստոնեացավ, և իր էության խորքում ընկած է ողորմություն կատարելը, սակայն փողոցով անցնելուց ողորմություն խնդրողին օգնելը և մատաղը տարբեր բաներ են, թեև երկուսն էլ ողորմություն են։

Տարբեր բաներ են, իհարկե: Տարբեր են թե ողորմություն կամ մատաղ անողի և թե դրանք ընդունող աղքատի համար: Գոնե հոգեբանորեն, ինչը, իմ կարծիքով, հսկայական նշանակություն ունի:
Այս հարցի ճշմարիտ պատասխանը կասեն սով քաշածները և ողորմություն ու մատաղ մատուցողները:

Quote from: Abegha on October 06, 2007, 12:48:14 AM
սակայն փողոցով անցնելուց ողորմություն խնդրողին օգնելը և մատաղը տարբեր բաներ են, թեև երկուսն էլ ողորմություն են։

Իսկ կարելի է ավելի կոնկրետ իմանալ թե ինչն է տարբերությունը:

Տիգրան ջան, փողոցում օգնություն խնդրողին հաճախ պարզապես օգնում ենք, իսկ մատաղը լինում է օրինակի համար գոհաբանական բնույթի, երբ ինչ որ առիթով ցանկանում ես քո շնորհակալությունը հայտնել Աստծուց։
Թեև երկուսն էլ նույն բովանդակությունը ունեն, այսինքն՝ ողորմություն տալ, սակայն բնույթով բավականին տարբեր են։
Մատաղը իր շարժառիթներն է ունենում, իսկ առօրյա կյանքում հաճախ երբ օգնում ենք, ապա կարող են լինել պարզ գթասրտությունից։

 Բայց չէ որ առաքյալները նման բան չեն ավանդել... Իմ անհանգստությունը նրանում է, որ մարդկանց գերակշռող մեծամասնությունը մատաղը օգտագործում է որպես փորձանքից ազատվելու մի սնօտիապաշտական միջոց, վերագրելով այն Աստծուն, չնայած Աստված նման բան չի պատվիրել: Եվ դա փոխարինում է ամենօրյա հավատքին առ Աստված:

Quote from: Abegha on January 05, 2008, 03:11:05 PM
մատաղը լինում է օրինակի համար գոհաբանական բնույթի, երբ ինչ որ առիթով ցանկանում ես քո շնորհակալությունը հայտնել Աստծուց

Ես մատաղ անելու սովորություն չունեմ, չնայած եթե բերում են ընդունում եմ ու օրհնում եմ այդ մարդուն, քանի որ գոհություն հայտնելու ավելի լավ միջոց եմ սովորել Աստծո խոսքից Եբրաեցիս 13:15
Ասածս որպես բողոք մի դիտառքեք, ուղղակի ուզում եմ իմանալ.
Եթե այս սովորությունը 1700 տարի հետո էլ շարունակում է իր հեթանոսական կիրառությունը պահպանել ժողովրդի մեջ: Ինչ են մտածում այս ուղղությամբ մեր հոգեվոր հայրերը: Միթե ավելի լավ չէ ընդհանրապես վերացնել այս սովորույթը: Շնորհակալություն:

