Բարև բոլորին,
Կարծում եմ հաճախ է լինում, երբ երկմտում ենք որևէ գործ սկսել կամ որևէ քայլ կատարել` մտածելով,թե գուցե սխալ է:
Այդ պատճառով էլ կցանկանայի լսել կարծիքներ հետևյալ հարցի վերաբերյալ.
- Որն է ճիշտ` աղոթել Աստծուն ցանկությունների իրականացման համար և սպասել, թե սկսել որևէ քայլեր անել այդ ցանկությունների իրականացմանն ուղղված և աղոթել, որ բարի,"ճիշտ" ցանկություն լինի, օրհնվի Աստծո կողմից:
Դիմիր եկեղեցականին, որ օրհնի քո գործը:
Այսինքն իմ նշած երկու տարբերակներից որևէ մեկը միանշանակ "չի անցնի" ?
Իսկ ինչ, եթե կոնկրետ գործ չես ձեռնարկում, այլ մի քայլ պիտի անես, որի հետևանքների մասին կասկածում ես ?
Դե ուրեմն՝ դիմիր եկեղեցականի. որ օրհնի քո քայլը։ :D
Ես դեմ չեմ եկեղեցականի օրհնությանը, բայց խոսքս իրոք շատ փոքր քայլի մասին է, որի նմանը ամեն օր մի տաս անգամ անում ենք: Ու ինչ օրը տաս անգամ գնանք օրհնություն խնդրելու ? :-\
Իսկ հավատն ուր մնա ?
Միգուցե ճիշտ կլինի և արդյունավետ, եթե այդ քայլն անենք առանց վախենալու և աղոթելով խնդրենք Աստծուն,որ բարին կատարվի?
Որքան գիտեմ վախենալն ու երկմտելը նույնպես մեղքերի շարքին են դասվում ?
Ուստի ավելի ճիշտ չէ գործել ու հավատալ, որ Աստված ուղղորդելու է,թե ավելի լավ է աղոթել ու սպասել?
Քանի որ նշեցիք երկմտելու մասին, ուստի լավագույն տարբերակը խորհրդակցելն է, իսկ լավագույն խորհրդատուն` եկեղեցականը:
Այն, ինչը Աստծուց է, լուսավոր է ու անստվեր, ուստի երկմտանք չի կարող այնտեղ լինել: Միակ պատճառը թերևս անգիտությունն է, ուստի լավ է խորհրդակցելը:
Ձեր հարցը գուցե չենք ընկալում, որովհետև շատ անորոշ եք նկարագրում:
Ամեն դեպքում` նախ աղոթել, ամեն ինչից առաջ: