14:) Menk, ughghaparners, misht djgoh enk aghandavorakannerits, vor aidkan sht mard en shahum Tiroj hamar, u heto el haitararum enk, vor nrank chisht chen DAVANUM Asttsun, hetevabar, arjani chen prkutian. Mievnuin jamanak, parap nstats demnerue chenk arnum irants. Ardiok da parisetsiutiun che, miain asel u chanel. Aidpisinerue, chem schalvi asel, aveli molorvats aghaghandavorakanner en, kan nrank, ovker ardar havatov u srtatsavankov en Christosi choskue pochantsum ashchariknerin.
Uzum em koch anel Hai Arakelakan Yekeghetsu bolor havatatsialnerin, vor mi kich nmanvenk aid hartsum aghandavorakannerin, vorpeszi mer havatkue arants gortsi datark chlini Amenazori araj.
Աղանդավորների կատարած ի՞նչ բարի գործերի մասին էք խոսում: Հայ եկեղեցու զավակները ձեռնունայն չենք նստած, Տիրոջ հրամանը ' եղբոր սիրելու պատվիրանը գործի է մղում շատ մը հավատացյալների, թեկուզ անհատապես: Միասնական բարեգործությունները չեն պակասում, բայց , ճիշտ էք ասում, երբեք չի կարելի դրանով բավարարվել:
Հայ Եկեղեցին ինձ տալիս է աստվածային ուժն ու սնունդը, ինչո՞ւ գնամ անհամ կերակուր ուտեմ օտար ու խորդ «մոր» քով, որ ինձ անկեղծ սիրով չի սիրում: Հայ Եկեղեցուց ստանում ենք հոգևոր անսահման աջակցություն, ու մեր կատարած ,թեկուզ համեստ բարեգործություններրը Նրա անունով ենք կատարում:
Ի՞նչ գործերով են զբաղվում աղանդները Հայաստանում: Ի՞նչ է նրանց հետին միտքն ու հետապնդած իրական նպատակը:
Դուք ինձ ճիշտ չեք հասկացել, Մարիամ ջան, ես տխուր եմ նրա համար, որ մեր եկեղեցին աղանդավորականներին միայն քննադատում է և դեմը ոչ մի կերպ չի առնում։ Մի անգամ, ճանապարհ գնալիս, սբ. Եփրեմ Ասորին Աստծուն խնդրում է, որ Նա մի գիտակից մարդու ուղղարկի իրեն ընդառաջ, որպեսզի որևիցե օգտակար բան քաղի այդ մարդուց։ Եվ ճանապարհին հանդիպում է մի կնոջ, որը անամոթ ձևով նայում է սբ. Եփրեմին։ Իսկ սբ. Եփրեմը նրան դիտողություն է անում, ասելով, որ կինը պետք է հողին (գետնին) նայի, երբ տղամարդ կա իր առաջ, քանի որ կինը արարվել է տղամարդուց։ Իսկ այդ կինը, ողղարկված լինելով Աստծուց, պատասխանում է, ասելով, որ կինը պետք է նայի տղամարդուն, քանի որ տղամարդուց է արարված, իսկ տղամարդը պետք է նայի հողին (գետնին), քանի որ հողից է արարված։ Եվ այստեղից նա հասկանում է, որ պետք չէ դատող աչքերով նայել բոլորին կամ որևիցե բանին, այլ պարզապես, սիրող աչքերով։ Իսկ երբ նկատում ենք ուրիշի սխալը, ապա լավագույն ուղղություն ցույց տալը կլինի այն, որ մենք չկրկնենք այդ, այլ Քրիստոսի պարգևած մեր սիրով և խելամտությամբ ուղղենք և կարգավորենք սխալը։ 12:)
Կներեք, չգիտեմ ձեզ ի'նչ անունով դիմել:
Հայաստանի իրավիճակից քիչ եմ ծանոթ: Աղանդների ծավալած քարոզչության ձևերի մասին էլ' քիչ: Դժբախտաբար ճիշտ էք, երբ ասում էք թե եկեղեցին անտարբերությամբ կամ պասիվությամբ կարող էինք մեղադրել' եղբոր սիրելու պատվիրանը շատ թերի կերպով իրագործելու համար: Բայց Եկեղեցին մե'նք ենք, ու մեր բերած - ու միշտ անբավարար - լուման Եկեղեցի'ն է բերում իմ միջոցով, ու երբ Եկեղեցին անտարբեր է եղբորը ապրած թշվառության նկատմամբ, դա ի'մ հանցանքս է, ու ի'մ անտարբերության արդյունքը:
Ճիշտ էք, եթե մեր ապրած քաղաքի եկեղեցու զավակների համար սովորություն չէ դարձել ժողվել ու քննել քաղաքի խնդիրները ու առաջարկ չներկայացնել և միասնական գործունեություն չձեռնարկել, մենք վերածված ենք անհատների: Ու եթե կարող ենք անհատապես, կամ ուրիշ կազմակերպությանց միջոցով գործել, դա սակայն համարում եմ Եկեղեցու բարեգործություն, որովհետև նրա զավակն եմ:
Միասնաբար գործելը մեր բոլորի փափագն ու պարտականությունն է: Շնորհակալություն ձեզ ինձ այդ հիշեցնելու համար ու ձեր պատմած իմաստալից դրվագի համար:
27:) [b]Ի տեղեկություն ձեզ, Մարիամ ջան, Հայաստանում գործում է՝ կաթողիկոս Վազգեն առաջինի կողմից օրհնավծ մի խումբ ՚ԵկեղեցասիրացԵղբայրակցություն՚անվամբ։ Այդ Հավատացյալ խումբը բարգավաճեց ու մինչ այսօր գործում է, Քրիստոսին մեծ շահեր մատուցելով, որ բերում է մարդկանց մեր Սուրբ Եկեղեցի։ Սակայն մեր հոգևորականներից շատ-շատերը նրանց համրում են որպես հերձվածներ, ինքնագլուխներ, որը շատ ցավ է պատճառում ինձ։ Ես չեմ վախենում գրել հետևյալը՝ համարելով նրանց կարծիքը զրպարտություն։ Թող կարդան նաև մեր հոգևորականները և փոխեն իրենց կարծիքը այդ մարդկաց մասին. ՀԱՐԳԵԼԻ ՀՈԳԵվՈՐԱԿԱՆՆԵՐ ՙՙԵԿԵՂԵՑԱՍԻՐԱՑ ԵՂԲԱՅՐԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ՚ խումբը ոչ ոքի մեղքերը չի թողում այլ նրանք հետևում են Հակոբ առաքյալի ասածին (Տես Թ. Հակոբու 5։16)։ Ես հուսով եմ, որ ինչ որ չափով ձեր կարծիքը կփոխվի, երբ ավելի լավ ու մոտիկից ճանաչեք մեկդ մյուսին, և դրա հետևանքը կլինի (համոզված եղեք) ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆԸ 30:)։ [/b] [b]Ես ոչ մի չար միտումներ կամ հակառակություններ չունեմ որևիցե մեկի դեմ, խարզապես, ուզում եմ, որ մեր եկեղեցին Սուրբ պահենք ու սիրով լինենք բոլորի (առանց բացառությունների) նկատմամբ։ 27:)[/b]։
Իմ անունը Սիմոն է Մարիամ ջան։
Սիմոն, ինձ էլ զգուշացրել են Եկեղեցասիրաց Եղբայրակցության դեմ. քահանաները ու մի քանի հավատացյալները ասեցին թե Եկեղեցասիրաց Եղբայրակցությունը շեղվել է ուղղափառ հավատից, ու նրա դավանանքը բողոքականության մոտ է: Ճի՞շտ է:
Ինչպես ասացի Մարիամ ջան, մեր հոգևորականները շատ անտեղյակ են այդ մասին կամ էլ տեղյակ են, սակայն իրենք չունեն իրենց սեփական կարծիքը, որը շատ ցավալի է։ Իմ քույրը այդ խմբից է, բայց նա չի դադարում լինել լավ ուղղափառ հավատացյալ և ամեն կիրակի օր անհապաղ մասնակցում է սուրբ Պատարագներին։ Ես կարող եմ վստահորեն ասել, որ այս հարցում սխալվում են մեր հոգևորականները, իսկ եթե հիմք են ընդունում մի քանի մարդկանց անօրենությունները, ապա ես կարող եմ թվարկել բազմաթիվ պատճառներ, որ ոչ մի եկեղեցի ուղղափառ կոչվելու արժանի չի լինի։ Պարզապես պետք է այդ մարդկանց ընդունել այնպես, ինչպես որ կան, հակառակ դեպքում մենք ինքներս մեզ ենք քննադատում։ Եվ որպես այս անգամվա վերջաբան, ուզում եմ մի կոչ անել մեր հոգևորականներին և բոլոր՝ եղբայրակցության մասին վատ կարծիք ունեցող հայորդի հավատացյալներին, ընդունելով իրենց որպես իմը, հարազատը.
ՓԱՌԱԲԱՆԵ՜Ք ԵՎ ԵՐԿՐՊԱԳԵ՜Ք ՍՈՒՐԲ ԵՐՐՈՐԴՈՒԹՅԱՆԸ ԵՎ ՑՈՒՑԱԲԵՐԵՔ ՁԵՐ ԵՐԱԽՏԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ԵԿԵՂԵՑԱՍԻՐԱՑ ԵՂԲԱՅՐԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՀԱՆԴԵՊ ԱՅՆ ԲԱՆԻ ՀԱՄԱՐ, ՈՐ ՆՐԱՆՔ ԲԱԶՄԱԹԻՎ ՄԱՐԴԻԿ ԵՆ ՇԱՀՈՒՄ ՏԻՐՈՋ ՀԱՄԱՐ ԵՎ ՀԱՐՅՈՒՐԱՎՈՐՆԵՐԸ ՓՐԿՎՈՒՄ ԵՆ ԱՂԱՆԴԱՎՈՐԱԿԱՆՆԵՐԻ ՃԱՆԿԵՐԻՑ, ՈՐԸ ՄԵՐ ԲՈԼՈՐԻ ՊԱՐՏՔՆ Է։
Իսկ ինչ վերաբերվում է նրանց դավանանքի մասին, Մարիամ ջան, ապա այն բացարձակապես ոչ մի բանով չի տարբերվում Հայ Առաքելական Եկեղեցու դավանանքից։
Շատ ներեղություն այսքան ընդարձակ արտահայտման համար, բայց եթե մենք՝ ուղղափառներս, չասենք մեր սխալները մեկս մյուսին սրտացավանքով, ապա ո՞վ կասի այն առանց կրիտիկական միտումներով։
Հայաստանի իրականությունը' կյանքն ընկալելու թափածս ջանքերին պատճառով,մասամբ նաև ապրածս հիասթափությանն, ու վառ մնացած հույսերիս, կյանքի կանչերի խառնաշփոթության հետևանքով, մնացած ուժերս անբավարար եղան որպեսզի պարզ , ամենապարզ ձևով ու երեխայի նման ընդունեմ այն ինչ որ օտար էր ինձ, անցյալում ապրածից բոլորովին տարբեր ու նմանող...
Ժամանակն է որ ունեցածս նախապաշարումներից մի քանիսից հրաժարվեմ:
Այնքան բա՛ն եմ տեսել մեր քաղաքի եկեղեցում, տարօրինակ վարվելաձևեր, ու լսել տարօրինակ աղոթքներ, բարձրաձայն ասված, քահանայի ձայնից ավելի բարձր ձայնով, ականատես եղել միջնադարյան մտածումների ու սովորությունների, ու տկարամիտ մարդկանց ինքնագլուխ կամայականություններին - մեկը պատարագից առաջ մի հաց է բերում ու բաշխում - , կարծես Հայաստանը հիմա' հավատն է ճանաչում ու դարերի ընթացքում Եկեղեցում կատարված բոլոր սխալները ի'ր կարգին կրկնում, որ մասամբ սկսել եմ քաշվել ու մոտեցող մարդկանց սկսել եմ ասել, բացե ի բաց.« Կներեք, Ձեզ չեմ ճանաչում, չգիտեմ լա՞վն էք ցանկանում իմ ու ընտանիքիս համար, կամ ոչ, հիմա ինձ ներեցեք, հասկացեք իմ հոգնածությունս: Ձեզ հետ խոսակցությունը չեմ փակել, պարզապես փակագծի մեջ եմ դրել,ժամանակ տվե'ք ինձ հոգեպնդվեմ:»
Ուզում եմ ասել ձեզ, Սիմոն, որ ընդունեցի ձեր վրդովումը, ու չեմ կասկածի ձեր անկեղծության ու նվիրումի վրա: Կիրակի, կամ հենց վաղը ,փողոցում, երբ հանդիպեմ Եկեղեցասիրած Եղբայրակցության անդամների հետ, նրանց հետ շարունակելու եմ երբեք չընդհատված մեր խոսակցությունը, ու փորձելու եմ ընկալելու այդ մարդկանց մտահորիզոնը: Բայց գիտեք, ոմանց հետ երբեք չենք հանդիպել Եկեղեցում, նրանք հավաքվում են կիրակի երեկոյան ժամերգության ատեն, դրսից գալիս են «եղբայրներ կամ քույրեր», որոնք քարոզում են: Երբեք էլ ներկա չեն նույնիսկ մնացյալ օրերի եկեղեցում կատարվող ժամերգություններին: Իրենց երեխաները շատ քիչ են տանում եկեղեցի: Աղջկաս համար, առաջարկել են այս հավաքույթներին ներկա լինել, որով հնարավորություն կունենար ուրիշ երեխաների հետ Աստվածաշունչը ուսումնասիրելու: Բայց երբեք այս երեխաները չեմ տեսել եկեղեցում, կամ հազվադեպ է նրանց երևումը, ոչ կանոնավոր, ու կապը չստեղծվեց նրանց ու աղջկաս միջև: Նախընտրեցի աղջկաս տանել ամեն կիրակի եկեղեցում, ու նա ամբողջ պատարագը երգում է, Ավետարանն ունկընդրում - միասին, տանը, արդեն արդի հայերենով կարդացել ենք ու մտածել Ավետարանի դրվագի վրա -և քահանայի քարոզը լսում, ու...հաղորդվում:
Կարո՞ղ եք ինձ նորից վստահեցնել որ նրանք ուղղափառ հավատը պահել են անարատ, Սուրբ Խորհուրդներին մոտենում են մեր Եկեղեցու նույն Հավատով, այնպես ինչպես մեր Սուրբ Հայրերը սովորեցրել են մեզ: Քահանան, նրանց աչքին, ձեռնադրությամբ ստացե՞լ է առաքյալների կոչումն ու շնորհները, և Քրիստոսի կողմի՞ց են քահանա նշանակվել ու Աստուծո և մարդկանց ծառայելու ուղարկվե՞լ: Ինչպե՞ս է Եկեղեցասիրած եղբայրակցությունը ընկալում Քահանայի կոչումն ու Սուրբ Հաղորդության խորհուրդը:
Կխոստանամ մտածել ձեր բերած բոլոր բացատրությունների մասին:
Կարո՞ղ եք Եկեղեցասիրած Եղբայրակցության կատարած բարեգործություններից մի քանի օրինակ բերե՞լ:
Սիրելի Մարիամ, պատկերացրեք, որ դուք և ձեզ ծանոթ հավատացյալ քույրերն ու եղբայրները բացի կիրակի օրվա Պատարագներից, քարոզներից (և այլն) կազմակերպում եք արտաժամյա ինքնուրույն հավաքույթներ, որտեղ բազում աղոթքներ եք մատուցում առ Աստված, երգեր երգում՝ փառաբանելով Տիրոջ անունը, և Աստվածաշունչ ընթերցում ու փոխանակվում եք կարծիքներով, կյնքի փորձերով, խորհուրդներով, և կազմակերպված ձևով ուրիշներին ևս փոխանցում և ավետում եք Հիսուս Քրիստոսի խոսքը։ Ու կաթողիկոսը այս ամենը տեսնելով՝ օրհնում է ձեր բարի գործը և Քրիստոսին նվիրվնծ լինելիությունը։
Մինչ այսօր այս Քրիստոնյա և Հայ Առաքելական Եկաղեցուն նվիրված ու նրա բոլոր ուսուցումներին հետևող այս հոտը պահպանել է իր ուղղափառությունը Սուրբ Երրորդության առաջ՝ չնայած, որ շատերը անվանում են իրենց ՙՙաղանդավորներ՚՚։
Ինքներդ մտածեք ձեր՝ Աստծուց տրված հասկացողությամբ, նրանց ինչպիսի լինելը։
Ինձ համար զարմանալին այն է, որ ոչ մի հոգևորական չի արձագանքում ինձ, ո՛չ այս թեմայում, ո՛չ էլ մյուսում, չնայած, որ ես իրենց պատասխանի կարիքն զգում եմ։ 6:)
Ներեցեք ինձ, որ անմիջականորեն եմ գրում։
Վստահաբար, նրանք «բացակա» են, այսինքն ի վիճակի չեն մեզ կարդալու ու պատասխանելու: Տեսեք, ձևով մը «որբ» ենք զգում մենք մեզ , երբ հավատի մեջ մեր «հայրերը» հեռանում են մեզանից: Նրանց պատասխաները մեզ համար անփոխարինելի են, միթե՞ դա նրանց «սրբությունից» է բխած: Ինչո՞ւ նրանց չասենք «Հայր Սուրբ»:
Ես իրենց՝ երկուսին էլ էլ-փոստով տեղեկացրել եմ հարցիս մասին շատ շուտ։ 9:)
Բայց դա առիթ չէ այդպես կոչելու նրանց։ Դա շատ, անչափ խոր իմաստ ունի։ 21:)
Սիմոն, Էլ. փոստով ուղարկածդ հարցին պատասխանել է Primate–ը։ Նա ևս հոգևորական է, այնպես որ իմ և հայր Գրիգորի պատասխանի կարիքը չկար։
Ինչ վերաբերում է Եկեղեցասիրաց Եղբայրակցությանը, ապա ես շատ բան չեմ կարող ասել, բայց կառաջարկեի նոր թեմա բացել այդ հարցի շուրջ, և եթե ճանաչում եք որևէ մեկին իրենցից, թող գրանցվեն և զրուցենք այդ թեմայի շուրջ։
Վստահ եմ զրույցը կանցնի սիրո մթնոլորտում։
Սիրելի հայր Ղուկաս, ես չկարողացա ճարել մեկին եկեղեցասիրաց եղբայրակցությունից, որը կկարողանար օգտվել ինտերնետից: Սակայն իրավունք եմ վերապահում զրուցել ինքս, քանզի ճանաչում եմ այդ "հոտին":
Simon
Quote from: Mariam on July 08, 2005, 10:12:48 AM
Բայց Եկեղեցին մե'նք ենք, ու մեր բերած - ու միշտ անբավարար - լուման Եկեղեցի'ն է բերում իմ միջոցով, ու երբ Եկեղեցին անտարբեր է եղբորը ապրած թշվառության նկատմամբ, դա ի'մ հանցանքս է, ու ի'մ անտարբերության արդյունքը:
Պետք չէ այդպես ասել Մարիամ ջան. եթե մեր հոգևոր հայրերը, առավել ևս վեհափառ հայրը առաջին կարևոր գործը դարձներ Խոսք տարածելը և հավատացյալներին նույնպես սովորեցներ տարածել այն, այդ դեպքում իմ մեխքն է: Բայց դա այդպես չէ, ցավոք, ու դրա համար ես ամոթ եմ զգում որոշ աղանդների առաջ իմ եկեղեցու գործունեության համար:
Մ՛ի մեղադրեք ձեզ:
Շատ ճիշտ եք մտածում, բայց այն, որ մոռանում եք, որ նույն Վեհափառը այս երկու տարիների ընթացքում գրեթե կես միլիոն գրականություն է տպագրել, լավ չէ։Եվ ոչ միայն ...
Հայր Ղուկաս ջան, եկեք ծուռը նստենք, դուզը խոսենք. գիրք տպագրելը չի խանգարում քարոզելուն: Չեմ ուզում քննադատության վերածեմ միտքս: Վեհափառին հարգում եմ, ինչպիսին էլ, որ լինի: Սակայն կան շատ հանգամանքներ, որ ոչ մի առաջնորդ (տարբեր կոնֆեսսիաների մասին է խոսքը, ոչ միայն՝ մերի) չի նմանվում սուրբ առաքյալներին, այլ՝ ընդհակառակը, ամոթի առիթ է դառնում - հոգևրական կարգը չի համապատասխանում Իրեն (դա կարելի է նկատել արդեն մի հայացքից): Այսօրվա աղանդների բազմացումը գալիս է այդտեղից:
Չեմ ուզում շատ խորանալ, գուցե գայթակղության առիթ լինեմ, պարզապես կան շատ "եթե"-ներ, որ գայթակղում են հենց մեզ՝ ուղղափառներիս և գերադասում են... լավ, լռում եմ, վերջ:
Որևե կազմակերպության հաջողությունը ուղղակի կապ ունի իր անդամների նվիրատվության հետ:
Եկեղեցին իր զավակների սրբության արտացոլումն է, ապրում է հավատացյալների կենդանի հավատով:
Երբ հավատը թույլ է , գործերն էլ շատ վախկոտ են: Դրա մեջ չմեղադրենք եկեղեցուն, այլ ես ի'նձ մեղադրեմ: Նկատել եմ, որ երբ որևէ մի բարեսիրական գործ է առաջարկվում «բարեսիրական կազմակերպության» մը, առաջին արգելքը, որ շատ ուժեղ է, անխորտակելի՝ եսասիրությունն է: Այդ կազմակերպության ո'չ մի անդամ չի ցանկանում հրաժարվել նյութական իր բաժնից: Եվ բոլորը շատ ճիշտ արդարացումներ կարող են բերել:
Այն ատեն, երբ հարց է տրվում. ո՞վ պիտի ՎՃԱՐԻ: Ձայները լռում են: Ու բոլորը հրաժարվում:
Մի ուրիշ օրինակ. նկատել եմ որ ես էլ նույնպիսի շատ պատրվակներ եմ գտնում ԱՅՍ գործնը չձեռնարկելու համար - դա իմ ծրագրածս գործ չէ, ուրիշների կատարելիք գործ է...Ես արդեն որոշել էի ուրիշ ուղղությամբ աշխատել, դա խանգարում է ընտանեկան ծրագրերին, ընտանեկան հանգստին, աղջկաս հանգստավետությանը ևայլն... Սրանք բոլորը սին պատրվակներ են:
Եկեղեցին էլ ե'ս եմ, երբ պատարագից հետո շուտ շուտ հեռանում եմ - աղջիկս սոված է, ամուսինս սպասում է...Եթե կույր ձևացնեմ, ու չեմ նկատում իմ կողքիս կանգնած մարդու խեղճ վիճակը, դա ե'ս եմ մեղավորը: Չարդարացնեմ ես ինձ, ասելով՝ ուրիշ բարեգործություններով եմ «զբաղված» Տեր, Եկեղեցիդ թող ձեռնարկի այդ դժվար գործը:
Բայց այդ «գործը» գործ չէ: Դա կոչվում է սիրել: Տերն է մեզ այս պատվիրանը տվել - պարգևել, որպեսզի Նրա նման լինենք ու Նրան ճանաչենք:
Տերը ինձանից չի ուզում որևե բարեգործություն կատարեմ: Ինձ առաջարկում է լոկ սիրել: Բայց դա սահման չունի: Դա միշտ խանգարում է իմ հանգիստն ու իմ բոլոր պլանները:
Առաքյալներն առաջիններն էին, որ Ավետարանն էին քարոզում։ Չի կարելի մոռանալ նրանց ժամանակը և պայմանները։ Այսօր Եկեղեցին հսկայական մի կառուց է և այն ղեկավարել է պետք։ Զորքը ճակատամարտի տանող գեներալը եթե սկսի զինվորի պարտականություններ կատարել, ապա ճակատամարտը տանուլ կտան։ Գլուխը չի կարող ոտքի պարտականությունները կատարել։ Թեև պետք է ասել, որ քանիցս ինքս դպրոցականների առաջնորդել եմ Վեհափառի մոտ և նա միշտ էլ իր խոսքն ասել է և շարունակում է ասել ու քարոզել։ Իսկ եթե կարծում եք թե Վեհափառը պետք է եհովայի վկաների նման ընկնի դռնե դուռ ... Եթե լավ մտածեք, ապա ինքներդ էլ թույլ չեք տա, որ այդպես լինի։
Այո՛, ճիշտ եք ասում, հայր Ղուկաս ջան: Չնայած՝ ուղեղով չեմ հասկանում ձեր ասածը, այնուամենայնիվ համաձայն եմ ձեզ հետ: Չեմ կարողանում տեղավորել հասկացողությանս մեջ, թե ինչու եմ համաձայն ձեզ հետ: Այլևս չեմ կարող հակաճառել, քանզի սիրտս թույլ չի տալիս, բայց բթացած ուղեղս պնդում է հակառակը:
Ներողություն: (Բայց սա չի վերաբերվում եկեղրցասիրաց եղբայրակցության ուղղափառությանը, սա միայն վերաբերվում է Վեհափառ հոր գործունեությանը): Շատ անգամ ներողություն, ու եթե կարող եք, աղոթե՛ք ինձ համար:
Իսկ հիմա, այն ամենը, ինչ Վեհափառի մասին ասացի, ուզում եմ ուղղել Նրանից ցածր կարգ ունեցողներին՝ եպիսկոպոս, քահանա և այլն...
Ի միջի այլոց, քանի՞ կարգեր կան մեր եկեղեցում և որո՞նք են դրանք: Իսկ ճի՞շտ է անվանել այդ կարգրը նաև պաշտոններ, հա՛յր Ղուկաս ջան:
Մարիամ ջան, հաբուրում եմ, սիրելիս, գրածդ կարդում էի և ինձ թվում էր դա ես եմ գրել:
Կարդում էի Անանիա Նարեկացու գրածը խոնարհության մասին...
"Խոնարհություն է՝ երբ տեսնում ես որևէ մեկի հանցանքը և չես բամբասում և ոչ էլ դատում նրան, այլ այսպես ասում, թե՝ "ես հանցավոր եմ, ուրիշ մեկին չեմ կարող դատել", որի մասին Տերն ասում է. "մի՛ դատեք, որպեսզի չդատվեք..." (Մատթ. 7.1)"
...և զղջում եմ իմ հանդգնության ու հանցանքի համար. ներեցեք: 6:)
Պէտրոս,
Պատասխանատվությունը մե'րն է, թերությունն էլ մերը, դա չի արգելում որ համայնքների կազմակերպման մեջ թերություն չեն լինում: Թերությունը ակնհայտ է. աշխարհականներս ավելի մեծ պատրաստակամություն ցուցաբերենք ու կազմենք Եկեղեցին: Եղբոր սիրելու պատվիրանը յուրաքանչյուրին և քրիստոնյա ընդհանուր համայնքին է ուղղված: Դու մեղք չունես, երբ մատնանշում ես եկեղեցու թերություն մը: Մեղք կգործենք եթե չշարժվենք:
Իմ կարծիքով Եկեղեցին այսօր շատ ակտիվ գործում է։ Շատ ավելի ակտիվ, քան առաջ, բայց մեր խնդիրը թերևս չկազմակերպված աշխատանքն է, որի պատճառով շատ ենք տուժում։
Պետրոս ջան, ինչ վերաբերում է Վեհափառից ցածր աստիճան ունեցող հոգևորականներին, ապա նրանք ևս, յուրաքանչյուրն իր կարողության սահմաններում, ոմանք՝ լավ, ոմանք՝ վատ, բայց աշխատում են։
«Պաշտոն» բառն առաջացել է «պաշտել» բառից, այսինքն՝ ծառայել։ Բոլորս էլ Աստուծո պաշտոնյաներն ենք։ Իսկ եկեղեցական աստիճանը կոչում է։
Եկեք յուրաքանչյուրս մտածենք՝ իսկ մենք ի՞նչ ենք անում, ինչքանո՞վ ենք ավետարանում Աստուծո Խոսքը։
Սիրելի եղբայրներ ի Քրիստոս
Ձեզ եմ ուղղում այս խոսքս, մեզ՝ կանանց ու աշխարհականներիս անունով: Ինձ միշտ վիրավորել է ձեր գործածած արտայայտությունը, երբ ակնարկելիս ձեր՝ քահանային լինելը, մատնանշում էք ձեր ստացած «կոչումը»: Մենք էլ նույն զգացումն ունենք. կոչված ենք, բառի իսկական առումով, կոչված ենք Քրիստոնյա լինելու: Բայց մեր զգացած ներքին պահանջքը ոչ մի ձևավորում չստացավ Եկեղեցում, ու ստանալու չէ: Մենք՝ ալեկոծ այս աշխարհում շարունակում ենք փորձել քրիստոնյայի մեր հավատարմությունը ապրել, ու հեշտ չէ, ու դժվար է չվախենալ փոթորիկներից, ու չխեղդվել առանձնության զգացումի ճնշման տակ: Ոչ մի «կառույց» մեզ չի պաշտպանում, ուղղություն տալիս, կամ գոնե հոգեպնդում, ունենք միայն մեր աղոթքը, մեզ պարգևած աստվածային շնորհները – առաջնահերթը՝ Սուրբ Հաղորդությունը - ու ձեր՝ քահանաներիդ բարեբեր բարեկամությունն ու հոգևոր նեցուկը:
Խնդրում եմ, բացատրեք ինձ՝ ի՞նչ իրականության լույսի տակ պետք է ըմբռնվի ձեր առանձնաշնորհյալ կոչումը: Ինչո՞ւ եք մատնանիշ անում այն, ինչ ձեզ առանձնացնում է մնացյալ քրիստոնյա համայնքից: Մեր ստացած կոչումները միթե չե՞ն լրացնում, ամբողջացնում իրար, որպեսզի կազմենք Քրիստոսի մարմինը:
Երանի թե բոլորն էլ վիրավորվեին և իրենց կոչված զգային։ Իհարե բոլորս ենք կոչված Աստուծո Խոսքին ծառայելու։
Quote from: Petros on November 27, 2005, 04:01:34 AM
Ի միջի այլոց, քանի՞ կարգեր կան մեր եկեղեցում և որո՞նք են դրանք:
Կարդա վերջին հավելումը՝ http://www.lusamut.net/Armenian/sacraments/dzernadr.htm
Բ Թեսաղոնիկեցիներին 1,11 «Թեսաղոնցիների եկեղեցուն...Եղբայրներ, միշտ աղոթում ենք ձեզ համար, որպեսզի Աստված ձեզ արժանի դարձնի ձեր կոչմանը, մինչև լրացնի ձեր բոլոր փափագները և հավատի գործերը՝ զորությամբ, որպեսզի փառավորվի մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի անունը ձեր մեջ, և դուք փառավորվեք նրա մեջ՝ մեր Աստուծո և Տեր Հիսուս Քրիստոսի շնորհի համաձայն:»
Կոչումը ուղղված է այստեղ ամբողջ համայնքին, որը մկրտությամբ ստացել է Հիսուս Քրիստոսի շնորհը:
Հայ Եկեղեցում գտնվող բոլոր դասերի համակարգի հիմքն է հրեությունը ու հրեական տաճարում հաստատված կարգերը – Տեսեք Ա Մնացորդաց 24, 25, 26 գլխները, Բ Մնացորդաց 8,12.Այս կարգուկանոնը վերաբերում է ծեսին, ու խիստ օգտակար է: Բայց ուրիշ ծառայություններ նաև անհրաժեշտ են:
Եկեղեցին ուրիշ կարգ չէ հաստատել- գոնե հիմա գործոն չեն: Զանազան ծառայություններով կարող եինք օգտակար լինել Եկեղեցու ու աջակից ու ցավակից մեր եղբայրներին: Աշխարհականների մեջ առաջին կարգը կարող եր սահմանվել ցուցաբերած կոնկրետ օգնությանը չքավորներին – կարող ենք դա կազմակերպել հենց եկեղեցում -, երկրորդը՝ հիվանդներին, երրորդը արդեն գոյություն ունի՝ կրոնի ուսուցչոությունը, երբ հավատացյալ ուսուցչի է հանձնված: Կարող եինք ուրիշ ծառայություններ սահմանել, ըստ ժամանակակից կարիքների, ու քահանայի օրհնությամբ ու հսկողության տակ զանոնք հանձնել հավատի մեջ հավատարիմ երող աշխարհականների, միշտ ամբողջ համայնքի հսկողության տակ, միշտ ամբողջ համայնքի հաշիվ տալով մեր կատարած մատակարարության: Չգիտեմ՝ կատարվո՞ւմ են այս ծառայությունները մյուս եկեղեցիներում:
Սփյուռքի պարագան բացառում եմ. սփյուռքը բարդ է: Շատ անգամ պատահում է որ Եկեղեցու խորհուրդը բաղկացած լինի ոչ-հավատացյալներից, բայց ուժեղ կուսակցություններից մեկու անդամներից, ու ցուցաբերված ծառայությունները նախ և առաջ քաղաքական են՝ քաղաքական նպատակների հետապնդող:
Մարիամ ջան, երևի լավ չհասկացար Պետրոսի գրածը։ Նա նկատի ուներ՝ մյուս պաշտոնների նման եկեղեցականների աստիճանները և՞ս պետք է պաշտոն կոչել, թե՝ ոչ։ Այսինքն՝ նախարար, վարչապետ կամ նախագահ լինելը պաշտոն է, պաշտոն ես զբաղեցնում, հետևաբար նա հարցնում էր՝ եկեղեցականի աստիճանը և՞ս այդպես է։ Ասեցինք, որ՝ ոչ, այլ՝ կոչում է, կամ պարզապես՝ եկեղեցական աստիճան։
Եկեղեցում միայն ծես չէ, որ կատարվում է։ Այսօր Եկեղեցին տաս բարեգործական ճաշարան է պահում Հայաստանում, մոտ երկու հազար մարդ ամեն օր հաց է ուտում այդ ճաշարաններում։ Գոյություն ունեն նաև երիտասարդաց և տիկնանց միություններ, ուսանողական միություն և այլն։ Եվ այս իմ թվարկածները դեռ ոչինչ են։
Quote from: Abegha on December 09, 2005, 10:24:07 PM1)Իմ կարծիքով Եկեղեցին այսօր շատ ակտիվ գործում է։ Շատ ավելի ակտիվ, քան առաջ...
2)Եկեք յուրաքանչյուրս մտածենք՝ իսկ մենք ի՞նչ ենք անում, ինչքանո՞վ ենք ավետարանում Աստուծո Խոսքը։
1)Համաձայն եմ ձեզ հետ. հիմա համաձայն եմ, երբ տեսնում եմ իմ աչքերով: Դա այդպես է, ու շատ ուրախ եմ:
2)Ցավս հենց դրանում է, որ իմ սխալը թողած՝ ուրիշինն եմ տեսնում՝ համարելով դա մեղք: Ինչևէ, Անանիա Նարեկացու խոսքը պատահական չհետաքրքրեց ինձ, այլ "դրա" պահանջը կար մեջս: Ես շա՜տ գոհ եմ Աստծուց:
Վողջույն բոլորին:
Ես կարդում էի ձեր զրույցը և, ճիշտն ասած՝ զարմանում, քանզի այստեղ կա Զորություն: Ինչու էի զարմանում?!, որովհետև բազմաթիվ վեճեր կան և, չնայած դրանց, զրույցը մեծ և դրական տպավորություն է թողնում:
Ես ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել Ձեզ հարգելի "Աբեղա", որ կարողացել եք համբերատարությամբ երկխոսել "Պետրոսի" հետ. համարձակվում եմ ենթադրել, որ նրա զղջումը հետևանքն է Ձեր սիրալիր ու քրտնաջան աշխատանքի: Այդպես չէ՞ Պետրո՛ս 1:):
QuoteԵս ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել Ձեզ հարգելի "Աբեղա", որ կարողացել եք համբերատարությամբ երկխոսել "Պետրոսի" հետ. համարձակվում եմ ենթադրել, որ նրա զղջումը հետևանքն է Ձեր սիրալիր ու քրտնաջան աշխատանքի:
Անշուշտ 30:), բայց նաև Պետրոսի արդարամտության ու ազնվության հետևանքն է:
Հաշվի առնելով, որ շեղվել էիք բուն թեմայից, այն տեղափոխել ենք այստեղ՝
Ընդհանուր (http://lusamut.net/forums/index.php?board=27), http://lusamut.net/forums/index.php?topic=190.0
Այսօր լուսաբանություն եմ ստացել մի հարցով: «Մի բան» ինձ խիստ խսնգարում էր . երբ այս ու այն մեկը խոսում է հավատի մասին, Հայ Առաքելական Եկեղեցու անունով ,օրինակ, հեռուստացույցի հաղորդման ատեն, այն տպավորությունը ունեի, որ չէինք կիսում նույն հավատը: Ինձ անհանգստացնողը աստվածաբանական մի աննշան տարբերություն չէր, կապ է ունենում ուղղակի Աստծու վերաբերյալ մեր ընբռնման հետ: Հասկացել եմ, որ նրանք, եկեղեցասիրաց երբայրակցության անդամներ են, կամ եղել են երիտասարդ եղած ատենը, ու դաստիարակություն են ստացել նրանց կողմից, որը երևի խոր ազդեցություն է թողել նրանց վրա:
Ուստի, ցանկանում եմ խորապես ներողություն խնդրել Հայ Եկեղեցուց, որովհետև նրա գրկում խոսող մի քահանայի պատճառով, մտածել եմ, որ Հայ Եկեղեցու տեսակետն էր ինձ փոխանցվում:
Խաղաղությունս վերագտել եմ, ու կրկնում են իմ խորին զղջումը գրածիս համար: Պարզապես, չէի իմանում, որ դա Հայ Առաքելական Եկեղեցու դավանանքն ու աստվածաբանությունը չէր:
Inz shat hetaqrqir e, te ardyoq Hayastanum taracum gtac aghandneri dem inch vor argelakner banale Hayastani Araqelakan Surb Yekeghecu partakanutyun kareli e hamarel?
Inch e dzernarkum mer yekeghecin aghandavorneri hamar?
verjers lseci, vor Yehovakanutyune endunvel e legal kron Hayastanum. Inchu?