Առաջին Օրենսդիրն Աստված Ինքն է, սակայն մարդը յուրովի փոխեց կամ շարադրեց մարդկային օրենքներ։ Թվում է, թե օրենսդիրները ամենից կարգապահները պետք է լինեն, սակայն նրանցից մեկն էլ ողջ Եվրոպան արյան մեջ ողողած Նապոլեոնն էր, որ իր Կոդեքսով հսկայական ներդրում ունեցավ Եվրոպական իրավագիտության մեջ։ Այնուամենայնիվ նույն Եվրոպան դեռ շատ արյուն պետք է տեսներ։
Մարդու համար օրենքը միշտ հեղինակություն է, սակայն որքանո՞վ է հասարակությունը պատրաստ այդ հեղինակությանը հետևելու կամ ե՞րբ կարող է հասարակությունը հետևել այդ հեղինակությանը։
Այստեղից հարցեր.
Ինչպե՞ս պետք է հասարակությունը դառնա օրինահարգ։ Որո՞նք են ուղիները նրան հասունացնելու այս ուղղությամբ։
Ե՞րբ է հասարակությունը հրաժարվում օրենքից կամ օրինապահությունից, այսինքն՝ ե՞րբ է հասարակության մոտ օրինապահության հանդեպ անտարբերություն առաջանում։
Արդյո՞ք այսօրվա մեր հասարակությունը ի վիճակի է օրինապահ լինելու։
Շնորհակալ կլինեմ, եթե արձագանքեք 13:)
Quote from: Abegha on March 07, 2008, 01:01:15 AM
Արդյո՞ք այսօրվա մեր հասարակությունը ի վիճակի է օրինապահ լինելու։
Կարծում եմ, որ առայժմ` ոչ: Փորձեմ այս կարծիքս ապացուցել միայն մեկ փաստարկով:Մեր հասարակության ամենափոքր ներկայացուցիչների` արդեն որոշակի դատողություններ անող երեխաների հետ շփվելիս միանգամայն պարզ է դառնում, որ նրանք արդեն մանկուց <<սիրում են>> խախտել օրենք, իրենց դեպքում` կարգուկանոնը: Եթե խոսքս ոչ բոլորի մասին է, ապա` շատերի, քանզի մեր երեխաներն արդեն իսկիրենց ծնողների օրինակով սկսում են չհարգել օրենքները, և դա արդեն նույնիսկ դառել է <<արյան մեջ մտած մի բան>>:
Այնպես որ, կարծում եմ, նախևառաջ պետք է սկսենք երեխաների ճիշտ դաստիարակությունից, իսկ հետո նոր կարելի է խեսել օրինապահ հասարակության մասին:
Ինչպե՞ս պետք է հասարակությունը դառնա օրինահարգ։ Որո՞նք են ուղիները նրան հասունացնելու այս ուղղությամբ։
Ե՞րբ է հասարակությունը հրաժարվում օրենքից կամ օրինապահությունից, այսինքն՝ ե՞րբ է հասարակության մոտ օրինապահության հանդեպ անտարբերություն առաջանում։
Արդյո՞ք այսօրվա մեր հասարակությունը ի վիճակի է օրինապահ լինելու։
Լիովին համաձայն եմ Արսենի հետ, որ օրինակարգ հասարակություն ունենալու համար նախ պետք է այն սկսել հասարակության ամենամանուկ խավից՝ մեր երեխաներից:Պետք է տարբեր ուղղություններով աշխատել մարդկանց իրավագիտակցությունը բարձրացնելու ուղղությամբ:Կարծում եմ, որ դրա սկիզբը դրվել է, երբ անցյալ տարի ընտրություններից սկսած իրազեկում էին մարդկանց հիմնական իրավունքների մասին: Բայց այստեղ գիտեք ինձ ինչն է զարմացնում, որ օրինակ, բոլորս էլ քաջ գիտենք, որ տրանսպորտային երթուղու մեջ չի կարելի ծխել, բայց մեզնից քանիսն են նման դեպքերում վարորդից պահանջում, որ դա չանի, այդ թվում նաեվ ես, ինչու՞:
Իսկ անտարբերություն օրինապահության հանդեպ, որին հետեվում է նաեվ այն խախտելու ցանկությունը, կարծում եմ առաջին հերթին անպատժելիության սկզբունքի ոչ ճիշտ եվ ամբողջական կիրառումն է, այսինքն՝ երբ գիտես, որ օրինակ փողոցում աղբ թափելու կամ ճանապարհը սխալ անցնելու պատճառով, քեզ ոչ մեկ չի տուգանի, առանց մտածելու խախտում ես այդ կանոնները, որն աստիճանաբար դառնում է ապրելակերպ, իսկ առավել հետաքրքիրն այն է,որ հայերը երբ գնում են արտասահմանյան երկրներ, խստորեն պահում են բոլոր կանոնները, առանց բացառության, ինչու՞:
Դա նշանակումէ, որ մենք ի վիճակի ենք օրինապահ լինեու, բայց ոչ այսօր, քանի դեռ կան այն խախտելու ու պատժից խուսափելու բոլոր հնարավորությունները:
Կարծում եմ, որ էլի շատ պատճառներ կան, եկեք աաջին հերթին մենք լինենք օրինապահ ու կարգուկանոնին հետեվող, չմտածենք, որ մի ծաղկով գարուն չի գա, լինենք լավատես:
Quote from: Abegha on March 07, 2008, 01:01:15 AM
Ինչպե՞ս պետք է հասարակությունը դառնա օրինահարգ։ Որո՞նք են ուղիները նրան հասունացնելու այս ուղղությամբ։
Quote from: arsensrk on March 07, 2008, 10:22:33 AM
մեր երեխաներն արդեն իսկիրենց ծնողների օրինակով սկսում են չհարգել օրենքները, և դա արդեն նույնիսկ դառել է <<արյան մեջ մտած մի բան>>:
Եթե սկսում ենք երեխաներից, իսկ երեխաները նայում են իրենց ծնողներին, հետևաբար ստացվում է երեխաներից սկսելը սխալ է։ Մյուս կողմից էլ եթե մեր արյան մեջ է մտել օրինախախտ լինելը, ապա նշանակում է խոսում ենք մի բանի մասին, որը հնարավոր չէ շտկե՞լ։
Ո՞րն է ուղին, որտեղի՞ց պետք է սկսել։
Quote from: Hasik on March 10, 2008, 10:22:40 PM
Կարծում եմ, որ էլի շատ պատճառներ կան, եկեք աաջին հերթին մենք լինենք օրինապահ ու կարգուկանոնին հետեվող, չմտածենք, որ մի ծաղկով գարուն չի գա, լինենք լավատես:
Սա շատ լավ մոտեցում է, բայց կփոխի՞ մեր հասարակության մեջ ձևավորված վերաբերմունքը։
Quote from: Hasik on March 10, 2008, 10:22:40 PM
կարծում եմ առաջին հերթին անպատժելիության սկզբունքի ոչ ճիշտ եվ ամբողջական կիրառումն է, այսինքն՝ երբ գիտես, որ օրինակ փողոցում աղբ թափելու կամ ճանապարհը սխալ անցնելու պատճառով, քեզ ոչ մեկ չի տուգանի, առանց մտածելու խախտում ես այդ կանոնները, որն աստիճանաբար դառնում է ապրելակերպ,
Իսկ ի՞նչ կասես Հասիկ, երբ չափից դուրս օրինապահ լինելով կարող ես մինչև գիշեր սպասել՝ փողոցն անցնելու համար։ Արդյո՞ք ծիծաղելի վիճակում չես հայտնվում։
Quote from: Hasik on March 10, 2008, 10:22:40 PM
իսկ առավել հետաքրքիրն այն է,որ հայերը երբ գնում են արտասահմանյան երկրներ, խստորեն պահում են բոլոր կանոնները, առանց բացառության, ինչու՞:
Սա չի՞ նշանակում, որ այսօրվա հայն ի վիճակի է օրինապահ լինելու։ Եթե այո, ուրեմն միջավայրի հարց է։ Օտար միջավայրում պահում է, Հայաստանում՝ ոչ։
Ինձ թվում է նույնիսկ մենք, այս քննարկումից հետո դուրս ենք գալու փողոց և խախտելու ենք երթևեկության կանոնները, բայց մենք լավ հիմնավորում ունենք, այսինքն՝ այլընտրանք չկա, պետք է տեղ հասնել։
Չգիտեմ, ես առայժմ ուղի չեմ տեսնում։ Անշուշտ շատ հեշտությամբ կարելի է մեղքը բարդել օրինապահ կառույցների վրա, բայց արդյո՞ք դա լուծում է, և եթե իրատեսական լինենք, ապա դա կնշանակի պարզապես թեման փակել, ուստի առաջարկում եմ փոքր ինչ մտածել։
23:)
Իմ կարծիքով, պարզապես ժամանակի ընթայքում օրինախտությունը ՔԱՂՑՐ էր դարձել ու հիմա կամաց- կամաց հասկանում ենք , որ օրենք պահելը ավելի լավ է քան չպահելը..
