Լուսամուտ երկխոսության

Նկատի ունենալով, որ Սամվելը հաճախ է «Նոր դար»–ին անդրադառնում, ուստի որոշեցի բացել այս թեման, որպեսզի այդ երևույթին վերաբերող բոլոր հարցերն այստեղ քննարկենք։
Դե որպեսզի թեման տեղից շարժվի, ուստի մի հարց տամ.
Ի՞նչ է իրենից ներկայացնում «Նոր դար»–ը։

Հ.գ.
Քանի որ ինքս հարցերին Հայ եկեղեցու վարդապետական սկզբունքներից եմ նայում, ուստի այլ տեղ չէի կարող բացել այս թեման։ Հուսով եմ ոչ ոքի չեմ նեղացնում։

Կարելի է իմանալ Հայ առաքելական եկեղեցու` աղանդ բառի պաշտոնական սահմանումը: Ինչ վերաբերում է բուն թեմային, փորձում եմ հիշել, թե "Նոր դարը" որ եկեղեցին է: Ինչ-որ բան մտաբերում եմ, ուղղակի չեմ ուզում սխալված լինել:

Quote from: StrangeLittleGirl on January 08, 2009, 02:41:13 AM
Կարելի է իմանալ Հայ առաքելական եկեղեցու` աղանդ բառի պաշտոնական սահմանումը: Ինչ վերաբերում է բուն թեմային, փորձում եմ հիշել, թե "Նոր դարը" որ եկեղեցին է: Ինչ-որ բան մտաբերում եմ, ուղղակի չեմ ուզում սխալված լինել:

ՙնոր  դարը՚ոչ մի կերպ եկեղեցի չէ՜։այն ինչ որ շարժում է. որը ստեղծվել է  ութսունականներին։կարճ ծևակերպումով սա մի կրոնագաղափարական ՙաջաբսանդալ՚է բայց. գերակշռում է հինդուիստական տեսակետները։ունեն նաև իրենց  երաժշտությունը.նկարչությունը և այլն։այստեղ փորձ է արվում Քրիստոնեությունը միահյուսել այլ  կրոնների հետ։ասեմ որ շատ կրոններ են փորձում նույնացման եզրեր գտնել Քրիստոնեության հետ ։ինչը իրականում անհնար է։

 ես  google ով տեղեկություն էի հավաքում արորդաց ուխտ ի մասին ։  դրա հետ միասին  տեսա այս  նյութը  ՙիրավունքում՚։ գուցե հետաքրքրի՞։   իմ հետաքրքրությունը թեթև շարժեց։

մեջբերում ՙիրավունքից՚

մարգարեություններն այսօր տառ առ տառ իրականանում են,- ասաց Ստամբոլցյանը։- Այսօր, ինչպես գրված է Հայտնության գրքում, ամբողջ աշխարհի իշխանավորները միացել են Տիրոջ օծյալի՝ Քրիստոսի դեմ, որ նույնն է, թե արդարության ու ճշմարտության դեմ, հիմնելով մի նոր կրոնական աղանդ, որը կոչվում է «Նոր դարաշրջան» («Նյու Էյչ»)։

Quoteՙնոր  դարը՚ոչ մի կերպ եկեղեցի չէ՜։այն ինչ որ շարժում է. որը ստեղծվել է  ութսունականներին։կարճ ծևակերպումով սա մի կրոնագաղափարական ՙաջաբսանդալ՚է բայց. գերակշռում է հինդուիստական տեսակետները։ունեն նաև իրենց  երաժշտությունը.նկարչությունը և այլն։այստեղ փորձ է արվում Քրիստոնեությունը միահյուսել այլ  կրոնների հետ։ասեմ որ շատ կրոններ են փորձում նույնացման եզրեր գտնել Քրիստոնեության հետ ։ինչը իրականում անհնար է։

Ոնց որ հիշեցի: Արդյոք սա ա?յն շարժումն է, որը մերժում է եկեղեցի կոչվող գաղափարը և իրեն համարում միակ ճշմարիտ քրիստոնյա:
Դե հա, հինդուիստները համը հանում են` փորձելով զանազան կողմերից քրիստոնեության մեջ սողոսկել, այն հարմարեցնել իրենց:

                                            Բազում բարևներ բոլորին!
   Այս բաժինը բացելը շատ ուրախ ու ցանկալի մի բան է ինձ համար, հարգելի Ադմին: Շնորհակալություն: Բայց ի սկզբանե ցանկանում եմ խնդրել բոլորից, ովքեր մուտք կգործեն այս էջը. ՄԻ ՔԻՉ ՀԱՄԲԵՐԵԼ ԿԱՐԾԻՔՆԵՐ ԿԱԶՄԵԼՈՒ:
   Փորձեմ բացատրել, թե ինչու:
   Նրանք, ովքեր ծանոթ չեն թեմային, իհարկե, առաջին հերթին դիմելու են Վիկիպեդիայի օգնությանը: Եվ իհարկե, ստանալու են այն ընդհանրացված տեղեկությունները, ինչը որ ստացավ, ասենք, Վահանը: Ձեր ժամանակը խնայելու համար եկեք ես էլ փորձեմ այնտեղից վերցնել ու ձեզ ներկայացնել ընդհանուր տեղեկություններ, իսկ հետո փորձենք ձեզ հետ միասին մի քիչ խորանալ հարցի իրական վիճակի մեջ:
   "Նոր Դարն" առաջ է եկել 19-րդ դարի վերջի - 20րդ դարի սկզբի օկուլտային գիտությունների հիման վրա: Դրանք են. մեսմերիզմ, ալքիմիա, կաբալա, հերմետիզմ, սրբազան երկրաչափություն և այլն: Նրա ծնունդը կապված է մի քանի հանգամանքների հետ, որոնցից են.
   1. Գրագիտության մակարդակի աճը, կապի միջոցների, մասսայական ինֆորմացիայի և գրատպության զարգացումը;
   2. Արևելյան ուսմունքների մասնակի հասանելիությունը արևմտյան ընթերցասերների համար;
   3. Ազատամտության զարգացումը;
   4. Գիտական և միստիկական աշխարհայացքների անջատումը, որն առանձնապես սուր զգացվեց 20րդ դարի երկրորդ կեսին:
   Եկեք շրջանցենք "Նյու Էյջի" բազում հոսանքները, կապված յոգայի, մարմնամարզության, մեդիտացիաների, բժշկումների, փսիխոդելիկ պրակտիկայի, գուշակումների, երաժշտության, նկարչության և այլնի հետ: Եկեք խոսենք հոգևոր մտածողության մասին, որին ամենամոտն ենք կարծես կանգնած: Կամ ավելի ճիշտ կլիներ երևի ասել. եկեք խոսենք Աստծո մասին:
   Այս հարցում "Նյու Էյջի" ամենակարևոր կետերը.
   1. Բոլոր հավատների միասնությունը;
   2. Հավատը նախկին ծնունդների նկատմամբ;
   3. Բոլոր կենդանի արարածների միասնության զգացումը;
   4. Գերբնական և տրանսպերսոնալ էակների (հրեշտակներ, դևեր, ոգիներ, երկնային ուսուցիչներ) նկատմամբ հավատը;
   5. Հավատի, գիտության և միստիկայի միասնության ընկալումը;
   6. Ընդհանուր հավատը Բարու, Սիրո և Լուսավոր ՈՒժերի նկատմամբ:
   ՈՒնի բազում հայտնի ուսուցիչներ, որոնցից են. Օշոն, Սաթյա Սաի Բաբան, Ռուդոլֆ Շթայները, Գեորգի Գուրջիեվը, Պյոտր ՈՒսպենսկին, Ելենա Բլավատսկայան և այլն: Այսօրվա հայտնի դեմքերն են. Նիլ Դոնալդ ՈՒոլշը, Դրունվալո Մելքիսեդեքը, Քրայոնը և այլն: Շատ զարգացած է Ամերիկայում և Ռուսաստանում: Ամերիկայում, որովհետև նրա գաղափարախոսությունը շատ է համընկնում բնիկ հնդիկ ցեղերի (մայաներ, հոպիներ,ացտեկներ, թաոս պուեբլո, նավախո)հնուց եկած լեգենդների, ասացվածքների, գուշակությունների, օրացույցների, պատմության, փիլիսոփայության հետ: Ռուսաստանում, որովհետև ռուս մտավորությունը միշտ էլ պիոներն է առաջադիմության և նոր գաղափարների:
   "Նյու Էյջը" հաճախ քննադատության է ենթերկվում տարբեր տեսանկյուններից:
Գիտական տեսանկյունից քննադատվում է նրա անհատական լինելը, անկրկնելիլությունն ու ստուգման ենթակա չլինելը:
   Հոգևոր տեսանկյունից քննադատվում է խորության պակասի և ժառանգականության համար: Շատերը կասկածի են առնում այն, վախենալով հազարամյակներով կուտակված գիտելիքների մասսայականացվալուց և հասանելիությունից: Շատերը բացասականորեն են վերաբերվում "Նյու Էյջին" ասելով, որ նրա հետնորդներն ինքնախաբեությամբ են զբաղված:
   Եվ չնայած այս ամենին, "Նյու Էյջի" շրջանակներում նաև լուրջ ուղղություններ են առաջանում, նպակադրված պահպանելու իրականական, վավերական ավանդույթները, տարբեր փիլիսոփայությունների, մտածելակերպերի սիստեմային իմաստավորումն ու համադրումը, համամարդկային փիլիսոփայութան մշակումը, կրոնի, գիտության և փիլիսոփայության միավորումը, ժողովուրդների փոխադարձ ըմբռնումը:
   Սրանք են հիմնական տեղեկությունները "Նյու Էյջի" մասին, ինչը կարելի է ստանալ տարբեր հանրագիտարաններից: Բայց այսօր շատ բաներ փոխվել են և փոխվել է "Նյու Էյջի" հիմնական ուղղությունը: Այդ մասին կարելի է խոսել այս էջի վրա,եթե դուք ունեք ցանկություն ծանոթանալու այսօրվա միասնացած հոգե-մտավոր իրականության հետ:

Հարգելի Սամվել շնորհակալություն այսքան մանրամասն պարզաբանման համար, բայց ինձ հետաքրքրում է, թե ի՞նչ աղերսներ ունի Նյու էջը քրիստոնեության հետ։
Եվ հաջորդ հարցս՝ Նյու էջը ի՞նչ կարող է տալ մարդուն, ասենք օրինակ հենց ինձ ու  ինչպե՞ս։
Հայատանում կա՞ն արդյոք դրա ներկայացուցիչներ կամ այսպես կոչված մասնաճյուղեր։ 23:)

     Հասիկ ջան, ճիշտն ասած, առաջին անգամն եմ հանդիպում "աղերս" բառին: Իր հնչողությամբ (իմ ականջին) այն գեղեցիկ տեղ է գրավում "աղոթքի" և "աղաչանքի" միջև, այսինքն դառնում է գերագույն խնդրանքի պես մի բան: Բայց այս նշանակությունն էլ արդեն չի տեղավորվում Ձեր գրած նախադասության մեջ: Այնպես որ, չգիտեմ, թե ինչ պատասխանել: Եթե կարելի է, պարզաբանեք, խնդրում եմ, այս հարցը:
     Կան արդյոք Հայաստանում "Նյու Էյջի" ներկայացուցիչներ? Չգիտեմ: Տարիներ առաջ կաին Շտայներականներ, Գուրջիևականներ (հիմա - չգիտեմ), բայց սրանք միայն հիմնաքարեր են հանդիսացել "Նյու Էյջի" համար, - այսօրվա նրանց տարբերությունը մեծ է: Ժամանակին ինտերնետում շատ եմ փնտրել, բայց չեմ հանդիպել ոչ մի տեղեկության Հայաստանում նրա գոյության  մասին: Հայտնվել է արդյոք վերջերս ինչ-որ բան, - տեղյակ չեմ: Երբ փնտրումներիս ժամանակ հանդիպեցի "Լուսամուտին", այն ինձ շատ հետաքրքրեց և ես որոշեցի այստեղ խոսել "Նյու Էյջի" մասին: Ինչու? Ասեմ: Եվ շատ հնարավոր է, որ այս պատասխանը  հարմար լինի ձեր տված առաջին հարցին - այն "աղերս" բառի հետ կապված:
     Փորձեմ հնարավորին չափ պարզ բացատրել Ձեզ "Նյու Էյջի" առընչվածությունը Քրիստոնեության հետ, - իմ հասկացածով: Եթե ես Աստծոն հարցնեմ, թե ինչ ասել է "Քրիստոնեություն", Նա կվերցնի Երկրագնդի կոնտուրային քարտեզը (հիշում եք? դպրոցում աշխարհագրության դասերը), նրա մեկ երրորդը կներկի, ասենք, կապույտ գույնով ու կտա ինձ, ասելով, որ այդ կապույտ գույնը Քրիստոնեությունն է: Իսկ եթե ես Աստծոն հարցնեմ, թե ինչ ասել է "Նյու Էյջ", Նա կվերցնի Երկրագնդի գլոբուսն ու կտա ինձ, ասելով, որ դա "Նյու Էյջն" է, ու ես կտեսնեմ, որ նրա մեկ երրորդը ներկված է կապույտ գույնով: Այսքանը: Ինձ թվում է, միտքս շոշափելի է: Թե սխալ եմ?
     Եթե նույնիսկ փորձենք թարգմանել "Քրիստոնեություն" բառը... չգիտեմ, ասենք - Աստվածաբանություն, Աստվածասիրություն, Քրիստոսի էության գիտություն, - այս ամենի մեջ չկա մի բան, որը չհամապատասխանի "Նյու Էյջի" հիմնական գաղափարներին: ՈՒրեմն, եթե ես ցանկանում եմ խոսել Աստծո մասին, "Լուսամուտը", լինելով քրիստոնեական սայթ, հենց այն տեղն է, որտեղ որ ես պետք է ի կատար ածեմ իմ ցանկությունը: Միթե այդպես չէ?

Ինչ կարող է տալ "Նյու Էյջը Ձեզ:
     Ավելի լավ է ասեմ, թե ինչ տվեց նա ինձ: Ինչքան էլ շատ թվարկեմ, միևնույն է, ամեն ինչ չեմ կարող ասել: Եվ սակայն.
   - Իմ դիմացինին սիրելու համար ես պետք է ինձ սիրեմ;
   - Ինձ սիրելու համար ես պետք է իմ Աստծոն սիրեմ;
   - Սիրելու համար պետք է ճանաչեմ Նրան;
   - Ճանաչելու համար պետք է ընկերանամ Նրան;
   - Ընկերանալու համար պետք է միշտ Նրա հետ լինեմ:
   Երբ որ կարողանում ես միշտ Աստծո հետ լինել, հասկանում ես, որ Նա էլ միշտ քեզ հետ է: Երբ որ դուք միշտ իրար հետ եք, հասկանում ես, որ դու Նրա մեջ ես, իսկ Նա - քո: Եվ այդ ժամանակ միայն դու սկսում ես հասկանալ, որ դու և Նա - մեկ եք: Դու - Աստծո մի մասնիկն ես: Եվ ոչ միայն դու ես այդպիսին. այդպիսին են բոլորը: Եվ եթե դու դա հասկացար ու ընդունեցիր այսօր, ուրեմն վաղը, հանդիպելով քո բարեկամին կամ թշնամուն, բարևելու փոխարեն կասես նրան. ԴՈՒ - ԻՄ ԵՐԿՐՈՐԴ "ԵՍ"-Ն  ԵՍ:   Կամ. ԴՈՒ - ԵՍ ԵՄ:

Հարգելի Սամվել Դուք ճիշտ եք հասկացել «աղերս» բառի իմաստը, ես նկատի ունեի թե ինչ կապ կա քրիստոնեության և Նյու Էյջի մեջ, այսինքն՝ Ձեր ասած առնչվածությունը,բայց  կարծում եմ, որ Ձեր միտքը այդ հարաբերության մասին այդքան էլ ճիշտ չէ, որովհետև ինձ համար քրիստոնեությունը չի կարող լինել ընդամենը երկրագնդի մի հատված՝ ներկված կապույտ գույնով, այն կյանք է, կենսակերպ, ինձ համար պարզ է, թե քրիստոնեության գաղափարներն ու սկզբունքները որտեղից են սկիզբ առնում, իսկ թե Նյու Էյջն ինչի հիման վրա է կառուցում իր գաղափարները, դա բնավ չի երևում, ինչը վախեցնում է ինձ։

Հետաքրքիր է, Դուք իրական կյանքում բոլորին ընդունո՞ւմ եք որպես Ձեր երկրորդ ես, ինչպես որ Դուք եք գրել։

QuoteՀետաքրքիր է, Դուք իրական կյանքում բոլորին ընդունո՞ւմ եք որպես Ձեր երկրորդ ես, ինչպես որ Դուք եք գրել

   Դուք ինքներդ էլ շատ լավ գիտեք, Հասիկ ջան, որ ոչ: Երնեկ չէր, եթե այդպես լիներ... Բայց ազնիվ խոսք, անում եմ ամեն ինչ դրան հասնելու համար: ՈՒ  մի բան ես գիտեմ հաստատ. դա ամենակարևորն է մարդկության համար  - զգալ մեր միասնությունը, հավատալ, որ մենք մեկ ենք, բոլորս, այլ ոչ թե ընտրովի: Ախր այդ ընտրովիությունն է, որ մեր գլխին այդքան պրոբլեմներ է բարդում, միթե համաձայն չեք դրան: Միթե? դա չէ այս պատերազմների պատճառը, արհավիրքների, կոտորածների պատճառը...
   Եվ վերջիվերջո, չէ որ ասված է.
   "Լսել եք արդարև, թե ինչ ասվեց. "Պիտի սիրես ընկերոջդ և պիտի ատես քո թշնամուն": Իսկ ես ձեզ ասում եմ. սիրեցեք ձեր թշնամիներին, օրհնեցեք ձեզ անիծողներին, բարություն արեք ձեզ ատողներին և աղոթեցեք նրանց համար,որ չարչարում են ձեզ և հալածում, որպեսզի որդիները լինեք ձեր Հոր, որ երկնքում է. քանի որ Նա իր արեգակը ծագեցնում է չարերի ու բարիների վրա և անձրև է թափում արդարների և մեղավորների վրա: Եթե սիրեք նրանց, որոնք ձեզ սիրում են, ձեր վարձն ինչ է? չէ որ մաքսավորներն էլ նույն բանն են անում: Եվ եթե միայն ձեր բարեկամներին ողջույն տաք, ինչ ավելի բան եք անում? չէ որ մաքսավորներն ու մեղավորներն էլ նույն բանն են անում: Արդ, կատարյալ եղեք դուք, ինչպես և ձեր երկնավոր Հայրն է կատարյալ":(ՄԱՏԹԵՈՍ, Ե - 43-48):

     P.S.Հասիկ ջան, շատ լավն է Ձեր հայերեն գրատախտակը (չգիտեմ, արդյոք ճիշտ թարգմանեցի քեյբորդ բառը): Եվ տառերն են գեղեցիկ, համ էլ կետադրական նշաններն են լրիվ: Միգուցե ասեք, թե որտեղից եք վերցրել? Ես էլ հաճույքով կօգտվեի: Եթե հնարավոր է: Նախապես շնորհակալ եմ:

Quote from: Hasik on February 18, 2009, 11:59:42 AM
իսկ թե Նյու Էյջն ինչի հիման վրա է կառուցում իր գաղափարները, դա բնավ չի երևում, ինչը վախեցնում է ինձ։

Հասիկ ջան, ճիշտն ասած, ես մի քիչ չեմ հասկանում, թե ինչ չի երևում և որտեղից չի երևում: Բայց հաստատ կարող եմ ասել, որ վախենալու պատճառ չունեք: Եթե փորձեք մի քիչ ճանաչել այն, կտեսնեք, որ ամեն ինչ այնտեղ շատ պարզ է ու հասկանալի:

Ներեցեք, բաըց ես Նյու Էյջի մեջ մի քիչ խառնաշփոթ եմ տեսնում 14:)

Եթե կարելի է, Լիլիթ ջան, պարզաբանեք: Գուցե փորձեմ օգնել Ձեզ  ընկալելու այդ խառնաշփոթը?

Ես չեմ կարող ընդունել մի կրոն, որը կողմ է բոլոր կրոններին եւ ընդունում է եւ Հիսուսին, եւ բուդդային...
Կարելի է ես նմանացնեմ դա մի օրինակի` ինչպես չեմ կարող ընդունել երբ նույն շամպունի վրա գրված է Äëÿ âñåõ òèïîâ êîæè. Ներեցեք իհարկե կոպիտ համեմատության համար 23:)

     Բոլորովին էլ կոպիտ չէր համեմատությունը, Լիլիթ ջան: Առավել ևս, չափազանց նուրբ, հարյուր տոկոսանոց կանացի համեմատություն էր: Ճիշտ է, վերջին մասը, որ հայերեն չեր, կոմպյուտերը չվերծանեց, բայց ինձ թվում է, որ երևի գրված է. "Բոլոր տեսակի մազերի համար":
     Բայց հարցը շամպունը չէ, Լիլիթ ջան, և ոչ էլ կրոնը: Հարցը "չեմ կարող"-ն է ու "կարող եմ"-ը, ժխտելն ու ընդունելը: Դուք կարող եք ինքներդ փորձել. ուղղակի մի օր լուրջ նստեք ու փորձեք: Մի բանի մասին ասեք "չեմ կարող" ու տեսեք, թե դրանից ինչ է բխում: Հետո ասեք "կարող եմ" ու տեսեք, թե դրանից ինչ է բխում: Ասենք, թե ասում եք. "Ես չեմ կարող ուտել սոխ": Կտեսնեք, թե ինչքան է փոքրանում Ձեր կերակրատեսակների քանակը: Կամ. "Ես չեմ սիրում, երբ կողքիս շատ մարդիկ կան": ՈՒրեմն երբեք կինո կամ թատրոն գնալ չեք կարող: Ստացվում է, որ ամեն անգամ մի բան ժխտելուց Ձեր կյանքը պակասում է մի ինչ-որ բանով:
     Կասեք, թե մանրացնում եմ թեման, մանր-մունր բաներից եմ խոսում: Բայց մեծ բաների մասին խոսելն էլ մեծ պրոբլեմներ է բերում: Օրինակ. ինչպես կարող եք Դուք շնչել այն օդը, որը շնչում են և բուդդիստները, և մահմեդականները, և հրեաները?
     Եվ հետո, մի կարևոր հանգամանք ևս.
     "Նյու Էյջը" կրոն չէ:
     Դա - մտածելակերպ է, ապրելակերպ, աշխարհայացք, տեսություն, փիլիսոփայություն, - բայց ոչ կրոն: Ես, օրինակ, անկախ այդ բոլոր ...կերպ-երից ու ...թյուն-ներից, միշտ էլ քրիստոնյա եմ մնում:
     Բայց!..
     Քանզի ես քրիստոնյա եմ, ինձ համար առաջնակարգ տեղ են գրավում Սերն ու Խաղաղությունը: Խոսքս ոչ թե միայն թղթի վրա գրված, այլ իրոք, իրական, ֆիզիկապես զգալու աստիճանի ռեալ Սիրո և Խաղաղության մասին է:
     Միշտ պիտի կրկնեմ, որ մեր ամենակարևոր մասը մեր հոգին է: Ըստ դրա, մեր կրոնը մեզ համար շատ կարևոր նշանակություն ունի: Ամեն մեկիս համար, ամեն մեկի կրոնը: Իսկ մենք շատ ենք: Կրոններն էլ: Եվ ոչ միշտ է, որ մեզ մեր կրոնակիցներն են շրջապատում: ՈՒրեմն ինչ պիտի լինի մեր վիճակը, եթե մենք ժխտում ենք իրար: Պիտի իրար վերջացնենք?
     Սովետական կառավարությունը մի հեշտ ձև գտավ վիճակից ելնելու համար. ասաց,որ Աստված չկա ու արգելեց բոլոր կրոնները: Բայց 70 տարվա փորձը ցույց տվեց, որ դա այնքան էլ լավ միջոց չէր, - տեսեք, թե ինչի հասանք:
     Իսկ հիմա ինչ պիտի անենք? Էլի հարյուրամյա պատերազմներ սարքենք, թե նոր Խաչակրաց արշավանքներ կազմակերպենք?
     Ավելի լավ չէ արդյոք մի քիչ ճանաչել, մի քիչ հարգել, մի քիչ էլ ընդունել դիմացինիդ կրոնը: Ընդունել ոչ թե նրա կրոնակիցը դառնալու միտումով ու դավաճանելով քո սեփական կրոնին: Ընդունել, ուղղակի համաձայնվելով, որ այն էլ տեղ ունի այս արևի տակ, ինչպես նաև քո սեփականը:
     Իհարկե, ընդունելն ավելի հեշտ կլիներ, եթե փորձեիք մի քիչ էլ ճանաչել: Իսկ ճանաչելուց հետո արդեն կտեսնեիք, Լիլիթ ջան, որ կարիք չկա այդպես կտրականորեն ասել. "Ես չեմ կարող ընդունել...", որովհետև այս երկնքի տակ անկարելի ոչինչ չկա: Այդ անհանդուրժողականությունը մեր մտքի ծնունդն է միայն, և ոչ թե մեր Աստծո նվերը - մեզ:

     P.S. Ի միջի այլոց ասեմ, որ ոչ մի բուդդիստ իրեն թույլ չի տա Բուդդայի անունի կողքին Հիսուսի անունը  փոքրատառով գրել:

QuoteԻ՞նչ է իրենից ներկայացնում «Նոր դար»–ը։

Կարծեմ հերետիկոսություն է մի տեսակ

Quote from: Masnaget on February 27, 2009, 01:05:57 AM

QuoteԻ՞նչ է իրենից ներկայացնում «Նոր դար»–ը։

Կարծեմ հերետիկոսություն է մի տեսակ

Եթե հիշենք այն հանգամանքը, որ առաջին քրիստոնեաներին էլ "նազարեթյան հերետիկներ" էին անվանում (Գործք Առաքելոց, 24;5), - ուրեմն ինչու չէ, հարգելի Մասնագետ, Ձեր ասածը ինչ-որ արժեք ունի: Եվ հետո, չէ որ ասված է նաև.
"Բայց պետք է, որ հերետիկներ էլ լինեն ձեր մեջ, որպեսզի ձեր միջից նրանք, որ ավելի փոձված են, երևան"(Ա Կորնթ.ԺԱ;19):

                             

Ինձ ցավ է պատճառում այն հանգամանքը, որ որոշ հավատներ և գիտնականներ բացասականորեն են վերաբերվում Նոր Դար շարժմանը: Հնարավոր է, նրանք այնքան էլ լավ չեն հասկանում այն, ինչ որ նա իրականում ներկայացնում է: Այդ պատճառով ես ցանկանում եմ ձեր հայեցողությանը հանձնել այդ շարժման հիմնական գաղափարի շատ լավ նկարագրությունը, որը տրված է Քրայոնի և Լի Քէրրոլլի  յոթերորդ գրքում - "Նամակներ տանից": Քանի որայն բավականին երկար է Լուսամուտի համար, ես այն կներկայացնեմ հատված առ հատված: Թարգմանությունը ռուսերենից ես եմ կատարել, այնպես որ, խնդրում եմ, ներող եղեք որակի համար:
Ահա այն.

...

                                 "ՆՅՈՒ ԷՅՋ" ("ՆՈՐ ԴԱՐ")

"Հնարավոր է, գրքի այս մասը խնդրել է ձեզ կարդալ ձեր ընկերներից մեկը, որպեսզի դուք հասկանաք, թե ինչով է նա ոգևորված ներկա ժամանակ:
Հնարավոր է, դուք վախենում եք, թե ձեր ընկերը մի "տոտալիտար աղանդի" մեջ է ընկել... Ձեզ պետք չէ կարդալ այս վտանգավոր, անդրաշխարհային սկզբնաղբյուրներից ստացած գիրքը, որպեսզի հասկանաք ձեր ընկերոջը, և այս տեղեկությունն այստեղ բոլորովին նրա համար չէ, որպեսզի ստիպի ձեզ փոխել ձեր հոգևոր հայացքները: Նրա նպատակն է - տեղեկացնել ձեզ և, եթե հնարավոր է, վերջին հաշվով ձեզ քիչ ավելի հանդուրժողական դարձնել:

Ով է գրում այս տողերը? Պատմում եմ. ես "փոխանցք եմ"(կանալ) և այս գրքի հեղինակը, բայց քանի դեռ "խելքս չէի գցել", ես շատ խելամիտ և տրամաբանականորեն մտածող ձայնարկության ինժեներ էի, քսանամյա  աշխատանքային փորձով: Մինչև այժմ էլ ես ինձ խելամիտ մարդ եմ համարում - չնայած և խոսում եմ "այլաշխարհային" բաների մասին: Այն փաստը, որ ես ինժեներ եմ, չի նշանակում, թե ես ընդունակ չեմ խորհել հոգևորի մասին: Եվ այն, որ ես ներըմբռնողաբար իմացա հոգևոր բաների մասին, վերջիվերջո, գերազանցեց նրան, ինչին ինձ մանկուց սովորեցրել էին Աստծո մասին:

Թանկագին Սամվել, այսպես թարգմանելով ավելի անհասկանալի է դառնում գրածդ, ֆորումն էլ քննարկումների համար է և ոչ թե որևէ գրքի թարգմանությունը տեղադրելու, այնպես որ ավելի լավ կլինի քո մտավոր կարողությամբ շարադրես այդ գաղափարները։ Վստահ եմ այդպես ավելի կենդանի քննարկում կլինի։

ՈՒրեմն, հարգելի Ադմին, ավելի լավ կլինի, եթե հանեք արդեն գրածս, քանզի չշարունակելու դեպքում սա ուղղակի անհեթեթություն կլինի:Ցավալի է, իհարկե, բայց ինչ արած: Կարելի է իմ խոսքերով էլ, ինչ խոսք, որ կփորձեմ: ՈՒղղակի սա արդեն շատ լավ գրված, պարզ և հասկանալի մի բան էր, որ բացատրում էր ամեն ինչ:
Ինչևէ, հանեք, խնդրում եմ , այն:
Շնորհակալություն:

Սամվել ջան, չպետք է մոռանալ, որ ֆորումը քննարկումների համար է և ոչ թե՝ գիրք կարդալու։

Անշուշտ, հարգելի Ադմին: Չնայած, քննարկելուց առաջ միգուցե վատ չէր լինի մի քիչ էլ կարդալը: Չէ որ, վերջիվերջո, ես էլ ինչ որ բան սխալ կարող եմ հասկանալ և ձեզ սխալ ներկայացնել: Ինչպես (ձեր կարծիքով) դա արդեն պատահեց մեզ հետ հոգու հավերժության մասին խոսելիս:

Սամվել ջան, ես թեմայի օգտի համար եմ ասում։ Անձամբ ձեր գրածները գուցե ոմանք կարդան, իսկ գրքային շարադրանքը, այն էլ ֆորումում, հաստատ քչերը կկարդան, ուստի ճիշտ է, որ ինքներդ շարադրեք Ձեր մտքերը, հետո գուցե մեջբերեք գրքից, որպեսզի հիմնավորեք Ձեր ասածը։

QuoteԴուք մտածեք բազմաթիվ անաստված, մահմեդականությունը ընդունած, նյու˗էյջիստներ, մորմոններ, եհովայի վկաներ եվ այլ չփրկված ու մոլորված հայորդիների մասին:

Հարգելի Մաղաքիա!
Տեսեք, այսքան երկար խոսեցինք "Ռեմա" բառի մասին, իսկ հասկացողության մասին ես չասացի գոնե մեկ բառ, - դեմ լինի թե կողմ: Ինչու? Որովհետև ես ոչինչ չգիտեմ այդ մասին, և ինչ էլ որ ասեմ, կլինի ուղղակի  դա-տար-կա-բա-նու-թյուն: Եթե Դուք գիտեք - ասեք: Իսկ եթե դա ինձ հետաքրքրի, ես էլ կփորձեմ խորանալ և ինչ-որ տեղեկություններ հավաքել:

Եվ ըստ իմ նման պատկերացմանը իրերի վիճակի մասին, ցանկանում եմ հարցնել Ձեզ.

Ինչ գիտեք Դուք "Նյու Էյջի" մասին, որ այդպես քարկոծում եք նրան? Ծանոթ են Ձեզ արդյոք Նիլ Դոնալդ ՈՒոլշի աշխատությունները, Քրայոնի գրքերը, Դրունվալո Մելքիսեդեքը, Վադիմ Զելանդը?.. "ՈՒրանտիա" գիրքը...
Ես ինքս "Նյու Էյջի" մեծ համախոհն եմ ու մի բան Ձեզ կասեմ հաստատ. Ձեր ասած այդ "անաստվածությունն" այնքան լիքն է Աստծով, որ Աստված նրա եզրերից դուրս է թափվում:
Վերջին վեց-յոթ տարիների ընթացքում ես չեմ հանդիպել գոնե մեկ մարդու, որը, նույնիսկ չնչին տեղեկություն ունենալով "Նյու Էյջից", գոնե հարգանքով չի խոսում նրա մասին: Իսկ դուք - անաստվածություն... աղանդ...
Մոտակա մի երկու օրվա մեջ ես մի փոքր կգրեմ այդ մասին "Նոր Դար" բաժնում: Եթե կլինի ցանկություն - ընթերցեք:

Լրիվ երկու ամիս տևեց, մինչև ես կարողացա շարադրել "իմ խոսքերով": Ներող եղեք, խնդրում եմ, ուշացման համար: Հասկանում եմ, հնարավոր է, որ երկու ամիս հետո նույնիսկ հետաքրքրություն էլ մնացած չլինի թեմայի նկատմամբ, բայց ինչևէ, հարկ էր այն ավարտել:
Եվ այսպես, վերադառնանք "Նոր Դարին"...  

Բոլորին հասկանալի է, որ քրիստոնյաների հիմնական մասսան ընդհանուր ոչինչ չունի այն էքստրեմիստական տարբեր խմբերի հետ, ինչպիսիք են տարբեր աղանդները և այլն: Տրադիցիոն քրիստոնեությունը դատապարտում է այն, ինչ կատարվում է այդ աղանդների ներսում, և դրա փոխարեն առաջարկում է մարդկանց հավատ, որը հիմնված է սիրո և ընտանեկան արժեքների վրա: Իսկ էքսցենտրիկ խելագարները - ինչ արած, այդպես էլ է պատահում:

"Նոր Դարի" ուսմունքները նույնպես իրենց նպատակ չեն դրել զարհուրելի աղանդներ բուծելը: Բայց մամուլն ավելի հաճախ հենց այդ ոճով է գրում "Նոր Դարի" մասին, և այդ հրապարակումները մի առանձնապես դիմադրության չեն հանդիպում: Դա իր պատճառներն ունի:

Առաջին հերթին, Նոր Դարը ոչ ոքի "իր հավատին" չի բերում: Այդ պատճառով խնդրում եմ, հավատացեք. երբ դուք վերջացնեք այս ինֆորմացիան կարդալը, ոչ ոք չի սկսի ձեզ համոզել, որ դուք միանաք ինչ-որ խմբի, կայացնել որոշում, որը որ ձեր կյանքում արմատական փոփոխություններ է պահանջում, երկրպագել ինչ-որ մեկին կամ զբաղվել մեդիտացիայով, կարդալ ինչ-որ գրականություն: ՈՒղղակի ես ուրախ կլինեի, եթե դուք, կարդալուց հետո, ասեիք, որ մի քիչ ավելի լավ եք ինձ հասկանում:

2.

"Նոր Դարը" - դա հավատ չէ, և այն չունի ոչ մի վարդապետություն, որը որ անհրաժեշտ կլիներ ուսումնասիրել: Ավելի շուտ դա համաշխարհային փիլիսոփայություն է: Այն չունի ոչ մի կազմակերպություն, ոչ մի  կազմություն (ստրուկտուրա): Այդ պատճառով ոչ մի կարիք չկա մշակել ինչ-որ ստրատեգիա, պայքարելու նրա հակառակորդների դեմ: Չկա ոչ մի թեմական դպրոց, որտեղ որ հոգևոր գործիչներ կպատրաստվեին, ինչպես նաև չկան նյու-էյջական քահանաներ: Չկա ինչ-որ մեկը, ում կարելի կլիներ "առաջնորդ" անվանել:

Չկա մի կազմակերպություն, ուր կարելի կլիներ մտնել; չկա ուսուցիչ, ում կարելի կլիներ հետևել; չկա ընտրված մի կոնկրետ գիրք, որը որ կբացատրեր, թե ինչին պետք է հավատալ: Չեն կայացվում պարբերական հավաքներ, չկան կանոնավոր հեռուստահաղորդումներ և չկան օրենսդրումներ, որոնց հարկավոր է հետևել:

Հա, մի բան էլ. չկա մի հասցե, ուր կարելի կլիներ նվիրատվություն ուղարկել:

Կասեք, որ այս ամենն ինչ-որ անհասկանալի է հնչում? Ինձ էլ էր այդպես թվում  այնքան  ժամանակ, մինչև ես չհասկացա, թե ինչ է կատարվում: Նոր Դարի փիլիսոփայությունը դիմում է ինտուիտիվ գիտելիքներին, որին որ տիրում է յուրաքանչյուր այսօր ապրող մարդ: Իսկ այդ գիտելիքներին յուրահատուկ է մի արտասովոր ԱՌԱՆՁՆԱՀԱՏԿՈՒԹՅՈՒՆ:

Բոլորը հասկանում են այդ "անհասկանալի" փիլիսոփայությունը, կարծես մանկուց են սովորել դրան:

"Նոր Դարն" ասում է, որ մենք բոլորս անցնում ենք կյանքի որոշակի բոլորաշրջանների միջով: Եվ իհարկե, նա ի նկատի ունի մեր անցած կյանքերը: Պատահականություններ չեն լինում, դրանք ավելի շուտ որոշակի կանչեր կամ դասեր են, որոնք հենց մենք ինքներս ենք օգնում ստեղծել  մի որոշակի հոգևոր մակարդակի վրա: Դա նշանակում է, որ մենք ինքներս ենք պատասխանատու այն ամենի համար, ինչ մեր կյանքում կատարվում է:
"Նոր Դարի" համախոհը երբեք չի միանա ինչ-որ պաշտամունքի, չի հետևի ոչ մի առաջնորդի, ինքնասպանություն չի գործի և երբեք չի դատաբանի իրեն շրջապատողներին նրա համար, որ նրանք այնպիսին են, ինչպիսին որ կան: Նա գիտի, որ մարդու մեջ հսկայական ուժեր կան թաքնված:

3.
"Նոր Դարը" սովորեցնում է մարդկային արժանապատվությանը, ինչպես նաև նրան, թե ինչպես հաղթահարել վախն ու անվստահությունը: Մարդու նոր հնարավորությունները - դա բանալի է, իսկ "մտադրությունը - ստեղծել կյանքի մեջ փոփոխություններ դեպի լավը",- "Նոր Դարի" աղոթքն է:

"Նոր Դարը" (Ն.Դ.)հավատում է, որ գոյություն ունեն ուժեր, որոնք հավասարակշռում են մարդուն էներգիայի օգնությամբ:

Իսկ ինչպես լինել թռչող ափսեների հետ? Եթե նրանք կան, այդպես էլ թող լինի: Փնտրել նրանց գոյության ապացույցները - Նոր Դարի փիլիսոփայության գլխավոր խնդիրը չէ: Նա հավատում է, որ մեզանից բացի, տիեզերքում ուրիշ քաղաքակրթություններ էլ կան: Եվ նույնիսկ հավատում է նրան, որ մենք ինչ-որ չափով մասնակից ենք նրանց բիոլոգիական էվոլյուցիային: Բավականին անհեթեթ է հնչում, ճիշտ չէ? Նոր Դարը չի կարող ապացուցել այդ, ինչպես նաև քրիստոնեաները չեն կարող ապացուցել դրախտի և դժողքի գոյությունը: (Այս օրինակը միայն և միայն համեմատելու համար է և ոչ մի դատողություններ:)

Ն.Դ. ոչ ոքի չի դատապարտում ոչ մի բանում: Հավատում է, որ "սիրել մեկմեկու" նշանակում է հանդուրժող լինել դեպի ուրիշների հավատը: Նա ուրախանում է հրաշքներին, որոնք պատահում են ուրիշ հավատների մեջ: Հարգանքով է վերաբերվում Աստծո ազնիվ որոնումներին, ինչպիսի ուղղություն էլ որ  չընդունի այդ որոնումը: Ն.Դ.-ի շատ հետնորդներ եկեղեցի են գնում: Ն.Դ. աշխարհայացքի ընդունումը չի պահանջում հրաժարվել Հիսուսի կամ Մովսեսի կամ յուրաքանչյուր ուրիշ ՈՒսուցչի ուսմունքից: Ն.Դ. հետնորդները ուրախ են, երբ ամեն ինչ հավասարակշռության մեջ է գտնվում, և հաճույքով կմիանան ամեն մի մարդու, ով կցանկանա աղոթել համամարդկային նպատակների հասնելու համար, ինչ հավտքի էլ որ նա պատկանի: Նրանք չեն մեղադրում ուրիշներին հերձվածողության մեջ: Ն.Դ. չի ասում իր հետնորդներին, որ Աստված միայն իրենց է ժպտում, նա քաջալերում է Աստծո իրական էության որոնումները:

4.
Ն.Դ. համարում է, որ մարդ ինքը պետք է հոգ տանի իր հոգևոր մակարդակի մասին, իսկ հոգևոր մակարդակը - մոլորակի վրա փոփոխությունների կատալիզատորն է: Եվ մեր պարտքը նրանում չէ, որպեսզի փոխենք ուրիշներին: Ամեն մարդ ինքն իր համար պետք է որոշի, թե ինչ անի, և կամ ինչ չանի:  Ամեն ոք իրավասու է կոնկրետ իր համար կարևոր հոգևոր ընտրություն կատարելու:
"Մեռյալ ծովի Ձեռագրերըն" ուսումնասիրող գիտնականներն ասում են, որ Քրիստոսին ժամանակակից հրեա հոգևորականները վերջինիս "սրբապիղծ քարոզիչ" էին անվանում: Չէ որ Նա սովորեցնում էր հասարակ մարդկանց նրան, որ նրանք արդեն իսկ  լիիրավ արարածներ են, առանց որևէ հոգևոր արարողությունների:Նա ասում էր, որ բոլոր մարդիկ կարող են լինել այնպիսին, ինչպիսին Ինքն է - Աստծո Որդիներ: Դա լրիվ համապատասխանում է Ն.Դ. ուսմունքի հետ:

Ն.Դ. հավատում է խրատատու հոգիներին և հրեշտակներին: Նրա չեննելինգը (Ն.Դ. "գերաշխարհային" տեսանկյունը)համընկնում է Երկրի աբորիգեն ժողովուրդների միջև գոյություն ումեցող մարգարեությունների մեծամասնության հետ: Տարիներ առաջ Ն.Դ. ասում է եղանակի փոփոխության մասին որոնք հիմա իրոք որ տեղի են ունենում: Տարիներ շարունակ Ն.Դ. տալիս էր ոչ մի բանի վրա չհիմնված  առողջարարական մեթոդներ, և հանկարծ նրանցից շատերն ընդունվեցին գիտական հետազոտումների հիման վրա: Այդ մասին հայտնում է "Ամերիկյան բժշկական միության" ամսագիրը (11 հունիս 1998թ.):

Մարդկության ապագայի վերաբերյալ Ն.Դ. հավատում է, որ այն ոչ մի ընդհանուր բան չունի ոչ Արմագեդդոնի, ոչ էլ Նոստրադամուսի մռայլ գուշակությունների հետ: Ն.Դ. առաջարկում է մեզ ինքներս հետազոտել այդ ամենը, բայց ոչ թե նրա համար, որպեսզի ապացուցի իր ճիշտ լինելը, - ավելի շուտ որպեսզի օգնի մեզ ավելի լավ հասկանալ, որ Աստծո մասին պատկերացումները կարող են  ավելի վսեմ ու վիթխարի լինել, քան մենք ենթադրում էինք:

Հավատում եք արդյոք դուք հետմահու կյանքին? Դրան հավատում է մարդկության 85 %-ը: Ն.Դ. ևս հավատում է դրան: Այլ կերպ ասած, մարդկության մեծամասնությունը հավատում է այն բանին, որ մարդ ինչ-որ իմաստով հավերժ է: Եվ Ն.Դ. էլ նույն կարծիքին է: Նաև Ն.Դ. հավատում է նրան, որ այդ հավերժական արարածը (մարդը)ստեղծված է Աստծո նմանությամբ; ըստ երևույթին դա նշանակում է, որ մենք բոլորս - Աստծո մասնիկներ ենք: Ն.Դ. համոզված է, որ Հիսուս հենց դրան էր սովորեցնում - նրան, որ բոլոր մարդիկ հավասար չափով բաժանում են Աստծո պատկերը. նրանք աստվածային են, տիրապետում են ընտրության  ազատությանը և հավերժ են:

5.
Առայժմ այսքանը "Նյու Էյջի" մասին:
Հիմա ես կցանկանաի մի երկու խոսք ասել իմ մոտեցման մասին այս հարցին, ինչպես նաև, թե ինչու եմ ես ցանկանում ձեզ տեղյակ պահել այս ամենին:

Ինձ իրոք որ չի մտահոգում, կմիանաք դուք Ն.Դ. թե ոչ: Ես ասում եմ, որ չկա դժողք, և որ, երբ մենք մահանանք, մենք կանցնենք մեր սկզբնական հոգևոր վիճակին: Մենք կվերադառնանք Տուն: Ես հավատում եմ այն բանին, որ մենք բոլորս - մի Ընտանիք ենք: Եթե դուք կարդաք Ն.Դ. գրքերը, կտեսնեք, որ հենց այդ մասին է այնտեղ գնում խոսակցությունը - Ընտանիքի մասին:

Ինչ եմ ես ձեզանից ցանկանում? Որպեսզի դուք մտածեք ինչպես ես? Ոչ! Ես ձեզանից համբերություն եմ խնդրում և հասկանալ: Նոր Դարաշրջանի Մարդիկ, որոնք համախմբվում են, որպեսզի հոգևոր պատասխանատվությունն իրենց վրա վերցնեն, զգան սեփական արժանապատվությունն ու կիրառեն թողությունը, ներումը, - իրականությունից կտրված "մտագարներ" չեն: Նրանք խելքները չեն գցել և նրանց  "ուղեղները չեն լվանում":Նրանք իրենցից խաղաղասեր մարդկանց մի հոգևոր-անկազմակերպված խումբ են ներկայացնում, և նրանց չի մտահոգում, թե կարող եք արդյոք դուք էլ հավատալ նրան, ինչին որ իրենք են հավատում: Սակայն ցավալի կլիներ, եթե պարզվեր, որ դուք նրանցից վախենում եք: Որտեղից է սկիզբ առնում այդ վախը - ձեր սրտից, թե ամբողջ բանը նրանում է, որ այդ մասին պատմել են ՈՒրիշները?


Թույլ տվեք վերջացնել մի օրինակով, որը հայտնի է միլիոնավոր մարդկանց: Խոսքս "Տիտանիկ" կինոնկարի մասին է: Դուք հավանաբար կհիշեք, որ ֆիլմի վերջին կադրում ծեր կինը կանգնել է նավաքթին և ինչ-որ բան է պատրաստվում նետել ջուրը: Քչերն են երևի ուշադրություն դարձրել սրան. սակայն վերջին կադրը հաստատումն է հանդիսանում այն բանի, որ մենք բոլորս անմահ ենք! Այդ կադրը մեզ բոլորիս կոչ է անում, ասելով, որ մահվանից հետո գալիս է ըմբռնումը - "պիեսը խաղացված է", և նույնիսկ ոճրագործները կանգնած են հերոսների կողքին և ժպտում են Ընտանիքի վերջին անդամի վերադարձը Տուն: Բոլոր դերակատարները հավաքված են - երիտասարդ, եռանդուն, բոլորը ծափահարում են վերջինին, որ Տուն է վերադառնում: Ինչ հզոր հաստատում է! Ինչպիսի Սեր!

Շնորհակալություն Ջեյմս Կամերոնին: Նրա ինտուիցիան ցուցաբերեց մի հրաշալի օրինակ այն բանի, թե ինչն է իրականում գլխավորը "Նոր Ժամանակներում": Սերը: Հոգևոր հավասարությունը: Ընտանիքը:

Սա է գլխավորը նաև մեզ համար: Շնորհակալություն:
Մեծ Սիրով և հարգանքներս:

Կրկին Նոր Դարի մասին:
Այս գաղափարախոսությունն ընդունում է շատ բաներ, որոնք մերժելի են ավանդական եկեղեցական իմաստով: Դրանցից մեկը վերամարմնավորման գաղափարն է:
Եվ  վերամարմնավորման տեսությունների հետ ծանոթանալիս անհրաժեշտ է նշել, որ այդ տեսությունների տեսակները շատ են ու լայնորեն քարոզվում են Նյու էյջի կամ Նոր Դարի հետևորդների կողմից:
Կարմայի և վերամարմնավորման տեսությունների ժամանակակից կողմնակիցներից շատերի ապացույցները կրում են առասպելական բնույթ և նույնիսկ կրոնների պատմության ուշադիր ուսումնասիրման դեպքում հիմնավորում չեն գտնում: Նման կարծիքների շարքում գոյություն ունի մի գաղափար, ըստ որի`  վերամարմնավորման նկատմամաբ հավատքն իբր լայն տարածված էր հին աշխարհում:

Բայց դա հեշտ է հերքել: Օրինակ` Հին եգիպտացիները հավատում էին, որ զմռսված մարմնի և հոգու միջև կապ գոյություն ունի: Քանի դեռ գոյություն ունի մումիան, գոյություն ունի և հոգին: Նրանք կարծում էին, որ հոգուն հնարավոր է ոչնչացնել մումիայի գլխատման կամ այրման միջոցով: Սա նշանակում է, որ եթե հին Եգիպտոսում վերամարմնավորման գաղափարը լիներ, ապա հին մարմինը պահելու կարիք չէր լինի. վերամարմնավորվածի ինչի՞ն է պետք հին մարմինը: Մահանալուց հետո հին եգիպտացին սպասում էր ոչ թե նոր մարմնավորում, այլ հավիտենական կյանք հավիտենական դրախտում, որտեղ կարող է անհոգ ապրել: Իսկ Հին եգիպտացիներին վերամարմնավորման նկատմամբ հավատք վերագրելու փորձերը ծագում են Հերմես Տրիսմեգիստի աշխատություններից և մասնավորաբար նրա հայտնի <<Զմրուխտյա տախտակից>>, սակայն ասեմ, որ վերամարմնավորման մասին տեսությունը ծագել է հինդուիզմից, թեև այնտեղ էլ դա ոչ այնքան շուտ է առաջացել: Մասնավորապես Ք. ա. 2 հազարամյակի վերջում և 1 սկզբում ստեղծված վեդաները ոչինչ չեն հաղորդում վերամարմնավորման տեսության մասին: Առաջին անգամ հինդուիզմում այդ տեսությունը բացատրվում է ուպանիշադներում, որոնք ստեղծվել են Ք. ա. 7-6 դդ.:

Հրեաները նույնպես վերամարմնավորման մասին չեն խոսել:
Հին Կտակարանում մենք ոչ մի տեղ չենք գտնում հիմնավորումներ, որ հոգին վերամարմնավորվում է տարբեր մարմինների մեջ, այլ գտնում ենք բոլորովին հակառակ պնդումներ`
<<Մարդը թե մեռնի` կապրի՞ նա դարձյալ>> (Հոբ 14:14),
<<Ծառի համար իսկ գտնվում է հույս. թեև կտրում են, նորից է ծաղկում: Ճյուղերը նրա դեռ չեն պակասում: Անգամ արմատը թե որ ծերանա խորքի մեջ հողի, քարերի մեջ էլ խեղդվի բունը, ջրի հոտից իսկ կծաղկի իսկույն, նորատունկի պես պտուղներ կտա: Բայց մահկանացուն` վախճանված մարդը գնում է և էլ գուություն չունի: Ծանծաղում է ծովն իր ժամանակին. սպառած գետերը ցամաքում են. նույպես մարդիկ թե ննջեն` էլ վեր չեն կենա: Մինչև երկինքը իսպառ չլուծվի` չեն զարթնի քնից>> (Հոբ 14:7-12):
Չի ասվում <<կմտնի այլ մարմիններ>>, այլ ասվում է. <<թե ննջեն էլ վեր չեն կենա>>:

Մեկ ուրիշ համար մեռելների հարության մասին է խոսում  հետևյալ ձևով. <<Երկրում, հողի մեջ ննջածներից շատերը հարություն պիտի առնեն, ոմանք հավիտենական կյանքի համար, և ոմանք հավիտենական նախատինքի ու ամոթի համար>> (Դանիել 12:2): Հաստատվում է, որ մահվանից զարթնելը մեկ և միակ անգամն է լինելու և մարդիկ հարություն են առնելու. <<ոմանք հավիտենական կյանքի համար և ոմանք հավիտենական նախատինքի ու ամոթի համար>>:
Ինչպես տեսնում ենք այն հայտարությունը, թե հնում վերամարմնավորման մասին տեսությունն ընդունված էր,  հորինվածք է:
Նոր Դարում ընդունված է միավորել բոլոր հայտնի հավատքները և ուղղությունները: Սա կեղծ կատեգորիա է, որովհետև չի կարող, օրինակ, մեկ հարություն քարոզող քրիստոնեությունն ընդհանուր բան ունենալ բազում վերամարմնավորումներ քարոզող հինդուիզմի հետ:
Ընդհանրական և մշուշոտ պնդումներ բարի և չար, լուսավոր և մութ ինչ-որ ուժերի  մասին: Քրիստոնեության տեսակետից սխալ է, որովհետև դուալիզմին հարող գաղափարները չեն կարող Ամենաբարին Աստծո մասին (թեկուզ եղականների մասին էլ) երկու հակամարտ ստորոգելիներ կիրառել:
Ներդաշնակության գաղափարը, որ փոքր-ինչ քրիստոնեական է, դարձյալ հեղհեղուկ է, որովհետև բանական մարդուն ընդհանրացնում/նույնականացնում է իր իշխանության տակ գտնվող արարածների հետ:
Հասկացություններ, որոնք տարօրինակ հորջորջում ունեն, օրինակ` երկնային ուսուցիչների գաղափարը:

Կարմայի և վերամարմնավորման տեսությունների արևելյան կողմնակիցները պահանջում են դրական վերաբերմունք վերամարմնավորման նկատմամբ: Նրանք վերամարմնավորման օրենքը հայտնում են որպես հոգևոր անդադար աճի բարեշրջության մեխանիզմ, ինչն արմատապես հակասում է նրա հինդուիստական հասկացողությանը: Հինդուիզմի համար վերամարմնավորումը տառապանք է. այն, ինչից պետք է ազատվել, չի կարելի ընդունել: Այդ իսկ պատճառով վերամարմնավորման նկատմամբ օկուլտիստական  և հինդուիստական վերաբերմունքները սկզբունքորեն տարբերվում են իրարից:

Սուրբ Գրքում կան համարներ, որոնք ամբողջությամբ հերքում են վերամարմնավորման հնարավորությունը. <<...քանզի մենք բոլորս Քրիստոսի ատյանի առաջ պիտի ներկայանանք, որպեսզի յուրաքանչյուրն ստանա, ինչ որ արել է ավելի առաջ իր մարմնով` թե բարի և թե չար>> (Կորնթ. Բ 5:10): Այստեղ չի ասվում` <<ապրելով մարմիններում>>, այլ` <<Ապրելով մարմնում>>:
Կամ մի այլ համար` <<...քանի որ գիտեմ` յաւերժական է Նա, ով երկրի վրայ պիտի փրկի ինձ` յարութիւն տալով մարմնիս, որ այս բոլորը համբերեց, տարաւ: Տիրոջ կողմից են հասել բոլորը,  որ ինքս անձամբ քաջ գիտակցում եմ, ինչ որ տեսել եմ ես իմ աչքերով, ոչ թէ ուրիշը:  (Հոբ 19:25-27):
Ասված է` <<յարութիւն տալով մարմնիս>>, ոչ թե մարմիններիս: Վերամարմնավորման տեսության համաձայն, մարդը հավիտյան չի մնում ոչ դժոխքում, ոչ դրախտում, նա գտնվում է այնտեղ մինչև չմաքրվի իր կարմայից, ինչից հետո էլ անհրաժեշտ հետևում է հերթական վերամարմնավորումը:
Այս գաղափարները ոչ միայն սուտ են, այլ նաև խիստ վնասակար:

Նոր Դարում գաղափարներ կան և' աթեիզմից, և' բազմաստվածությունից, և գիտական հետազոտությունների վերջին նորույթներից և այլն: Սա նախորդ դարի 70-ականներին Անգլիայում սկիզբ առած մի աղանդ է ընդամենը:
Շնորհակալություն ուշադրության համար:

Quote from: Masnaget on July 31, 2010, 03:10:55 AM
Կրկին Նոր Դարի մասին:
Այս գաղափարախոսությունն ընդունում է շատ բաներ, որոնք մերժելի են ավանդական եկեղեցական իմաստով: Դրանցից մեկը վերամարմնավորման գաղափարն է:

"Շատ բաների" մասին եկեք մեկ ուրիշ անգամ խոսենք, իսկ հիմա եկեք խոսենք վերամարմնավորման գաղափարի մասին: Իսկ այդ մասին խոսելուց առաջ էլ ես կցանկանայի ուղղակի ճշտել, որ վերամարմնավորման գաղափարը մերժված է ոչ թե ավանդական եկեղեցու կողմից, այլ, ավելի ճիշտ կլիներ ասել, որ այն մերժվել է Կոնստանտինոպոլիսի եկեղեցական ժողովի կողմից 543թ.: Դուք ցանկանում եք ասել, թե մինչև 543թ. ավանդական եկեղեցին չի՞ եղել: Ես չեմ կարող պնդել, որ այդպես չէ: Բայց կպնդեմ մի բան, որ վերամարմնավորման գաղափարը մինչև այդ ժողովը, ինչ խոսք, որ մերժված չի եղել:  Փաստե՞ր են պետք: Խնդրեմ, հեռու գնալու կարիք չկա: Կարելի է հիշել քրիստոնեության ամենակարկառուն դեմքերից գոնե երկուսին.

Օրիգեն.
"Եվ այսպես, յուրաքանչյուրին նրանցից,ովքեր Երկիր են գալիս, ըստ նրա արժանիքների և տեղի, որը որ նա զբաղեցնում էր այնտեղ, այս աշխարհում որոշվում է ծնվել տարբեր երկրներում, տարբեր ժողովուրդների մեջ, տարբեր հարաբերությունների մեջ, այս կմ այն թուլություններով, և ծնվել կամ աստվածավախ, կամ ավելի քիչ արժանապատիվ ծնողներից; դրա հետ միասին երբեմն պատահում է, որ իսրաելցին ընկնում է սկյութացիների մեջ, իսկ խեղճ եգիպտացի ընկնում է Իսրաել":
                                               "Սկիզբների մասին"

"Ընդ որում,հենց այդ Հոգին է ներշնչել սրբերից յուրաքանչյուրին. ինչպես առաքյալներին, այնպես էլ մարգարեներին; միևնույն, այլ ոչ թե տարբեր Հոգի է եղել և հին ժողովուրդների մեջ, և նրանց մեջ, ով ներշնչվել է Քրիստոսի գալստյամբ: Այդ մասին ամենայն հստակությամբ քարոզվում է եկեղեցիներում":
                             "Սկիզբների մասին" Գիրք առաջին, Նախաբան,4.

ԱՎԳՈՒՍՏԻՆ ԵՐԱՆԵԼԻ.
"Պատասխանիր ինձ, Տեր, սկսվե՞լ է արդյոք իմ մանկությունը իմ մի ինչ-որ մահացած տարիքից հետո, թե՞ նրան նախորդել է միայն այն ժամանակաշրջանը, որը որ ես մորս որովայնի մեջ եմ անցկացրել... Իսկ ի՞նչ է եղել մինչև այդ... Եղե՞լ եմ արդյոք ես ինչ-որ տեղ, եղե՞լ եմ ինչ-որ մեկը":
                              "Խոստովանություն"

Quote from: Masnaget on July 31, 2010, 03:10:55 AM
Կարմայի և վերամարմնավորման տեսությունների ժամանակակից կողմնակիցներից շատերի ապացույցները կրում են առասպելական բնույթ և նույնիսկ կրոնների պատմության ուշադիր ուսումնասիրման դեպքում հիմնավորում չեն գտնում:

Ես եկել եմ այն կարծիքին, որ չեք գտնում, որովհետև չեք էլ ցանկանում գտնել: Ամեն անգամ, երբ ձեզ հակառակն ապացուցելու համար թեթևակի քչփորում եմ, մի քանի ապացույցներ անմիջապես ի հայտ են գալիս: Եվ որպեսզի դրանք "առասպելական բնույթ" չկրեն, ես ներկայացնում եմ նրանք ձեր ուշադրությանը.             

"Դուն այն ատեն ծնած ըլլալու՞դ համար
ՈՒ քու օրերուդ համրանքին շատ ըլլալու՞ն համար գիտես":
                                     Յոբայ. 38.21

Դուն մարդը փոշի կդարձնես
ՈՒ կըսես. "Ետ դարձեք, մարդոց որդիներ":
                                     Սաղմոս. 90,3

"Քեզ որովայնի մեջ չստեղծած քեզ գիտցա,
Դուն քո մորդ արգանդեն չելած քեզ սրբեցի,
Քեզ ազգերուն մարգարե ըրի":
                                     Երեմիա. 1,5

"Ահա ես Եղիա մարգարեն ձեզի պիտի ղրկեմ
Դեռ Տէրոջը մեծ ու ահեղ օրը չէկած":
                                     Մաղաքիա. 4,5

Սրան կարելի է գումարել նաև այն, ինչի մասին արդեն խոսել ենք Հոգու հավերժության մասին վիճաբանելիս:

Quote from: Masnaget on July 31, 2010, 03:10:55 AM
Բայց դա հեշտ է հերքել: Օրինակ` Հին եգիպտացիները հավատում էին, որ զմռսված մարմնի և հոգու միջև կապ գոյություն ունի: Քանի դեռ գոյություն ունի մումիան, գոյություն ունի և հոգին: Նրանք կարծում էին, որ հոգուն հնարավոր է ոչնչացնել մումիայի գլխատման կամ այրման միջոցով: Սա նշանակում է, որ եթե հին Եգիպտոսում վերամարմնավորման գաղափարը լիներ, ապա հին մարմինը պահելու կարիք չէր լինի. վերամարմնավորվածի ինչի՞ն է պետք հին մարմինը: Մահանալուց հետո հին եգիպտացին սպասում էր ոչ թե նոր մարմնավորում, այլ հավիտենական կյանք հավիտենական դրախտում, որտեղ կարող է անհոգ ապրել: Իսկ Հին եգիպտացիներին վերամարմնավորման նկատմամբ հավատք վերագրելու փորձերը ծագում են Հերմես Տրիսմեգիստի աշխատություններից և մասնավորաբար նրա հայտնի <<Զմրուխտյա տախտակից>>, սակայն ասեմ, որ վերամարմնավորման մասին տեսությունը ծագել է հինդուիզմից, թեև այնտեղ էլ դա ոչ այնքան շուտ է առաջացել: Մասնավորապես Ք. ա. 2 հազարամյակի վերջում և 1 սկզբում ստեղծված վեդաները ոչինչ չեն հաղորդում վերամարմնավորման տեսության մասին: Առաջին անգամ հինդուիզմում այդ տեսությունը բացատրվում է ուպանիշադներում, որոնք ստեղծվել են Ք. ա. 7-6 դդ.:

Սիրելի Մասնագետ: Ինչ խոսք, որ ես էլ, շատերն էլ օգտվում ենք Վիկիպեդիայից և նման ինֆորմատիվ աղբյուրներից: Բայց այսօր չստուգել (գոնե փորձել ստուգել) ստացած ինֆորմացիան և ներկայացնել այն ուրիշներին, մեղմ ասած` միամտություն է. սխալներն այնտեղ շատ են: Օրինակ` եգիպտացիների մոտ հոգու և մարմնի հետ կապի մասին խոսելիս, վերջիններս ի նկատի ունեն ոչ թե մումիան, այլ` սոմատին: Եթե Դուք գիտեք, թե ինչ է սոմատի, ուրեմն կհամաձայնվեք, որ այն և որակապես, և իր նշանակությամբ, շատ ու շատ տարբերվում է մումիայից:
Ինչ վերաբերում է "Զմրուխտյա Տախտակին": Ես վերընթերցեցի իմ ունեցած բոլոր տարբերակները` մոտ տասը տարբեր աղբյուրներից, և նրանցից ոչ մեկի մեջ գոնե նշույլ անգամ չտեսա` հիշեցնող կամ գոնե ակնարկող վերամարմնավորման գաղափարը, և պատճառը կարծում եմ, ոչ թե այն է, որ Եռամեծ Հերմեսը դեմ է այդ գաղափարին, այլ որովհետև "Տախտակն" ուղղակի այդ մասին չէ: Ես համոզված եմ, որ նրա գործերից ինչ-որ մեկում, ասենք` "Պոյմանդրում" կամ "Կիբալիոնում" անշուշտ, կհանդիպենք այդ թեմային, որովհետև Հերմեսը չէր կարող նման կարևոր բանն աչքաթող անել: Բայց չէ՞ որ տվյալ դեպքում Դուք խոսում եք "մասնավորապես" "Տախտակի" մասին, իսկ այնտեղ այդ մասին ոչինչ չկա: Իսկ եթե ձեր իմացած աղբյուրում այնուամենայնիվ ասվում է հոգու վերամարմնավորման մասին, խնդրում եմ, նշեք աղբյուրը` շատ հետաքրքիր է:

Quote from: Masnaget on July 31, 2010, 03:12:48 AM
Հին Կտակարանում մենք ոչ մի տեղ չենք գտնում հիմնավորումներ, որ հոգին վերամարմնավորվում է տարբեր մարմինների մեջ,

Գտնում ենք: Գոնե վերը մեջբերածս տեղերը:

QuoteՆոր Դարում ընդունված է միավորել բոլոր հայտնի հավատքները և ուղղությունները: Սա կեղծ կատեգորիա է, որովհետև չի կարող, օրինակ, մեկ հարություն քարոզող քրիստոնեությունն ընդհանուր բան ունենալ բազում վերամարմնավորումներ քարոզող հինդուիզմի հետ:

Երբ որ, առաջիկա մի երկու տարվա մեջ, մենք վերջիվերջո ընդունենք, որ քրիստոնեության մեջ էլ անշուշտ կա վերամարմնավորման գաղափարը (իսկ մենք կընդունենք, ես դա ձեզ խոստանում եմ), այս կետն ինքնստինքյան անիմաստ կդառնա: Հա, ասելով "մենք", ես ի նկատի չունեմ ինձ և ձեզ, ես ի նկատի ունեմ քրիստոնեությունը:

QuoteԸնդհանրական և մշուշոտ պնդումներ բարի և չար, լուսավոր և մութ ինչ-որ ուժերի  մասին:

Սա էլ ճիշտ չէ: "Նոր Դարում" մեկ ուժ կա միայն, և դա` Սերն է: Ինչպես նաև գոյություն չունի չարի ու բարու պայքարը, որովհետև չարն ընդամենը բարու ֆիկտիվ դրսևորումն է, որպեսզի մենք կարողանանք հասկանալ, թե ինչ է բարին: Իսկ հասկանալու համար, թե ինչ է բարին, սկզբից պետք է հասկանալ, թե ինչ է չարը: Իզուր չի ասված, որ. "վերջը բարին կլինի": Այսնքն. բարին` վերջում: Այսինքն. Արարիչը գիտի, որ վերջը` բարի է, քանզի Ինքն է այդպես արարել:

Quote from: Masnaget on July 31, 2010, 03:12:48 AM
Ինչպես տեսնում ենք այն հայտարությունը, թե հնում վերամարմնավորման մասին տեսությունն ընդունված էր,  հորինվածք է:

Իմ նպատակը չէ փոխել Ձեր կարծիքը. ամեն մարդ իրավասու է ապրել իր ցանկացածով: Իսկ այս վերամարմնավորման գաղափարի վերաբերյալ մեր այսօրվա զրույցը ավարտելու համար ներկայացնում եմ Ձեր ուշադրությանը ամենաինտուիտիվ պոետներից մեկի` Լերմոնտովի մի փոքրիկ գործը.

Они любили друг друга так долго и нежно,
С тоской глубокой и стастью безумно-мятежной!
Но, как враги, избегали признанья и встречи,
И были пусты и хладны их краткие речи.

Они расстались в безмолвном и гордом страданье
И милый образ во сне лишь порою видали.
И смерть пришла: наступило за гробом свиданье...
Но в мире новом друг друга они не узнали.

QuoteՆոր Դարում գաղափարներ կան և' աթեիզմից, և' բազմաստվածությունից, և գիտական հետազոտությունների վերջին նորույթներից և այլն: Սա նախորդ դարի 70-ականներին Անգլիայում սկիզբ առած մի աղանդ է ընդամենը:

"Նոր Դարում" գաղափարներ կան շատ ավելի իզմ-երից, քան այստեղ թվարկվեցին, որովհետև այն սահմաններ չունի: Բայց և այնպես, որքան էլ մենք ցանկանանք, չենք կարող նրանից աղանդ սարքել, որովհետև այն ոչինչ չի "քարոզում", ինչպես նաև "Նոր Դարը"` կրոն չի:

Quote from: Samvel on August 02, 2010, 10:10:59 AM

QuoteՆոր Դարում գաղափարներ կան և' աթեիզմից, և' բազմաստվածությունից, և գիտական հետազոտությունների վերջին նորույթներից և այլն: Սա նախորդ դարի 70-ականներին Անգլիայում սկիզբ առած մի աղանդ է ընդամենը:

"Նոր Դարում" գաղափարներ կան շատ ավելի իզմ-երից, քան այստեղ թվարկվեցին, որովհետև այն սահմաններ չունի: Բայց և այնպես, որքան էլ մենք ցանկանանք, չենք կարող նրանից աղանդ սարքել, որովհետև այն ոչինչ չի "քարոզում", ինչպես նաև "Նոր Դարը"` կրոն չի:

Դե եթե այն ոչինչ չի քարոզում, ապա լավ կլինի, որ Լուսամուտում ոչինչ չքարոզվի:
Պայմանավորվեցի՞նք...   (ճիշտ պատասխանն է` այո)