Տիգրան ջան, հարցդ կամ անհանգստությունդ շատ կարևոր է։
Փորձեմ պատասխանել։
Այս օրերին համահունչ մի էսպիսի խոսք/առակ կա. Հիսուս նախանձեց 2000 տարի առաջ ծնված մանկանը, որովհետև նրան հիշում են, իսկ Իրեն՝ ոչ։
Այսինքն՝ այս տոնակատարություններն էլ ավելի շատ դառնում են ճոխ իրադարձություններ, որոնց մեջ մոռացվում է Ինքը Հիսուսը։ Բայց, բնականաբար, սա չի նշանակում, որ Սբ Ծնունդ չպետք է նշենք, այլ նշանակում է պետք է աշխատենք մարդկանց բացատրել, թե որն է այս տոնի բուն իմաստը։
Մայր Աթոռի բակում խաչկար կա, որի ետևում արձանագրություն կա։ Երիտասարդ աղջիկների համար դա պարզ այբուբեն է, որի վրա աչքները փակ իրենց մատը դնելով որոշում են իրենց ապագա փեսացուի անվան առաջին տառը։ Հիմա այս հիմարության պատճառով խաչքարը վերացվի՞ մեջտեղից։
Այսպես եթե ամեն մի տոնի կամ իրադարձության չարաշահումի լուծումը լինի ջնջելը, վերացնելը, ապա պետք է վերացնենք բոլոր տոներն ու կարևոր իրադարձությունները, որ նշում ենք։ Բայց պետք է, կարծում եմ, չմոռանանք մի կարևոր բան։ Դա մշակույթն է, հատկապես ազգային մշակույթը։
Սբ Գր Լուսավորիչը պատահաբար չէ, որ չի վերացնում որոշ հեթանոսական սովորություններ, ինչպես որ արևմուտքում Եկեղեցին Սբ Ծննդյան տոնը սկսեց նշել հեթանոսական մեծ տոնի օրը, արևի պաշտամունքի օրը։
Ազգային մշակույթի, տեղական սովորությունների, հայրենի հողի, ջրի ուժը երևույթներ են, որոնցով մարդկային էթնիկ խմբերը տարբերվում են միմյանցից և յուրաքանչյուրը տեսնում է իր ինքնության, անհատականության արտահայտությունը։ Այստեղից և ասում ենք՝ ազգային դիմագիծ։ Սա մի հզոր ուժ է, մարդու բնույթի մի յուրահատկություն, որ երբեմն կոչվում է նաև «արյան կանչ»։ Եթե դա հեշտ լիներ ջնջել, ապա յոթանասուն տարին բավական պիտի լիներ մոռանալու համար 1915 թվականը։
Հայտնի արտահայտություն գոյություն ունի. «Մշակույթների տարբերությունը աշխարհի հարստությունն է»։
Ինչ եմ ցանկանում ասել. Աստված չեկավ մշակույթները վերացնելու, այլ՝ աստվածային Ճշմարտությամբ իմաստավորելու։ Լուսավորիչը այս իմաստությամբ հեթանոսական սովորույթները քրիստոնեացրեց։ Մարդը նույն մարդն է մնում ֆիզիկապես, սակայն մկրտությամբ Քրիստոս է «հագնում» իր վրա, հոգեվին քրստոսանում է։ Շեղվելով բուն ասելիքիցս նշեմ, որ այս պատճառով ես չեմ համակերպվում, երբ եկեղեցու զավակներին «հավատացյալ» են կոչում։ Ոչ թե հավատացյալ, այլ քրիստոնյա եմ ես։
Ավարտելով խոսքս ասեմ, որ Եկեղեցու սրբերի իմաստությամբ քրիստոնեացված ազգային մշակույթի մաս կազմող այս արժեքներից մեկ հարվածով հրաժարվելը ոչ միայն ճիշտ չէ, այլ՝ անհնար։ Լուսավորիչը, գիտակցելով այս, քրիստոնեացրեց մշակութային այդ դրսևորումները։
Մեզ այժմ մնում է այդ արժեքները ճիշտ ներկայացնել մեր ժողովրդին, որպեսզի նրանք ձերբազատվեն այդ ոչ քրիստոնեական դրսևորումներից։

Հ.գ.
Ներող եղեք, եթե երկար գրեցի։

  Ես հասկանում եմ, որ դա ազգապահպանման համար է արվել, ու գնահատում եմ Եկեղեցու հայրերի արած գործը:

Quote from: Abegha on January 09, 2008, 12:06:09 AM
Լուսավորիչը, գիտակցելով այս, քրիստոնեացրեց մշակութային այդ դրսևորումները

Սակայն բոլորն, ում ես մինչ օրս գիտեմ, շարունակում են օգտագործել մատաղի արարողությունը փորձանքից ազատվելու համար: ՈՒ, որ ամենա զարմանալին է, նրանք բոլորն էլ գնում են եկեղեցու սպասավորների մոտ, որ նրանք  օրհնեն կենդանուն, բայց տենց էլ ոչ ոք չի զգուշացնում նրանց, ու ետ չի պահում սնոտիապաշտությունից:
  Հուսանք, որ Լուսավորչի սկսածը իր վեչջնական նպատակին կհասնի... Շնորհակալություն:

Գիտես, Տիգրան ջան, կրոնական յուրաքանչյուր դրսևորում ենթակա է վերաճելու սնոտիապաշտության կամ ծայրահեղ դրսևորման։
Այն, որ կենդանուն կուռքերին զոհաբերելուց անցանք աղքատներին մատաղ բաժանելուն, հեթանոսությունից/կռապաշտությունից հրաժարվեցինք և սկսեցինք ողորմություն տալու մեջ փնտրել Աստծուն, քիչ բան չէր։
Այստեղ կարևոր է անհատի մոտեցումը։ Սովորաբար անտեղյակ մարդիկ պատրաստակամ են լսելու և հասկանալու իրական իմաստը մատաղի, երբ բացատրվում է։ Շատերը այդպես էլ վարվում են. օրհնել են տալիս աղը, իրենց ձեռքերով պատրաստում են մատաղը և տանում ծերանոցներ կամ բաժանում են։
Յուրաքանչյուրիս պարտականությունն է տեսնելուց բացատրելը։

Quote from: Abegha on January 10, 2008, 09:30:06 AM
Շատերը այդպես էլ վարվում են. օրհնել են տալիս աղը, իրենց ձեռքերով պատրաստում են մատաղը և տանում ծերանոցներ կամ բաժանում են։

Փառք Աստծուն նրանց համար ովքեր իրոք օգտագործում են մատաղը ողորմության համար:
Ուղակի կցանկանաի, որ եկեղեցու սպասավորները միքիչ ավելի շատ աշխատանք տանեին մարդկանց սնոտիապաշտությունից ետ պահելու համար: Շնորհակալություն:

Ինչո՞ւ միայն եկեղեցականները։ Յուրաքանչյուրս իր շրջապատում։
Այն, որ մարդիկ ձեզ հրավիրում են իրենց մատաղից օգտվելու, արդեն բավականին լավ առիթ է իրենց հետ քննարկելու այս հարցը 10:)

 13:)Բարև ձեզ ես կցանկանայ մեկ հարց տալ ձեզ. Եթե կարելի է ???

Չուլպան, սիրով սպասում ենք։