Սկզբում, մենք հասկանում ենք, որ ուրիշի օրենք խախտելը մեզ վնասում է, հետո հասկանում ենք, որ մենք էլ ենք խախտում: Հետո սկսում եքն մեզ արդարացնել, թե ինչու չենք պահում , մյուսներն էլ են սկում արդարացնել, ու բոլորս սկսումենք համեմատել , թե ով է ավելի օրինախախտ : Այսպիսօվ հասանք Փակուղու...
Սակայն իրականում փակուղի չկա... օրենքը` Օրենք ընդունողի համար է : Օրենք ճանաչողը կհասկա, որ եթե անցումով չանցնի` ճեպելու պատճառով, կարող է , Աստված չանի...ընհանրապես տեղ չհասնի: Օրենք ընդունողը հասկանում է, որ օրենք պահելը լավ է. դրանով մարդը կարողանում է մյուսներին չխանգարել. օր.`երբ մթին հանակարծակի դուրս են գալիս փողոց, ուր անցում չկա, վարորդը հազիվ արգելակում է ու սարսափելի անհանգստության մեջ ընկնում, որ քիչ էր մնում մարդ սպանի...Օրենքը սիրողը էս ամեն ինչը հասկանում է ու շատ լավ հասկանում է, որ օրենք սովորելը ԻՆՔՆԱԴԱՍՏԻԱՐԱԿՄԱՄԲ , ԽՈՆԱՐՀՈՒԹՅԱՄԲ, ՀԵԶՈՒԹՅԱՄԲ
և ՎԵՐՋԱՊԵՍ ՀԱՎԱՏՔՈՎ Է ԼԻՆՈՒՄ:
Այլապես դեռ օրենք չճանաչած սկսումենք միմյան ցմեղադրել, թե այսինչը, կամ այնինչը օրենքը խախտեց:
ավելի լավ է օրինակ բերենք նրանց, ովքեր պահում են: նրանք քիչ են , բայց կան: 30:)
Մեզ ՀԱՄԲԵՐՈՒԹՅՈՒՆ, ՍԷՐ ԵՄ ՄԱՂԹՈՒՄ, ԱՄԵՆ ԺԱՄ, ԱՄԵՆ ԻՆՉՈՒՄ, նույնիսկ այնժամ, երբ ամենինչ ծայրահեղ վատ է թվում..
Այսինքն, եթե լավ հասկացա գրվածից, կարևոր կետերից մեկը օրենքը իմանալն է։
Այսինքն, եթե լավ հասկացա գրվածից, կարևոր կետերից մեկը օրենքը իմանալն է։
Հենց այդ նպատակին էլ փորձում է ծառայել Լուսամուտի այս բաժինը, ուրեմն ցուցաբերեք ավելի շա տ ակտիվություն:
Հ.Գ. Մենք հաճախ մեղք ենք գործում անգիտակցաբար ու հետո հասկանում կամ չենք հասկանում, որ դա մեղք է, բայց հասկանում ենք, երբ իմանում են, թե ինչ ասել է մեղք, նույն ձեվով էլ եթե չգիտենք որն է օրենքը, ապա չենք էլ իմանա որ այն խախտել ենք ու հետ չենք կանգնի մեր հանրորեն վտանգավոր ու բացասական հետեվանքներ առաջացնող արարքից:
Շատ լավ, սա մեկ կետ։ Սակայն միայն իմանալը բավարա՞ր է։ Քի՞չ են օրենքը լավ իմացող «սրիկաները»։
Ճիշտ նկատեցիք, գիտականորեն ապացուցված է այն փաստը, որ հանցագործների մեծ մասը գիտեն քրեական օրենսգրքի մեծամասնությունը, ու գիտեն ինչպես շրջանցել այն: այսինքն՝ եթե մարդու մտքին կա խախտել օրենքը, ուզում է իմանա, ուզում է չիմանա, նշանակություն շատ քիչ ունի: Դրա համար պետք է պարզել այդ խախտումների սկզբնաղբյուրը ու փորձել այդտեղից բարեոխումներ անել:
Մի օրինակ բերեմ, որ հիմա շատ տարածված է Հայաստանում,մոտ 99% գործարարները (մեծ, միջին, թե փոքր) թաքցնում են իրենց իրական եկամուտները, ինչու՞, որովհետեվ եթե ամբողջությամբ վճարեն , նույնիսկ իրենք արդյունքում կարող են սնանկանալ, իսկ դրա հիմնական պատճառը ո՞րն է, որ մեր պետությունում սխալ հարկային քաղաքականություն է վարվում, որ ՀՀ Սահամնադրությունը հռչակում է ազատ ձեռնարկատիրական հարաբերություններ ? դատապարտում է մենաշնորհը, սակայն քջ գիտենք, թե ինչ է ներկայումս կատարվում մեր հանրապետությունում;
Բայց ամեն պարագյում ես հույսս չեմ կտրում, որ մի օր ամեն ինչ ընկնելու է իր տեղը, միգուցե դա նրանից է, որ ես շրջապատված եմ արդար մարդկանցով, ովքեր փորձում են օրինակ ծառայել, որ ամեն ինչ չէ, որ կարելի է կաշառքով գնել:
Quote from: Hasik on March 12, 2008, 11:23:27 PM
Մի օրինակ բերեմ, որ հիմա շատ տարածված է Հայաստանում,մոտ 99% գործարարները (մեծ, միջին, թե փոքր) թաքցնում են իրենց իրական եկամուտները, ինչու՞, որովհետեվ եթե ամբողջությամբ վճարեն , նույնիսկ իրենք արդյունքում կարող են սնանկանալ, իսկ դրա հիմնական պատճառը ո՞րն է, որ մեր պետությունում սխալ հարկային քաղաքականություն է վարվում, որ ՀՀ Սահամնադրությունը հռչակում է ազատ ձեռնարկատիրական հարաբերություններ ? դատապարտում է մենաշնորհը, սակայն քջ գիտենք, թե ինչ է ներկայումս կատարվում մեր հանրապետությունում;
Կարելի՞ է ասել, որ օրենքը խրախուսում է անօրինականությունը։ Կամ եթե ավելի մեղմ արտահայտվենք՝ մեզ մոտ օրենքը այդքան էլ կատարյալ չէ։
Ոչ թե օրենքը խրախուսում է, այլ նպաստում է: Իսկ օրենքը կատարյալ չէ, գիտեք ինչու՞, որովհետեվ յուրաքանչյուր երկրի օրենք պետք է համապատասխանի այդ երկրի աշխարհագրական դասավորվածությանը, էթնիկ վիճակին, բնակչության սոցիալ-հոգեբանական հատկանիշներին եվ էլի մի շարք չափանիշներ, որոնք մեզ մոտ հաշվի չեն առնվում, այլ վերցվում են այլ երկրների օրենքներն ու շատ քիչ փոփխությամբ դարձվում մերը, բայց արդյոք մենք կարող ենք մեզ վրա կրել ուրիշի շորը, այն ինչ-որ տեղ անպայման անհարմարություն կպատճառի:
Նշեմ, որ մեր օրենքների մեծ մասը նման են ֆրանսիականին, քանի որ այն էլ կիսախորհրդարանական, կիսանախագահական հանրապետություն է, իսկ վերջին ժամանակներս նաեվ գերմանականին:
Բայց օրենքների մշակման ոլորտում նկատվում է նաեվ առջընթաց, այն է՝ որ ստեղծվում են հատուկ փորձագիտական խմբեր, որոնք գործում են միջազգային կառույցների ներքո, ու հատուկ ձեվով մշակում են օրենքներ՝ փորձել հաշվի առնել իմ կողմից վերը թվարկված չափանիշները:
Քո լավատեսական բացատրությունը հուշում է, որ առաջընթաց այնուամենայնիվ կա, որը իհարկե շատ կարևոր է։ Փաստորեն մարդիկ աշխատում են այդ ուղղությամբ։
Quote from: Abegha on March 12, 2008, 11:00:59 PM
Շատ լավ, սա մեկ կետ։ Սակայն միայն իմանալը բավարա՞ր է։ Քի՞չ են օրենքը լավ իմացող «սրիկաները»։
Սիրելի Աբեղա
հիմա մեր խդիրը , ո՞րն է " սրիկաներ" փնտրելը, որոնց շատ հեշտ կգտնենք, քանի որ հակված ենք սրիկաներ փնտրելու, քան արդարներին հետևելու:
Սիրելի աբեղա
մեր` օրենք պահելը, չպիտի համեմատենք , թե ով ինչպե է պահում: Եթե բոլորը իմ պես, կամ մեր պես մտածեին, ապա ՍՈՒՐԲԵՐ ու ԱՐԴԱՐՆԵՐ չէին լինի:
Որքան եմ ես արդար` չգիտեմ , միայն Աստված գիտի, բայց չեմ ուզում համամտվել, ոչ Արդարների հետ, ոչ էլ անարդարների հետ: Առաջինի ժամանակ կհուսահատվեմ, երկրորդի դեպքում` կմեծամտանամ:
ՄԻ անգամ, մի քահանա ինձ նկատողություն արեց, որը միշտ հիշում եմ.
" Մի համեմատիր քո լավ, ոչ էլ վատ գործոերը ուրիշներիգործերի հետ, այլ համեմատիր քեզ Աստծո հետ և կհասկանաս, որ համեմատվելը անիմաստ է: Կտեսնես, որ դու և մյուսները մի տեղ եք, իսկ ԱՍՏՎԱԾ բոլորի վերևում:"
ԱՍՏՎԱԾ բոլորին է սիրում ու բոլորին մինչև վերջին վայրկյանը զղջալու,ապաշխարհելու ժամանակ է տալիս:
Ու ՆԱ ավելի շատ տխրում է հենց այդ օրինազանց "սրիկայիշ" համար, քան արդարի:
Էնպիսի տպավորություն է , որ ուզում ենք անօրենների ապաշխարհելու ժամանակը ավարտված համարել:
Հ.գ...ՕՐԵՆՔԸ ԱՌԱՆՑ ՀԱՎԱՏՔԻ ՄԵՌԱԾ Է...
մեր հավատքը խարխուլ է, ուր մնաց օրենքը... :-\
Մարդ, ուրախ եմ, որ մասնակցում ես այս թեմայի քննարկմանը։
Բնականաբար իմ գրածի մեջ արդարներ կամ մեղավորներ փնտրելու շեշտադրում չկար, բայց քո գրած որոշ հատվածներից հետևություն անելով շարունակենք թեմայի քննարկումը։
Quote from: Mard on March 13, 2008, 12:16:08 AM
Հ.գ...ՕՐԵՆՔԸ ԱՌԱՆՑ ՀԱՎԱՏՔԻ ՄԵՌԱԾ Է...
մեր հավատքը խարխուլ է, ուր մնաց օրենքը... :-\
Կարո՞ղ ենք ասել, որ հավատքը կարևոր գործոն է հասարակությանը օրինապահությանը մոտեցնելու հարցում։
Quote from: Abegha on March 13, 2008, 09:58:04 AM
Կարո՞ղ ենք ասել, որ հավատքը կարևոր գործոն է հասարակությանը օրինապահությանը մոտեցնելու հարցում։
[/quote]
Փաստորեն մենք աստիճանաբար մոտենում ենք այն հարցին, թե ինչից պետք է սկսենք, որ մեր հասարակությունը, այդ թվում նաեվ մենք, լինենք օրինապահ:
Կարծում եմ, որ եթե մարդ իր սրտում ունենա հավատ ու Աստվածերկյուղածություն, խոր գիտակցում, որ դատաստանի օրը հաշիվ է տալու իր բոլոր գործերի համար, ապա կփորձի նաեվ պահպանել օրենքը:
Այստեղ հարց, իսկ ի՞նչ ասել է օրենք, արդյոք դա մեր ներկայիս օրենսդրական ու իրավական համակարգն է, թե՞ այն, ինչ ի վերուստ տրվել է մարդկությանը Աստծո կողմից:
Quote from: Hasik on March 13, 2008, 10:11:47 PM
Quote from: Abegha on March 13, 2008, 09:58:04 AM
Այստեղ հարց, իսկ ի՞նչ ասել է օրենք, արդյոք դա մեր ներկայիս օրենսդրական ու իրավական համակարգն է, թե՞ այն, ինչ ի վերուստ տրվել է մարդկությանը Աստծո կողմից:
Կարո՞ղ ենք ասել, որ հավատքը կարևոր գործոն է հասարակությանը օրինապահությանը մոտեցնելու հարցում։
Ի՞նչու եմ այս հարցին անդրադառնում, քանի որ փաստորեն հիմա մենք ունենք շատ օրենքներ, որ դեմ են աստվածային օրենքներին, օրինակ, հենց ամուսնալուծության ոլորտում:Ի՞նչ պետք է անել այդ պարագայում: 14:)
Quote from: Hasik on March 13, 2008, 10:11:47 PM
Կարծում եմ, որ եթե մարդ իր սրտում ունենա հավատ ու Աստվածերկյուղածություն, խոր գիտակցում, որ դատաստանի օրը հաշիվ է տալու իր բոլոր գործերի համար, ապա կփորձի նաեվ պահպանել օրենքը:
Հասարակությանը այստեղ հասցնելու համար երկար աշխատանք է պետք կատարել։ Տարիների, թերևս տասնյակ տարիների աշխատանք է, թերևս անվերջանալի մի աշխատանք, առաքելություն։ Մանավանդ եթե նկատի ունենանք, որ նոր ժամանակներում նոր–ժամանակակից խնդիրներ են առաջ գալիս, մանավանդ արտաքին հոսանքներ, որոնք իրենց լուրջ ազդեցությունն են թողնում հատկապես խոցելի երիտասարդության վրա։
Quote from: Hasik on March 13, 2008, 10:11:47 PM
Այստեղ հարց, իսկ ի՞նչ ասել է օրենք, արդյոք դա մեր ներկայիս օրենսդրական ու իրավական համակարգն է, թե՞ այն, ինչ ի վերուստ տրվել է մարդկությանը Աստծո կողմից:
Ինձ թվում է, որ մարդիկ անտարբեր չեն, ո՛չ մեր ներկայիս օրենսդրական ու իրավական համակարգի նկատմամբ, ո՛չ էլ աստվածային բնական կամ դրական օրենքների։ Պարզապես մարդիկ չափից դուրս անտեղյակ են։
Quote from: Hasik on March 12, 2008, 11:42:44 PM
Ոչ թե օրենքը խրախուսում է, այլ նպաստում է: Իսկ օրենքը կատարյալ չէ, գիտեք ինչու՞, որովհետեվ յուրաքանչյուր երկրի օրենք պետք է համապատասխանի այդ երկրի աշխարհագրական դասավորվածությանը, էթնիկ վիճակին, բնակչության սոցիալ-հոգեբանական հատկանիշներին եվ էլի մի շարք չափանիշներ, որոնք մեզ մոտ հաշվի չեն առնվում, այլ վերցվում են այլ երկրների օրենքներն ու շատ քիչ փոփխությամբ դարձվում մերը, բայց արդյոք մենք կարող ենք մեզ վրա կրել ուրիշի շորը, այն ինչ-որ տեղ անպայման անհարմարություն կպատճառի:
Իսկ կարելի՞ է հայերիս մոտ էթնիկ յուրահատկություն նկատել օրինահարգության պակասը։
Իսկ կարելի՞ է հայերիս մոտ էթնիկ յուրահատկություն նկատել օրինահարգության պակասը։
Կարծքում եմ միանշանակ չեն կարող ասել, որ օրենքը անտեսելը էթնիկ յուրահատկություն է, ինչպես արդեն նշել եմ, նույն հայը ուրիշ երկրում իրեն օրինապահ է դրսեվորում, բայց եթե ուսումնասիրենք մեր պատմությունը, ապա մի գուցե դրա պատասխանը կարողանանք գտնել, օրինակ՝ կաշառք տալը ինչու՞ արմատացած մեր մեջ, դա պայմանավորված է նրանով, որ մեր ազգը միշտ հարստահարված է եղել ուրիշ պետությունների կողմից ու փորձել են այդ պետությունների տիրակալներին շահել տարբեր միջոցներով, զանազան նվերներ տալով, իրենց վիճակը բարելավելու համար, որը կաշառքի դրսեվորումներից մեկն է:
Quote from: Abegha on March 15, 2008, 06:39:52 PM
Ինձ թվում է, որ մարդիկ անտարբեր չեն, ո՛չ մեր ներկայիս օրենսդրական ու իրավական համակարգի նկատմամբ, ո՛չ էլ աստվածային բնական կամ դրական օրենքների։ Պարզապես մարդիկ չափից դուրս անտեղյակ են։
Անտեղյակությունը դա անտարբերության նշան է: