Լուսամուտ երկխոսության

Սամվել, կարելի՞ է Ձեզ հետ հարցազրույց սկսել։
Դուք պատրա՞ստ եք մեր հարցերին պատասխանել։

     Կփորձեմ:
                    Շորհակալություն ինձ ուշադրության արժանացնելու համար:

Ես մի հարց շտապով տամ.

Սամվել, ծաղիկներ սիրո՞ւմ եք: Աճեցնո՞ւմ եք ծաղիկներ:

     Իհարկե սիրում եմ: Կոնկրետ ինքս չեմ աճեցրել, բայց միշտ օգնել եմ մեկին անել դա. կնոջս, նրա մորը: Օրինակ, կառուցել եմ ջերմոց ծաղիկների համար և այլն...

Ի՞նչ նշանակություն ունի Ամանորը Ձեզ համար

Ինչպե՞ս եղավ, որ սկսեցիք առնչվել «Նոր դար»–ի հետ։

QuoteԻ՞նչ նշանակություն ունի Ամանորը Ձեզ համար

  Ադմին, ճիշտն ասած, երկու օր է մտածում եմ ու չգիտեմ, թե ինչ պատասխանեմ: Փորձում եմ հնարել մի բան, - դա էլ չի ստացվում: Չեմ հասկանում տրվաց հարցը: Գուցե պարզեք? Կամ գուցե դա այնքան էլ էական չէ և կարելի է ուղղակի անցնել երկրորդ հարցին, որը որ շատ ավելի հետաքրքիր ու ցանկալի է ինձ համար: ՈՒ որին կպատասխանեմ մեծ հաճույքով:

Դուք չեք հասկանում, թե ի՞նչ է Ամանորը։

          Կարծեմ թե Նոր Տարվա հայերեն անվանումն է : Եթե դրան մեկ ուրիշ բան էլ է կցված, - տեղյակ չեմ, կներեք: Բայց ես դա ի նկատի չունեի, երբ ասացի, որ չգիտեմ, թե ինչպես պատասխանեմ Ձեր հարցին: ՈՒղղակի, հասկանում եք, Ադմին, ամեն մարդ ունի մի սենյակ իր սրտի մեջ: Այդ "Սրտի միջի Սենյակը" միայն կոնկրետ անձի պատկանելիությունն է և ուրիշ ոչ ոք տեղ չունի այդ սենյակի մեջ, նույնիսկ նրա ամենահարազատները: Հիմա պատկերացրեք, որ իմ պատկերացմամբ Ամանորը այդ սրտի միջի սենյակում նշվող տոնն է: Այնտեղ է, որ տարեցտարի, նորից ու նորից ծնվում է իմ Աստված, իմ Սերը, իմ կյանքը, իմ հավերժությունը (ինչպես նաև Ձերը - Ձեր Սրտի միջի Սենյակում): Միթե գոյություն ունեն այն բառերը, որոնցով կարելի է նկարագրել այս ամենը? Միթե գոյություն ունեն այն գույները, որոնցով կարելի է նկարել այս պատկերը? Նրանք, իհարկե, գոյություն ունեն, բայց այնտեղ, մեր Սրտի միջի Սենյակում...

QuoteԻնչպե՞ս եղավ, որ սկսեցիք առնչվել «Նոր դար»–ի հետ։
Posted on: December 22, 2008, 12:17:39 PMPosted by: Admin 

     Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ մի գիրք ստիպեց ինձ վերընթերցել վաղուց արդեն մի կողմ դրած էզոթերիկ գրականությունը. Գուրջիեվ, ՈՒսպենսկի, մի քիչ Շտայներ, իսկ հիմնականում - Ելենա Բլավատսկայա: Այդ գրքի անունն էր "ՈՒմից ենք մենք սերել" (հուսամ, ճիշտ թարգմանեցի), որի հեղինակն է Էռնստ Մուլդաշեվը: Վերջինս ակնաբույժ է Ռուսաստանից, առաջինն է աշխարհում աչքի պատվաստում կատարել, հայտնի է իր հնարած դեղամիջոցով, որը որ հենց օգնում է իրականացնել աչքի այդ պատվաստումը:
     Գիրքն իհարկե աչքի մասին չէ: ՈՒղղակի նա աչքը հետազոտելու շնորհիվ է հասել այն ամենին, ինչի մասին որ գրել է այդ գրքի և նրան հաջորդող մի քանի գրքերի մեջ:
     Շատ հետաքրքիր տեղեկություններ կան այս գրքերի մեջ: Գրքի համարյա կեսը կարդալուց հետո սկսեցի կասկածել, որ այս ամենն արդեն ծանոթ է ինձ, որ ինչ-որ տեղ արդեն լսել եմ այդ մասին: Մի խոսքով, պարզվեց, որ նա կրկնում է այն ամենը, ինչ ասել են բոլոր էզոթերիկ մտածողները Հերմեսից ու Պլատոնից սկսված մինչև Բլավատսկայան ու Գուրջիեվը: ՈՒղղակի նրանցից ոմանք գրել են շատ բարդ ու անհասկանալի, որովհետև առաջներում բոլոր այդ գիտելիքները գաղտնի են եղել և հասանելի միայն ընտրյալներին, մյուսներն էլ կամ հալածվել են որպես հակասովետական գաղափարախոսներ, և կամ իրենք իսկ չեն կարողացել մեզ հասցնել իրենց գիտելիքները (օրինակ, Պլատոնն ասում է, որ ինքը կուզենար շատ ավելին ասել, բայց չունի այդ թույլտվությունը):
     Մուլդաշևն իր գրքերը գրել է այնպիսի մի լեզվով, որ բավական է քչից-շատից գրել-կարդալ իմանալ, և դու կհասկանաս այդ գրքի յուրաքանչյուր նախադասություն:
Ճիշտ է, երբեմն, երբ նա փորձում է իր տված ինֆորմացիայի հետ միասին արտահայտել իր մտքերը, - մի քիչ անհետաքրքիր է դառնում, բայց տված տեղեկություններից ստացած զարմանքը թույլ է տալիս հեշտությամբ մարսել այդ անհետաքրքիր տեղերը:
     Առաջարկեցի կարդալ առաջին գիրքը ծանոթիս: Նա մեկ օրվա մեջ կարդաց այդ բավականին ծավալուն գիրքը, հաջորդ օրը վազեց գրախանութ և գնեց Մուլդաշևի հաջորդ գրքերն էլ (այն ժամանակ կարծեմ երկուսն էին դեռ), ինչպես նաև մեկ ուրիշ գիրք, որ գրախանութում էին համոզել, որ գնի: Մի երեկու օրում կուլ տվեց Մուլդաշևի գրքերը, հետո անցավ այդ նոր գրքին: Հետո ինձ համոզեց կարդալ այդ գիրքը: Հետո... Հետո ես ներս մտա "Նոր Դար":
     Դա Նիլ Դոնալդ ՈՒոլշի "Զրույց Աստծո հետ" գիրքն էր...
     Սկզբում ինձ թվաց, թե դա հեղինակի ընտրած ոճն է ընդամենը - գրել զրույցի ձևով: Ոմանք արկածային գիրք են գրում, ոմանք - պատմական, հիմա այս մարդը վերցրել ու իր գիրքը գրել է զրույցի ձևով, - ինչ կա որ... Բայց հետո, ավելի ու  ավելի խորանալով գրքի մեջ ես հասկացա, որ բոլորովին էլ գրական ոճ չէ դա, այլ իրական - ռեալ - զրույց: Իսկ ամենամեծ հայտնությունը, զարմանքը, սկզբից վախը, հետո - հիացմունքը, եկան այն ժամանակ, երբ ես հասկացա, որ Զրուցակիցը հենց ինքն է - Աստված...
     Գիտեք, Ադմին և բոլորը, ով կկարդա, ձեր կարծիքով - հավանաբար - իմ այս "զառանցանքը", իրոք, որ շատ դժվար է հաղթահարել այդ շեմը, առավելապես մեզ - հայերիս  համար, որովհետև նոր մտքերի առջև մենք շատ անհանդուրժողական ենք ու շատ դժվարությամբ ենք փոխում մեր կարծիքը (հիշեք այն պատմությունը պանրի ու կարագի մասին, որ մի քանի օր առաջ պատմեցի Նանեին): Առավել ևս - հոգևոր մտքերը:
     Շատ դժվար է, բայց անհնար չէ: Ես - փոխեցի: Կարողացա: Գիտեք ինչու? Որովհետև այստեղ ես ստացա համարյա բոլոր հարցերի պատասխանները, որ տվել էի ինձ ամբողջ կյանքիս ընթացքում ու չէի գտել ոչ մի տեղ: Պլատոնա-նիցշեյա-գուրջիեվա-շտայներախառը ոչ մի ուսմունքի մեջ: Ինչպես նաև Աստվածաշնչի:
     Ավելի ու ավելի խորանալով գրքի մեջ, ավելի ու ավելի հաճախ ես դեմ առնում այնպիսի մտքերի, որ հասկանում ես, որ անհնար է, որ մարդ խոսի այդպիսի լեզվով: Նախ, որ չգիտի; երկրորդ, որ չի համարձակվի; և երրորդ, որ մարդ վաղուց արդեն մորոացել է այդքան պարզ ու ճշմարիտ մտածելը:
     ՈՒ երբ հասկանում ես, որ ամենապարզ բանը ճշմարտությունն է, - հասկանում ես մտքով, հասկանում ես հոգով, հասկանում ես սրտով, - այդ ժամանակ Աստծո լուսը տարածվում է քո ամբողջ աշխարհով մեկ: ՈՒ հասկանում ես, որ Աստծո անուններից մեկն է - Համայն Սեր:
     Հետո ծանոթացա Դրունվալո Մելքիսեդեքին, հետո - Քրայոնին: Հետո - շատերին, բայց այս երեքն են ինձ համար ամենակարևորը, ամենահիմնականը, որոնք ցույց տվեցին, թե ինչ ասել է "Նոր Դար", Նոր Կյանք, Նոր Սեր, Նոր Ժամանակներ:
     Եվ զարմանալին այն է, որ հիմա ես հարցերիս պատասխանները գտնում եմ բոլոր այն նշածս ուսմունքների մեջ, որտեղ առաջ չէի գտնում: Եվ առաջին հերթին, իհարկե, Աստվածաշնչի մեջ:
     Երբ ես հասկացա, որ իմ Հոգին հավերժ է ու իմ ամենակարևոր "Ես"-ը, ես դրա վավերացումը գտնում եմ Սուրբ Գրքի շատ էջերի վրա:
     Երբ հասկացա, թե ինչ ասել է ներել և թե ում եմ ես ներում, - տեսա, որ տերունական աղոթքը "Ամեն"-ով չի վերջանում ու որ շատ կարևոր շարունակություն ունի ինձ համար:
      Եվ այլն, և այլն, և այլն: Շատ ու շատ ուրիշ բաներ...
      Ներեցեք, որ երկար ստացվեց ու մի քիչ կցկտուր: Բայց շատ դժվար է պատմել ներքին զգացմունքների մասին:

Quote from: Samvel on December 26, 2008, 10:05:43 AM

QuoteԻնչպե՞ս եղավ, որ սկսեցիք առնչվել «Նոր դար»–ի հետ։
Posted on: December 22, 2008, 12:17:39 PMPosted by: Admin 

    Բայց շատ դժվար է պատմել ներքին զգացմունքների մասին:

Սամվել ջան, մի հարց էլ ես տամ, եթե կարելի է.

Դավիթ Անհաղթ կարդացել ես?

Quote from: Samvel on December 26, 2008, 10:05:43 AM

QuoteԻնչպե՞ս եղավ, որ սկսեցիք առնչվել «Նոր դար»–ի հետ։
Posted on: December 22, 2008, 12:17:39 PMPosted by: Admin 

     Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ մի գիրք ստիպեց ինձ վերընթերցել վաղուց արդեն մի կողմ դրած էզոթերիկ գրականությունը. Գուրջիեվ, ՈՒսպենսկի, մի քիչ Շտայներ, իսկ հիմնականում - Ելենա Բլավատսկայա: Այդ գրքի անունն էր "ՈՒմից ենք մենք սերել" (հուսամ, ճիշտ թարգմանեցի), որի հեղինակն է Էռնստ Մուլդաշեվը: Վերջինս ակնաբույժ է Ռուսաստանից, առաջինն է աշխարհում աչքի պատվաստում կատարել, հայտնի է իր հնարած դեղամիջոցով, որը որ հենց օգնում է իրականացնել աչքի այդ պատվաստումը:
   

Իսկ Գուրջիևի մշակած հատուկ պարային շարժումներին ծանոթ եք?

       Ցավոք, չեմ կարդացել, հարգելի Սալմաստ: Բայց երեկ "Լուսամուտի" գրադարանում տեսա նրա մի գործը - պատրաստվում եմ կարդալ:

QuoteԻսկ Գուրջիևի մշակած հատուկ պարային շարժումներին ծանոթ եք?

    Իհարկե, Նանե ջան, ծանոթ եմ: Ընդհանրապես, ինչ վերեբերվում է Գուրջիևին, տարիներ շարունակ նրա երկրպագուն եմ եղել, և այդ պատճառով ունեմ նրա բոլոր գրքերը, երաժշտության հիմնական մասը, պարերը - ինչքան որ հնարավոր է եղել ճարել, Պիտեր Բրուկի նկարած ֆիլմը Գուրջիևի "Հանգիպումներ նշանավոր մարդկանց հետ" գրքի հիման վրա, որոշ դոկումենտալ կադրեր նրա մասին ֆիլմերից, նրա աշակերտների որոշ գրքեր նրա մասին: Ի միջի այլոց, գուցե չգիտեք, ասեմ, որ Քեյթ Ջարրեթը մի շատ լավ ձայնասկավառակ ունի, կոչվում է "Սրբազան հիմներ" ("Sacred Hymns"): Գուրջիևի երաժշտությունն է նվագում: Շատ լավն է - փորձեք գտնել:
     Նանե ջան, եթե ինչ-որ բան կհետաքրքրի Գուրջիևի մասին, մեծ հաճույքով կպատասխանեմ, եթե կարողանամ օգնել, չնայած վերջին տարիներին արդեն դրան չեմ անդրադարձել: ՈՒղղակի շատ եմ ցավում այն բանի համար, որ նրա անունը թնդում է ամբողջ աշխարհով մեկ, իսկ մենք - հայերս, հաճախ նույնիսկ տեղեկություն էլ չունենք բոլոր ժամանակների մեծագույն հայ մտածողներից մեկի մասին:

Quote from: Samvel on December 27, 2008, 10:47:30 PM

QuoteԻսկ Գուրջիևի մշակած հատուկ պարային շարժումներին ծանոթ եք?

    Իհարկե, Նանե ջան, ծանոթ եմ: Ընդհանրապես, ինչ վերեբերվում է Գուրջիևին, տարիներ շարունակ նրա երկրպագուն եմ եղել, և այդ պատճառով ունեմ նրա բոլոր գրքերը, երաժշտության հիմնական մասը, պարերը - ինչքան որ հնարավոր է եղել ճարել, Պիտեր Բրուկի նկարած ֆիլմը Գուրջիևի "Հանգիպումներ նշանավոր մարդկանց հետ" գրքի հիման վրա, որոշ դոկումենտալ կադրեր նրա մասին ֆիլմերից, նրա աշակերտների որոշ գրքեր նրա մասին: Ի միջի այլոց, գուցե չգիտեք, ասեմ, որ Քեյթ Ջարրեթը մի շատ լավ ձայնասկավառակ ունի, կոչվում է "Սրբազան հիմներ" ("Sacred Hymns"): Գուրջիևի երաժշտությունն է նվագում: Շատ լավն է - փորձեք գտնել:
     Նանե ջան, եթե ինչ-որ բան կհետաքրքրի Գուրջիևի մասին, մեծ հաճույքով կպատասխանեմ, եթե կարողանամ օգնել, չնայած վերջին տարիներին արդեն դրան չեմ անդրադարձել: ՈՒղղակի շատ եմ ցավում այն բանի համար, որ նրա անունը թնդում է ամբողջ աշխարհով մեկ, իսկ մենք - հայերս, հաճախ նույնիսկ տեղեկություն էլ չունենք բոլոր ժամանակների մեծագույն հայ մտածողներից մեկի մասին:

Ես շատ քիչ  ծանոթ եմ նրա`  էթնոգրաֆիկ հիմքունքների հիման վրա մշակված պարային սկզբունքներին, իհարկե միայն տեսականորեն, իրոք հետաքրքրական են: Ի դեպ 2008 թ.-ին Ոսկե Ծիրան փառատոնի ընթացքում ցուցադրվեց նրա մասին մի ֆիլմ: Խորագիրը կարծեմ այպես էր. <Ես Գուրջիևն եմ, ես չեմ մահանա>, դիտել եք այդ ֆիլմը?

     Ներողություն պատասխանն ուշացնելու համար - շատ զբաղված էի այս մի քանի օրը:

     Ոչ, չեմ տեսել, Նանե ջան, և նույնիսկ առաջին անգամ Ձեզանից եմ լսում: Շնորհակալություն տեղեկության համար, - կփորձեմ գտնել:
     Մի հարց, Նանե. ծանոթ եք արդյոք Նիլ Դոնալդ ՈՒոլշին? Եթե այո, - ինչ կարծիքի եք նրա մասին?

     Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ:

Ֆորումում նկատել եմ, որ Դուք Ձեզ հետաքրքրող հարցը տալիս եք որտեղ պատահի, բավարար է, որ նախորդ գրածի մեջ Ձեզ հետաքրքրող մի բան լինի։ Չնայած, որ բազմիցս զգուշացրել եմ, և տեսնում եք, որ Ձեր վարկանիշը անընդհատ ընկնում է այդ պատճառով, սակայն ինչքան տեսնում եմ դա էլ Ձեզ չի հետաքրքրում։ Նույնիսկ այստեղ, որտեղ ոչ թե Դուք, այլ մյուսներն են Ձեզ հարց տալիս, իսկ Դուք պատասխանում եք, բայց քանի որ Նանեի գրածի մեջ Ձեզ ինչ որ բան հետաքրքրեց, ուստի այստեղ էլ սկզբունքը խախտեցիք և Ձեզ հետ հարցազրույցի մեջ Դուք եք սկսել ուրիշներին հարցեր տալ։
Այս ամենը հաշվի առնելով ցանկանում եմ Ձեզ հարցնել՝ Դուք կյանքո՞ւմ էլ եք այդպիսին, այսինքն՝ շրջապատում առկա սկզբունքները, հանգամանքներ, պատշաճությունը, առկա մթնոլորտը և այլն, հաշվի չե՞ք առնում, Ձեր ասելիքն ասում եք ու անցնո՞ւմ։ Եթե մեկի տուն եք գնում, այդ տան նիստ ու կացը Ձեզ հետաքրքրո՞ւմ է, թե ոչ, թե՞ Ձեր ասելիքն ասում եք ու դուրս գալիս։

Բարև Սամվել ջան:
Ինչպես եք?

Անի ջան, բարև!
Շատ լավ եմ, շնորհակալություն:
Ներող եղեք, որ անմիջապես չպատասխանեցի, այս բաժինը վաղուց աչքիթող էի արել: Նույնիսկ տեսա Ադմինի տված հարցերն ինձ ու շատ զարմացա - բոլորովին չեմ հիշում: Կարծում եմ, անիմաստ է հիմա պատասխանելը, չէ որ մեկ տարուց ավելի ժամանակ է անցել: Չնայած, եթե Ադմինը ցանկանա` կփորձեմ:

Սամվել ջան, մի հարց էլ ես տամ, եթե կարելի է.
Դավիթ Անհաղթ կարդացել ես?
[/quote]

Շատ ներողություն, հարգելի Սալմաստ, որ անուշադրորեն անպատասխան եմ թողել Ձեր տված հարցը:
Դավիթ Անհաղթ կարդացել եմ պատանեկան տարիներիս: Այսօր կարելի է ասել, որ չեմ կարդացել:

Սամվել, եթե կարելի է, ես մի քանի հարց եմ կուտակել այս ընթացքում.
1. Ի՞նչ է քեզ համար սովորականը, և ի՞նչ է արտասովորը:
2. Ե՞րբ ես սովորաբար քնում:
3. Կյանքում շա՞տ թշնամիներ ունես:

Quote from: Masnaget on July 21, 2010, 09:04:29 AM
Սամվել, եթե կարելի է, ես մի քանի հարց եմ կուտակել այս ընթացքում.
1. Ի՞նչ է քեզ համար սովորականը, և ի՞նչ է արտասովորը:
2. Ե՞րբ ես սովորաբար քնում:
3. Կյանքում շա՞տ թշնամիներ ունես:

2. Սովորաբար քնում եմ գիշերը (4-5 ժամ):
3. Թշնամիներ չունեմ: Եթե հետաքրքիր է` ինչու, կարող ենք այդ մասին խոսել:

1.Անչափ շնորհակալ եմ այս հարցի համար, Մասնագետ: Շատ հաճելի անակընկալի բերեց: Եվ հենց այդ պատճառով հենց նրան էլ վերցնենք որպես օրինակ:
Սկզբում, երբ որ կարդացի այն, թվաց, թե սովորական մի հարց է: Բայց ընդամենը մեկ վայրկան անց, երբ կենտրոնացա նրա վրա, այն արտասովոր դարձավ, իսկ հիմա, երբ վերջացրեցի նախադասությունը, այն հասցրել է արդեն արտասովորից արտակարգի վերածվել: Տեսեք, նույն բանը միանգամից երեք կերպարանք ընդունեց: Պարզաբանեմ:

Պատասխանս պետք է այսպիսին լիներ.
Սովորական է դարձել անընդհատ մտքով Աստծո հետ լինելը, այդ նյու-էյջական գաղափարներն անընդհատ իմ մեջ կրելը, Աստվածաշունչն ու Քրայոնի և ՈՒոլշի և այլնի գրքերն անընդհատ իրար հետ գրասեղանիս վրա տեսնելը, անընդհատ մտքերս այն մասին, թե ինչպես կարող եմ իրականացնել իմ այսօրվա ամենամեծ ցանկությունը: Եվ արտասովոր կլիներ, եթե այդ ամենը  միասին  այսօր իմ կյանքում չլիներ:

Այստեղ Ձեր հարցը դառավ արտակարգ, որովհետև ես հասկացա, որ ընդամենը մի քանի տարի առաջ ամեն ինչ լրիվ հակառակն էր: Լրիվ սովորական էր այս ամեն թվարկածս չունենալը, առանց այդ ամենի ապրելը, և արտասովոր էր, եթե, ասենք, վերցնեի ու բացեի Աստվածաշունչը:
Արտակարգ է հարցն այն պատճառով, որ հերթական անգամ հիշեցրեց Եռամեծ Հերմեսին. ինչ որ վերևում է, հավասարազոր է նրան, ինչ որ ներքևում է: Այսինքն, կոնկրետ Ձեր հարցի վերաբերյալ. նույն բանը կարող է միաժամանակ և սովորական լինել, և արտասովոր:
Նորից` շնորհակալություն:

Quote from: Samvel on July 20, 2010, 12:40:01 PM
... Նույնիսկ տեսա Ադմինի տված հարցերն ինձ ու շատ զարմացա - բոլորովին չեմ հիշում: Կարծում եմ, անիմաստ է հիմա պատասխանելը, չէ որ մեկ տարուց ավելի ժամանակ է անցել: Չնայած, եթե Ադմինը ցանկանա` կփորձեմ:

Ճիշտ է, շատ ժամանակ է անցել, բայց հարցը դեռ ժամանակավրեպ չէ, կարծում եմ, այնպես որ կարող ես պատասխանել։

Quote from: Admin on July 23, 2010, 09:07:09 PM
Ճիշտ է, շատ ժամանակ է անցել, բայց հարցը դեռ ժամանակավրեպ չէ, կարծում եմ, այնպես որ կարող ես պատասխանել։

Ինչ արած, ասում են, առաջին խոսքը երկրորդից թանկ արժի: Եթե ցանկանում ես, ուրեմն պետք է պատասխանեմ, Ադմին: Չնայած, ինչ մեղքս թաքցնեմ, տեսնում եմ, որ մի առանձնապես հաճույք չեմ ապրելու դրանից, քանի որ հարցերդ հակառակը` տխրության են տրամադրում:

Quote from: Admin on January 04, 2009, 01:53:49 PM
Ֆորումում նկատել եմ, որ Դուք Ձեզ հետաքրքրող հարցը տալիս եք որտեղ պատահի, բավարար է, որ նախորդ գրածի մեջ Ձեզ հետաքրքրող մի բան լինի։

Համաձայն եմ, ունեմ այդ թուլությունը, ինչի համար ներողություն եմ խնդրում: Երբ մի հետաքրքիր թեմա եմ տեսնում, որը որ կարելի է շարունակել, փորձում եմ ավելի խորանալ դրա մեջ և հարցն այստեղ ինքստինքյան որպես հրավերք է ծառայում դիմացինիս` անել նույնը: Չէ՞ որ այստեղ, մեր մեջ, շատ չեն կինոաստղերն ու այլ աստղերը, որոնց հետ կարելի էր ուղղակի ինտերվյու անցկացնել իմանալու համար, թե - ներողություն - ի՞նչ գույնի ներքնաշապիկ է նա հագնում: Մենք հարցեր ենք տալիս իրար այստեղ, որպեսզի պարզաբանենք - մեկմեկու օգնությամբ - մենք` մեզ և մեր Աստծոն: Իսկ չէ՞ որ հարցը հարց է բերում: Հիմա, ասենք թե իմ այս միտքը գրելու ընթացքում ես մի հարց պետք է տամ քեզ, Ադմին, հենց այս թեմայի վերաբերյալ, ես ինչպե՞ս վարվեմ: Թողնե՞մ միտքս անավարտ, գնա՞մ "Հարցեր Ադմինին" բաժինը, տա՞մ այնտեղ հարցս, հետո սպասե՞մ մի երկու օր քո պատասխանին, հետո նորից վերադառնամ ու շարունակեմ անավարտ մնացած մի՞տքս: Իհարկե, մեր առջև փռված հավերժության առաջ ի՜նչ մի մեծ բան է մի երկու օր սպասելը - կսպասեմ: Բայց, չէ՞ որ հայտնի է, որ ամենաանցողիկ բանը միտքն է. էլ որտեղի՞ց ես գտնեմ իմ թռած-գնացած միտքը...  Խնդրում եմ այս անգամ ներող եղիր այս հարցերի համար, առավել ևս, որ սրանք հարցեր չեն բոլորովին, այլ հարցական նշաններ` դրված պատասխանների վրա:

Իհարկե, կարելի է նաև այնպես, ինչպես անում է մեր սիրելի Մասնագետը: (Մասնագետ, խնդրում եմ, ոչ մի վատ բան մի կարծեք: Ժամանակ առ ժամանակ անընդհատ ցանկացել եմ այս հարցը Ձեզ ուղղել` ինչ-որ չի ստացվել: Եթե ցանկանում եք ըստ օրենքի` կարող եմ տեղադրել այն "Հարցեր Մասնագետին" բաժնում էլ: Այստեղ ուղղակի ինձ անհրաժեշտ եղավ այդ մասին հիշելը - ներողություն:)
Մասնագետը տալիս է հարցեր և հաճախ` բավականին հետաքրքիր: Դա երևում է նրանից, որ բոլորն էլ հաճույքով են պատասխանում այդ հարցերին, և ես էլ նույն կերպ վարվեցի: (...) Իսկ հետո՞: Հետո` ի՞նչ: Կարծես, Համլետն էր, չէ՞, որ ասաց. "Վերջում - լռություն":
Ես կասեի. մութ լռություն: Որովհետև այդ հարցերից հետո իրոք որ, կարծես թե քեզ գցում են մի մութ ու խուլ սենյակի մեջ: Լրիվ անհայտ է, թե ինչի՞ համար էին տրված այդ հարցերը, ու՞ր էին ցանկանում տանել քեզ այդ հարցերը, բայց ակընհայտ է, թե ուր բերեցին. այն մութ ու խուլ սենյակը:
Եվ վերջապես, չէ՞ որ այս բաժնի անունն է. "ՀԱՐՑԱԶՐՈՒՅՑՆԵՐ": "Հարցերը" կան, իսկ զրույցները` ու՞ր մնացին նրանք...

Լիովին համամիտ եմ Ձեզ հետ Սամվել ջան: Ես էլ չեմ կարողանում ազատ մտածածս գրել` մտածելով որ դա թեմայից դուրս է:

Մի հարց էլ ես տամ: Ասեմ հարցիս նպատակը, որ մութ սենյակում չլինեք. ուզում եմ մի փոքր պարզել Սամվելի հարուստ ներաշխարհի ակունքները:

1Կարող եք ասել, թե Ձեր մանկությունը լիակատար երջանիկ է եղել?
2Դուք Ձեզ համարում եք շփման համար բաց, պարզ մարդ?
3Կարող է երաժշտությունը փոխել ձեր տրամադրությունը?
4 Երջանիկ մարդ է Սամվելը, թե ոչ?

Quote from: Admin on January 04, 2009, 01:53:49 PM
Այս ամենը հաշվի առնելով ցանկանում եմ Ձեզ հարցնել՝ Դուք կյանքո՞ւմ էլ եք այդպիսին, այսինքն՝ շրջապատում առկա սկզբունքները, հանգամանքներ, պատշաճությունը, առկա մթնոլորտը և այլն, հաշվի չե՞ք առնում, Ձեր ասելիքն ասում եք ու անցնո՞ւմ։

"Հաշվի առնելով", որ դու երևի ինչ որ պատճառներ ունես, ամպեր կուտակելուց բացի` կայծակներ էլ նետելու ինձ վրա, "պատշաճ" եմ համարում չպատասխանել սրան:

Quote from: Admin on January 04, 2009, 01:53:49 PM
Եթե մեկի տուն եք գնում, այդ տան նիստ ու կացը Ձեզ հետաքրքրո՞ւմ է, թե ոչ, թե՞ Ձեր ասելիքն ասում եք ու դուրս գալիս։

Անշուշտ, հետաքրքրում է: Առավել ևս, երբ ես այդ տունը իմն էլ եմ համարում: ՈՒ երբ որ ես մտնում եմ իմ այդ տունը և  տեսնում եմ, որ իմ  հարազատները նստած են մոմի լույսի տակ, ու եթե իմ ասածը պիտի լինի. "Հե՜յ, հարազատներս, ի՞նչ եք նստել մոմի լույսի տակ. աշխարհում էլեկտրականություն գոյություն ունի", - ես դա անպայման  կասեմ: Եվ դա բոլորովին էլ չի նշանակի, որ մոմը մի ինչ-որ բացասական բան է հանդիսանում ինձ համար: ՈՒղղակի այն ակնթարթին, երբ ի հայտ եկավ էլեկտրականությունը, կորավ մոմն օգտագործելու անհրաժեշտությունը որպես լույսի աղբյուրի:

Quote from: ani on July 24, 2010, 10:59:14 PM
Լիովին համամիտ եմ Ձեզ հետ Սամվել ջան: Ես էլ չեմ կարողանում ազատ մտածածս գրել` մտածելով որ դա թեմայից դուրս է:
Մի հարց էլ ես տամ: Ասեմ հարցիս նպատակը, որ մութ սենյակում չլինեք. ուզում եմ մի փոքր պարզել Սամվելի հարուստ ներաշխարհի ակունքները:
1Կարող եք ասել, թե Ձեր մանկությունը լիակատար երջանիկ է եղել?
2Դուք Ձեզ համարում եք շփման համար բաց, պարզ մարդ?
3Կարող է երաժշտությունը փոխել ձեր տրամադրությունը?
4 Երջանիկ մարդ է Սամվելը, թե ոչ?

1. Մայրս ասում է, որ կանգնելուց առաջ` սկսել եմ խոսել:
  Ես դա չեմ հիշում, և ընդհանրապես, մանկությունս շատ կցկտուր եմ հիշում: Բայց հաստատ գիտեմ մի բան. երջանիկ չլինել չէր կարող, քանզի ես շատ գոհ եմ իմ ծնողներով և շատ երախտապարտ նրանց` ինձ  իմ այս փորձն անցնելու հնարավորություն տալու համար, քանզի մեր ամեն նոր կյանքը, դա մեր հերթական փոձն է մեզ և մեր Աստծո համար:

2. Փորձը ցույց է տալիս, որ` այո: Առավել ևս վերջին ժամանակները, քանի որ նյու-էյջական այս թեմաները հետաքրքիր են հիմնականում բոլորին, իսկ մարդիկ մեծամասնությամբ տեղյակ չեն դրան:
Բայց ասելիք ունենալը շփման մի մասն է կազմում ընդամենը: Վերջինիս առավել կարևոր մասն է, կարծում եմ, լսելու ունակությունը: Եթե լսել չես կարող դիմացինիդ - քո ամենահետաքրքիր խոսքերն էլ վերջիվերջո անուշադրության կմատնվեն:

3. Հարցը ճիշտ է այն դեպքում, եթե մարդ հեռու է երաժշտությունից և լսում է այն տարին երկու անգամ և այն էլ` պատահաբար:
Երաժիշտ չեմ, բայց մեծ երաժշտասեր եմ, և այդպիսին եմ եղել ամբողջ կյանքում: Եվ քանի որ ունեմ երաժշտության ինչպես աուդիո, այնպես էլ վիդեո մեծ հավաքածու, հնարավորություն ունեմ անել քո ասածի լրիվ հակառակը, այսինքն, փոխել իմ լսելիք երաժշտությունը` ըստ  տրամադրության:

4. Սամվելը երջանիկ էր մինչև վերջին տարիները. սիրելի ծնողներ, սիրելի ընկերներ, սիրելի կին-ընկեր, սիրելի դուստր, սիրելի աշխատանք, սիրելի  հոգսեր: Էլ ինչ էր պետք երջանկության համար:
Բայց վերջին տարիներին, երբ Սամվելը գտավ իր համարյա բոլոր հարցերի պատասխանները; երբ քարուքանդ եղավ պատնեշը Սամվելի և նրա Աստծո միջև; երբ վախենալու փոխարեն նա սկսեց սիրել իր Աստծոն և, որ ամենակարևորն է` վստահել իր Աստծոն և ընկերակցել իր Աստծո հետ, -  այն ժամանակ  Անսահման Երջանիկ Մարդ դարձավ Սամվելը:

5. - Ակունքները:
Նախանձը: Ինչքան հիշում եմ ինձ, նախանձել եմ նրանց, ով ինձանից շատ գիտեր:  Եվ դա է երևի  եղել պատճառն այն բանի, որ կողքիս միշտ եղել է մեկը, ումից ցանկացել եմ սովորել: Եվ երկրորդ. հարցերը: Միշտ համարել եմ, որ եթե կա հարց, ուրեմն կա նաև պատասխանն այդ հարցի` քեզ համար ճիշտ, քեզ բավարարող, այլ ոչ թե բոլորի կողմից ընդունված, բոլորին "տրված" պատասխանը: ՈՒ փնտրել եմ այն իմ ամբողջ կյանքում:
Եվ հիմնականում` գտել եմ:

Հ.Գ. Անի ջան ուրախ եմ, և սակայն զգույշ եղիր ինձ հետ համամիտ լինելուց. ոմանց դա դուր չի գալիս:

Quote from: Samvel on July 24, 2010, 11:11:59 PM
ի՞նչ եք նստել մոմի լույսի տակ. աշխարհում էլեկտրականություն գոյություն ունի",

Սամվել, իսկ ինչն է ստիպում քեզ հավատալ, որ քո ձեռքինը  հզոր լույս է, իսկ դիմացինիդ լույսը  պատրույգ է։
1.Ինքնասիրահարված չե՞ս արդյոք։
2.երբևե համոզմունք, դիրքորոշում փոխել ես կյանքումդ։
3.Ավելի շատ սիրում ես ակնարկներով խոսել թէ ուղիղ։
4.Ինչ թերություն կցանկանաիր շտկել ինքդ քո մեջ։(եթե իհարկե ունես)

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:17:52 AM
Սամվել, իսկ ինչն է ստիպում քեզ հավատալ, որ քո ձեռքինը  հզոր լույս է, իսկ դիմացինիդ լույսը  պատրույգ է։

Փորձը:

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:17:52 AM
1.Ինքնասիրահարված չե՞ս արդյոք։

Ես ինձ սիրում եմ:
           Որպեսզի կարողանամ քեզ էլ սիրել:
Քանզի Դու էլ և Ես էլ`
           իմ Աստծո մասերն ենք,
ՈՒ չեմ կարող ես
                           իմ Աստծոն - չսիրել:

Quote from: Samvel on July 25, 2010, 01:31:58 AM

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:17:52 AM
Սամվել, իսկ ինչն է ստիպում քեզ հավատալ, որ քո ձեռքինը  հզոր լույս է, իսկ դիմացինիդ լույսը  պատրույգ է։

Փորձը:

Էս պատասխանը ինձ ոչինչ չասաց, քանի որ՝
ի՞նչն է ստիպում քեզ հավատալ, որ քո փորձը  ավելի փորձված է՝ քան դիմացինիդ փորձը։

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:17:52 AM
2.երբևե համոզմունք, դիրքորոշում փոխել ես կյանքումդ։

Միշտ, եթե հանդիպել եմ ավելի ճիշտ մի բանի:

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:17:52 AM

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:17:52 AM
3.Ավելի շատ սիրում ես ակնարկներով խոսել թէ ուղիղ։

Երկուսն էլ: Բայց չէի ցանկանա, որ ինձ շատախոս անվանեին:

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:17:52 AM
4.Ինչ թերություն կցանկանաիր շտկել ինքդ քո մեջ։

Չգիտեմ:

Quote from: Samvel on July 25, 2010, 01:31:58 AM


Ես ինձ սիրում եմ:
           Որպեսզի կարողանամ քեզ էլ սիրել:
Քանզի Դու էլ և Ես էլ`
           իմ Աստծո մասերն ենք,
ՈՒ չեմ կարող ես
                           իմ Աստծոն - չսիրել:

իսկ կարո՞ղ ես սիրել այն դեպքում. երբ քեզ չեն սիրի։

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:36:55 AM
Էս պատասխանը ինձ ոչինչ չասաց, քանի որ՝
ի՞նչն է ստիպում քեզ հավատալ, որ քո փորձը  ավելի փորձված է՝ քան դիմացինիդ փորձը։

(Զգում եմ, եկել է վարկանիշի ժամանակը, բայց` ինչ արած:)

Ակնարկ.
Վահան ջան, եկ բացենք մեր պայուսյակները: Իմ պայուսյակի մեջ երեք հատ վարունգ կա, քո պայուսյակի մեջ` երեք հատ վարունգ (ճիշտ իմ վարունգներից), մեկ հատ լոլիկ և մեկ տանձ: Ինչո՞վ են տարբերվում մեր պայուսյակները:

ՈՒղիղ.
Վահան ջան, ինչ որ ունես դու` ես էլ ունեմ: Բայց ես ունեմ մի բան, ինչը  դու չունես: ՈՒ չնայած ես ցավում եմ, որ դու չունես (հավատա, դա իրոք որ իմ ամենաթանկ բանն է ու ես մեծ ուրախությամբ կկիսեի այն քեզ հետ), սակայն բոլորովին չեմ ցանկանում բեռ սարքել այն քո վզին:

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:48:55 AM
իսկ կարո՞ղ ես սիրել այն դեպքում. երբ քեզ չեն սիրի։

Երևի վաղուց էր պետք շփման այս միջոցին դիմել: Հույս է ծագում, որ վերջիվերջո  կհասկանաս, ավելի ճիշտ, ես կկարողանամ բացատրել քեզ իմ մոտեցումը հարցին:
Արի ժամանակ չկորցնենք կոնկրետ ցիտատը փնտրելու համար. ես ասեմ իմ բառերով, ու ինձ թվում է` դու  պետք է որ դեմ չլինես: Առավել ևս, որ մենք արդեն ինչ-որ տեղ խոսել ենք այդ մասին:
Հիշու՞մ ես, երբ Քրիստոս ասում է, որ եթե դու քո եղբորը պիտի ներեիր միայն, դու առանց Իրեն էլ կներեիր. Նա եկել է, որպեսզի օգնի քեզ քո թշնամուն էլ ներել:
Այստեղ  էլ նույնն է. Նա, ով ինձ չի սիրում, միևնույնն է, չի դադարում իմ Աստծո մասնիկը լինելուց: ՈՒրեմն, կրկնում եմ. ես չեմ կարող իմ Աստծոն չսիրել:

Հ.Գ. Ես չեմ կարող ասել, որ ես միշտ այդպես եմ վարվում, - չէ որ ես էլ քեզ պես մարդ եմ: Բայց ես արդեն գիտեմ այդ ակնհայտ ճշմարտության մասին, հասկանում եմ այն, հավատում եմ նրան, ընդունում եմ այն և շատ ու շատ ջանում եմ դառնալ այդպիսին:
ՈՒ քեզ էլ նույնն եմ ցանկանում, որովհետև դու - ուրիշ ես եմ: 

Quote from: Samvel on July 25, 2010, 02:21:09 AM

Ակնարկ.
Վահան ջան, եկ բացենք մեր պայուսյակները: Իմ պայուսյակի մեջ երեք հատ վարունգ կա, քո պայուսյակի մեջ` երեք հատ վարունգ (ճիշտ իմ վարունգներից), մեկ հատ լոլիկ և մեկ տանձ: Ինչո՞վ են տարբերվում մեր պայուսյակները:

ՈՒղիղ.
Վահան ջան, ինչ որ ունես դու` ես էլ ունեմ: Բայց ես ունեմ մի բան, ինչը  դու չունես:

Այ էստսղ հոպ.Սամվել ջան։ Դու ամենևին տեղյակ չես քրիստոնեությունից։Գուցե  հեռվից, կամ  այլոց մոլորեցնող մեկնաբանություններով  մի քանի բան  լսել, ես բայց դա չի նշանակում, որ դու՝  քո պայուսակում  արդեն տեղավորել ես  քրիստոնեությունը ու մի քանի բան էլ  ավել ես տեղավորել։
(ի դեպ պետք չէ քո խոսքում նշել թէ որն է ակնարկ և որը ուղիղ ։ես չափազանց լավ եմ տարբերում դրանք իրարից)

Quote from: Samvel on July 25, 2010, 02:23:18 AM

Quote from: vahan on July 25, 2010, 01:48:55 AM
իսկ կարո՞ղ ես սիրել այն դեպքում. երբ քեզ չեն սիրի։

Երևի վաղուց էր պետք շփման այս միջոցին դիմել: Հույս է ծագում, որ վերջիվերջո  կհասկանաս, ավելի ճիշտ, ես կկարողանամ բացատրել քեզ իմ մոտեցումը հարցին:
Արի ժամանակ չկորցնենք կոնկրետ ցիտատը փնտրելու համար. ես ասեմ իմ բառերով, ու ինձ թվում է` դու  պետք է որ դեմ չլինես: Առավել ևս, որ մենք արդեն ինչ-որ տեղ խոսել ենք այդ մասին:
Հիշու՞մ ես, երբ Քրիստոս ասում է, որ եթե դու քո եղբորը պիտի ներեիր միայն, դու առանց Իրեն էլ կներեիր. Նա եկել է, որպեսզի օգնի քեզ քո թշնամուն էլ ներել:
Այստեղ  էլ նույնն է. Նա, ով ինձ չի սիրում, միևնույնն է, չի դադարում իմ Աստծո մասնիկը լինելուց: ՈՒրեմն, կրկնում եմ. ես չեմ կարող իմ Աստծոն չսիրել:

Հ.Գ. Ես չեմ կարող ասել, որ ես միշտ այդպես եմ վարվում, - չէ որ ես էլ քեզ պես մարդ եմ: Բայց ես արդեն գիտեմ այդ ակնհայտ ճշմարտության մասին, հասկանում եմ այն, հավատում եմ նրան, ընդունում եմ այն և շատ ու շատ ջանում եմ դառնալ այդպիսին:
ՈՒ քեզ էլ նույնն եմ ցանկանում, որովհետև դու - ուրիշ ես եմ: 

ես այս հարցը ամենևին չեմ տվել, որ ակնարկեմ թէ քեզ չեմ սիրում։Այստեղ այլ հարց կա։ ես  իմ կողմից  վստահ եմ, որ  կարող եմ  տարիներով խոսել մեկի հետ, որևէ թեմայի շուրջ ու երբեք անձնական վիրավորանքի չանցնել։Քեզ մոտ այլ կերպ է՝  ֆորում մտնելուցդ հենց առաջին գրառումովդ  փորձել ես  խայթել ու վարկաբեկել ինձ։Ուզում եի հարցնել՝ այդպե՞ս ես սիրում։

Quote from: vahan on July 25, 2010, 09:54:42 AM
Այ էստսղ հոպ.Սամվել ջան։ Դու ամենևին տեղյակ չես քրիստոնեությունից։Գուցե  հեռվից, կամ  այլոց մոլորեցնող մեկնաբանություններով  մի քանի բան  լսել, ես բայց դա չի նշանակում, որ դու՝  քո պայուսակում  արդեն տեղավորել ես  քրիստոնեությունը ու մի քանի բան էլ  ավել ես տեղավորել։
(ի դեպ պետք չէ քո խոսքում նշել թէ որն է ակնարկ և որը ուղիղ ։ես չափազանց լավ եմ տարբերում դրանք իրարից)

Եթե նույնիսկ համարենք, որ դու ճիշտ ես (չնայած ճիշտ չես), ես շատ ուրախ կլինեի, եթե դու իմ իմացած քրիստոնեության գոնե մեկ հարյուրերորդականի չափով տեղյակ լինեիր այն բաների մասին, ինչ որ ասում եմ ես:
Հուսով եմ, Վահան ջան, դու գիտես, թե ով է Ցելսը: Իսկ գիտե՞ս արդյոք, որ նրա ոչ մի աշխատություն մեզ չի հասել: Եվ ո՞վ կիմանար Ցելսի մասին այսօր, եթե չլիներ մեծն Օրիգենը և չգրեր իր հանրաճանաչ "Ընդդեմ Ցելսի" աշխատությունը: Տես, նույնիսկ քրիստոնեության ամենամեծ ներկայացուցիչներից մեկը իրեն թույլ չի տալիս անհիմն մերկախոսել մի բանի մասին, ինչին որ ինքը դեմ է: Ցելսի համարյա ամբողջ գիրքը նա մեր ուշադրությանն է ներկայացնում ցիտատ առ ցիտատ:
ՈՒրախ կլինեի, եթե ինչ-որ բանի մասին խոսելիս, երբեմն հիշեիր մեծապատիվ Օրիգենին:

Սամվել ջան շնորհակալություն իմ հարցերին տված պատասխանների համար:

Քեզ ու Վահանին ուզում եմ հիշեցնել Լեոպոլդի կոչը :D

Quote from: vahan on July 25, 2010, 10:01:05 AM
ես այս հարցը ամենևին չեմ տվել, որ ակնարկեմ թէ քեզ չեմ սիրում։Այստեղ այլ հարց կա։ ես  իմ կողմից  վստահ եմ, որ  կարող եմ  տարիներով խոսել մեկի հետ, որևէ թեմայի շուրջ ու երբեք անձնական վիրավորանքի չանցնել։Քեզ մոտ այլ կերպ է՝  ֆորում մտնելուցդ հենց առաջին գրառումովդ  փորձել ես  խայթել ու վարկաբեկել ինձ։Ուզում եի հարցնել՝ այդպե՞ս ես սիրում։

Ես չասացի, որ դու հարցրել ես, Վահան ջան, ես ասացի իմ մոտեցման մասին`  հարցին: "Հարց" այստեղ նշանակում է մի կոնկրետ բան, որի մասին գնում է խոսակցությունը տվյալ պահին: Ինչպես նաև չասացի, որ դու գրել ես, իբր ինձ չես սիրում: Խնդրում եմ, նորից կարդա, թե ինչ եմ գրել: Միգուցե ժամանակին վիրավորել եմ քեզ ինչ-որ տեղ (ինչի համար շատ և շատ ներողություններ), բայց ոչ հիմա և այստեղ: Ի միջի այլոց ասեմ, որ խայթելը` հնարավոր է. ես դա ունեմ և դրա համար մեղանչում եմ: Բայց վարկաբեկել` ոչ մի դեպքում: Ներող եղիր, բայց այդ հարցում քեզ հետ համաձայնվել չեմ կարող:

Quote from: ani on July 25, 2010, 11:44:14 AM
Սամվել ջան շնորհակալություն իմ հարցերին տված պատասխանների համար:

Քեզ ու Վահանին ուզում եմ հիշեցնել Լեոպոլդի կոչը :D

Շնորհակալ եմ ես` ինձ ուշադրության արժանացնելու համար: