Եկեք միքիչ էլ ներելու մասին խոսենք:
Ամեն անգամ աղոթք անելիս, երբ հասնում եմ ներելու մասին խոսքերին, ինձ շատ վատ եմ զգում, որովհետև միշտ չէ որ ներում եմ:
Լավ, ինձ բացատրեք խնդրեմ, եթե կա այս ֆորումում այդպիսի մեկը, դուք սրիկային իր սրիկայությունն ինչպե՞ս եք ներում, ի՞նչ մեխանիզմով է այդ ներումը տեղի ունենում: Կամ այդ ներումի օգուտը ո՞րն է:
Ես չեմ խոսում թուրքերի մասին՝ սրանց չեմ ների երբեք, սա իմ ուժերից վեր է, իմ ցանկություններից դուրս, իմ բարոյականությանը խորթ:
Բայց նույնիսկ մանր կենցաղային մակարդակում էլ կան բաներ, որոնք ներել հնարավոր չէ, որովհետև վտանգավոր է: Օրինակ ո՞նց ներես հարևանիդ, եթե տեսնում ես որ իր ծեր մոր հետ "արյա"-ով է խոսում, եթե իր ծնողին ու հարազատներին անդադար տանջում է անբարո, դաժան պահվածքով:
Սրիկային իր սրիկայությունը ներես, որ ի՞նչ դառնա:
Ժամերգության մեջ հետեվյալ աղոթքը կա. « Յիշեա՛, Տէր, զպաշտոնեայս քո,զծնողս մեր, ...զեղբարս, զընկերս, զապաշխարողս, զհիվանդս, զնեղեալս, զչարարարս, զբարերարս, զթշնամիս, զատելիս,...Յիշեա՛,Տէր, և ողորմեա:»
Ներելը նշանակում է սիրել թշնամուն ,այսինքն նրա մեջ մարդը տեսնել, իր թերություններով հանդերձ, որոնք նաև իմս են, ու աղոթել որպեսզի նրա հոգին լուսավորվի ու նա զղջա, ապաշխարհի ու բարին ընտրի: Քրիստո'սը մեզ է առաջարկել այս դժվար ճամբան ու օրինակը տվել: Եթե մեր ուժերից վեր է, աղոթենք որպեսզի կարողանանք մտնել Տիրոջ սիրո ու ներման մեջ:
Իսկ ինչո՞ւ է նույն Աստված Հին Կտակարանում իր ժողովրդին պատերազմի տանում, եթե պետք է ներենք մեր թշնամուն։Եթե մեր թշնամուն ներեինք հիմա Արցախում հայ չէր լինի
Արմեն, Ձեր հարցի մասին Պարգև սրբազանը հետևյալն է մեզ սովորեցրել: Բառացի չեմ կարող փոխանցել, բայց միտքն այն էր, որ այո, թշնամու համար աղոթել է պետք, որպեսզի նա սթափվի, հասկանա, որ հանցնանք է գործում:
Եվ Աստված իսկապես մեր աղոթքների շնորհիվ հասցնում է թշնամուն որ դա հանցանք է, որ ոճրագործություն է հենց նաև Աստծո դեմ: ՈՒ եթե թշնամին այնուամենայնիվ, անտեսելով Աստծոն, դիմում է հարցակման, այդ ժամանակ մենք ՊԱՐՏԱՎՈՐ ենք վերցնել մի ձեռքում խաչը, մյուսում սուրը և պաշտպանելու մեր հողն ու ցեղը մահացու վտանգից: Եվ այդ ժամանակ Աստված մեր կողքին է լինելու:
Քրիստոսը խաչվեց ոչ նրա համար, որ մենք մեռնենք: Այլ որ մենք ապրենք:
Մարիամ,
Ձեր գրածից ես հասկացա, որ ներումը նշանակում է ա) աղոթք, բ) սեր:
Աղոթքը հասկանալի է, այսպես թե այնպես մենք աղոթում ենք, և բոլորի համար ենք աղոթում:
Թշնամու մեջ մարդ տեսնելն էլ հասկանում եմ, չէ՞ որ եթե մարդ չտեսնենք չենք ատի՝ ինչպես օրինակ գիշատիչ կենդանիներին չենք ատում:
Աղոթքն ու սրիկայի մեջ մարդ տեսնելը ընդունում եմ: Բայց սիրելը ո՞րն է, չհասկացա: 14:)
Օրինակ ես իմ հարևանին, որը բացահայտ սրիկա է, ինչպե՞ս սիրեմ, ինչ պիտի անեմ Ձեր կարծիքով, որ Աստված տեսնի որ սիրում եմ:
Բայց ներողություն, աղոթքով հասկացնել թշնամուն, որ հանցանք է գործո՞ւմ 25:) ։Հետո կարծեմ Նոր Կտակարանում գրված է՝ թշնամուն սիրել։Կներես, Փառանձեմ, բայց չեմ հասկանում 28:) ։
:)Բայց ի՞նչ կա չհասկանլու, Արմեն: Կարո՞ղ է ձևի համար ենք աղոթում, պարզ չէ՞ որ մեր աղոտքները տեղ են հասնում ու Աստված մեզ օգնում է:
Լավ, շատ չխորանամ, վախենում եմ սխալվել, ձեզ էլ հետս խճճել: Եկեք դիմենք մեր եկեղեցական ծառայողներին, խնդրենք մեզ բացատրեն ներելն ինչ բան է: 21:)
Թշնամու համար հարկավոր է աղոթել որպեսզի հրաժարի իր չարությունիցն ու ճանաչի Աստուծո լույսի տակ քալելու ուրախությունն, բայց անհրաժեշտ պարագային, կարող ենք բռնի ուժով պայքարել որպեսզի ապահովվի բոլորի կյանքի անվտանգությունն ու կասեցնել նրա չարություններն:
Կարող ենք պայքարել թշնամու չարությունների դեմ, հարգելով նրան իբր մարդ ու աղոթելով որպեսզի չարիցն հրաժարի ու երջանիկ լինի, ապրելով Աստուծո հետ համերաշխ:
Թուրքերին ցանկանում եմ որ ճանաչեն եղեռնի ճշմարտությունն որպեսզի անսասան հիմքի վրա նոր կառուցանեն ժողովրդականությունն իրենց երկրում ու ապահովվի շրջանի խաղաղությունն: Ուրիշ պահանջք չունեմ նրանցից, մենք թող անհրաժեշտը անենք որպեսցի Արցախի ու Հայաստանի ապագան ապահովենք:
Հարևան սրիկայի սիրելն նշանակում է նախ կասեցնել իր հանցագործություններն, կամ ոստիկանության դիմելով, կամ անհրաժեշտ մարդկանցով գնալ իր մոտ ու պարզելով նրա հետ նրա արարքների հետևվանքներն: Բայց ցանկանում եմ ոչ թե նրա կորուստը, այսինքն բանտարկելը, այլ ցանկանում եմ որ հրաժարի իր գործած չարություններիցն: Եթե առայժմն հրաժարած չէ, հարկավոր է արդարադատության դիմել, նրա ազդեցությունից հեռու պահել իր ընտանիքն: Բայց ես նրան չեմ ատում. գութ ունեմ եմ նրա նկատմամբ և ատում նրա գործած չարիքներն , որոնց անպայման ու անհապաղ կերպով պետք է վերջ տրվի: Հետո պարտք ունեմ նրա նկատմամբ ու պարտավոր եմ աղոթելու որպեսզի Աստված նրա հոգին լուսավորի ու ետ դարձ կատարի: Կարող եմ նրան Աստուծո սիրով սիրել ու բարիք գործել իր ընտանիքին, կամ ուղղակի նրան օգնել տարբեր ձևով, կամ իր հարազատներին: Աստված մեզ ցույց կտա թշնամու սիրելու ճիշդ ձևը:
Շտապ ու շատ հպանցիկ պատասխան էի տվել: Պարզեցիք խնդրին խորությունն: Շնորհակալություն Ձեզ:
Փառանձեմ, պետք է խոսես նրա մասին ուրիշների հետ, մենակ չմնաս այս խնդրի առջև:
Աղոթել թշնամու համար հասկանում եմ, բայց դա չի նշանակում, որ ինքը կհասկանա իր սխալը, կամ իրեն վերևից կբացատրվի իր սխալը և ինքը չի ընդունի։Ներողություն, բայց այդպես հարցը չի լուծվում։Աղոթքն առանց գործերի մեռած է։Իսկ որո՞նք են գործերը 9:)
Իսկ Մարիամ ջան, քո ասածն էլ մի քիչ Ամերիկյան սցենար ու հոգեբանություն է ոստիկանություն կանչելը։Դուք ավելի շուտ սրիկա հարևանին պատժելու մասին եք խոսում, քան թե նրան օգնելու, որ հասկանա իր սխալը, իսկ ոստիկանություն կանչելով ոչ թե չի ուղղվի, այլ ավելի կչարանա ձեր դեմ։Դե հետո ինչքան ուզում ես աղոթի իր համար։Էդ դեպքում էդ աղոթքը ընհանրապես տեղ չի հասնի։ Ներողություն, բայց կարծում եմ մարդու աղոթքն իր գործերի մեջ պետք է երևա։Բա կլինի՞ ես գնամ իմ հարևանին ապտակեմ, հետո գնամ իր համար աղոթեմ, որ վերևից իրեն հասկացվի, որ սխալ էի արել և ներողություն եմ խնդրո՞ւմ 25:)
Եկեղեցականներին դիմելն էլ լավ միտք է, բայց հարցն այն է, որ եկեղեցականի ասածը հետո ձեզանից ոչ ոք չի ցանկանում քննարկել (եթե նույնիսկ համաձայն չեք լինում) 8:)
Es mi ban krox em asel: sitel tshnamun, ch nahsnakum, tuil tal tshnamun gnl dgoxkin chanhaparov.
Իսկ երբ սպանո՞ւմ ես թշնամուն 8:)
Արմեն,
Այս մարդուն գործած հանցագործությունների ոչ բնույթն ու ոչ չափսը գիտենք, ու ենթադրություններով միայն կարող եմ խնդրին մոտենալ: Թերևս անհրաժեշտ է այս մարդու մտերիմներն հեռացնել նրանից, կամ նրան հեռացնել իր շաջապատից, կապված է իր գոծած չարիքների աստիճանի հետ: Պետք է պաշտպանել ընկերության խաղաղությունն ու չարագործությունները կարելի չաթով նվազեցնել:
Հին Կտակարանն մատնանշեցիր պատերազմի ու ուժի դիմելու մասին խոսելիս, բայց նույն Հին Կտակարանի օրենքը շատ խիստ է ոճրագործների կամ հանցագորնծերի նկատմամբ: Քրիստոսը ոչ թե մեղմացրեց այլ ուրիշ լույս սփռեց հրեական օրենքի վրա: Շնացող կնոջ դրվագն ու պոռնիկների ու մաքսավորների հանդեպ Հիսուս Քրիստոսի վերաբերմունքը Նոր Կտակարանում, ու նաև միայն սուրբերի կողմից կրկնելի ու մատչելի վարմունքը դատի ու խաչելության ատեն, մեզ կարող են ուրիշ կեցվածք ներշնչել ու առաջարկել, որին սակայն անարժան ենք ու անկարող ենք կրկնել: Շատ քչեր են յուրացրել այս նոր պատվիրանն:
Հայը շատ սուղ գին վճարեց իր հողակտորի համար ու զոհվածերի արյունի շնորհիվ է որ աղջիկս հայրենիքում երջանիկ կյանք է ապրում: Պատերազմը, եթե անհրաժեշտ է, կանենք մեր երեխաները պաշտպանելու միակ ցանկությամբ:
Quote from: Mariam on May 29, 2005, 10:13:10 PM
Թշնամու համար հարկավոր է աղոթել որպեսզի հրաժարի իր չարությունիցն ու ճանաչի Աստուծո լույսի տակ քալելու ուրախությունն, բայց անհրաժեշտ պարագային, կարող ենք բռնի ուժով պայքարել որպեսզի ապահովվի բոլորի կյանքի անվտանգությունն ու կասեցնել նրա չարություններն:
Կարող ենք պայքարել թշնամու չարությունների դեմ, հարգելով նրան իբր մարդ ու աղոթելով որպեսզի չարիցն հրաժարի ու երջանիկ լինի, ապրելով Աստուծո հետ համերաշխ:
Թուրքերին ցանկանում եմ որ ճանաչեն եղեռնի ճշմարտությունն որպեսզի անսասան հիմքի վրա նոր կառուցանեն ժողովրդականությունն իրենց երկրում ու ապահովվի շրջանի խաղաղությունն: Ուրիշ պահանջք չունեմ նրանցից, մենք թող անհրաժեշտը անենք որպեսցի Արցախի ու Հայաստանի ապագան ապահովենք:
Հարևան սրիկայի սիրելն նշանակում է նախ կասեցնել իր հանցագործություններն, կամ ոստիկանության դիմելով, կամ անհրաժեշտ մարդկանցով գնալ իր մոտ ու պարզելով նրա հետ նրա արարքների հետևվանքներն: Բայց ցանկանում եմ ոչ թե նրա կորուստը, այսինքն բանտարկելը, այլ ցանկանում եմ որ հրաժարի իր գործած չարություններիցն: Եթե առայժմն հրաժարած չէ, հարկավոր է արդարադատության դիմել, նրա ազդեցությունից հեռու պահել իր ընտանիքն: Բայց ես նրան չեմ ատում. գութ ունեմ եմ նրա նկատմամբ և ատում նրա գործած չարիքներն , որոնց անպայման ու անհապաղ կերպով պետք է վերջ տրվի: Հետո պարտք ունեմ նրա նկատմամբ ու պարտավոր եմ աղոթելու որպեսզի Աստված նրա հոգին լուսավորի ու ետ դարձ կատարի: Կարող եմ նրան Աստուծո սիրով սիրել ու բարիք գործել իր ընտանիքին, կամ ուղղակի նրան օգնել տարբեր ձևով, կամ իր հարազատներին: Աստված մեզ ցույց կտա թշնամու սիրելու ճիշդ ձևը:
Շտապ ու շատ հպանցիկ պատասխան էի տվել: Պարզեցիք խնդրին խորությունն: Շնորհակալություն Ձեզ:
Փառանձեմ, պետք է խոսես նրա մասին ուրիշների հետ, մենակ չմնաս այս խնդրի առջև:
Այ դրա համար էլ ցեղասպանություն եղավ,մի քանի 100 հայի շարում էին և բոլորին գնդակահարում իսկ նրանք ինչ էին անում,չոքում և աղոթում էին փոխանակ կռվեին,իսկ ինչ տվեց աղոթքը ինչի հանգեցրեց սիրելը,միայն ասում եք սիրեք,մի ատեք և այլն լավ սիրեցի հետ՞ո,ինչ՞ի արժանացա,իհարկե ոչնչի
Quote from: VAHAG on September 14, 2008, 02:02:10 PM
Այ դրա համար էլ ցեղասպանություն եղավ,մի քանի 100 հայի շարում էին և բոլորին գնդակահարում իսկ նրանք ինչ էին անում,չոքում և աղոթում էին փոխանակ կռվեին,իսկ ինչ տվեց աղոթքը ինչի հանգեցրեց սիրելը,միայն ասում եք սիրեք,մի ատեք և այլն լավ սիրեցի հետ՞ո,ինչ՞ի արժանացա,իհարկե ոչնչի
[/quote]
Հարգելի Վահագ, որտեղ է գրված, որ <մի քանի 100 հայի շարում էին և բոլորին գնդակահարում իսկ նրանք ինչ էին անում,չոքում և աղոթում էին փոխանակ կռվեին>:
Խնդրում եմ, լուսավորիր ինձ:
Quote from: Salmast on September 14, 2008, 02:15:41 PM
Quote from: VAHAG on September 14, 2008, 02:02:10 PM
Այ դրա համար էլ ցեղասպանություն եղավ,մի քանի 100 հայի շարում էին և բոլորին գնդակահարում իսկ նրանք ինչ էին անում,չոքում և աղոթում էին փոխանակ կռվեին,իսկ ինչ տվեց աղոթքը ինչի հանգեցրեց սիրելը,միայն ասում եք սիրեք,մի ատեք և այլն լավ սիրեցի հետ՞ո,ինչ՞ի արժանացա,իհարկե ոչնչի
Հարգելի Վահագ, որտեղ է գրված, որ <մի քանի 100 հայի շարում էին և բոլորին գնդակահարում իսկ նրանք ինչ էին անում,չոքում և աղոթում էին փոխանակ կռվեին>:
Խնդրում եմ, լուսավորիր ինձ:
[/quote]
Աաաաաաա ես էլ ինքս ինձ մտածում եմ թե այդ որտեղ եմ պատմությունից խոսացել որ կարծում եք չգիտեմ 15-20րդ դարի պատմությունը:
Հետաքրքիր է իսկ որտեղ պետք է գրված լինի որ ինչ որ ճշմարտություն հասկանամ,իսկ կներեք ինչի արդյունք էր ցեղասպանությունը,մի քիչ կոպիտ եմ ասել,բայց դուք ասածներս այլ կերպ պետք է հասկանայիք նկատի ունեմ երբ թուքրերը հայերին գնդակահարում էին հույսները Աստծո վրա էին դրել,իսկ քահանարեը և եկեղեցականները նորից «սիրել թշնամուն» էին քարոզում,փոխանակ զենքով պայքարեն և ոչ թե սիրով և աղոթքով,իսկ կներեք որտեղ է գրված որ հայերը կռվել են և պարտվել են,ոչ մի տեղ,ինչ՞ու չեն կռվել,ինչ՞ու զենք չեն վերձրել,ինձ կասե՞ք,որովհետև եկեղեցիներում ասում են «սիրեք թշնամուն»,ինչու ես պետք է սիրեմ իմ թշնամուն եթե նրա անունը թշնամի եմ դրել,չէ չեմ հավատում,չեմ ընդունում:
Quote from: VAHAG on September 14, 2008, 03:31:32 PM
Quote from: Salmast on September 14, 2008, 02:15:41 PM
Quote from: VAHAG on September 14, 2008, 02:02:10 PM
Այ դրա համար էլ ցեղասպանություն եղավ,մի քանի 100 հայի շարում էին և բոլորին գնդակահարում իսկ նրանք ինչ էին անում,չոքում և աղոթում էին փոխանակ կռվեին,իսկ ինչ տվեց աղոթքը ինչի հանգեցրեց սիրելը,միայն ասում եք սիրեք,մի ատեք և այլն լավ սիրեցի հետ՞ո,ինչ՞ի արժանացա,իհարկե ոչնչի
Հարգելի Վահագ, որտեղ է գրված, որ <մի քանի 100 հայի շարում էին և բոլորին գնդակահարում իսկ նրանք ինչ էին անում,չոքում և աղոթում էին փոխանակ կռվեին>:
Խնդրում եմ, լուսավորիր ինձ:
Աաաաաաա ես էլ ինքս ինձ մտածում եմ թե այդ որտեղ եմ պատմությունից խոսացել որ կարծում եք չգիտեմ 15-20րդ դարի պատմությունը:
Հետաքրքիր է իսկ որտեղ պետք է գրված լինի որ ինչ որ ճշմարտություն հասկանամ,իսկ կներեք ինչի արդյունք էր ցեղասպանությունը,մի քիչ կոպիտ եմ ասել,բայց դուք ասածներս այլ կերպ պետք է հասկանայիք նկատի ունեմ երբ թուքրերը հայերին գնդակահարում էին հույսները Աստծո վրա էին դրել,իսկ քահանարեը և եկեղեցականները նորից «սիրել թշնամուն» էին քարոզում,փոխանակ զենքով պայքարեն և ոչ թե սիրով և աղոթքով,իսկ կներեք որտեղ է գրված որ հայերը կռվել են և պարտվել են,ոչ մի տեղ,ինչ՞ու չեն կռվել,ինչ՞ու զենք չեն վերձրել,ինձ կասե՞ք,որովհետև եկեղեցիներում ասում են «սիրեք թշնամուն»,ինչու ես պետք է սիրեմ իմ թշնամուն եթե նրա անունը թշնամի եմ դրել,չէ չեմ հավատում,չեմ ընդունում:
[/quote]
Վահագ ջան, ես արդեն նամակով քեզ պատասխանել եմ, առանց քո այս պատասխանը կարդալու: Խնդրում եմ կարդա Հայոց Պատմության դասագրքից Եղեռնի մասին պատմող թեմաները. հատկապես այն հատվածները, որոնք պատմում են սպանություններից առաջ Պատերազմում կռվել կարողացող տղամարդկանց հավաքագրման, Մտավորականների և հոգևորականների ձերբակալման, ինչպես նաև Ինքնապաշտպանական մարտերի մասին: Դրանից հետո կշարունակենք զրուցել:
Դե եթե մարդ կարդա միայն Ավետարանի մի հատվածը և այնտեղ ընթերցի այս հատվածը միայն, թե`
մի այտիդ ապտակում են, մյուսն էլ պարզիր, առանց այդ հատվածի մեկնությունն իմանալու, ապա բնական է, որ այսպիսի եզրակացություն կատարի`
Quote from: VAHAG on September 14, 2008, 03:31:32 PM
... ինչ՞ու զենք չեն վերձրել,ինձ կասե՞ք,որովհետև եկեղեցիներում ասում են «սիրեք թշնամուն»,ինչու ես պետք է սիրեմ իմ թշնամուն եթե նրա անունը թշնամի եմ դրել,չէ չեմ հավատում,չեմ ընդունում:
Բայց երևի պետք է հիշել պատմության որոշ էջեր, ինչպես օրինակ Վարդանանց հերոսամարտը, ընթերցել Եղիշե վարդապետի «Վասն վարդանանց ...» գիրքը, այցելել թանգարան և տեսնել Աշոտ Երկաթ թագավորի խաչը ... հիշել, որ Սարդարապատի ճակատամարտը տեղի չէր ունենա, եթե Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը չլիներ: Չմոռանանք նաև արցախյան պատերազմին մասնակից եկեղեցականներին:
Եթե պետք է, մեջբերումների ցանկը կարող ենք ավելացնել:
Quote from: Admin on September 16, 2008, 11:53:05 AM
Դե եթե մարդ կարդա միայն Ավետարանի մի հատվածը և այնտեղ ընթերցի այս հատվածը միայն, թե` մի այտիդ ապտակում են, մյուսն էլ պարզիր, առանց այդ հատվածի մեկնությունն իմանալու, ապա բնական է, որ այսպիսի եզրակացություն կատարի`
Quote from: VAHAG on September 14, 2008, 03:31:32 PM
... ինչ՞ու զենք չեն վերձրել,ինձ կասե՞ք,որովհետև եկեղեցիներում ասում են «սիրեք թշնամուն»,ինչու ես պետք է սիրեմ իմ թշնամուն եթե նրա անունը թշնամի եմ դրել,չէ չեմ հավատում,չեմ ընդունում:
Բայց երևի պետք է հիշել պատմության որոշ էջեր, ինչպես օրինակ Վարդանանց հերոսամարտը, ընթերցել Եղիշե վարդապետի «Վասն վարդանանց ...» գիրքը, այցելել թանգարան և տեսնել Աշոտ Երկաթ թագավորի խաչը ... հիշել, որ Սարդարապատի ճակատամարտը տեղի չէր ունենա, եթե Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը չլիներ: Չմոռանանք նաև արցախյան պատերազմին մասնակից եկեղեցականներին:
Եթե պետք է, մեջբերումների ցանկը կարող ենք ավելացնել:
Ես չեմ ասում թե ինչ են արել,ես ասում եմ թե ինչ է քարոզվում,քո ասած Աշոտ Երկաթ թագավորի խաչը տեսել եմ,ես հավատացել եմ Աստծոն և ինչ որ չափով տեղյակ եմ,հիմա չեմ հավատում,չեմ հիասթափվել ուղղակի փոխվել ա մտածելակերպս:Դու ինձ բերում ես օրինակները,ես չեմ ասում եկեղեցին դեր չի խաղացել,շատ լավ ուզում ես ես էլ հակառակ օրինակները բերեմ և դա բոլորն էլ գիտեն որ կարող եմ բերել,ուղղակի նպատակ չունեմ այստեղ Քրիստոնեությունը վատաբանել և շատ լավ հասկանում եմ որ երեխաներ են այստեղ մտնում և պետք չի նրանց հիասթափեցնել,ուզում եմ ավելի պարզ զրուցենք և ավելի անկեղծ պահպանելով բոլոր նորմաները:
Ես ինքս ունեմ բազմաթիվ հարցեր ինքս շատ բաների եմ ականատես եղել և մի քիչ ավելի չոր եմ դատում:
Ինձ թվում է ներել միշտ էլ հնարավոր է, բայց միայն այն դեպքում եթե ներում ես դիմացինիդ ոչ թե ուղղակի ասելու համար, որ ներել ես, այլ նաև երբ ինքդ քո մեջ հանգիստ ես և զգում ես, որ ներել ես,քո հոգում էլ չարություն չկա և դու ընդունում ես դիմացիցնին այնպիսին, ինչպիսի նա կա:Ինչ խոսք այս պրցեսը շատ բարդ է և նաև կասեի երկար ժամանակ է պահանջում, բայց կարևոր ձգտումն է:Եվ դրա արդյունքում կարծում եմ դիմացինն ավելի արագ է իր սխալը հասկանում և ընդունում:
Վահագ ջան, չեմ կարծում, որ երեխաները ճշմարտությունից կհիասթափվեն, այլ ընդհակառակը, տարիների ընթացքում քարոզված անճշտություններից են մարդիկ հիասթափվել, այն անճշտություններից, որ քարոզվել ու դասավանդվել են Հայոց եկեղեցու պատմության լուսաբանման ուղղությամբ, ու հիմա, փառք Աստծո, ամեն ինչ արդեն ճիշտ է դասավանդվում այդ առումով, ու շատ պարզ երեխաները սովորում են, որ քրիստոնեությունը թույլերի կրոն չէ, ստրկամիտների կրոն չէ, այլ այն քաջ հերոսների, որ ունեցել ենք ... , որոնց թվում են նաև ցեղասպանության դեմ պայքարած մարդիկ...
Սարդարապատն էլ գուցե դառնար ցեղասպանություն, եթե չլիներ Գևորգ Սուրենյան կաթողիկոսի վճռական որոշումը
Quote from: arsensrk on September 17, 2008, 11:06:55 AM
Վահագ ջան, չեմ կարծում, որ երեխաները ճշմարտությունից կհիասթափվեն, այլ ընդհակառակը, տարիների ընթացքում քարոզված անճշտություններից են մարդիկ հիասթափվել, այն անճշտություններից, որ քարոզվել ու դասավանդվել են Հայոց եկեղեցու պատմության լուսաբանման ուղղությամբ, ու հիմա, փառք Աստծո, ամեն ինչ արդեն ճիշտ է դասավանդվում այդ առումով, ու շատ պարզ երեխաները սովորում են, որ քրիստոնեությունը թույլերի կրոն չէ, ստրկամիտների կրոն չէ, այլ այն քաջ հերոսների, որ ունեցել ենք ... , որոնց թվում են նաև ցեղասպանության դեմ պայքարած մարդիկ...
Սարդարապատն էլ գուցե դառնար ցեղասպանություն, եթե չլիներ Գևորգ Սուրենյան կաթողիկոսի վճռական որոշումը
Լավ մի հարց տամ:Եթե Աստված սիրում է իր զավակներին ինչու թույլ տվեց որ 1.5 միլոն հայ սպանվեն:Ինչու թուրքերը մեզ կոտորեցին ինչու էինք մենք թուրքերի և պարսիկների հետ դարավոր թշնամիներ:Ուր էր մեր Տեր Աստվածը երբ հայերին անխնա գնդակահարում էին,երեխաներին մոռթում և այլ անասունություններ անում,ինչու պետք է Մովսեսը Աստծո օգնությամբ փրկի իր ժողովրդին իսկ մենք կոտորվենք:Ուրախանում ենք որ առաջինը մենք ենք ընդունել Քրիստոնեությունը 301 թ ին,ինչ փոխվեց,ոչինչ էլ չփոխվեց դրա արդյունքում ունեցանք թշնամիներ:Այսօր եկեղեցին ունի շատ մեծ հարստություն,այսօր եկեղեցու օգնությամբ շատ մութ գործեր են կատարվում և դա բոլորս էլ գիտենք,հիմա էլ մեզ համարում ենք ընտրյալ ազգ,կյանքը երկու անգամ սկսեց Հայաստանից,առաջինը մենք ընդունեցինք Քրիստոնեությունը և այլն:
կարծում եմ մենք եստեղ արդեն շատ ենք շեղվում մեր թեմայից, այդ հարցը, թե
Quote from: VAHAG on September 18, 2008, 01:20:04 AM
Ուր էր մեր Տեր Աստվածը երբ հայերին անխնա գնդակահարում էին,երեխաներին մոռթում և այլ անասունություններ անում,ինչու պետք է Մովսեսը Աստծո օգնությամբ փրկի իր ժողովրդին իսկ մենք կոտորվենք:
շատերն են տվել, արդեն շուրջ մեկ դար է տալիս են, և ոչ միայն հայերը, ամբողջ աշխարհում էլ թե քրիստոնեական, և թե այլ կրոններ դավանող երկրներում եղել են, լինում են ու կլինեն նմանատիպ դեպքեր: Մովսեսից ենք խոսում, բայց եկեք Մովսեսի մասին լավ կարդանք Սուրբ Գիրքը: Տերն օգնում էր իր ժողովրդին, երբ այդ ժողովոււրդը նախևառաջ հնազանդ էր Տիրոջը, հետևուր էր Տիրոջը, Տիրոջ կողքին էր ... Տերը միշտ էլ մեր կողքին է եղել, նույնիսկ այդ սպանվող ժողովրդի, սակայն եկեք հարց տանք մեզ, արդյո?ք մենք Տիրոջ կողքին ենք: Բացի այդ, շատ զավեշտալի կլինի երազել մի ժողովրդի մասին, որ քրիստոնյա դարձած չլիներ /բնականաբար արդեն դարձած կլիներ մահմեդական/ ու կոտորված չլիներ ... էլ ինչ ժողովրդի մասին պիտի խոսք գնար, ես էլ չեմ հասկանում ...
Quote from: VAHAG on September 18, 2008, 01:20:04 AM
Այսօր եկեղեցին ունի շատ մեծ հարստություն,այսօր եկեղեցու օգնությամբ շատ մութ գործեր են կատարվում և դա բոլորս էլ գիտենք,
Ոչ մի բան էլ մենք չգիտենք, ու ավելի լավ է էս մասին չխոսենք, գոնե էստեղ 42:), նպատակս ոչ թե հարցը կոծկելն է, այլ առանց իմանալ ավելորդ բամբասանքներով այս թեմաները չփչացնելը
Quote from: arsensrk on September 18, 2008, 10:42:41 AM
կարծում եմ մենք եստեղ արդեն շատ ենք շեղվում մեր թեմայից, այդ հարցը, թե Quote from: VAHAG on September 18, 2008, 01:20:04 AM
Ուր էր մեր Տեր Աստվածը երբ հայերին անխնա գնդակահարում էին,երեխաներին մոռթում և այլ անասունություններ անում,ինչու պետք է Մովսեսը Աստծո օգնությամբ փրկի իր ժողովրդին իսկ մենք կոտորվենք:
շատերն են տվել, արդեն շուրջ մեկ դար է տալիս են, և ոչ միայն հայերը, ամբողջ աշխարհում էլ թե քրիստոնեական, և թե այլ կրոններ դավանող երկրներում եղել են, լինում են ու կլինեն նմանատիպ դեպքեր: Մովսեսից ենք խոսում, բայց եկեք Մովսեսի մասին լավ կարդանք Սուրբ Գիրքը: Տերն օգնում էր իր ժողովրդին, երբ այդ ժողովոււրդը նախևառաջ հնազանդ էր Տիրոջը, հետևուր էր Տիրոջը, Տիրոջ կողքին էր ... Տերը միշտ էլ մեր կողքին է եղել, նույնիսկ այդ սպանվող ժողովրդի, սակայն եկեք հարց տանք մեզ, արդյո?ք մենք Տիրոջ կողքին ենք: Բացի այդ, շատ զավեշտալի կլինի երազել մի ժողովրդի մասին, որ քրիստոնյա դարձած չլիներ /բնականաբար արդեն դարձած կլիներ մահմեդական/ ու կոտորված չլիներ ... էլ ինչ ժողովրդի մասին պիտի խոսք գնար, ես էլ չեմ հասկանում ...
Ես հասկացա թե ինչ նկատի ունես,բայց հայերը մի քիչ շատ են հավատում Քրիստոսին և ավելի հավատացյալ են քան ուրիշ ազգերը,այդ դեպքում ինչպես պատահեց որ Աստված երես թեքեց մեզանից և պատժեց,դե թող պատժի թուրքերին կամ պարսիկներին թող պատժի արունարբուներին ոչ թե լավ մարդկանց,իսկ ինչ կարող է արած լինել Աստծոն փոքր երեխան կամ նորածինը ինչու էին սպանվում միլիոնավոր հայեր,ասում եք 301 թին առաջին անգամ հայերը ընդունել են Քրիստոնեությունը և հպարտանում ենք,բայց ինչ կա այդտեղ հպարտանալու դարեր շարունակ կոտորվել ենք սպանվել և այլն,ինչու Գրիգոր Լուսավորիչը այրեց և ոչնչացրեց մեր անցյալը դա Քրիստոնեային վայել բան չէ:
Quote from: arsensrk on September 18, 2008, 10:46:58 AM
Quote from: VAHAG on September 18, 2008, 01:20:04 AM
Այսօր եկեղեցին ունի շատ մեծ հարստություն,այսօր եկեղեցու օգնությամբ շատ մութ գործեր են կատարվում և դա բոլորս էլ գիտենք,
Ոչ մի բան էլ մենք չգիտենք, ու ավելի լավ է էս մասին չխոսենք, գոնե էստեղ 42:), նպատակս ոչ թե հարցը կոծկելն է, այլ առանց իմանալ ավելորդ բամբասանքներով այս թեմաները չփչացնելը
Պետք չի ճշմարտությունը բամբասանք անվանել,իհարկե ինչ գիտեմ այստեղ չեմ գրի որովհետև ես չեմ ուզում այստեղ հակաեկեղեցական քայլեր անել,բայց մի հարց,ինչու է եկեղեցին նախագահ քարոզում,այո ճիշտ հասկացաք Սուրբ Սարգիս եկեղեցում պատարագի ժամանակ առաջարկել են ընտրել նախագահին,դե իհարկե արկնարկներով և այլն և խնդրում եմ չասես որ բամբասանք է,ես դա հաստատ գիտեմ:
համենայն դեպս արի մենք խոսենք ներելու մասին, մեր ազգը շատ մեծ կարիք միմյանց ներելու բնավորության ձեռբերման, իսկ ինչ վերաբերում է թուրքերին, հատկապես երիտթուրքերին, ապա իրենք իրենց դատաստանն անպաըման կստանան, իսկ Քրիստոնյա ազգ լինելու մեջ շատ բան կա պարծենալու, մեկ կամ երկու տողով գրելու բան չի, Լուսավորչի մասին էլ մեկ երկու տողով գրելը բավարար չի, բնավ էլ վանդալիզմ չի եղել նրա արարքը, այլ ընդամենը Աստվածաշնչյան պատգամների պարզ հետևում ու իրականացում. հեթանոսական, վհուկային ու հակաաստվածային խորհրդանիշերի ոչնչացում, ոչ մի հակաքրիստոնեական արարք չկա այստեղ, և բացի այդ`կարծում եմ միակ լուրջ մշակությաին արժեք ներկայացնող կոթողներից մեկը երևի հենց Գառնիի տաճարն էլ եղել է, որը մեր մեծ Հայրապետի կողմից չի ավերվել
Quote from: arsensrk on September 19, 2008, 09:34:15 AM
համենայն դեպս արի մենք խոսենք ներելու մասին, մեր ազգը շատ մեծ կարիք միմյանց ներելու բնավորության ձեռբերման, իսկ ինչ վերաբերում է թուրքերին, հատկապես երիտթուրքերին, ապա իրենք իրենց դատաստանն անպաըման կստանան, իսկ Քրիստոնյա ազգ լինելու մեջ շատ բան կա պարծենալու, մեկ կամ երկու տողով գրելու բան չի, Լուսավորչի մասին էլ մեկ երկու տողով գրելը բավարար չի, բնավ էլ վանդալիզմ չի եղել նրա արարքը, այլ ընդամենը Աստվածաշնչյան պատգամների պարզ հետևում ու իրականացում. հեթանոսական, վհուկային ու հակաաստվածային խորհրդանիշերի ոչնչացում, ոչ մի հակաքրիստոնեական արարք չկա այստեղ, և բացի այդ`կարծում եմ միակ լուրջ մշակությաին արժեք ներկայացնող կոթողներից մեկը երևի հենց Գառնիի տաճարն էլ եղել է, որը մեր մեծ Հայրապետի կողմից չի ավերվել
Հետաքրքիր է ուրեմն դու դեռ կարծում ես որ մեր ազգը դեռ ներելու կարիք ուն՞ի,իսկ ես լրիվ հակառակ կարծիքին եմ,մենք պետք է ատել սովորել,այդ ներելը մեզ այս վիճակին հասցրեց,այդ ներելն էր որ դարեր շարունակ ստրուկ ենք եղել,այդ ներելն էր որ ցեղասպանություն եղավ,եթե շարունակենք ներել շուտով կկործանվենք,իսկ թուրքերը երբեք էլ չեն պատժվի որովհետև պատժող չկա,հայերը անզոր են,իսկ Աստված երես է թեքել ու կարծես ցանկություն չունի թուրքերին պատժելու,դե օրինակ կարող էր վարվել այնպես ինչպես արեց եգիպտացիների հետ,դե օրինակ խեղդեց ծովի մեջ:
Ինձ չի հետաքրքրում ոչ մի Աստվածաշնչային պատգամ եթե պետք է ոչնչացվի իմ երկրի անցյալն ու մշակույթը,իսկ Գրիգոր Լուսավորիչը այրեց մեր գրքերը ոչնչացրեց գրերը և քիչ էր մնում կործաներ Հայաստանը եթե չլինեին Սահակ Պարթևը և Մեսրոպ Մաշտոցը,ես հիմա Մասնագետի հետ դա եմ քննարկում,իմ կարծիքով Մաշտոցը վերականգնել է մեր այբուբենը ոչ թե ստեղծել:Հայերի ԱՐ Աստվածը նույն խորհուրդը ուներ ինչ որ Քրիստոնեությունը,սակայն հետագայում շատ ավելի խորացավ կռապաշտությունը բայց դա հետո թե չէ շեղվում ենք,ինչու նա այրեց մեր գրքերը ով էր նրան այդ իրավունքը տվել,ուզու՞մ էին իշխանության գալ,վերացրեց այն ամենը ինչը կարող էր հիշեցնել հեթանոսությունը,բայց ինչ՞ու,,բայց հետո Տրդհատին թունավորեցին,իսկ Լուսավորիչը կյանքի վերջին տարիները անցկացրեց մենության մեջ:Ես երբեք չեմ ներելու իմ ազգի անցյալը արյողների:
Չնայած ժամանակս խիստ սուղ է, բայց մի փոքրիկ միջամտություն կատարաեմ ձեր խոսակցությանը: 20:)
Quote from: VAHAG on September 19, 2008, 07:37:34 PM
Հետաքրքիր է ուրեմն դու դեռ կարծում ես որ մեր ազգը դեռ ներելու կարիք ուն՞ի,իսկ ես լրիվ հակառակ կարծիքին եմ,մենք պետք է ատել սովորել,այդ ներելը մեզ այս վիճակին հասցրեց,այդ ներելն էր որ դարեր շարունակ ստրուկ ենք եղել,այդ ներելն էր որ ցեղասպանություն եղավ,եթե շարունակենք ներել շուտով կկործանվենք,իսկ թուրքերը երբեք էլ չեն պատժվի որովհետև պատժող չկա,հայերը անզոր են,իսկ Աստված երես է թեքել ու կարծես ցանկություն չունի թուրքերին պատժելու,դե օրինակ կարող էր վարվել այնպես ինչպես արեց եգիպտացիների հետ,դե օրինակ խեղդեց ծովի մեջ:
Վահագ ջան, ոչ միայն մեր ազգը, այլև ողջ մարդկությունը ներողամտության կարիք ունի: Ցավոք սրտի, մեր ողջ կյանքն ընկղմված է մարդկային եսասիրության, չարության և ատելության թույնի մեջ: Եվ դրա աղետալի հետևանքներն են արտացոլված մեր ողջ իրականության մեջ` սկսած բնությանը հասցված սոսկալի վնասներից մինչև մեր հասարակական կյանքում առկա բազմատեսակ ախտերն ու չարիքները: Մարդիկ կյանքում ամենաշատը կարիք ունեն հենց բարության, ներողամտության ու սիրո: Սրանց բացակայությունն է մարդու մեծագույն աղքատությունն ու հոգու սնանկությունը: Բայց այդ ներողամտությունն ու հանդուրժողականությունը ես առաջին հերթին կցանկանայի տեսենլ մեր ազգի ներսում, մեր հասարակության մեջ: Եթե նկատել եք, մենք ավելի շատ անհանդուրժողական ենք մեր մեջ, իսկ օտարների նկատմամբ չափից դուրս հանդուրժող ենք. անգամ եթե ոչ խոսքով, ապա համենայնդեպս մեր կեցվածքով ու վարքով: Ես չեմ էլ կարծում, թե քրիստոնեական ներողամտությունը մեզ պատգամում է համբուրել Ցեղասպանության զոհերի արյունով ողողված թուրքի ձեռքը: Ներում կարող է ստանալ միայն մեղքը գիտակցած, զղջացած, խոստովանած և ապաշխարած անձը միայն: Իսկ նրան այդ հոգեվիճակին հասնել ստիպելու համար մեր ազգին դեռ անհրաժեշտ է թիվ մեկ պահանջը` միասնականությունն ու համերաշխությունը: Իսկ ինչ միասնականություն, եթե իրար ներել ու սիրել չենք կարող...? Սա է դեռ ներելու մասին մեր առաջնահերթ խնդիրը: Սա դեռ լուծենք, հետո կմտածենք, թե թուրքերի նկատմամբ այն ինչ կիրառություն կգտնի:
Իսկ պատմության մեջ ազգերի ճակատագրին անդրադառնալիս սխալ մեկնակետ է, երբ ամեն ինչ բարդվում է Աստծո վրա: Մենք մարիոնետկաներ չենք, որոնց վերևից կառավարում է Աստված: Մարդկության պատմության մեջ չմոռանանք ամենակարևոր գործոնը` մարդկայինը:
Մտքերս շատ սեղմ եմ արտահայտում` հուսալով, որ կհասկացվի, թե ինչի մասին եմ խոսում: Հետագայում, եթե ժամանակ ունեցա, հույս ունեմ, որ առավել ընդարձակ ձևով կարող ենք անդրադառնալ այս ամենին:
Quote from: VAHAG on September 19, 2008, 07:37:34 PM
Ինձ չի հետաքրքրում ոչ մի Աստվածաշնչային պատգամ եթե պետք է ոչնչացվի իմ երկրի անցյալն ու մշակույթը,իսկ Գրիգոր Լուսավորիչը այրեց մեր գրքերը ոչնչացրեց գրերը և քիչ էր մնում կործաներ Հայաստանը եթե չլինեին Սահակ Պարթևը և Մեսրոպ Մաշտոցը,ես հիմա Մասնագետի հետ դա եմ քննարկում,իմ կարծիքով Մաշտոցը վերականգնել է մեր այբուբենը ոչ թե ստեղծել:Հայերի ԱՐ Աստվածը նույն խորհուրդը ուներ ինչ որ Քրիստոնեությունը,սակայն հետագայում շատ ավելի խորացավ կռապաշտությունը բայց դա հետո թե չէ շեղվում ենք,ինչու նա այրեց մեր գրքերը ով էր նրան այդ իրավունքը տվել,ուզու՞մ էին իշխանության գալ,վերացրեց այն ամենը ինչը կարող էր հիշեցնել հեթանոսությունը,բայց ինչ՞ու,,բայց հետո Տրդհատին թունավորեցին,իսկ Լուսավորիչը կյանքի վերջին տարիները անցկացրեց մենության մեջ:Ես երբեք չեմ ներելու իմ ազգի անցյալը արյողների:
Քրիստոնեության մուտքով մեր մշակույթի ոչնչացումը, վանդալիզմը, ևայլն և այլնը խիստ տարածված տեսակետներ են, հատկապես ինտերնետում: Բայց այդ ամենի մեջ խորամուխ լինելու և ճշմարտությունը սեփական մտքով ճիշտ ընմբռնելու համար պետք է մի քիչ կտրվել այդ հեքիաթներից և անձամբ ուսումնասիրել պատմությունը: Սկզբի համար խորհուրդ կտամ կարդալ այս հոդվածը.
http://www.noravank.am/am/?page=analitics&nid=13
Quote from: MONK on September 19, 2008, 09:43:06 PM
Չնայած ժամանակս խիստ սուղ է, բայց մի փոքրիկ միջամտություն կատարաեմ ձեր խոսակցությանը: 20:)
Quote from: VAHAG on September 19, 2008, 07:37:34 PM
Հետաքրքիր է ուրեմն դու դեռ կարծում ես որ մեր ազգը դեռ ներելու կարիք ուն՞ի,իսկ ես լրիվ հակառակ կարծիքին եմ,մենք պետք է ատել սովորել,այդ ներելը մեզ այս վիճակին հասցրեց,այդ ներելն էր որ դարեր շարունակ ստրուկ ենք եղել,այդ ներելն էր որ ցեղասպանություն եղավ,եթե շարունակենք ներել շուտով կկործանվենք,իսկ թուրքերը երբեք էլ չեն պատժվի որովհետև պատժող չկա,հայերը անզոր են,իսկ Աստված երես է թեքել ու կարծես ցանկություն չունի թուրքերին պատժելու,դե օրինակ կարող էր վարվել այնպես ինչպես արեց եգիպտացիների հետ,դե օրինակ խեղդեց ծովի մեջ:
Վահագ ջան, ոչ միայն մեր ազգը, այլև ողջ մարդկությունը ներողամտության կարիք ունի: Ցավոք սրտի, մեր ողջ կյանքն ընկղմված է մարդկային եսասիրության, չարության և ատելության թույնի մեջ: Եվ դրա աղետալի հետևանքներն են արտացոլված մեր ողջ իրականության մեջ` սկսած բնությանը հասցված սոսկալի վնասներից մինչև մեր հասարակական կյանքում առկա բազմատեսակ ախտերն ու չարիքները: Մարդիկ կյանքում ամենաշատը կարիք ունեն հենց բարության, ներողամտության ու սիրո: Սրանց բացակայությունն է մարդու մեծագույն աղքատությունն ու հոգու սնանկությունը: Բայց այդ ներողամտությունն ու հանդուրժողականությունը ես առաջին հերթին կցանկանայի տեսենլ մեր ազգի ներսում, մեր հասարակության մեջ: Եթե նկատել եք, մենք ավելի շատ անհանդուրժողական ենք մեր մեջ, իսկ օտարների նկատմամբ չափից դուրս հանդուրժող ենք. անգամ եթե ոչ խոսքով, ապա համենայնդեպս մեր կեցվածքով ու վարքով: Ես չեմ էլ կարծում, թե քրիստոնեական ներողամտությունը մեզ պատգամում է համբուրել Ցեղասպանության զոհերի արյունով ողողված թուրքի ձեռքը: Ներում կարող է ստանալ միայն մեղքը գիտակցած, զղջացած, խոստովանած և ապաշխարած անձը միայն: Իսկ նրան այդ հոգեվիճակին հասնել ստիպելու համար մեր ազգին դեռ անհրաժեշտ է թիվ մեկ պահանջը` միասնականությունն ու համերաշխությունը: Իսկ ինչ միասնականություն, եթե իրար ներել ու սիրել չենք կարող...? Սա է դեռ ներելու մասին մեր առաջնահերթ խնդիրը: Սա դեռ լուծենք, հետո կմտածենք, թե թուրքերի նկատմամբ այն ինչ կիրառություն կգտնի:
Իսկ պատմության մեջ ազգերի ճակատագրին անդրադառնալիս սխալ մեկնակետ է, երբ ամեն ինչ բարդվում է Աստծո վրա: Մենք մարիոնետկաներ չենք, որոնց վերևից կառավարում է Աստված: Մարդկության պատմության մեջ չմոռանանք ամենակարևոր գործոնը` մարդկայինը:
Մտքերս շատ սեղմ եմ արտահայտում` հուսալով, որ կհասկացվի, թե ինչի մասին եմ խոսում: Հետագայում, եթե ժամանակ ունեցա, հույս ունեմ, որ առավել ընդարձակ ձևով կարող ենք անդրադառնալ այս ամենին:
Quote from: VAHAG on September 19, 2008, 07:37:34 PM
Ինձ չի հետաքրքրում ոչ մի Աստվածաշնչային պատգամ եթե պետք է ոչնչացվի իմ երկրի անցյալն ու մշակույթը,իսկ Գրիգոր Լուսավորիչը այրեց մեր գրքերը ոչնչացրեց գրերը և քիչ էր մնում կործաներ Հայաստանը եթե չլինեին Սահակ Պարթևը և Մեսրոպ Մաշտոցը,ես հիմա Մասնագետի հետ դա եմ քննարկում,իմ կարծիքով Մաշտոցը վերականգնել է մեր այբուբենը ոչ թե ստեղծել:Հայերի ԱՐ Աստվածը նույն խորհուրդը ուներ ինչ որ Քրիստոնեությունը,սակայն հետագայում շատ ավելի խորացավ կռապաշտությունը բայց դա հետո թե չէ շեղվում ենք,ինչու նա այրեց մեր գրքերը ով էր նրան այդ իրավունքը տվել,ուզու՞մ էին իշխանության գալ,վերացրեց այն ամենը ինչը կարող էր հիշեցնել հեթանոսությունը,բայց ինչ՞ու,,բայց հետո Տրդհատին թունավորեցին,իսկ Լուսավորիչը կյանքի վերջին տարիները անցկացրեց մենության մեջ:Ես երբեք չեմ ներելու իմ ազգի անցյալը արյողների:
Քրիստոնեության մուտքով մեր մշակույթի ոչնչացումը, վանդալիզմը, ևայլն և այլնը խիստ տարածված տեսակետներ են, հատկապես ինտերնետում: Բայց այդ ամենի մեջ խորամուխ լինելու և ճշմարտությունը սեփական մտքով ճիշտ ընմբռնելու համար պետք է մի քիչ կտրվել այդ հեքիաթներից և անձամբ ուսումնասիրել պատմությունը: Սկզբի համար խորհուրդ կտամ կարդալ այս հոդվածը.
http://www.noravank.am/am/?page=analitics&nid=13
Հարգելի MONK շատ ճիշտ ես ասում,մարդիկ ներվելու և սիրվելու կարիք ունեն,բայց հայերի գլխին եկածը մի քիչ շատ է:Իմ կարծիքով հայը պետք է ատել սովորի գոնե մի քիչ և «ես» բառի փոխարեն «մենք» ասի:Կներես ես իմ կարծիքը չեմ փոխել,մնացել եմ նույն համոզմունքին:
Քո տված հոդվածը կկարդամ և հետո կարծիքս կհայտնեմ,բայց մինչ դա քեզ ասեմ որ Գրիգոր Լուսավորիչը քանդել է հեթանոսական տաճարները,արձանները և մեր գրքերը,այդպես է ասվում Ագաթանգեղոսում,սրանք հեքիաթներ չեն,այն որ Մաշտոցը ստիպված եղավ տիտանական ջանքերի շնորհիվ վերականգնել հայոց այբուբենը իմ ասածի ապացույցն է,այս թեմայով կարող ենք զրուցել «այբուբեն» թեմայում երեկոյան այնտեղ պետք է նյութ տեղադրեմ դու էլ կնայես,շատ հետաքրքիր է: