Հարգելի Ակունք!
Այնքան սիրում եմ, երբ ինձ դեմ են տալիս պատին... Հիշու"մ եք հանճարեղ (Ձեր ասածով - Աստծո հիմար) Արկադի Ռայկինին.
«Но если меня, в тёмном местечке, - прислонить к тёплой стеночке, - со мной ещё очень даже можно поговорить...».
Ցանկանում եմ ասել, որ ցիտատներով խոսել չգիտեմ - չեմ կարողանում - չեմ սիրում և արդարանալ կարող եմ, ասելով միայն, որ խոսակցությունս հարգելի ֆորումցիների հետ փորձում եմ վարել ոչ թե աստվածաբանության, այլ փիլիսոփայության բաժնում: Չնայած, երևի առանձնապես տարբերություն չկա: Դուք' օրինակ, համարում եք, որ քրիստոնեայի համար փիլիսոփայություն չկա, և սակայն փիլիսոփայության բաժնում Դուք - կաք: Այս բաժնում առավելությունն ասես թե իմ կողմն է և ես կփորձեմ խոսել Ձեզ հետ ոչ թե ցիտ.-երով այլ դատ.-երով: Այո?
Դուք չգիտեք, թե ինչ է ասել (իսկ ինչու չգիտեք. իմանալն է դժվար, թե ինչ-որ մեկը չի թողնում?) Դավիթ Անհաղթը, ինչպես նաև չգիտեք, որ նրա ասածի (վերևում) համար վեց կետը հենց "փիլիսոփայություն" բառի հունարեն թարգմանումն է ընդամենը: Եվ հետո, Դուք նաև իմաստության մասին եք խոսում Ձեր ցիտ.-երում: ՈՒրեմն (մնացած աշխարհի մասին չխոսենք) մեր հարյուրավոր Հայ Մտածողները Աստծո հետ ոչ մի կապ չունեն, իսկ Անհաղթները, Շնորհալիները, Շիրակացիները, Մաշտոցներն ու Նարեկացիները ձեռք ձեռքի բռնած ուղղակի զբոսնելու են դուրս եկել: Այո?????????????????????????? Ցանկանում եմ ասել, որ միգուցե Աստվածաշունչը ի նկատի ունի ոչ թե Ձեր հասկացածը?..
Դուք չգիտեք, չէ", թե ով է Հերմեսը: Չգիտեք, չէ", նրա հռչակավոր խոսքերը. "Ինչ որ վերևում է - այն էլ ներքևում է": Ասածս այն է, որ եթե Դուք չեք մտածում մահվան մասին, ուրեմն ինչ գիտեք, թե ինչ է կյանքը: Իսկ միթե մահը չէ արդյոք, որ լուսամուտն է դեպի հավերժությունը (չեմ ասում "դուռը", որովհետև հավերժություն մենք թռչում ենք և ոչ թե քայլում): Եվ Քրիստոսն ինքը չէր արդյոք, որ մահվան դիմեց - հանուն հավերժության???????????????????
Եվ վերջինը. "Աստծո հիմարը մարդուց իմաստուն է": Այսինքն, Աստված և մարդ իրար հետ ոչ մի կապ չունեն: Այդ "Հիմարն" է, որ կապ ունի Աստծո հետ, իսկ մարդը - ոչ: ՈՒրեմն, ներողություն, իսկ ով է այդ "Աստծո Հիմար" կոչվածը: Եվ եթե Աստված մեզանից վեր նույնիսկ "Հիմար" է ստեղծել Իր համար, ուրեմն ինչի համար է մեզ ստեղծել, նման տականքներիս...
հիմա հերթով պատասխանեմ հարցերիդ.
նախ ասեմ քեզ որ ոչ ոքի պատին դեմ տալու կամ որևե բան ապացուցելու պետք չունեմ։այստեղ ես մեջբերումներով եմ խոսում.որովհետև աշխատում եմ ներկայացնել Աստվածաշունչը այլ ոչ թե ինձ։
հետաքրքիրն այն է որ դու հարցը տալիս ես.դու ինքդ քեզ պատասխանում. ու սկսում ես վիճել քո հետ։
1 ին .թե գտնում ես որ բաժնում առավելություն ունես.որովհետև այն փիլիսոփայական է ՜ասեմ քեզ որ այն գտնվում է Քրիստոնեական էջում։և գտնվում է այստեղ.որպեսզի Քրիստոնեական կերպով փարատեմ հարցերդ։
2.չճանաչելով անհաղթին .ես բնավ ոչինչ չեմ կորցնում(ի տարբերություն Կտակարանի)Շիրակացուն հարգում եմ որպես աստղագետ մաթեմաթիկոսի։իսկ Մաշտոցն ու Նարեկացին բավականին պատվելի Քրիստոնյաներ են(ինչ կապ կար այս երեք խմբերի մեջ՞)?
3.հերմեսի վերաբերյալ ՝ասեմ որ խորին զզվանք եմ ապրում հին հունական Չ՝աստվածներից (առավել ևս անասնապահական)այն որ ՙինչը վերևում է այն էլ ներքևում է՚(արդեն անցնում ենք սոփեստության)դու ընդունիր որպես ճշմարտություն .իսկ ես՝որպես կատարյալ ապուշություն։
4.ասում ես մահը լուսամուտ է դեպի հավերժություն՞։ասեմ քեզ որ ամեն հավերժություն չե որ կյանքէ։
5 .ՔՐԻՍՏՈՍԸ ոչ թէ հանուն հավերժության խաչվեց ՝այլ հանուն մեր փրկության։
7.Աստծո տկարը նա է ով փնտրում է Աստվածայինը.սակայն դեռ տկար հավատացյալ է.կամ նորահավատ։իսկ Աստծուն չփնտրող մարդը Աստծունը չէ։
8.ԱՍՏՎԱՑ մեզ ստեղծեց որ նմանվենք իրեն։
ՙեՎ ԱՍՏՎԱԾ ԱՅՆՊեՍ ՍԻՐեՑ ԱՇԽԱՐՀԸ.ՈՐ ԻՐ ՄԻԱԾԻՆ ՈՐԴԻՆ ՏՎեՑ.ՈՐՊեՍԶԻ ՈՎ ՆՐԱՆ ՀԱՎԱՏԱ ՝ՉԿՈՐՉԻ.ԱՅԼ ՀՎԻՏեՆԱԿԱՆ ԿՅԱՆՔ ՈՒՆեՆԱ՚
Սամվել՝սկզբում դու ինձ ԱՆՀԻՄՆ մեղադրեցիր Քրիստոնեությանը հայհոյելու մեջ։հետո եռանդուն կերպով դու անցար դրան։ասածս հիմնաորեմ նրանով.որ հակառակությամբ ու ծաղրով ես վերաբերվում Աստվածաշնչից մեջ բերած խոսքերին։
Թանկագին Ակունք!
Շատ ցավալի կլինի, եթե Դուք նեղանաք ինձանից: Որովհետև մեր բանավեճը (շնորհակալություն Կարենին) ինձ շատ դուր է գալիս: Եվ ամենազվարճալին այն է, որ Դուք, հերքելով իսկ փիլիսոփայությունը, - միգուցե Ձեզանից անկախ, - սակայն փիլիսոփայում եք: Դա էլ (փորձեք համեմատել) համարյա թե նույնն է, ինչ "ինքդ քո տված հարցին պատասխանելը": Դա ինչ-որ տեղ նույնիսկ կարծես մեզ եղբայրացնում է, Դուք չեք գտնում? Ինչու? Որովհետև փիլիսոփայությունը ինչ է? - այո, շատ ճիշտ է, - Ի մ ա ս տ ն ա ս ի ր ու թ յ ու ն:
Առավելության մասին խոսելիս ի նկատի չունեի, որ ես փիլիսոփա եմ, իսկ Դուք - ոչ. բոլորովին, հավատացեք, խնդրում եմ: Ես էլ Ձեզ նման հեռու եմ նրանից և ավելի շատ թատրոն եմ սիրում: Այնպես որ, ավելի լավ է համարեք, թե մենք միասին մի թաթերագրություն ենք շարադրում մեր Տունդարձի ճանապարհին:
Մեր պատվարժան Հայերի "երեք խմբերին" կապում է նույն հաստ պարանը -Ի մ ա ս տ ն ա ս ի ր ու թ յ ու ն ը:
Հերմեսին հիշատակելով ես ի նկատի ունեի ոչ թե Զևսի նամակաբերին հին հունական դիցաբանությունից (իզուր զզվանք ապրեցիք, - ցավում եմ): Խոսքս Հերմես Տրիսմեգիստի մասին էր, Հին Դարերի ամենավառ կերպարի մասին, որը որ Մեծն հոգևոր ՈՒսուցիչ էր (նրա աշակերտն են իրենց համարել Պյութագորասը, Պլատոնը և ուրիշներ), որն իր հռչակավոր "Զմրուխտե հուշամատյանները" գրել է ավելի քան հինգ հազար տարի առաջ, - Եգիպտոսում, այլ ոչ թե Օլիմպոսի վրա: Եվ սոփեստությունն էլ նրա ժամանակ մոդայիկ չէր, - դեռ չէր ծնվել:
Դուք ասում եք, որ Աստծո տկարը նա է, ով փնտրում է Աստվածայինը: Ես Ձեզ հետ լրիվ համաձայն եմ այստեղ: Իհարկե նա տկար է: Տկարների տկարն է նա: Հակառակ դեպքում ինչու? պիտի փնտրել այն, Ինչն Ամենուր Է: Ինչու են նրանք փնտրում Աստծոն, - այդ տկարները, - մի"թե Նա կորել է?:
Աստված մեզ ստեղծեց ոչ թե "որ նմանվենք Իրեն": Աստված մեզ ստեղծեց "Իր կերպով և նմանությամբ": Համենայն դեպս, այդպես է ասված Գրքում: Եվ դրանից ես հասկանում եմ, որ մենք էլ Նրա նման առողջ կերտողներ և ստեղծագործողներ ենք, այլ ոչ թե տկար փնտրողներ:
Հարգելի Ակունք: Ես նպատակ չեմ դրել ծաղրելու ոչ Աստվածաշունչը և ոչ էլ Ձեզ: Ո"րն է իմ հետաքրքրությունը նման կերպ վարվելու համար: Իմ միակ ցանկությունը կայանում է նրանում, որպեսզի մենք շատ ավելի ուշադիր լսենք Աստծո խոսքերը: Առավել ևս պարտավոր են ուշադիր լինել նրանք, ովքեր ավելի մոտ են կանգնած Աստծոն (խոսքս մեր հոգևոր գործիչների մասին է): Չէ որ նրանք իրենց ուսերին են վերցրել այդ ծանր գործը - միջնորդությունը մեր և Աստծո միջև, ինչպես նաև Աստծո խոսքը մեզ հասցնելը: ՈՒրեմն ավելի լավ չէր լինի արդյոք այդ խոսքերը մեզ հասցնել այսօրվա, մեզ ավելի հասկանալի լեզվով, և ոչ թե ցիտատներով:
Ինչ եք կարծում, այսօր, ասենք, հազար հայից քանի հոգին է կարդում մեր Սուրբ Գրիգոր Նարեկացուն, և կարդացողներից քանի հոգին է հասկանում նրա, ճիշտ է, շատ գեղեցիկ, սակայն արդեն հազար տարեկան լեզուն...
Շնորհակալություն և ներող եղեք:
Սամվել ջան եթե դժվար չի կասես էս գրածիդ մեջ որ մասն էր ինձ վերաբերվում
Ողջույն Սալմաստ ջան.հստակ իմացիր որ Աստծո կամքով գրեցիր Հովհանի առաջի գլխի մասին։որովհետև մինչև քո գրելը նոյն հոգին ինձ ել էր այդ տողերի մասին հիշեցրել։բայց այս առիթով նախ հիշենք Պողոսի խոսքերըՙիսկ մենք ոչ՜ թե այս աշխարհի հոգին առնենք.հապա այն հոգին որ Աստուցմեն է.որպեսզի մենք ճանաչենք այն բաները որոնք Աստծուց տրվեցան մեզի.որոնց մասին կխոսենք ոչ թէ մարդկային իմաստության սովորեցրած խոսքերով.հապա հոգիին սովորեցրածովը և հոգևոր բաները հոգևորի հետ կհարմարեցնենք։իսկ շնչաոր մարդը Աստծո հոգու բաները չի ընդունի.վասն զի անոնք իրեն հիմարություն են ու չի կարող գիտենալ .վասն զի հոգևոր կերպով կքննվին։։բայց այն որ հոգևոր է ՝ամեն բան կքննե ու ինք մեկեն չի քննվիր։քանզի ով ՞գիտեցավ Տերոջը միտքը.որ նրան խրատ տվող լինի.բայց մենք Քրիստոսի միտքը ունենք՚
հիմա դառնանք Հովհանու ավետարանին։
ՙ ԻՆՔ ԱՇԽԱՐՀԻ ՄեՋ ԷՐ և ԱՇԽԱՐՀ ԱՆՈՎ եՂԱՎ .ԲԱՅՑ ԱՇԽԱՐՀ ԱՆՈՐ ՉՃԱՆՉՑԱՎ՚ՙբայց որոնք որ զինք ընդունեցին.անոնց իշխանություն տրվեցավ Աստծո որդիներ ըլալու՚
ուրեմն Աստված հստակ սահմանազատեց լույսը խավարից։երբ լույսի մեջ ես .դու աշխարհինը չես.որովհետև աշխարհը չնդունեց լույսը։հիմա երբ դու արդեն ընտրել ես լույսը.ամեն դեպքում .տկար ես թե զորեղ ես .դու Աստծունն ես։(տապանի մեջ կարևոր չեր առյուծ թե նապաստակ.բոլորն ել փրկվեցին։ այդ ժամանակ լավ էր լինել տապանում նապաստակ.քան թէ ջրի տակն անցած առյուծ) խոսքերս ուղղում եմ քեզ Սամվել՝քո կողմից այդքան դժվարամարս ՙԱստծո տկար՚ի մասին։հիմա ուզում եմ ուշադրություն դարձնենք ՀԻՍՈՒՍԻ լերան քարոզին.ուր ասվում է ՙերանի հոգով աղքատներին՚պարզ է որ Աստված չի սիրում գոռոզամիտներին ու հպարտներին։ու երբ ես ինձ համարում եմ տկար.համարում եմ որ դեռ շատ բան ունեմ սովորելու դեռ աղքատ եմ իմ գիտցածի մեջ որովհետև երբ դու զգացիր որ զորեղ ես.և տկարություն չունես.այդ պահից սկսում ես անկում ապրել։ուստի Աստված հենց այդ տկարին է սիրում։Սամվել՜ ես իրոք չեմ կարծում որ դու պարզունակ միտք ունես։դրա համար ել չեմ մանրամասնել ամեն բառս։բայց եթե հարկ է .ասեմ.որ Աստված փնտրել ը չի նշանակում խոշորացույց վերցնել ու փնտրել։Աստված փնտրել .նշանակում է աստծուն տրվել.Աստծո պատվիրաններով ապրել.ու պետք չէ բառախաղով զբաղվել։թէ չէ ինչ է փիլիսոփայությունը.՞բոլորս ել լավ գիտենք։փիլիսոփայությունը նման է նրան որ արևոտ օրը մոմ վառենք ու ճանապարհ փնտրենք։ երբ լույսը կա.բայց ոմանք ուզում են իրենց լույսը ստեղծել .ահա սրանց մասին է ասվում.որ Աստված հիմարացրեց նրանց։(որքան ել որ իրենց ձեռքի մոմը ՙՀԶՈՐ՚լինի)ՀԻՍՈՒՍ ասում էՙով ինձ հետ չի հավաքում նա ցրում է՚Պողոսն ել ասում էՙզգույշ եղեք .չլինի թէ մեկը ձեզ գերի դարձնի փիլիսոփայությունով ուփուջ խաբեությունով.որ մարդկանց ավանդության պես է ու աշխարհի սկզբունքների պես է և ոչ թե ՔՐԻՍՏՈՍԻ վարդապետության պես՚։ես ել բնավ թատերագրությամբ չեմ զբաղվում։ինչպես դու ես կարծում ու կուզեի նաև կարդաիր կորնթացիս 1 ին գլխի 18 խոսքից մինչև 5 րդ գլուխը։
Կարեն ջան. իմ գրածի մեջ ոչինչ քեզ չի վերաբերվում: ՈՒղղակի մեր այս հաճելի զրույցն ամբողջությամբ քո չնորհիվ է սկսվել - չէ որ դու բացեցիր հարցը: Կոնկրետ քեզ վերաբերվող ոչինչ ասել իհարկե չեմ կարող, քանզի մենք ծանոթ չենք: Ճիշտն ասած, առաջին անգամ ես փորձել եմ մուտք գործել "Լուսամուտ" հենց քեզ դիմելով: Սակայն սխալ հասցեագրելու պատճառով գրածս հարգարժան Ադմինին է հասել և ոչ թե քեզ: Ես, ցավոք սրտի, չեմ պահպանել այդ նամակը և արդեն չեմ էլ հիշում, թե ինչի մասին էր այն (եթե ցանկանաս իմանալ, գուցե Ադմինը քեզ օգնի?): Իսկ իմ կողմից,առայժմ, ստացվում է կրկնակի շնորհակալություն:
Հարգանքներս:
Հարգելի Սալմաստ!
Ճիշտն ասած, ես չգիտեմ, թե ինչն այդքան հրճվանք պատճառեց Ակունքին, - նա ոչինչ չասաց այդ մասին. չհասցրած բարևել - արդեն հրաժեշտ տվեց Հովհաննեսին ու ճնապարհ ընկավ դեպի Պողոսը: Որովհետև ինձ թվաց, որ, Հովհաննեսին հիշատակելով Դուք ավելի համամիտ եք ինձ հետ: Ինչու? Ասեմ:
"Սկզբից էր Բանը, և Բանը Աստծո մոտ էր, և Բանը Աստված էր":
"Բան"-ը հայերենում տարբեր նշանակություններ ունի.
1. Խոսք - բանահյուսություն, բանաստեղծություն, բանասիրություն:
2. Գործ - բանվոր, բանել:
3. Առարկա - այս ինչ բան է, տուր այդ բանը:
4. Մտածելու, գործելու և բացահայտելու ունակություն - լեզվաբանություն, Աստվածաբանություն(թե ինչ իրավունքով ենք մենք հնարել այս բառը - չգիտեմ) և բանալի, վերջապես: Այսինքն, առաջնակերտը միշտ էլ միտքն է, մտածելու ունակությունը , Իմաստնությունը:
Հուսով եմ, ես Ձեզ հասկացա, Դուք էլ ինձ հասկացաք (չնայած Ակունքը պնդում է, որ իմ մտածելակերպը դժվարամարս է): Եթե կարիք կա մանրացնելու հարցը - կարող ենք մանրանալ:
Շնորհակալություն, Սալմաստ!
Սալմաստ՝իսկ քո պահվածքը մեղմ ասած զարմացնուէ ինձ։սկզբում ասում ես .որ հեռու էս փիլիսոփայությունից.հետո հանկարծ այնպիսի հմտությամբ ես մեկնում ՙբան՚բառը որպիսին պետք էր Սամվելին։թող որ ես սխալվեմ. գուցե նախնական պայմանավորվածություն կար՞։
Հովհանու 1 ին գլխում .տվյալ թեմաին առնչվում էին այն խոսքերը՝որտեղ ասվում է՝՝ լույսը աշխարհ եկավ և աշխարհը նրան չճանաչեց՜
Ստիպված եմ ներողություն խնդրել Ձեզանից, հարգելի Ակունք: Առավոտյան շտապում էի դուրս գալ տանից և հափշտապ պատասխանեցի Սալմաստին: Ձեր նամակին նաեցի շատ անուշադիր և չնկատեցի, որ ամեն ինչը տեղը տեղին է ասված: Երեկոյան, երբ վերընթերցեցի այն - տեսա սխալս: Նորից ներող եղեք, խնդրում եմ:
Սակայն, Ակունք, սա վերաբերվում է միայն իմ Ձեզ անարժան վիրավորելուն:
Ինչ վերաբերվում է մեր բանավեճին, ես պիտի շարունեկեմ ասածս, որովհետև շատ եմ ցանկանում, որ Դուք փորձեք մի քիչ ավելի խորը և բազմազանորեն նայել հարցին. չէ որ ասված է, որ աննկարագրելի են Աստծո ճանապարհները: Թույլ տվեք այստեղ հասկանալ, որ. 1.Ճանապարհները շատ են և ոչ թե մեկը և նրանք բոլորն էլ տանում են դեպի Աստված, քանզի Աստված ամենուր է; 2.Պարտադիր չէ, որ ես ընդունեմ Ձեր հասկացած Ճանապարհը, իսկ, ասենք Գուրգենը - Վարդգեսինը: Առավել ևս, որ ես Ձեր առաջարկած ճանապարհն ընդունել չեմ կարող:
Ես գիտեմ. "Եթէ կոյր լինեիք, դուք մեղք չէիք ունենայ, բայց հիմա ասում էք, թէ' տեսնում ենք. եւ ձեր մեղքը ձեր մէջ հաստատ է մնում": Ես էլ շատ եմ սիրում Քրիստոսի այս խոսքերը, բայց.
Ձեր Ճանապարհն է - կույր մնալ;
Իմ Ճանապարհն է - փորձել ապրել առանց մեղքերի, չէ որ ՆԱ չի պնդում, թե առանց մեղքերի ապրելու իրավունք մենք չունենք:
Եթե Դուք ասեք, որ դա ընդամենը փորձ է իմ կողմից և ոչ թե իրականություն, - ես կարող եմ ասել, որ Դուք էլ, կույր եք - ընտրովի:
Հա, չմոռանանք "հոգով աղքատներին": Արդեն պարզեցինք, որ հոգով աղքատները - դա տկարներն են Աստծոն փնտրող: Իսկ որտեղից Դուք "պարզեցիք", որ հոգով հարուստները - հպարտներն ու գոռոզամիտներն են (ինձ էլ եք նրանց մեջ տեղադրել, ճիշտ է?): Գուցե հոգով հարուստները նրանք են , ովքեր Աստված չեն փնտրում?, քանզի նրանց հոգին լիքն է Աստծով (չմոռանաք, խնդրում եմ, ինձ էլ նրանց մեջ տեղ տվեք):
Ակունք, ես, իհարկե, հոգևոր անձ չեմ (ըստ... չգիտեմ, ինչպես ճիշտ ասել. դասակարգման, թե - պաշտոնի, թե - Ձեր հասկացողության): Դուք, հավանաբար - էք (ելնելով գոնե Ձեր Աստվածաշունչը ճանաչելուց), բայց դա չի նշանակում, թե ես Ձեզանից պակաս քրիստոնեա էմ: Եվ սիրում եմ իմ Աստծուն Ձեզանից ոչ պակաս: ՈՒ գիտեմ նաև, որ Նա ինձ ու Ձեզ սիրում է ավելի, քան մենք Նրան, քանի որ Սիրո մեջ էլ, ինչպես ամենուր, Նա է հզորը: Եվ ինձ ու Ձեզ, որ ամենաքիչը նրա զավակներն ենք, Նա ոչ մի պատճառ չունի նվաստացած և թերի տեսնելու, մեզ, ովքեր Նրա "կերպարն ու նմանությունն" են, և հենց միայն այդ պատճառով կարելի է գուշակել, որ Նա ավելի ուրախ կլիներ մեզ տեսնելու Իր պես իմաստուն և ստեղծարար:
Իսկ ինչ եք կարծում, Քրիստոս հավատի կարիք ուներ? Չէ որ Նա առանց դրա էլ ճանաչում էր իր Աստծոն: Եվ որն է Աստծո ցանկությունը. որ մենք հավատանք Իրեն, թե? - ճանաչենք Իրեն: Իմ կարծիքը սա է.
Իմ Աստվածը հավատ չունի -
Կարիք չունի հավատալու,
Թե Աստված - կա':
Իմ Աստվածը - Համայն Սեր է, -
Սիրում է Իր զավակներին
Անցած - ներկա'
Եվ - ա ն խ ը տ ի ր:
Շնորհակալություն
Բարձ ձեզ:
Սամվել ջան ինձ վերաբերվել ասելով ի նկատի ունեյի թե կոնկրետ ինձ ուղղված հարց կա թե ոչ :)
Շնորհակալության համար համենայն դեպս զգացված եմ 13:)
Կարծես թե Փիլիսոփայությունից թեման մեկ այլ ուղղությամբ ա շեղվում:
փորձեմ իմ կարծիքը արտահայտել "Բան" բառի վերաբերյալ:
նայելով այլ թարգմանություններ կտեսնենք որ մասնավորապես Անգլերենում`
In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God.
Իտալերենում`
In principio era il Verbo, il Verbo era presso Dio e il Verbo era Dio
Ֆրանսերենում`
Au commencement était celui qui est la Parole de Dieu. Il était avec Dieu, il était lui-même Dieu.
Իսպաներենում`
Antes de que todo comenzara ya existía aquel que es la Palabra. La Palabra estaba con Dios, y era Dios.
և մեզ շատ ծանոթ Ռուսերենում`
В начале было Слово, и Слово было у Бога, и Слово было Бог.
ու մենակ մեր մոտ ա որ էտ բառը ավելի խորը ու լայն իմաստ ունի,(դե որովհետև մեր լեզուն շատ հարուստ ու շքեղ ա :D, մի քիչ մեզ գովամ էլի ) իմ կարծիքով Բան ոչ միայն խոսք ա նշանակում այլ Գոյություն ունեցող կամ Գոյ:
Խոսքը ընդհանրապես ամեն ինչի սկիզբն ա, Հիշենք որ Աստված Երկիրը արարեց խոսքով:
Սա մի փոքր անդրադարձ Բան բառին:
Ինչ վերաբերվում ա Ճանապարհները դեպի Աստված ապա այն միակն ա, ու դրա մասին Քրիստոսը հստակ ասում ա Հովհաննեսի Ավետարանի 14-րդ գլխում` "Ես եմ ճանապարհը,կյանքը և Ճշմարտությունը, ոչ ոք չի գալիս Հոր մոտ եթե ոչ ինձանով"
Սամվել ջան ճիշտ էս ոչ ոք չի պնդում որ մենք առանց մեղքերի ապրելու իրավունք չունենք:
Ոնցոր Պողոս Առաքյալնա ասում Ամեն ինչ էլ ինձ կարելի է բայց ամեն ինչ չե որ օգտակար է: (եթե ինչ որ բան խառնում եմ ուղղեք :))
մենք մարդ ենք առանց մեղքերի չենք կարող ապրել, բայց մենք չպետք է շարունակենք մեղք գործել մեզ մխիթարելով դե մարդ ենք հիմա չենք կարա չգործենք:Պետք ա մեղք գիտակցելուց հետո Աստծուն խնդրել որ նա մեզ ուժ տա որ էլ չգործենք այդ մեղքը:
Սամվել ջան քո գրածից իմ մոտ մի պահ նենց տպավորություն ստեղծվեց որ մենք Տարբեր Աստվածների ենք հավատում:Բայց որ ընդունում էս որ Քրիստոնիա էս, կփորձեմ տպավորությանը լուրջ չվերաբերվել:
էսի իմ սուբյեկտիվ կարծիքնա ոչ այնքան Փիլիսոփայության հետ կապ ունեցող գրառումների վերաբերյալ, եթե ինչ որ բան սխալ ա կամ սխալ մեջբերում եմ արել կխնդրեյի ուղղել:
Շնորհակալություն.... 13:)
Կարենը բոլոր հարցերին պատասխանեց.ու ինձ բան չթողեց։ 30:)
քիչ բան եմ ուզում ավելացնել։որ թեմայից շեղվում ենք .դա նշանակում է որ այն փակելու ժամանակն է ։հուսով եմ որ Աստծո օգնությամբ.կարողացա հաստատել այն.՝ որ փիլիսոփայությունը կապ չունի ճշմարիտ Քրիստոնեության հետ։
Սամվել քո վերը շարադրած հարցերի պատասխանն ել կգտնես կտակարանում։եթե որևէ տող անհասկանալի կլինի. մեկիկ մեկիկ հարցերդ տուր .որ և պատասխանելը հեշտ լինի.և հասկանալը։ու մի շտապիր ինքդ քեզ պատասխանես։այլապես մտնում էս փակուղի(մեկ ինձ ասում ես քրիստոնեության հայհոյող .մեկ ել ասում էս ես քեզանից պակաս Քրիստոնյա չեմ։այսինքն.ըստ քեզ դու ինձանից պակաս չես հայհոյում քրիստոնեությանը՜)։
թող Աստված օգնի քեզ ԶՈՐեՂԻԴ ու ինձ ՏԿԱՐԻՍ ։ինչպես նաև ամեն Ի Ր ե Ն հուսացողին։
Կարեն ջան, բարև!
Ճիշտը որ ասեմ, քեֆս բերում է քո իմացության ձգտումը, որովհետև դա արդեն իմաստնության կեսն է: Իսկ իմաստուն է , իմ կարծիքով ոչ թե նա, ով ամեն ինչ գիտի, այլ նա, ով գիտի, թե ով է ինքը, ինչի համար է ինքը և ուր է գնում ինքը:
Նամակդ արտակարգ է - խոսք չկա: Եվ ես, քո թույլտվությամբ և մեծագույն հաճույքով կցանկանայի զրուցել քեզ հետ: ՈՒրեմն.
Ինչ անենք, թե հեռանում ենք փիլիսոփայությունից - Աստված նրա հետ: Ինչ մեղքս թաքցնեմ, Դավիթ Անհաղթին ես էլ ծանոթ չեմ և ինձ մեղավոր չեմ համարում, որ ծանոթ չեմ: ՈՒղղակի, 1.Ոչ մի պատճառ չունեմ չհավատալու Նանեին, և 2.Եթե ես չեմ ճանաչում նրան, - չի նշանակում, որ պետք է հերքեմ նրան (ինչ իրավունքով?):
Ճիշտ ես ասում, մեր լեզուն շատ է ճարտար: (Մի անգամ մի նեգր կնոջ հարցրեցի, թե իրենք ինչ ի նկատի ունեն, երբ աղոթելիս ասում են "Ամեն": Նա ինձ պատասխանեց, որ դա նշանակում է "Hey, man!" Զվարճալի է, չէ? Ասելս այն է, որ "Ամեն" բառն էլ միայն հայերենում է, որ նշանակում է կոնկրետ այն, ինչի համար որ ասվում է):
Իհարկե, "Բան"-ը շատ ավելի խորը ու լայն իմաստ ունի, և հենց դա է հավանաբար պատճառը, որ նա շատ ու շատ արժեքներ ունի, որոնք թվարկեցինք վերևում Դու, ես, Սալմաստը: Իսկ այդ արժեքներից որ? մեկն է, որ Աստվածային չէ: Եվ այդ արժեքներից որ? մեկն է, որ իմ ասած բազում ճանապարհներից մեկը չէ: Չէ որ նրանցից յուրաքանչյուրի արմատն է - Բան - Գոյ - Աստված ("Եւ Բանը Աստուած էր"):
Օգտակարության մասին կարող եմ ասել, որ օգտակար է ամեն ինչ, եթե սրտից է գալիս: Եվ հակառակը. եթե դու գիտես քո ճշմարտությունը - ոչինչ քեզ վնաս պատճառել չի կարող: Մի բան պատմեմ:
1970-ականներին մի մարդ հայտնի դարձավ Սան Ֆրանցիսկոյում: Անունը չեմ հիշում, բայց ավելի ուշ հնդիկները նրան երկրորդ անուն տվեցին - Ռամ Դաս: Սա դասախոս էր համալսարանում, սակայն նրան վռնդեցին, քանի որ նա նարկոտիկներ էր օգտագործում: Նա գնաց Հնդկաստան և դարձավ աշակերտ մի յոգի մոտ: Մի անգամ յոգը հարցրեց նրա պատմությունը և իմանալով, որ վերջինս թմրադեղեր է օգտագործում - վերցրեց նրանից այդ հաբերը և խմեց բոլորը միանգամից: Սարսափած Ռամ Դասին նա հագստացրեց, ասելով. "Այդ քո գլխում է, որ դա թմրադեղ է, իսկ իմ հոգու մեջ այն ոչինչ է": Ռամ Դասը դադարեց թմրադեղ խմելը:
Իհարկե, առանց մեղքի անհնար է մեր կյանքը, Կարեն ջան: Հո իզուր չէ Տերը սահմանել այնպես, որպեսզի մենք մեղավոր աշխարհ գանք: Նա է դրել մեզ համար, - չէ?, - մեր կյանքի հիմնական նպատակը - մաքրվելը: Ինչ ես կարծում, նույն բանը չէ? արդյոք. սկզբից Աստված ստեղծեց մութը, իսկ հետո լույսը անջատեց մթից և, տեսնելով, որ դա լավ է - ասաց. թող լույս լինի:
Մի կարևոր բան էլ. եթե դու համարես, որ մենք տարբեր Աստվածների ենք "հավատում", - ուրեմն կընդունես տարբեր Աստվածների գոյությունը: Ես - չեմ ընդունում: Եվ խնդրում եմ, ասա. իմ Աստված որ? մի հարցում է, որ չի կարող քո Աստվածն էլ լինել:
Քեզ հաջողություն մաղթելուս հետ միասին ցանկանում եմ ասել, որ քեզ ուղղելու ոչ մի բան չունեմ և Մեր այս զրույցը շատ Աստվածահաճո եմ գտնում: Պատկերացրու, թե ինչ հրճվանք ենք մենք պատճառում (հարգելի Ակունքն էլ մեզ հետ միասին) մեր Աստծոն, երբ փրփուրը բերաններիս, ճակատ ճակատի տված ցուցաբերում ենք Նրա առջև մեր Աստվածասիրությունը:
Խորին հարգանքներս և շնորհակալություն:
ի գիտություն՝՝՝
ԱՍՏՎԱԾ մութը(խավարը)չի ստեղծել։
Բարև ձեզ:
Սամվել ջան շնորհակալ եմ հաճոյախոսությունների համար 13:)
Թե ով եմ ես և ուր եմ գնում, փորձեմ համառոտ պատասխանել:
Մարդ եմ, փորձում եմ ապրել երկրի վրա այնպիսի կյանքով որ վերջում հավիտենական կյանքի արժանի լինեմ:
ես ճիշտն ասած ներկա պահին հստակ բան չեմ կարա ասեմ Ասված ա ստեղծել մութը թե ոչ, բայց ավելի շատ հակված եմ նրան որ ԱՅՈ: բացատրեմ ինչի:
Դիտարկենք ասենք մի տուփ որի մեջ մենք պատրաստվում ենք ասենք մի ինչ որ բան դնել և փակել: Տուփը փակ վիճակում, ներսում մութ կլինի չե? իսկ եթե մենք տուփի ներսում մի լամպ դնենք ու տուփը փակենք ներսում մութ չի լինի: Հիմա ինչ կարելի ա ասել? մենք Լույս ստեղծեցինք տուփի ներսում թե Մութ ստեղծեցիքն հետո նոր Լույս? իմ համար մի փոքր վիճելի ա ու ես ավելի շատ հակված եմ նրան որ երկուսն էլ Աստծո կամքով են եղել:Միգուցե և այդ լույսն ու մութը մեկ այլ բան են խորհրդանշում որ մենք չենք հսկանում:
հիմա մի փոքր անցում կատարենք մեր լեզվին:Ես չգիտեմ դուք ոնց էք մտածում, բայց ես համոզված եմ որ մեր այբուբենը Մաշտոցին Աստծո կողմից է տրվել,ու միայն մարդու ուղեղով չեր կարելի նման բան սեղծել:Կան որոշ փաստարկներ որոնք ասածիս ապացույցը կարող են հանդիսանալ: Ուստի մեր լեզուն մեր այբուբենը հենց ընենց սովորական բան չի, ինչպես ասենք Անգլիացինների կամ մյուսների համար:Ու մեր ազգն էլ սովորական ազգ չի, եթե Աստծո կողմից արժանացել ենք նման հարստության ապա մենք պետք ենք Աստծուն, ուղղակի ցավոք շատրը այդ ամենը չեն հասկանում:
Սամվել ջան բայց քո ասած բազում ճանապարհները ես չտեսա "ԲԱՆ" բառի մեջ: Ինչ վերաբերվում ա սրտից եկող ցանկություններին, ապա իմ կարծիքով դրանց էլ պետքա զգուշորեն վերաբերվել, միշտ չի որ սրտից եկող ցանկությունը լավ բան կարա լինի:
Հիմա անհաղթի վերաբերյլա, ճիշտն ասած չհասկացա ով էր Նանե-ն?
բայց Դավիթ Անհաղթի ասածը ամբողջովին չնդունելու երևի թե մի պատճառ ունեմ, որ նրա արտահայտած այդ 6 գաղափարները մարդուն կարող են հեռացնել Աստծուց:
Հիմա անցնենք մեր մեղսավոր լինելուն: Ես հակված չեմ են կարծիքին որ Աստված մեզ սահմանեց որպես Մեղաոր էակ: Աստված մեզ ստեղծեց իր կերպարով ու կատարյալ որպես մարդ:բայց նա մեզ տվեց մի շատ հետաքրքիր բան, դա ընտրելու հնարավորությունն էր, նա թողեց որ Մարդը ինքը կարողանա ընտրություն կատարել, որպեսզի մարդը չնմանվի ժեշտից սարքած ինչ որ մոդելի որը հանգիստ ուրախ իրա համա ապրում ա ոչ մի բանի մասին չմտածելով:Եվ ահա մարդը ունենալով այդ ունակությունը Աստծուն հակառակ բան արեց, որից հետո և դարձավ մեղավոր արարած:
աստվածների վերաբերյալ, Եթե չեմ սխալվում Պողոս Առաքյալնա ասում, "Իրավի կան շատ աստվածներ, բայց դրանցից մեկն է Ճշմարիտ Տեր", ուղղակի կոնկրետ տեղերով չեմ հիշում բայց մոտավոր սենց միտք էր արտահայտում Առաքյալը:
Բացի այդ չի կարելի մերժել այդ փաստը որ կան շատ չաստվածներ որոնց մարդկության մի մասը աստված է համարում, բուդդան,կրիշնան կամ չգիտեմ մոսուլմաններ ալլահը, սրանք էլ աստվածներ են, բայց ոչ ճշմարիտ, հորինված ու կեղծ կերպարներ, բայց նրանց էլ են աստված ասում:Սակայն ես բնավ ի նկատի չունեյի որ դու սրանցից ինչ որ մեկին էս հավատում, այլ ուղղակի ուզում էի ասել որ մենք երկուսս կարծես թե նույն Աստծո մասին ենք խոսում բայց տարբեր պատկերացում ունենք այդ մասին:
Իհարկե, պրոբլեմ չէ փակել հարցը, հարգելի Ակունք: Դա շատ ավելի հեշտ է, քանց թե փորձելը ԼՍԵԼ դիմացինիդ, առավել ևս, եթե քեզ թվում է, որ նա քեզանից տարբեր է խոսում: Մեջքով շուռ գալ, փոխարենը փորձելու հասկանալ: (Մի լավ ընկեր ունեի ջահել ժամանակ, - հիմա նա աբեղա է դարձել, - երկու ամսում գերմաներեն սովորեց, որպեսզի նամակ գրի մի աղջկա: Ավելի ուշ մի ուրիշ ընկերս չեխերեն սովորեց ընդամենը Կաֆկայի "Ամրոցը" կարդալու համար - այն ժամանակ թարգմանություններ չկաին): Ինչևէ: Ինչպես ցանկանաք:
Ինչ վերաբաերվում է իմ հարցերին: Կտակարանը հիմա էլ առջևս դրված է, ազնիվ խոսք, և այնտեղ ես իրոք գտնում եմ իմ շատ ու շատ հարցերի պատասխանները: Բայց զարմանալին այն է, հարգելիս, որ նույն էջերի վրա մեր երկուսիս գտած նույն պատասխաններն այստեղ տարբեր են հնչում: Ինչու?:
Իսկ հիմա մենք փակում ենք հարցը: Օ'քեյ: Միայն երկու բան: Ոչ, մեկը, որովհետև երկրորդը ես Ձեզ կասեմ "Մարդու գոյության էությունը" բաժնում, Ձեր ասած "մեղքի" վերաբերյալ: Իսկ այս մեկին կուզենաի, որ երկուսս էլ պատասխանենք.
- Ինչու? նույն բանին (Մարդուն) նայելուց, Դուք տեսնում եք մութը, իսկ ես - լույսը:
Իմ պատասխանը. (ելնելով նրանից, որ սկզբում մութն էր և հետո Աստված լույսը անջատեց մթից) Դուք մնացել եք, ոչ, Դուք կարծում եք, որ մնացել եք մութի մեջ: Բավական է, որ բացեք Ձեր աչքերը և կտեսնեք, որ Դուք էլ, ինչպես ես, ինչպես Մենք Բոլորս, արդեն Լ ու ս ա վ ո ր ենք! "Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհը լինի բոլոր սրբերի վրայ: Ամեն":
Ձեր պատասխանը...
P.S.Մի"թե Դուք իրոք մտածում եք, որ ավելի քան երկու հազար տարի Աստված մեզ ասելու ուրիշ ոչինչ չուներ... Մի"թե Դուք երբեք չեք զգացել Աստծո շունչը Ձեզ վրա... Մի"թե Դուք երբեք չեք լսել Նրա ձայնը... Եթե ոչ, ուրեմն Դուք անուշադիր եք Ձեր Աստծո նկատմամբ:
Կարող եք հարցը փակել:
ԿԱՐեՆ ջան .այո մեր այբուբենը աստվածատուր է.Մենդելեևի պարբերական աղյուսակի պես։իմիջայլոց մի շատ հետաքրքիր գիտական ուսումնասիրություն եմ ուզում ներկայացնել։օրինակ վերցնենք ոսկի բառը։եթե հաշվենք այդ բառի տառերը որերորդն են այբուբենի մեջ ու գումարենք իրար . կստանանք ոսկու պարբերականության թիվը այն է 79։և այդպիսի համընկնումներ շատ կան։
իսկ խավարի վերաբերյալ իմկարծիքը այն է.որ խավարը արարման մեջ չի մտնում.այն հենց չ՝գոյն է և հակամատերեան։այնտեղ չի գործում կորդինացիոն եռաչափությունը(տարածություն.արագություն .ժամանակ)երկրի վրա խավարի խորհուրդը ՝մեղքն է ։որը նույնպես Աստված չի ստեղծել։
Սամվել.մնա էջում.չհեռանաս։ էտ ոնց եզրակացրիր որ ես մարդուն նայելով տեսնում եմ մութը. ու հիմնավորիր որ ես մթի մեջ եմ։
2 ժամից ավել չեմ կարող սպասել։
"իսկ շնչաոր մարդը Աստծո հոգու բաները չի ընդունի.վասն զի անոնք իրեն հիմարություն են ու չի կարող գիտենալ .վասն զի հոգևոր կերպով կքննվին։։" Միթե սա Ձեր բերած ցիտատը չէ, հարգելի Ակունք:
Մի"թե Աստծու շունչը չէ, որ մեզ կյանք է տվել , մի"թե դա չէ մեր հոգին: Եթե այդպես է (հուսով եմ, որ համաձայն եք, որ այդպես է), ուրեմն ինչ իրավունքով ենք մենք մարդուն անջատում Աստծոց ("շնչաոր մարդը Աստծո հոգու բաները չի ընդունի.վասն զի անոնք իրեն հիմարություն են ու չի կարող գիտենալ"): Չէ որ մենք մի շունչ ենք (ասել է - մի ոգի ենք): Ինչպես կարող եք Դուք անջատել, ասենք, Ձեր ննջարանի օդը Ձեր խոհանոցի օդից, կամ Ձեր բակի օդը Ձեր քաղաքի օդից:
Իսկ այդ Ձեր ցիտատի վերջին մասը. "վասն զի հոգևոր կերպով կքննվին։։" Ինչ է սա նշանակում?: Ճիշտ է, նշանակում է, որ հոգևոր մարդուն ավելի հասկանալի են: Բայց չէ որ դա մեր պապերի պապերի պապերի մասին է ասվում, այն ժամանակների, երբ բոլոր սուրբ գիտությունները գաղտնի էին, երբ փոքր քանակով անհատները դարերով թաքցնում էին այդ գիտելիքները և միայն հատուկ անհատներ էին (Посвящённые -Օծվածները կամ Հաղորդակիցները), որ տեղյակ էին, թե ինչն ինչոց է: Բայց չէ որ այսօր ամեն ինչ փոխվել է, Ակունք: Քսաներորդ դարի միայն առաջին քսանամյակում այնքան ինֆորմացիա հասավ մեզ, ինչքան չէր հասել մինչև այդ, մեր ամբողջ պատմության ընթացքում: Իսկ այսօրվա մասին... խոսելն արդեն ավելորդ է, թե ինչքան իֆորմացիա ենք ստանում շնորհիվ գոնե կոմպյուտերի, այս համաշխարհային խելքի, որի առջև Դուք նստած ինձ հետ կռիվ եք տալիս ու պնդում եք, որ դա Աստծո շնորհը չէ, որ մեզ պարգևել է այս հրաշքը , այլ մարդու մտածելակերպը, որը ... Ինչ երկարացնեմ:
Դուք Կարենին նոր ասում էիք թվերի նշանակության մասին: ՈՒրեմն ծնոթ եք դրան և նույնիսկ հավատում եք: ՈՒրեմն հավատում եք երևի թվային ծածկագրերի գոյությանը: ՈՒրեմն գիտեք, հավանաբար, Բիբլիական Ծածկագրի մասին: Եվ գիտեք նաև, Հին կտակարանում թվային այդ կոդը շատ հետաքրքիր նորություններ է բացահայտել տարբեր թեմաներով և որ ամենավերջում ասված է, որ ժամանակների վերջին մենք պետք է մոտենանք լրիվ մաքրված: Եվ որ ժամանակների վերջը դա աշխարհի վերջը չէ բնավ, այլ իրոք - ժամանակների վերջը: (ՈՒղղակի տեղին վերհիշելու համար ասեմ, որ մեր այսօրվա ժամանակը կոչվում է "Ժամանակների վերջի սկիզբը"):
Մաքրման մասին.
Ռուսաստանում գտել են, թե ինչպես մաքրեն Չերնոբիլից հետո ռադիացված ջուրը. լաստանավերի վրա աճեցնում են արևածաղիկ, որի արմատները աճում են ջրի մեջ: Պարզվում է, որ նրանք կարող են մաքրել ռադիացիան:
Սլիմ Սպերլինգը իր "Հարմոնիզատորով" աշխարհով մեկ մաքրում է օդը:
Թուրքիայում սուֆի Այխան Դոյուկը իր հայտնաբերած ջրով մաքրում է լճերն ու ջրավազանները: (Կարող է Դուք հիշեցնեք, որ ժամանակին Հին Հայաստանում էլ լեգենդներ էին պտտվում բուժիչ ակունքների մասին: Դեմ չեմ, բայց փաստն այն է, որ, թեկուզև մեր այդ հայկական (հիշենք Կարենի ասած խոսքերը մեր - հայերիս - կարևորության մասին) ջուրն է, բայց և այնպես առկա է եկել չգիտես ինչու հենց այսօր: Ի միջի այլոց այդ նույն ջուրը, երբ ցանում են ռադիոակտիվ մնացորդներ թաղված տեղերում, մաքրում է հողն էլ:
Իսկ Դուք գիտեք արդյոք Ինդիգո երեխաների մասին: Գիտեք այն դեպքերը, երբ Սպիդ-ով հիվանդ ընտանիքում ծնվում է արդեն վարաքված, իհարկե, երեխա և մոտավորապես մինչև հինգ տարեկանը բուժում է ինքն իրեն: Երբ առաջին այդպիսի երեխային հայտնաբերեցին, - սկսեցին փորձեր նրա վրա: Մինչև 3000 անգամ ավելի քանակ (դոզա)մտցրին նրա արյան մեջ , բայց չկարողացան նրան վարակել Սպիդով: Փորձեցին նրան վարակել քաղցկեղով, - նույնպես չկարողացան: Մի խոսքով , պարզվեց, որ այդ նոր երեխաները անկարող են հիվանդանալ... Իսկ ինչ գիտենք մենք, միգուցե նրանք անկարող են նաև - մահանալ?..
Իսկ Դուք գիտեք, թե ով են Լույսի Ռազմիկները: Եթե ոչ, հարցրեք հարգելի Արսեն Սարկավագին, - նա հավանաբար կարդացել է իր սիրած Պաուլո Կոելիոյի համանուն գործը...
Ես նոր տեսա, որ Դուք երկու ժամից ավել սպասել չեք կարող: Այնպես որ վերջացնում եմ հիմա: Եթե ինչ-որ բաներ անավարտ մնացին, ներող եղեք...
ճիշտն ասած Ինդիգոնների մասին առաջին անգամ էի լսում:
հետաքրքրեց, ինտերնետում որոշ բաներ կարդացի նրանց մասին:եթե մեկին հետաքրքրի նայեք գուգլում, շատ նյութեր կգտնեք:
եթե չեմ սխալվում Նոր Կտակարանում ա ասվում որ վերջին ժամանակներում նման երևույթներ են տեղի ունենալու, ուղղակի պետքա էտ ամեն ինչի բարուն ծառայեցնել ու չշեղվել:
Շնորհակալ եմ Սամվել ջան որ Ինդիգոնների մասին խոսեցիր 13:)
և վերջում կխնդրեյի ֆորումի ադմինիստրացիային թեման փակել, նախ ասելիքները կարծես թե սպառվեցին հետո էլ լրիվ ուրիշ բաներից սկսեցինք խոսել :D
32:)
Կարեն ջան, շատ ուրախ եմ, որ կարողացա օգտակար լինել քեզ և քեզ ծանոթացնել մեր ժամանակի ամենակարևոր երևույթներից մեկի մասին: Առավել ևս, որ շատ հնարավոր է, որ դու էլ նրանցից մեկը լինես (մի տեղ հանդիպեցի, որ դու քսան տարեկան ես), քանզի առաջին ինդիգոները սկսել են ծնվել 1978 թվին: Այսօր, ասում են, որ երեխաների համարյա հարյուր տոկոսն է ինդիգո ծնվում: Տեսնում ես: Իսկ մենք տեղեկություն չունենք այդ մասին: Դու չունեիր - դա դեռ ոչինչ: Բայց որ չգիտեն ծնողները - դա արդեն վատ է: Իսկ որ չգիտեն, ասենք, բժիշկները - դա արդեն ահավոր է: Որովհետև դեռ երեխան չծնված, սկսում են տարբեր պատվաստումներ անել նրանց վրա, տուբերկուլյոզ, ժանտախտ և չգիտեմ, թե էլ ինչ: Այն, ինչ մեզ, այսօր արդեն հայրերիս և տատիկներիս իրոք օգուտ էր: Բայց այս երեխաներն իրոք անկարող են հիվանդանալ - նրանք ուրիշ ДНК (մոռացա, թե հայերեն ինչպես կլինի) ունեն, և մեզ - հայրերիս անհրաժեշ այս դեղմիջոցները նրանց համար միգուցե թույն են, հասկանում ես: Պատկերացնում ես, թե ինչ ահավոր վիճակ է: Հավանաբար այդ պատճառով է այսօր այդքան տարածված աուտիզմը երեխաների մեջ - գուցե այդ է նրանց մարմնի պայքարի միջոցը...
Ինդիգոների մասին առաջինը գրել է Լի Քերոլը և գիրքը հենց այդպես էլ կոչվում է - "Ինդիգո երեխաները": Այսօր "Սոֆիա" հրատարակչությունն արդեն գրքերի շարք է հրատարակում "Իդիգո երեխաները" անվանումով (ենթավերնագիրն է - Նոր երեխաներն արդեն եկել են): Նրանցից է, օրինակ Ջեյմս Թվայմանի "Եթե ձեր երեխան այնպիսին չէ, ինչպես բոլորը": Գուգլ-ում կարող ես տպել "Ակիանե" (կարծես "օվկիանոս" ասես, չէ?): 12-13 տարեկան աղջնակ է - նկարիչ, պոետ և այսօր արդեն երաժիչտ: Նկարել սկսել է չորս տարեկանից: Նայիր նրա նկարներին ու ասա, արդյոք դու երբևիցե տեսել ես Աստծո ավելի հստակ պատկերը (Ի միջի այլոց, Ակունքի համար ասեմ, որ ինդիգոները աշխարհ են գալիս ոչ թե հավատով նույնիսկ, այլ հարյուր տոկոսանոց հստակ գիտակցությամբ, որ Աստված իրեն հետ է և երբեք չի լքի իրենց: Մի"թե սա չէ Քրիստոսի գիտակցությունը):
IN.TV- ում տպիր "Էվոլյուցիյա Ինդիգո", "Ինդիգո": Առաջինը դոկումենտալ ֆիլմ է Ինդիգո երեխաների մասին և Ակեանեն այնտեղ էլ կա: Երկրորդը գեղարվեստական ֆիլմ է, գրված Նիլ Դոնալդ ՈՒոլշի սցենարով (գիտե"ս, թէ ով է նա), մի փոքրիկ աղջկա մասին , որը վերափոխում է ըուրաքանչյուրի կյանքը, ով հանդիպում է նրա ճանապարհին: (Միայն տպիր ռուսերեն, որ ռուսերեն թարգմանված նայես): Եվ այլն և այլն և այլն:
Թեման երևի իրոք պետք է փակել, դու ճիշտ ես: Որովհետև մենք արդեն ամենակարևորը թողած, սկսում ենք իրար խայթել - մանավանդ - ես: Ես ըդունում եմ դա և մեղանչում եմ դրա համար: Ինձ կարող է արդարացնել միայն մեկ բան. ես ցանկանում եմ թափահարել ձեր ուսերը. լսեք, արթնացեք, խնդրում եմ: Մենք այնքան բան ունենք անելու, իսկ ժամանակ չունենք: Շուտով "Ժամանակների վերջը" կավարտվի, և մենք կմտնենք կյանքի նոր ժմանակաշրջան, որը որ պետք է սկսվեր առանց մեզ: Հիշում եք, չէ?, "Աշխարհի վերջը", որին սարսափով սպասում էր ամբողջ Երկրագունդը, և որն այդպես է չեկավ ու չի էլ գա, քանզի մնացել է մեր հետևում, և դա մեր շնորհիվ, մեր, ՄԱՐԴԿԱՆՑՍ, որ ընդամենը վերջին հիսուն տարիների ընթացքում ապացուցեցինք տիեզերքին, որ այդ մենք ենք "Լույսի Ռազմիկները", և որ լրիվ արժանի ենք ոչ թե վերանալու, այլ անցնելու կյանքի հաջորդ ժամանակաշրջանը - հաջորդ 13000 տարին:
Ինդիգոներն էլ, ի միջի այլոց, հենց դրա համար են գալիս, որպեսզի մեզ օգնեն հնարավորին չափ հեշտ անցնել այդ ժամանակարաշեմը:
Իսկ թեման փակելու փոխարեն ես կառաջարկեի ուղղակի անվանափոխել այն, կամ բացել մի այլ բաժին "ՆՈՐ ԴԱՐ" ("ՆՅՈՒ ԷՅՋ") անունով : Հուսով եմ, Կարեն ջան, երբևիցե լսել ես "Նյու Էյջ"-ի մասին:
Շնորհակալություն:
հա Սամվել ջան, ես 21 տարեկան եմ բայց ճիշտն ասած իմ մասին նման մեծ կարծիքի չեմ:
ինձ թվումա նման բաներին պետք չի որպես առեղծված նայել, դա ուղղակի ժամանակի թելադրանքն ա,ու ասենք 100 տարի առաջվա ծնված երեխեն ու հիմիկվա երեխեն պարզ ա որ իրանց իտելեկտուալ զարգացվածության աստիճանով շատ կտարբերվեն, հիմա Ինֆորմացիոն դարաշրջան ա ու ԻՆֆորմացիայի առհռելի պաշարներ կարա մարդ կուտակի իրա մեջ ու իմ կարծիքով էտ զարգացվածությունը գեներով կփոխանցվի իրա հետնորդներին:Հիմա 14-15 տարեկան երեխեն էնքան բան գիտի որ ժամանակին շատ հայտնի մարդիք կերազեին իմանալ, ինչ կարող էս անել ժամանակնա ստիպում, ուզած չուզած պետքա առաջ գնալ ու չզարմանալ ոչ մի բանի վրա: Ու ընդհանրապես չխառնվել Աստծո գործերին, ու չփորձել բացահայտել այն ինչ Նա է մտածել, ինձ թվումա տենց մարդ ավելի հանգիստ ու ներդաշնակ կապրի:
ուղղակի նայելով էտ կարգի մարդկանց կարողություններին, ու այն որ հիմա շատերն են այդպես ծնվում մի պահ պարադոքսալ վիճակա ստեղծվում, եթե այդքան լավ ու Հավատացյալ երեխեք են ծնվում ինչի ա հիմա աշխարհի ջահելության մեծամասնությունը անասունին վայել կյանքով ապրում? ցավոք հիմա Հայաստանում էլ ա մանրից էտ ամեն ինչը մոդա ընկնում, երիտասարդությունը ահավոր մեծ տեմպերով հետա զարգանում, առաջին հայացքից թվումա թե ժամանակին համնթաց են քայլում կամ նման բաներ բայց իրականում հետ են զարգանում:Ինտելեկտուալ զարգացվածության մակարդակը ահավոր ցածր մակարդակի վրայա, սոտվիներից ավտոներից,չաթերից, իսկ որոշների մոտ եվրոպացինների գռեհիկ վարք ու բարքը ընդօրինակելուց բացի մեր ջահելության մեծամասնությունը էլ բան չգիտի:
Ու եթե էտ ամեն ինչը մեր մոտ նորա թափ հավաքում ապա ամբողջ աշխարհը հիմա էտ վիճակում ա գտնվում: Կներեք կոպիտ արտահայտությանս համար բայց մարդիկ կարծես սեռական օրգաններով են մտածում, մարդկությունը հիմա մեծ ու արագ տեմպերով գործումա են մեղքերը որոնց պատճառով ժամանակին Սոդոմ ու Գոմոր քաղաքները կործանվեցին:
ու էս ամեն ինչին նայելով մի հարցա առաջանում, եթե ասում են որ նման երեխանները հիմա շատ են ծնվում բա ինչի ա մարդկությունը էտ տեմպերով հետ զարգանում?
դրա համար նման հարցերով չեմ ուզում գլուխս ծանրաբեռնեմ, գիտեմ որ ոչ մի պատասխան էլ չեմ ստանա, որովհետև դա իմ գործը չի, եթե իմ գործը լինի Աստված մի օր մի ինչ որ ձև կբացատրի ինձ այդ ամենը:
փորձեցի արտահայտել իմ տեսակետը, ու ես են կարծիքին եմ որ պետքա հանգիստ թողել թե էտ երեխեքին թե ընդհանրապես էտ տեսությունները, պետքա հանգիստ ապրել, Հավատալ Աստծուն, փորձել ապրել ճշմարիտ, իսկ մնացածը ամենինչ իրա ժամանակին պարզ կլնի:
Ա յ ո՛՛՛.պարզ ա.պարզ ա։Սամվել
.հավատա որ Քրիստոնեական սիրով ցավում եմ քեզ համար։
միթե այսքան տքնաջան աշխատանքս իզուր անցավ։բայց կխնդրեմ Աստծուց. 27:)որ այն սերմը.որ տվեցի քեզ .քո մեջ աճեցնի ու զորացնի։
կուզեի տեսնել քեզ ու քո ցանկությունը ի կատար ածեի(որ ուսերս ուժգին թափահարեիր)գուցե այդ ցնցումից արդնանայր։ու մոռանաիր այս անհեթեթությունների մասին որ շարադրել էս վերևում։հավատա որ կյանքիդ վեիջի օրը.երբ մահվան հոտը առնես(թող այդ օրը հնարավորինս ուշ գա)ուզելու ես մի բանից կառչես։ու այդ ժամանակ ոչ կողքիդ իդիզո է լինելու.ոչ քո ասած 13000 տարին.ոչ նոստրադամուսը.ոչ էլ վանգան։ հիշիր
ՙԱՍՏՎԱԾ ՆՈՒՅՆՆ Է եՐեԿ .ԱՅՍՈՐ եՎ ՀԱՎԻՏՅԱՆ՚
ինչպես նաև գրված է ՙվերջին ջամանակներում գիտությունը պիտի զարգանա՚ՙսուտ մարգարեներ կգան և այնպիսի հրաշքներ կանեն. որ անգամ ընտրյալները մոլորվեն։՚
արդուն կացեք և ամեն ժամ աղոթք արեք։
Ուրեմն այսպես.
Ես փորձեցի հասկանալ, թե ի՞նչ է կատարվում այստեղ, բայց շատ դժվար էր 28:)
Դուք հիմնական թեման թողած ընկել եք յուրաքանչյուրի երկրորդական–երրորդական մտքերը քննարկելով և չգիտեմ, թե ուր եք հասել 14:)
Առաջարկում եմ նախ կարդալ ֆորումի կանոնակարգը։
Գիտեք, որ այստեղ արգելված է թեմայից դուրս քննարկումները, հետևաբար ստիպված եմ թեման կիսել և բոլոր մասնակիցներին տեղեկացնել, որ նախ ազատ քննարկումների անկյուն ունենք, իսկ թեմատիկ քննարկումների մեջ նման շեղումները հետագայում կարող են բացասաբար անդրադառնալ Ձեր վարկանիշի վրա։
Հիմա.
Թեման կիսվելու է։ «Ի՞նչ է փիլիսոփայությունը» թեման կմնա, որոշ գրառումներով, որոնք համապատասխանում են թեմային և իրենց մեջ շեղումներ չունեն, մնացած գրառումները կտեղափոխվեն «Թեյասրահ»։ Էնտեղ կարող եք հանգիստ թեյ խմել և ազատ–անկաշկանդ քննարկել։
Ինձ թեմայի անուն ասեք, որ դրա տակ դնեմ Ձեր մնացած գրառումները, բայց, կներեք, թեման կլինի Թեյասրահում։
Եթե որևէ բան անհասկանալի գրեցի, Ձեր կարծիքներն ու առաջարկությունները գրեք հենց այստեղ, հետո կհեռացնեմ կամ կտեղափոխեմ։ Թեման կկիսեմ երեկոյան։
Եթե մինչ երեկո ցանկանում եք շարունակել Ձեր քննարկումը, կարող եք, հետո կմիացնեմ Ձեր ասած թեմայի տակ, բայց Թեյասրահում։
20:)
Շնորհակալ եմ միջամտության համար, հարգելի Ադմին:
Իրոք, որ մենք հասել ենք այն սահմանին,որ արդեն անիմաստ է վիճաբանությունը: Մեկս մյուսին լսելու փոխարեն նամակների մեջ տեղ ենք ման գալիս, որ դրանից կառչելով խայթենք մեկմեկու: Եվ ավելի շատ , կրկնում եմ, ես եմ դա անում, ներող եղեք: ՈՒղղակի ես նոր մարդ եմ լուսամուտի մեջ, իսկ ասելու շատ բան ունեմ: Մյուս կողմից վախենում եմ, որ այսօր չէ - վաղը դուք կարող եք ինձ դուրս նետել "Լուսամուտից", համարելով, որ իմ մտքերը ձեր թեմայից դուրս են: Այդ պատճառով փորձեցի հնարավորին չափ շատ ինֆորմացիա տալ,ասենք, օրինակ,ասենք, Կարենին, որի հետ զրուցելը ես շատ սիրեցի: Հնարավոր է, նաև ուրիշների, ովքեր ուղղակի հետևում էին մեր վիճաբանությանը - առանց խառնվելու: Եվ իրոք, կարծում եմ, քիչ բան չասացի, ինչը հավանաբար նոր էր ձեր ականջների համար, սակայն, ցավոք սրտի, միայն Կարենն էր որ մի փոքր հետաքրքրություն ցուցաբերեց:
Ցավալի է, իհարկե, բայց ես հույսս դեռ չեմ կտրել:
Եվ այդ պատճառով առաջարկում եմ (եթե Ձեզ հաճո է դա) այն, ինչի մասին Ձեզ գրել էի մինչև "Լուսամուտ" մտնելըս. միգուցե ավելի լավ կլիներ բացել մի բաժին "Նոր Դար" անվանումով և այն, ինչ որ կիսելու եք "Փիլիսոփայություն" բաժնից - տեղադրեք այնտեղ? Թեյարանում խուսելը միգուցե հետաքրքիր է, - չգիտեմ, երբեք չեմ փորձել: Բայց վախ կա անցանկալի հյուր լինել այնտեղ, - իզուր խոսել ինչ-որ բաների ասին, ինչը ոչ-ոքի չի հետաքրքրում: Ամենաշատը չէի ցանկանա ինչ-որ մեկին ստիպել լսել իմ "անհեթեթությունները" - Աստված ոչ անի:
Իսկ առանձին բաժինը ցույց կտար, հետաքրքրում է արդյոք այդ նոր թեման մարդկանց - քչերին, թե" շատերին: Հակառակ դեպքում բաժինն, իհարկե, կմնա դատարկ և ես, ինքստինքյան, ստիպված կլինեմ շնոհակալություն հայտնել ձեզ և սուսուփուս հեռանալ "Լուսամուտից" իմ "պահանջված չլինելու" պատճառով:
Մի բան կասեմ հաստատ. Աստծո և Մարդու դեմ երբեք ոչինչ չեմ ասել և չեմ ասի; ամեն մութը պիտի հերքեմ և խոսքս միայն լույսի մասին պետք է լինի, իսկ եթե խոսքը գնաց Սիրո և Կյանքի մասին, ուրեմն տասնապատիկ ավելի պիտի խոսվի, որովհետև Սեր, Կյանք և Աստված բառերը լրիվ հավասարազոր են ինձ համար ու կարող են փոխարինել մեկմեկու որտեղ ցանկանաք:
Մնամ հույսերով...
Առանձին բաժին կարծում եմ դեռ կարիք չկա, բայց առանձին թեմա կամ թեմաներ կարող եք բացել «Ընդհանուր» ենթաբաժնում։
Հետո եթե այդ ուղղությամբ քննարկումներն ավելանան, կարող ենք մտածել բաժնի կամ ենթաբաժնի մասին։
Ուզում եմ Սամվելին և Ակունքին հրավիրել 17:) Թեյասրահ` մի գավաթ թեյ խմելու: 13:) 12:)
Համեցեք: http://lusamut.net/forums/index.php?topic=1257.360#top
Երկար ժամանակ է` լսում եմ ձեր խոսակցությունը: Հոգնած կլինեք: 40:)
.
20:)
20:)
?
Սամվել.ես այստեղ տեղադրել էի իմ հարցը։մեկ շաբաթ մնաց ոչ ոք չարձագանքեց.ես էլ ջնջեցի այն։
ինչ մնում է քո մեղադրանքին.որ հիմնական նյութին չեմ պատասխանում.ասեմ՝։երբ գո միտքը զարգացնում էս չեղած բանի վրա ՝օրինակ որ մեր հոգիները մեզանից առաջ ապրել են.։կամ որ սատանան չկա(շատ ուրախ կլինեի որ չլիներ)կամ մենք բոլորս Աստծո մասնիկ ենք։ինչպե՞ս չառարկեմ դրանց։
երբ շղթան պոկված է լինում.շղթայի մնացած մասի ամրությունը անիմաստ է դառնում։ ես էլ աշխատում եմ պոկված մասի վրա. որ նոր անցնեմ մյուս հատվածներին։
թէ չէ. բոլոր գրվածքների միտքը. լավ ել հասկանում եմ։
Գուցե հասցնես պատասխանել, քանի ներկա ես, այդ պատճառով կարճ եմ գրում: Վահան ջան, մեր հոգիները հավերժ են, թե - ոչ?
Quote from: Samvel on December 05, 2008, 10:26:03 PM
Գուցե հասցնես պատասխանել, քանի ներկա ես, այդ պատճառով կարճ եմ գրում: Վահան ջան, մեր հոգիները հավերժ են, թե - ոչ?
Սամվել ջան.շատ սակավ տեղեկություններ ունենք գալիք կյանքի վերաբերյալ։քանի որ Հիսուսն ասաց ՙերկրավոր բաներ ձեզ ասացի՝չհասկացաք.երկնայինը ինչպե՞ս կհասկանաք՚
ամեն դեպքում.տեսնենք թե ինչ տեղեկություններ ունենք։
Ա Հովհանու Գ գլխում ասվում էՙայժմ Աստծո որդիներ ենք.ևդեռ հայտնի էլ չէ.թէ ինչինչ ենք լինելու։գիտենք որ երբ ՆԱ հայտնվի.լինելու ենք նրա նման՚
գրված էՙով ՆՐԱՆ հավատա չպետք է կորսվի.այլ հավիտենական կյանք ունենա՚այս տողերից պարզ է դառնում.որ կորստյան մատնված հոգիներ ել են լինելու.որոնք գցվելու են կրակե լիճը՝որն է երկրորդ մահը։ (հայտնություն Հովհանու իա 8 րդ խոսք)սրանց մասին ասվում է թէ .լավ էր .որ իրենք իրենց մոր որովայնից ծնված չլինեին։
նաև ասվում էՙերանի նրանց.որոնց վրա 2 րդ մահը իշխանություն չի ունենա՚
ի՞նչ է նշանակում 2 րդ մահը։
1 ին մահը ՝դա Ադամական մեղքն է.որովհետև Աստված ասացՙեթե այդ պտուղից ուտեք.պիտի մահանաք՚և այդ մեղքն ու մահը տարածվում է ողջ մարդկության վրա։
Պողոսը բազում անգամ նշում է .որ .ինքը մեռած էր Աստծո առաջ.բայց Քրիստոսով նոր կյանք ստացավ։ինչպե՞ս մենք էլ ստանանք ու վերստին ծնունդ ունենանք։
մկրտությունը ինքնին.նշանակում է որ. մեռնում էս աշխարհի համար ու նոր մարդ էս դառնում Քրիստոսով։
եթե աշխարհի համար մահացած էս՝էլ չես կարող նորից մահանալ.և ֆիզիկական մահը՝որն է 2 րդ մահը .չի կարող քեզ վրա իշխանություն ունենալ։
բայց լավ է որ չտարվենք հոգիների զննմամբ.այլ ապրենք ճշմարիտ կյանք Աստծո առաջ.գալիք բաների համար հուսացած լինելով ՆՐԱ խոստմանը։և մեր մեջ ունենանք պատվիրված ՙհույս.հավատք.սերը՚
նորից ասեմ.որ
ամեն հավերժություն չէ.որ կյանք է։
Չնայած էլի չպատասխանեցիր հարցիս, Վահան ջան, սակայն ոչինչ: Դա վկայում է այն մասին, որ ասելու բան շատ ունես: Ասա, Վահան ջան, ես էլ կլսեմ ու հնարավորին չափ կփորձեմ պատասխանել: Բայց կսկսեմ վերջից, քանզի դա ավելի մոտ է իմ տված հարցին:
Ճշմարիտ կյանք Աստծո առաջ, - շատ գեղեցիկ է ասված իհարկե: Իսկ ինչպես? Ինչպես կարելի է ապրել այդ ճշմարիտ կյանքը, եթե չգիտենք, թե ով ենք մենք, ինչ ենք մեզանից ներկայացնում, ինչի համար ենք մենք և ուր ենք գնում: Ինչպես ապրել այդ ճշմարիտ կյանքը, եթե մենք մոռացել ենք նույնիսկ, որ առաջին հերթին մենք այն հոգիներն ենք հենց, որոնց "զննմամբ" դու առաջարկում ես "չտարվել":
Այ, հենց այստեղ, հենց հիմա, ես հասկացա, որ կարող եմ բացատրել, թե ինչու դու չես պատասխանում իմ տված հարցերին, կամ, գոնե վերջին հարցին: Որովհետև չես գտնում պատասխանը այն էջերի վրա, որտեղ փնտրում ես? Եվ ոչ թե այն պատճառով, որ այնտեղ չկան այդ պատասխանները, - այդ էջերը լիքն են այդ պատասխաններով: Պատճառը նրանում է, որ այդ էջերը դու արդեն անգիր ես արել, բայց Գրքի մեջ խորանալը մոռացել ես: Ճիշտն ասած մի քիչ դժվարանում եմ հստակ բացատրել - սա դժվար մոմենտ է: Ասենք, անբողջ կյանքդ ապրում ես օվկիանոսի ափին, բայց երբեք չես սուզվել ջրի հատակը: ՈՒրեմն ինչ գիտես, թե ինչով է հարուստ օվկիանոսը: Եթե էի պարզ չի, խնդրում եմ, կարդա իմ էջի վրայի ամենաներքևում գրված տողը:
Ներող եղիր այս վերջին պարագլխի համար, բայց ես ուղղակի հասկացա, որ դու չես կարող համաձայն չլինել հոգու անմահությանը, և այն բանին, որ այդ անմահությունը մեզանից չէ, որ սկիզբ է առնում և որ այդ Հոգին (մեր հոգին, մենք-հոգին, մենք-հավերժը, մենք-իրականը, մենք-աստվածայինը), իրոք որ գոյություն ուներ մենք-ֆիզիկականից շատ ու շատ առաջ, անվերջ-առաջ և գոյություն կունենա անվերջ-հետո էլ, անկախ աշխարհագրական կետից: Եվ եթե իրոք այդպես է, ուրեմն ինչ"ու Քո-հոգին ու Իմ-հոգին չէին կարող ինչ-որ մի օր ինչ-որ մի տեղ (մեր-ֆիզիկականի հասկացածով) նստել ու պայմանավորվել մեր այսօրվա վիճաբանությունը վարելու մասին...
Տեսա, որ ներկա ես սայթում, Վահան ջան, և հաճույքով կշարունակեի: Բայց ցավոք, ժամանակ չունեմ, կգրեմ հետո: Հարգանքներս:
Սամվել ջան.միթե՜ ես պատասխան չէի տվել։մի նեղացիր խնդրում եմ.բայց գիտե՜ս թէ ուղիղ խոսքը ում են ասում։ի՜նչ ես հասկանում հոգին անմահ է ասելով. եթե խոսքը հոգու վերանալու մասին է .ապա համաձայն եմ՝ հոգին չի վերանում։բայց չվոչնչացված. մեղավոր հոգին չի նշանակում որ կյանք ունի։ գուցէ քննենք նաեվ. ինչ է կյանքը և ինչ է մահը՞։ գիտես՞ որ կարող էս գոյություն ունենալ նայեվ մահվան մեջ։բայց վայ այդ գոյությանը։Հիսուսն ասումէ ՙնրանք կգցվեն արտաքին խավարը.ուր կլինի լաց և ատամների կրճտում՚ հիմա դու ասա Սամվել ջան.հոգին անմահ է .թէ՞ չէ։
հոգիների զննություն ասելով էլ գուցէ ճիշտ չբացատրվեցի.ուզում եմ ասել որ պետք չի այսորվա մեր առաքելությունը թողած .մտածենք հոգիների կերպերի մասին դա հատուկ է բուդիստներին
իսկ ինչ է ճշմարիտ կյանք Աստծո առաջ ՝դա ուրիշ թեմա է։ եթե ուզում էս խոսենք։ես ոչ մի հարցից ել չեմ խուսափում։ 13:)
Quote from: mane on March 10, 2009, 07:21:41 PM
Հարգելի Վահան, այն, ինչ որ Դուք գրել եք, դրա հիմքում ընկած է Տիեզերական Եկեղեցուց բաժանված Լյութերի վարդապետությունը, ինչը աճելով հիմք դարձավ բազմաթիվ և բազմազան բողոքական ճյուղավորումների: Դուք անտես եք անում մինչ Լյութերը եղած բոլոր ավանդական եկեղեցիների շուրջ 1500 տարվա գործունեությունը: Եթե չեք ցանկանում սուրբ անվանել այնպիսի սյուներին, ինչպիսիք են Հովհան Ոսկեբերանը, Եփրեմ Ասորին, Գրիգոր Աստվածաբանը, Բարսեղ Կեսարացին, Ներսես Շնորհալին, Գրիգոր Տաթևացին և այլոք, ապա գոնե նայելով նրանց հոգևոր աշխատություններին և ճգնակենցաղ կյանքին, ձեզ ավելի բարձր չդասեք նրանցից, ովքեր ընդունել են եկեղեցու սրբադասման կարգը և մյուս ավանդություները: Հիշեք, որ նման մարդիկ են, որ կարողացել են ճգնությունների, նահատակությունների միջով անցնելով մեզ հասցրել քրիստոնեությունը: Ինչ վերաբերվում է, որ դա նրանց արժանիքը չէ, այլ Սուրբ Հոգու ներգործության հետևանքը, դա էլ ավելի է շեշտում հենց նրանց արժանիքը, քանզի Սուրբ Հոգու տաճար դառնալու համար նրանք ամեն ջանք թափել են, որպեսզի զատվեն հին ադամական բնությունից և նորը` Քրիստոս իրենց սրտերի մեջ կրեն` դառնալով Սուրբ Հոգու տաճարներ: Բանը նրանում է, որ Սուրբ Գրքում գրվածքները շատերը ուղղակի կարդում են և ասում, որ սա այսպես ենք հավատում, բայց հավատալ այլ բան է, իսկ գործով այդ գրվածքները իրականացնելը լրիվ այլ բան է:
Ինչ վերաբերվում է Հովհաննես Մկրտչին, Դուք, ցավոք, հեռու լինելով սուրբ հայրերի մեկնաբանություններից, չեք կարող ճշմարիտ գնահատական տալ, այլ ուղղակի ինչ կարդում եք, այնպես էլ հասկանում եք, իսկ հայրերը ամբողջ Հին ու Նոր Կտակարանը անգիր իմանալով կարողանում էին խորը քննություն անցկացնել և նոր տվյալ հարցի պատասխանը տալ:
Եկեղեցու պատմության մեջ եղել են այնպիսի բաներ, երբ Սուրբ Գրքի ինչ-որ մի հատված մի մասը մի կերպ են հասկացել, մյուս մասը` այլ, ինչի համար էլ գումարվել են տիեզերական ժողովներ, որպեսզի այդ հարցերին լուծում տան, օրինակ` 1000-ամյա թագավորության հետ կապված եղած վեճերը բերեցին նրան, որ ժողովը նզովք դրեց այն բանի վրա, որ ոչ մեկ չընկալի հազարամյան այնպես, իբր դա ապագայում սպասվելիք բան է և այն պիտի հասկանալ որպես Քրիստոսի հարությունից մինչ երկրորդ գալուստ ընկած ժամանակաշրջան, իսկ բողոքականությունը միանշանակ ընդունում է, որ դա դեռ սպասելիք բան է: Եվ շատերն էլ, որ առաջին անգամ ընթերցում են, այնպես պարզ է գրված, որ հասկանում են որպես թե գալիք բան, միայն խորը քննությունն է ցույց տալիս, որ եթե դա այդպես է, ապա այն հակասու է Ավետարանի բազմաթիվ այլ համարներին: Եվ նման բազմաթիվ հարցեր կան, որոնք առանց խորը վերլուծության ընկալելու պատճառով է, որ առաջանում են բազմաթիվ շեղումներ: Մի խոսքով, խորհուրդ կտայի, որ ընթերցեիք սուրբ հայրերի մեկնությունները, այլ ոչ թե անվերապահորեն ընդունեք, այսպես կոչված ժամանակակից քարոցիչների, որոն ժողովարաններում քարոզներ են կարդում, բայց հետո վայելում են այս աշխարհի փափկությունները, ի տարբերություն վանքերում և անապատներում իրենց անձը հանուն Քրիստոսի անմնացորդ ուրացող եկեղեցու հայրերի:
Ցանկալի է նաև Լուսամուտում գտնվող հոգևորականների խոսքը ասվեր այս կապակցությամբ, ինչը կարծում եմ, պետք է որ ավելի համոզիչ լինի:
Հարգելի Մանե.եկ զրույցը այստեղ շարունակենք.կարծեմ մի քիչ շեղվում ենք։
Ավանդական եկեղեցական դրույթներից մեկը՝ դա այն է. որ ցանկացած հարց առաջանալու դեպքում.քեզ ախտորոշում է տրվում՝աղանդ.բողոքական.Լյութերիստ և այլն։ Զգուշացնեմ.որ այդ դրույթով շուտով հնարավոր է. որ քեզ էլ տրվի այդ ախտորոշումը.քանի որ համարձակվել ես անհամաձայնել վեպի հետ։Այսինքն ՝գործում է մեկ կանոնՙխելոք նստիր ու ինչ տալիս են.կե՛ր՚։եթե ես ասում եմ. որ կերակուրը անալի է՝անմիջապես մեղադրվում եմ հացադուլ կազմակերպելու մեջ։Ահա այսպիսի գույների խտացման սկզբունք եք որդեգրել։եթե ո՜չ.խնդրում եմ .ցույց տուր ինձ.թէ որտե՞ղ ես հրաժարվեցի ձեր հիշատակած հայրերին համարել Սուրբ։(և դա՞ էր արդեոք հարցիս էությունը)։Կամ.որտե՞ղ փործեցի իմ անձը վեր դասել որևէ մեկից։
ես փորձում եմ ծավալել կենդանի զրույց.դուք ինձ շտապով ցույց եք տալիս այսինչ կամ այնինչ գրվածքները։Արդեոք ես իմ ձրույցների ժամանակ. ձեզ ասու՞մ եմ ՝գնացեք. լսեք այսինչի կամ այնինչի քարոզը.կամ գրվածքը։եթե մեկին վկայակոչում եմ՝ապա դա Սուրբ գիրքն է։
Մնում է մեկ բան.որ կտակարանը հայտարարվի արգելված գիրք.քանի որ այն ոչ ոք չի կարողանում և իրավասու չէ հասկանալ.և որպես կտակարան ներկայացնել հարմարեցված թեքություններով մեկնությունները։վերջապես. ինչ որ սահման պետք է լինի ։ ի՞նչ կնշանակի. կտակարանային ամենապարձ և հստակ ներկայացված դեպքը ՝ալլեգորիայի անվան տակ. ներկայացնել լրիվ այլ տեսքով։
Լավ.ասենք Հովհաննես Մկրտչի մասին էլի պետք եղած ձևով չեմ հասկացել.դուք որպես հայրերի աշխատությունների գիտակ՝խնդրում եմ. ճիշտ բացատրեք՝թէ որ թեքվածությամբ պետք է այն հասկանանք։
Դուք շտապում եք պատասխանել իմ գրվածքին.այլ ոչ թէ հարցերին։Քանի որ շատ քիչ ընդհանրություն տեսա հարցերիս և պատասխաններիդ մեջ։Որովհետև. մտքիս բուն էությունը թողած.անդրադառնում եք երկրորդական հարցերին.այդպիսով .շեղելով ինձ բուն նյութից։
Իսկ ֆորումի քահանաներից ընդհանրապես որևէ ակնկալիք չունեմ։Որովհետև նրանք սովորություն ունեն հարցը անտեսելու.կամ արհամարելու։ չգիտեմ թէ այս երկուսից որ մեկն է ճիշտ ։
կներեք.եթե մի քիչ սուր կհնչի խոսքս։ 32:)
Հարգելի Վահան ես բնավ չեմ ցանկացել ինչ որ բաներ պարտադրելու փորձ անել, ուղղակի ջանացել եմ շեշտը դնել նախ այն բանի վրա, որ շատ կարևոր է այն, որ հաշվի առնվի եկեղեցու դարավոր պատմությունը և եթե ինչ որ բան այսօր չի համապատասխանում մեր տեսանկյունին, ուղղակի գոնե մտածենք այդ մասին, համարելով, որ եկեղեցու հայրերի գիտելիքներն ու փորձառությունն իսկապես հույժ հոգեշահ են, եթե այդպես չլիներ, ապա մեզ հասած այդ բոլոր ժառանգությունը վաղուց չքված կլիներ, ինչպես որ առաքյալների մասին ասացին, որ եթե նրանք Աստծուց չլինեն կցրվեն ու կվերանան, իսկ եթե Աստծուց են պետք է զգուշանալ, որ չլինի թե աստվածամարտ էլ դառնան, այս «աստվածամարտն» էլ ձեզ չվերագրեք ուղղակի նրանց աշխատությունների արժեքավորությունը շեշտելու նպատակն ունի։ Ինչ վերաբերվում է սրբության հարցին, դուք նշում եք, որ բոլոր քրիստոյանները արդեն իսկ սրբացած են, լավ, եկեք որպեսզի ավելի պարզ լինի անդրադառնանք առաքելական շրջանին։ Նախ նորաստեղծ եկեղեցու անդամները, որ Քրիստոսի քավչարար արյամբ մաքրվածներ էին ու սրբեր և լույս այդ հեթանոս աշխարհում, իրեց ներսում էլ ուենին բազում չլուծված հարցեր մեղքի և սրբության պարագայում։ Բնական է, որ Պողոս առաքյալի սրբության վրա ոչ ոք չի կարող կասկածել, իսկ ինչ կարող ենք ասել կորնթացիների եկեղեցուն, որնց մեջ այնիպիսի անառակություն կար, որ նույնիսկ հեթանոսների մեջ չկար, կամ Անանիան ու Սափիրան, կամ Նիկողայոսը, որ յոթանասուն աշակերտներից մեկն էր և դարձավ հերձվածող և այլն։ Ուրեմն սուրբ ասելով նկատի ունենք առաքյալներին և առաքելանման այն այրերին, որոնք ոչ թե միայն խոսքով, այլև գործով ապացուցեցին իրեց խաչակրությունն, ըստ այնմ թե.«աշխարհը իմ համար է խաչը ելած ես էլ աշխարհի»։
Իսկ ինչ վերաբերվում է հրաշագորշություններին, ինչ եք կարծում, առաքելական շնորհի այդ առատության շրջանում մի՞թե բոլոր քրիստոնյաները հրաշագործներ էին, իհարկե այդպես չէր։ Դա առավելապես հատուկ էր առաքյայլներին և որոշ սրբակենցաղ անձանց, քազի, եթե չեմ սխալվում, ոչ մի տեղ ոչ գործքում, ոչ թղթերում չկան վկայություններ այլ քրիստոյաների կողմից գործված հրաշքների մասին։ Չնայած որ դա չի նշանակում, թե սովորական քրիստոնյայի աղոթքով որևէ հրաշագործություն լինել չի կարող, կարող է, սակայն դրանք եզակի բնույթ ունեն ի տարբերության այլ սրբակենցաղ անձանց, որոնց աղոթքերը անմերժելիորեն լսում և պատասխանում էր Աստված։ Մեր Փիլիպոս Սքանչելագործ հայրապետը հենց այդպեսի մեկն էր, նրա սրբակենցաղ վարքի մասին վկայում է Առաքել Դավրիժեցին, այդ ճգնավոր հայրապետի կողմի բազմաթիվ հրաշագործություններ է կատարվել, իսկ երբ մահացավ, նրան մարմինն ակամա վեց օր անթաղ մնաց, այն ժամանակ մարինները չէի հերձում և բնական է, որ այն պիտի սկսեր հոտել, սակայ նա այդ վեց օրվա ընթացքում հանդարտորեն քնած մարդու տեսք ուներ և նրա մարմնից անուշահոտություն էր բուրում, այնպես, որ պարսիկներն էլ փառք էին տալիս Քրիստոսին, որ իր ընտրյալ սրբերին մահվանից հետո էլ փառավորում է։ Երբ նրան թաղեցին սբ. Հռիփսիմե տաճարում, նրա գերեզմանին այցելում էին բազմաթիվ ուխտավորներ և նրա բարեխոսական աղոթքներն էին խնդրում և բազմաթիվ հրաշքներ էր լինում գերեզմանի մոտ։ Եվ այս բանը խորթ չէ սբ Գրքին, քանզի եթե հիշում եք, երբ մի հրյայի տանում էին հուղարկվորելու, հանկարծ տեսան թշնամական բանակի առաջխաղացումը և առաջին իսկ պատահած գերեզմանախորշի մեջ գցեցին մեռյալին և պարզվեց, որ դա Եղիսե Մարգարեի գերեզմանն է և հենց դիակը կպավ ոսկորներին, մեռյալն իսկույն հարություն առավ։ Այդ և նմանատիպ այլ բաները հաշվի առնելով է, որ եկեղեցին սրբադասում է, փաստորեն Աստված է հայտնում նրա սրբերի դասում լինելը, իսկ եկեղեցին դա իրազեկում է, որպեսզի նրա բարեխոսական աղոթքներին դիմեն, նրա վարքը ընթերցելով ոգևորվեն, իսկ խրատներով առաջնորդվեն։ Այնպես, որ սուրբ ասելով նկատի չուենք ուղղակի դարձի եկած ու մկրտված քրիստոնյա, դրանք լրիվ տարբեր հասկացողություններ են։ Եկեղեցին Հովհաննես Մկրտչին դասել է մեծագույն սրբերի հետ, շատ լավ իմանալով սբ գրային խոսքը նրա մասին, իսկ թե ինչպես են այդ մեկնաբանել եկեղեցու հյրերը միգուցէ հաջորդ անգամ անդրադառնանք։
Ինչ վերաբերվում է սբ Գրքի փակելուն և մի կողմ դնելուն դա նույնն է, որ քրիստոնեությունը փակենք, այնպես որ ես նման բան բնավ նկատի չեմ ունեցել, այլ ասել եմ ընդամենը, որ սբ Գրքին մոտենալ պետք է զգուշավորությամբ, և եթե կա սբ. հայրերի մեկնությունները կարդալով ջանանք սբ Գիրքը հասկանալ՝ դարավոր ճանապարհ անցած այդ մեկնությունները որպես հիմք ունենալով։ Պատկերացրեք նոր – նոր հավատքի եկող տաս անձանց իրարից առանձնացնեն և սբ Գիրք տալով մի որոշ ժամանակով ասեն, որ ուսումնասիրեն այն, ինչպես փորձն է ցույց տալիս հնարավոր է, որ նրանցից մեկ սբ գիրքը ընկալած լինի այնպես ինչպես որ Եհովայի վկաները, մեկ ադվենտիստներին կնմանվի, մյուսը մորմոնների և այլ, ինչ խոսք որ հնարավոր է նաև ճիշտ կերպով հասկացողներ լինեն։ Չէ որ բազմաթիվ աղանդների ձեռքում հենց սուրբ գիրքն է, և սատանան էլ մեր Տիրոջ մոտեցավ սբ Գրքի խոսքով ասելով «գրված է», բայց Տերն էլ ասց «գրված է նաև», այսինքն՝ սբ Գիրքը սխալ հասկանալով կարող են իրենց այսպես ասած բարձրունքիծ ցած նետել և կորստի մատնվել, և դա անել այնպես, իբր թե Տիրոջ պատվիրան են կատարում։
Հարգելի Վահան դուք էլ ինձ ներեք, եթե ինչ որ բանով ձեզ վշտացրել եմ։
Հարգելի Մանե. ուրախ եմ. որ մեր զրույցը կամաց կամաց անցնում էդեպի առաջ քաշված գաղափարի քննարկման. այլ ոչ թէ անձի կարգադասման։ինչը և խորհուրդ կտայի հարգարժան սարկավագներին։կարծում եմ հարցի լավագույն պատասխանը՝ սուրբ գրային մեջբերումներով օրինակներն են. այլ ոչ թէ տվյալ անձին հիշեցնելը՝ թէ ինքը որ ճյուղին է պատկանում։կամ էլ. ովքեր և ո՞ր թվականին են էլի այդպես մտածել։
ինչևէ՝ անդրադառնամ ձեր գրածին։
Quote from: mane on March 23, 2009, 08:27:38 PM
Ինչ վերաբերվում է սրբության հարցին, դուք նշում եք, որ բոլոր քրիստոյանները արդեն իսկ սրբացած են,
Չէ հարգելի Մանե. ոչ թէ սրբացած. այլ սրբված են։ սրանց տարբերությունները զգալի են։Սրբացածի մասին հենց իմ առարկությունն է գնում.իսկ սրբված մարդիք՝ դրանք անկեղծ զղջումով Տիրոջ մոտ եկածներն են։
Quote from: mane on March 23, 2009, 08:27:38 PM
լավ, եկեք որպեսզի ավելի պարզ լինի անդրադառնանք առաքելական շրջանին։ Նախ նորաստեղծ եկեղեցու անդամները, որ Քրիստոսի քավչարար արյամբ մաքրվածներ էին ու սրբեր և լույս այդ հեթանոս աշխարհում, իրեց ներսում էլ ուենին բազում չլուծված հարցեր մեղքի և սրբության պարագայում։ Բնական է, որ Պողոս առաքյալի սրբության վրա ոչ ոք չի կարող կասկածել, իսկ ինչ կարող ենք ասել կորնթացիների եկեղեցուն, որնց մեջ այնիպիսի անառակություն կար, որ նույնիսկ հեթանոսների մեջ չկար, կամ Անանիան ու Սափիրան, կամ Նիկողայոսը, որ յոթանասուն աշակերտներից մեկն էր և դարձավ հերձվածող և այլն։ Ուրեմն սուրբ ասելով նկատի ունենք առաքյալներին և առաքելանման այն այրերին, որոնք ոչ թե միայն խոսքով, այլև գործով ապացուցեցին իրեց խաչակրությունն, ըստ այնմ թե.«աշխարհը իմ համար է խաչը ելած ես էլ աշխարհի»։
Մանե ջան ես բնավ չեմ ասում. թէ հավատքի մեջ առաջնորդներ չպետք է ունենանք։Անպայման պետք է ։բայց նկատվում է չափից ավել ՙհայրապաշտություն՚ հենց դրա հետևանքով է . որ եկեղեցում սառած և անշարժ վիճակ է տիրում։ այսինքն՝ ամեն ինչ արդեն մեկնվել է հայրերի կողմից։ բոլոր մարգարեությունները արդեն վերծանված են։մենք էլ բան չունենք մտորելու սուրբ գրքի վերաբերյալ ։նստենք ու խելոք կարդանք մեկնությունները։և իրոք այս դավանանքը տանում է դեպի սառեցում ։որովհետև ունենք մեկ հավատքի առաջնորդ և կատարող ՝որն է Տեր Հիսուս Քրիստոս։ և միայն ՆԱ՜ պետք է մեզ լինի որպես լման հասակի չափանիշ. այլ ոչ թէ որևէ ՙհրաշագործ սուրբ՚։Հասկանու՞մ եք զորավարին նմանվելու փոխարեն. անընդհատ փորձում էք նմանվել այն լավ զինվորին։
դե պարզ է. նոր ծառայության անցած զինվորին պե՜տք է մի փորձված զինվոր ուղեցույց լինի ։ բայց ոչ ամբողջ ծառայության ընթացքում։։
Quote from: mane on March 23, 2009, 08:27:38 PM
Երբ նրան թաղեցին սբ. Հռիփսիմե տաճարում, նրա գերեզմանին այցելում էին բազմաթիվ ուխտավորներ և նրա բարեխոսական աղոթքներն էին խնդրում և բազմաթիվ հրաշքներ էր լինում գերեզմանի մոտ։ Եվ այս բանը խորթ չէ սբ Գրքին, քանզի եթե հիշում եք, երբ մի հրյայի տանում էին հուղարկվորելու, հանկարծ տեսան թշնամական բանակի առաջխաղացումը և առաջին իսկ պատահած գերեզմանախորշի մեջ գցեցին մեռյալին և պարզվեց, որ դա Եղիսե Մարգարեի գերեզմանն է և հենց դիակը կպավ ոսկորներին, մեռյալն իսկույն հարություն առավ։
Մանե՝ Քրիստոնեության հիմնարար դրույթներից է այն. որ պետք չէ որևէ իրի. կամ վայրի. կամ մասունքի վերագրել հրաշագործի հատկություններ։ այլապես դրանք անմիջապես դառնում են պաշտամունքի առարկա։մարդիք կենդանի Աստծո ներկայությունը թողած. սկսում են ապավինել այդ առարկաներին։բայց գրված է ՙստեղծվածին մի պաշտիր՚։։։
Հենց մարդկային բնությունը լավ իմանալով Մարյամին՝ Տեր Հիսուսի մորը. հարկ համարվեց որ ամուսնանա և նորից զավակներ ունենա .որպեսզի պաշտամունքի առարկա չդառնա։բայց. ինչպես տեսնում եք. հստակ ներկայացվված կտակարանային տեղեկությունը ոչ մի կերպ չի ընդունվում ավանդական եկեղեցիների հայրերի կողմից։Կներեք.բայց ինձ համար առաջին հերթին ճշմարիտ է կտակարանի տեղեկությունը. քան որևէ երկրորդ անձի։
Quote from: mane on March 23, 2009, 08:27:38 PM
Այդ և նմանատիպ այլ բաները հաշվի առնելով է, որ եկեղեցին սրբադասում է, փաստորեն Աստված է հայտնում նրա սրբերի դասում լինելը, իսկ եկեղեցին դա իրազեկում է, որպեսզի նրա բարեխոսական աղոթքներին դիմեն,
և այդպես էլ չտեսա մի կտակարանային հիմնավորում .որ երկիրց հեռացած սուրբերը լսում են ամենքին։ ։։։
Quote from: mane on March 23, 2009, 08:27:38 PM
Հովհաննես Մկրտչին դասել է մեծագույն սրբերի հետ, շատ լավ իմանալով սբ գրային խոսքը նրա մասին, իսկ թե ինչպես են այդ մեկնաբանել եկեղեցու հյրերը միգուցէ հաջորդ անգամ անդրադառնանք։
Անպայման լա՞վ։ խնդրում եմ։
Ես այստեղ ստիպված եմ մեջ բերել Ներսես Շնորհալու սքանչելի խոսքերը և նշել, որ նա 12-րդ դարի մեծագույն սուրբերից է եղել և կաթողիկոս. «Ինչպե՞ս որևէ մարդ նման բան կմտածի Կույսի մասին, թե այդպիսի անճառելի ծննդից հետո աշխարհին հատուկ ամուսնական կյանք կարող էր մտքով անցկացնել։ Արդար Հովսեփը նույնպես, այնքան սքանչելի ծնունդը տեսնելուց հետո, չէր համաձայնի նման բանի։ Եթե Հովսեփը Մարիամի ամուսինն էր, և սրանք էլ՝ Մարիամի որդիները, ինչո՞ւ էր Քրիստոսը խաչի վրայից Իր մորը հանձնում Հովհաննես Առաքյալին և ոչ թե Մարիամի որդիներին։ Պարզ է ուրեմն, որ բնությամբ ոչ նրանք Մարիամի որդիներն են, ոչ էլ Հովսեփը՝ նրա ամուսինը։ Որովհետև եթե Մարիամն իսկապես նրանց մայրն էր, ինչո՞ւ էր Քրիստոսը նրան բաժանում որդիներից և հանձնում Հովհաննեսին, Նա, Ով հորն ու մորը պատվելու պատվիրան էր տվել», նաև «Իսկ մենք, որ ճշմարտությանն ենք հետևում, պետք է հավատանք, որ այն բանից հետո, երբ Կույսը դարձավ Հոգու և Խոսքի բնակարան, բոլոր մարդկային մեղանչական կրքերը վերցվեցին նրանից։ Եթե Հովհաննես առաքյալը կանանց հետ նույնիսկ մի փոքր մերձավորությունից այնքան մաքուր գտնվեց, ապա ի՞նչ ասել նրա մասին, որ իննամսյա ժամանակով Աստծո բովանդակ բնությունը մարմնով կրեց որովայնում։ Պետք է հավատալ, որ դրանից հետո ոչ միայն ախտավոր ցանկություններից ազատվեց, այլև բոլոր հարկադիր կրքերից։ Իսկ այն կարծիքը, թե Մարիամը նաև այլ զավակներ է ունեցել, նրանցն է, ովքեր չեն խոստովանում, որ ծնվածն Աստված է, և ծնողը՝ Աստվածածինը»։
Եվ բազմաթիվ այսպիսի հեղինակներ են եղել մեզանից բազում դարեր առաջ, որոնք այս կարծիքն են արտահայտել` խորը քննելով Սուրբ Գիրքն ու ավանդությունները: Բայց որքանով ես հասկանում եմ, շատ հպանցիկ եք նայում իմ գրածներին` առանց խորը քննելու և միանգամից մերժողական պատասխաններ եք տալիս:
Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
Ես այստեղ ստիպված եմ մեջ բերել Ներսես Շնորհալու սքանչելի խոսքերը և նշել, որ նա 12-րդ դարի մեծագույն սուրբերից է եղել և կաթողիկոս. «Ինչպե՞ս որևէ մարդ նման բան կմտածի Կույսի մասին,թե այդպիսի անճառելի ծննդից հետո աշխարհին հատուկ ամուսնական կյանք կարող էր մտքով անցկացնել։,
Մանե .Շնորհալին որքան էլ շնորհալի լինի նրա պատկերացումները ճիշտ կլինեն մինչև այն պահը քանի դեռ չեն հակասում կտակարանին ։ իսկ նրա եզրահանգումները հստակ հերքում են Մաթևոս ավետարանչի հենց առաջին էջերը։խնդրում եմ ուշադրություն՝
ՙև Հովսեփը քնից արդնանալով ՝արեց .ինչպես հրամայեց իրեն Տիրոջ հրեշտակը. և ԻՐ ԿՆՈՋՆ առավ իր մոտ։Բայց նրան չեր մոտենում . ՄԻՆՉև Մարյամը ծնեց իր ԱՆԴՐԱՆԻԿ որդուն՚։Մանե ջան. էլ չեմ ուզում անդրադառնալ՝թէ ինչ է նշանակում կին բառը։ և երբ օրինակ ասում ենք. որ ՙ տանն եմ մինչև ժամը 1 ը .նշանակում է որ մեկից հետո տանը չենք չէ՞։ եթէ իհարկէ չենք ստում ։ իսկ Մաթևոսը հաստատ չեր ստում իր գրվածքներում. այսինքն. եթէ գրված է որ ՙնրան չեր մոտենում . ՄԻՆՉև Մայրամը ծնեց՚ արդյոք չի նշանակում. որ ծննղից հետո մոտեցել է։Ավետարանում որևէ տեղ չի նշվում որ Հովսեփը Մարյամին որպես քույր է վերաբերվում։այլ նշվում է կին բառը։
Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
Արդար Հովսեփը նույնպես, այնքան սքանչելի ծնունդը տեսնելուց հետո, չէր համաձայնի նման բանի
Նման ինչի՞ ։ 14:) միթէ ամուսնությունը պղձությունէ։միթէ՞ գրված չէ որ ամուսնական անկողինը սուրբ է։։
Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
Եթե Հովսեփը Մարիամի ամուսինն էր, և սրանք էլ՝ Մարիամի որդիները, ինչո՞ւ էր Քրիստոսը խաչի վրայից Իր մորը հանձնում Հովհաննես Առաքյալին և ոչ թե Մարիամի որդիներին։
որովհետև գրված է որ ՙնրանք են իմ եղբայրները ովքեր կատարում են իմ Հոր կամքը՚։Հիշու՞մ ես թէ Հիսուսի եղբայրները ինչ ասեցին տաղավարահարաց տոնի ժամանակՙԱյստեղից անցի՜ր գնա հրեաստան որպեսզի քո աշակերտներն էլ տեսնեն այն գործերը. որ դու անում ես.............եթէ այդ գործերն անում ես հայտնիր քեզ աշխարհին՚ միթէ եղբայրները Հիսուսի փառավորման համար էին առաջարկում դա։իհարկէ ոչ։ նրանք ուղղակի վախենում էին որ Տերը իրենց մոտ է։քանի որ հրեաները նրան ուզում էին սպանել։
Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
Եթե Հովհաննես առաքյալը կանանց հետ նույնիսկ մի փոքր մերձավորությունից այնքան մաքուր գտնվեց,։
Ճիշտն ասած չհասկացա թէ ինչի մասին է խոսքը.կպարզաբանե՞ս։։
Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
ապա ի՞նչ ասել նրա մասին, որ իննամսյա ժամանակով Աստծո բովանդակ բնությունը մարմնով կրեց որովայնում։։
Հարգելի Մանե.ես խորապես և անկեղծ սրտով հարգում եմ քո հավատքը։կարդացել եմ նաև քո նախկին գրառումները։Բայց չեմ կարծում. որ դու համաձայն ես թէ ՙԱստծո բովանդակ բնությունը ՚ պարփակվեց իր իսկ ստեղծածի որովայնում։
կտակարանում ասվում է. որ Աստծո խոսքը երկսայրի սուր է և պետք է զգույշ խոսենք Աստվածայինի մասին.որպեսզի չվնասենք ինքներս մեզ։քանի որ ասվում էՙդատաստանի օրը ամեն մի դատարկ խոսքիդ համար պատասխան էս տալու։
միթէ Հիսուս չկար մինչև Մարյամի միջոցով աշխարհ գալը։
միթէ Մարյամը մասն ուներ Հիսուսի ծնունդից։
եթէ Մարյամը չլիներ.ՀԻՍՈՒՍԸ չե՞ր ծնվելու։
միթէ Մայրամը որոշել էր Աստծուն ծառայելու համար կույս մնալ։չէ որ նա իր համաձայնությամբ էր նշանվել Հովսեփի հետ։
ես ամենեվին չեմ կարծում թէ Հովսեփի հետ ամուսնանալով Մարյամի սրբության վրա բծեր հայտնվեցին։բայց թեկուզ հակառակ դեպքում էլ չեմ կարծում որ Աստված պետք է աչառություն դնի իր մարմնավոր բարեկամների և հոգևոր բարեկամների մեջ։ Աստված մարմնավոր կերպով չի դատում.դա հատուկ է մարդկանց. որ իրենց բարեկամներին առաջ են քաշում ։
էլ չհիշեցնեմ Տիրոջ այն խոսքերը ուր ասվում է ՙովքեր կատարում են իմ հոր կամքը՝նրանք են իմ մայրն ու եղբայրները՚Տեսա՞ր թէ ինչպես Հիսուս դուրս չեկավ տեսնելու Մայրամին և իր եղբայրներին.այլ նախընտրեց մնալ այն ժողովրդի հետ ովքեր իր հետ էին և լսում էին իր խոսքը։իսկ ո՞ր երկրավոր պաշտոնյան. երբ լսի որ իր ազգականը եկել է իր մոտ.դուրս չի գա և առանց հերթի հրավիրի նրան իր մոտ։ Միթէ Աստված էլ պետք է մարդոց պես վարվեր։ կարծում եմ որ ոչ։
Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
Իսկ այն կարծիքը, թե Մարիամը նաև այլ զավակներ է ունեցել, նրանցն է, ովքեր չեն խոստովանում, որ ծնվածն Աստված է, և ծնողը՝ Աստվածածինը»։
Ո՜չ Մանե.խնդրում եմ մի խառնիր ։ ես խոստովանում եմ. որ Հիսուսը Քրիստոսն է և Աստված է։ բայց մեկը մյուսի հետ կապ չունի։։
Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
Բայց որքանով ես հասկանում եմ, շատ հպանցիկ եք նայում իմ գրածներին` առանց խորը քննելու և միանգամից մերժողական պատասխաններ եք տալիս:
Մանե.այս վերջին նախադասությանն էլ եմ մերժողական պատասխան տալու.։բայց ամենեվին չի նշանակում որ հպանցիկ եմ կարդում մտքերդ։ 13:)
Quote from: vahan on March 28, 2009, 10:18:01 PM
Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
Ես այստեղ ստիպված եմ մեջ բերել Ներսես Շնորհալու սքանչելի խոսքերը և նշել, որ նա 12-րդ դարի մեծագույն սուրբերից է եղել և կաթողիկոս. «Ինչպե՞ս որևէ մարդ նման բան կմտածի Կույսի մասին,թե այդպիսի անճառելի ծննդից հետո աշխարհին հատուկ ամուսնական կյանք կարող էր մտքով անցկացնել։,
Մանե .Շնորհալին որքան էլ շնորհալի լինի նրա պատկերացումները ճիշտ կլինեն մինչև այն պահը քանի դեռ չեն հակասում կտակարանին ։ իսկ նրա եզրահանգումները հստակ հերքում են Մաթևոս ավետարանչի հենց առաջին էջերը։խնդրում եմ ուշադրություն՝
ՙև Հովսեփը քնից արդնանալով ՝արեց .ինչպես հրամայեց իրեն Տիրոջ հրեշտակը. և ԻՐ ԿՆՈՋՆ առավ իր մոտ։Բայց նրան չեր մոտենում . ՄԻՆՉև Մարյամը ծնեց իր ԱՆԴՐԱՆԻԿ որդուն՚։Մանե ջան. էլ չեմ ուզում անդրադառնալ՝թէ ինչ է նշանակում կին բառը։ և երբ օրինակ ասում ենք. որ ՙ տանն եմ մինչև ժամը 1 ը .նշանակում է որ մեկից հետո տանը չենք չէ՞։ եթէ իհարկէ չենք ստում ։ իսկ Մաթևոսը հաստատ չեր ստում իր գրվածքներում. այսինքն. եթէ գրված է որ ՙնրան չեր մոտենում . ՄԻՆՉև Մայրամը ծնեց՚ արդյոք չի նշանակում. որ ծննղից հետո մոտեցել է։Ավետարանում որևէ տեղ չի նշվում որ Հովսեփը Մարյամին որպես քույր է վերաբերվում։այլ նշվում է կին բառը։Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
Ես նորից պիտի մեջ բերեմ սուրբ Ներսես Շնորհալու մեկնությունից. «Եվ նրան չէր մերձենում, մինչև ծնեց իր անդրանիկ Որդուն»։
Թեև «մինչև»ը ժամանակավորություն ցույց տվող բառ է, որովհետև նշանակված ժամանակամիջոցն է ցույց տալիս և դրանից հետոյի վրա չի տարածվում, ինչպես այս խոսքում, սակայն այն պետք է հասկանաս հետևյալ կերպ։ Ոչ թե Հովսեփը մինչև այդ ժամանակը Մարիամին չէր մերձենում, իսկ դրանից հետո մերձեցավ նրան, քավ լիցի, այլ այսպես է ասվում, որպեսզի իմանաս, որ թե նախքան Մանկան ծնունդը և թե դրանից հետո ազատ էր մերձավորության ամեն կասկածից։ Այստեղ «մինչև»ը իրողությունների ժամանակային սահման չի դնում, այլ բառի այսպիսի կիրառությունը հատուկ է Սուրբ Գրքին, ինչպես որ տապանի դեպքում էլ ասվում է. «Ագռավը ելավ և այլևս չվերադարձավ, մինչև երկիրը ցամաքեց» (Ծննդ. 8։7), պարզ է, որ ցամաքելուց հետո ևս չվերադարձավ։ Նաև՝ «Հավիտյաններից մինչև հավիտյաններն ես Դու» (Սաղմ, 79։2), կամ՝ «Նրա օրերում արդարություն կլինի, մինչև լուսինը վերանա» (Սաղմ. 71։7). «Ես եմ, Ես եմ, և մինչև խոր ծերության էլ հասնես, Ես եմ» (Ես. 45։4). «Եվ ահա Ես ձեզ հետ եմ մինչև աշխարհի վախճանը» (Մատթ. 28։20). «Նստիր Իմ աջ կողմում, մինչև Քո թշնամիներին պատվանդան դնեմ Քո ոտքերի համար» (Սաղմ. 109։1). և շատ ուրիշ նման խոսքեր Սուրբ Գրքում։ Եվ ինչպես որ սրանցում «մինչև» բառի գործածության պատճառով անպատշաճ է հասկանալ, թե Աստծո էությունը փոփոխվում է կամ մարդկանց ծերանալուց հետո սպառվում, կամ խաղաղությունը դադարելու է հանդերձյալում՝ լուսնի վերանալուց հետո, երբ հատկապես է հաստատվելու, կամ Տեր Հիսուսը չի լինելու առաքյալների հետ աշխարհի վախճանից հետո, երբ հատկապես է լինելու, կամ էլ Հայրը Որդուն Իր աջ կողմից ելնել է տալու թշնամիներին Նրա ոտքերի տակ դնելուց հետո, այդպես էլ այստեղ «Մինչև» ասելով՝ Ավետարանիչը ցուցյ չի տալիս, թե դրանից հետո Հովսեփը Մարիամին մերձենալու էր։ Այլ քանի որ նախքան Մանկան ծնունդը կարող էր կասկած լինել, այ ինքը վերացրեց «նրան չէր մերձենում» հստակ խոսքով, իսկ ծննդից հետոյի համար էլ հասկանալ ու ճանաչել տվեց քեզ...»:
Առայժմ այսքանը։
Նաև «Իսկ ինչո՞ւ է Ավետարանիչը Կույս Մարիամի համար «կին» բառը հաճախ գործածում։ Որովհետև այդ ժամանակ պետք չէր հայտնել Կատարվող իրողությունների խորհուրդը»։ 20:) 20:)
Quote from: mane on March 26, 2009, 09:17:38 PM
Եթե Հովսեփը Մարիամի ամուսինն էր, և սրանք էլ՝ Մարիամի որդիները, ինչո՞ւ էր Քրիստոսը խաչի վրայից Իր մորը հանձնում Հովհաննես Առաքյալին և ոչ թե Մարիամի որդիներին։
որովհետև գրված է որ ՙնրանք են իմ եղբայրները ովքեր կատարում են իմ Հոր կամքը՚։Հիշու՞մ ես թէ Հիսուսի եղբայրները ինչ ասեցին տաղավարահարաց տոնի ժամանակՙԱյստեղից անցի՜ր գնա հրեաստան որպեսզի քո աշակերտներն էլ տեսնեն այն գործերը. որ դու անում ես.............եթէ այդ գործերն անում ես հայտնիր քեզ աշխարհին՚ միթէ եղբայրները Հիսուսի փառավորման համար էին առաջարկում դա։իհարկէ ոչ։ նրանք ուղղակի վախենում էին որ Տերը իրենց մոտ է։քանի որ հրեաները նրան ուզում էին սպանել[/b][/i]
Դա էլ, իարկե, կարծիք է, բայց չէի ասի, որ ամուր հիմնավորումներ ունի և պետք է հիշել, որ Հակոբոսն էր համարվում Տեառնեղբայր, այսինքն՝ Տիրոջ եղբայր, որը նորաստեղծ համայն քրիստոնեական եկեղեցու եպիսկոպոսն էր՝ գլուխը և նրա տունն էր հանդիսանում որպես առաջին եկեղեցի, որի վրա կառուցվել է այսօր Երուսաղեմի մեր սուրբ Հակոբ եկեղեցին։ Ուրեմն, չեմ կարծում, որ պետք էր Հակոբոսին ստորադասել Հովհաննեսից, այն աստիճան, որ Տերը զրկեր նրան որդիական իրավունքից, եթե նա իսկապես Մարիամի որդին լիներ։ Եվ մի բան էլ, որ ինչպես Շնորհալին է և բազմաթիվ այլ շնորհալի հայրեր դարերի խորքից այդ կարծիքն են ունեցել, ինչը ինքստինքյան պիտի մեզ մղի ջանալ ավելի խորհ ուսումնասիրել իրենց աշխատությունները։
Նախ հիշենք, որ Սուրբ Գիրքն է ասում, որ «կույսը պիտի հղանա և որդի ծնի, և նրա անունը պիտի լինի Էմմանուել» (Եսայի 7։14), իսկ Էմմանուել նշանակում է Աստված մեզ հետ, այսինքն՝ իսկապես որ Աստված Մարիամից վերցրեց մարդկային բնությունը և ծնվեց որպես Աստվածամարդ։ Ոմանք դեռ դարերի խորքից կասկածում էին, որ Աստված բնակվեց կույսի արգանդում, այդպիսին էր մարդապաշտ Արիոսը, նաև Նեստորը։ 7-րդ դարում, երբ մեր սուրբ հայրապետ Հովհանն Օձնեցին հանդիպեց արաբների իշխաններից մեկին, այդ մահմեդականը հեգնանքով հարցրեց մեր հայրապետին. «Մի՞թե Աստված չի զզվել այդ արգանդի մեջ լինելուց», իսկ մեր հայրապետը պատասխանել է. «Աստված չի զզվում նյութից, այլ զզվում է մեղքից»։ Այսինքն՝ աղանդավորները և մահմեդականները այդ կարծիքն ունեին, որ երկինքն ու երկիր Արարողը չէր կարող պարփակվել կույսի արգանդում, սակայն դա խոսում է այն մասին, որ ուղղակի նրանք շատ վատ գիտեին կամ նույնիսկ չգիտեին Սուրբ Գրքի ծածուկ խորհուրդները։ Այրվող մորենին խորհուրդն էր սուրբ Աստվածածնի, որ իր մեջ կրում էր անշեջ Կրակը և մորենու պես չէր այրվում և նման բազմաթիվ այլ օրինակներ կան, ինչի համար և գրված է. «Փնտրեք և պիտի գտնեք, դուծռ ծեծեք և պիտի բացվի, խնդրեք և ձեզ պիտի տրվի»։ Անձամբ ես հանգիստ եմ Սուրբ Գրքի հանդեպ, քանզի այդ երկսայրի սրով ճիշտ վարվելու կերպը ինձ հուշում են արդեն մեծ փորձառություն ունեցող մեր հայրերը, իսկ ով որ հրաժարվում է այդ դարավոր փորձառությունից, բնական է, որ կարող է ոչ միայն թշնամուն՝ սատանային, դրանով վնասել, այլև ինքն իրեն վնասել։
Վահան Ձեր մի քանի տողի մեջ բազմաթիվ հարցեր են պարփակված, համոզված եմ, եթե վերցնք եկեղեցու հայրերից մեկն ու մեկի Ավետարանի մեկնությունը, Ձեր համար բավականին բաներ կպարզվեն։ Եթե ուզում եք, կարող եմ Ձեզ նշել հեղինակների անունները։
Հարգելի Մանե.ես երբեք չեմ ցանկանա որ իմ մեջ տեսնեք ձեզ հակառակորդի։ եթե իմանամ. որ իմ շարադրանքները կարող են որևէ կերպ տարակուսանք առաջացնել ձեր մեջ. ապա չեմ շարունակի։ ըստ էության մարդու փրկության համար չի կարող արգելք հանդիսանա մեր քննարկած թեման՝ այսինքն Մայրամը երեխաներ ունեցավ էլի. թէ՞ չէ։փրկությունը Տիրոջմով է. այլ ոչ Տիրամորով։միայն թէ. որևէ հարց լուսաբանելու համար պետք է հաշվվի անվի. թէ կտակարանի ընդհանուր վարդապետությունը որքանով է տվյալ հարցին հավանություն տալիս։այլապես իմ ցանկացած օրինակին կարող եք հակաօրինակը բերել և հակառակը։ բայց այստեղ կարծում եմ մի կարևոր հանգամանք էլ կա. որն է՝ ՙպտուղներ՚ ասվածը։այսինքն. պետք է նայել. թէ տվյալ դավանանքը որքան շեղումներ կամ պտուղներ է բերել իր հետ։ Կոնկրետ Մայրամի օրինակով. դե գուցէ Առաքելական եկեղեցին ոչ այնքան. բայց կաթոլիկների մեծ մասը Հիսուսին այնքան պաշտամունք չի մատուցում. որքան Նրա մորը.որը ըստ իս մեղմ ասած մոլորություն է ։Բարեխոսության քողի տակ հստակ աղոթքներ և խնդրվածքներ են մատուցվում Սուրբ Մարյամին։կներեք իհարկէ. բայց շատերի ձեռքը եթէ ճար լիներ ոչ թէ Սուրբ երրորդությանը կդավաներ.այլ իր համար չորորդություն կստեղծեր։և ըստ էության ՝արդեն իսկ ստեղծել է։ որը ճշմարտության համար խիստ վտանգավոր է։
Quote from: mane on March 30, 2009, 09:39:35 PM
Եթե ուզում եք, կարող եմ Ձեզ նշել հեղինակների անունները։
խնդրեմ։
Վահան ջան ես որպես հակառակորդի չեմ վերաբերվում Ձեզ, այլ թեման այնպիսին է, որ կամա թե ակամա կարող է որոշ պատասխաններ ավելի սուր դիտվեն, բայց Դուք անձամբ Ձեզ մի վերագրեգ, այլ ընդհանուրի մեջ նայեք այդ ամենը: Ինչ որ բան չի ասվում վիրավորելու համար, այլ րպեսզի ճիշտ հասկանանք, թե դարերի խորքից եկեղեցին ինչպես է վերաբերվել նման հարցերի քննարկմանը և բնավ էլ նմանատիպ հարցերը թեթև և անարժեք չի համարել, ինչի համար և տարբեր եկեղեցական ժողովներ են գումարվել, ինչն էլ, բնականաբար, մեզ պիտի մղի խորհելու և մտածելու:
Ես դեմ չեմ, որ կաթոլիկների մոտ կան ոչ միայն այդ, այլ նաև այլ ծայրահեղություններ ևս: Եթե առաքյալներից սկսած, մեր հայրերով գեղեցկացված եկեղեցին նմանեցնենք մի գեղեցիկ, համաչափ ծառի, ապա կաոթլիկները բազմաթիվ այլ օտար ճյուղեր պատվաստեցին դրան և այդ ծառը կորցրեց իր նախկին, համաչափ, այսինքն` ուղղափառ կերպը: Այդ ճյուղերի մեջ են մտնում պապի անսխալականությունը, ինդուլգենցիան, Սուրբ Հոգու բխումը Որդուց, ինչու չէ, նաև սբ. Աստվածածնի հետ կապված որոշ հարցեր և այլն: Այս բոլոր շեղումները տեսնելով Լյութերը և նրա հետևողները որոշեցին այդ տձև ծառը նորից բերել նախկին տեսքի, սակայն սրանք էլ իրենց հերթին այնպիսի ջերմեռանդությամբ գործի անցան, որ այդ հսկա, փարթամ և տձև ծառի ծյուղերը սկսեցին կտրատել այնպիսի մոլեգնությամբ, որ չափն անցնելով կտրատեցին նույնիսկ բուն ծառի ճյուղերը և այդ ծառը դարձրեցին կարծես մի չոր գերան, և սրանք այդ ճյուղերի միջից կտրեցին և դուրս նետեցին սրբերի բարեխոսությունը ամբողջապես, հանգուցյալների համար բարեխոսությունը, սբ. Տիրամորը որպես Աստվածածին չընդունելը, յոթ խորհուրդներից մի մասը ընդհանրապես անտեսելը, Սբ. Հաղորդությունը որպես զուտ հիշատակման արարողություն անելը` ուրանալով Սբ. Խորհրդի մեջ տեսնել ճշմարտապես Քրիստոսի մարմինն ու արյունը, այլև վարդապետական բազմաթիվ այլ դրույթներ: Այնպես որ, համաձայնվելով Ձեզ հետ կաթոլիկների հարցում, որ ծառը տձևացրին, ուղղակի չեմ կարող համաձայնվել բողոքականների հետ, որոնք այդ գեղեցիկ առաքելահիմն ծառը դարձրին անշուք գերան, դրա համար էլ պետք է չշեղվել ոչ կաթոլիկների կողմ, ոչ էլ բողոքականների, այլ հենց մեր` Հայ Առաքելական Եկեղեցուն տեսնել միջին արքայական ուղում: Այլ բան է, որ այսօր մեր եկեղեցին անցնելով թե ցեղասպանության, թե 70-տարվա անաստված բռնապետության միջով, այսօր հայտնվել է շատ տկար վիճակի մեջ, բայց դա որևէ առնչություն չունի դավանաբանական և վարդապետական հարցերի հետ, Սուրբ Գրքի ճշմարիտ ընկալման հետ:
Վահան ջան կարող եմ շատ անուններ նշել, բայց դրանցից մի մասը գրաբար է, մի մասն էլ ռուսերեն։
Գրաբարով կա Սարգիս Կոնդ. «Ղուկասի Ավետարանի Մեկնություն»
Ռուսերենով՝ Հովհան Ոսկեբերան, եթե չեմ սխալվում Մատթեոսի և Հովհաննեսի ավետարանների մեկնությունն ունի, Եփրեմ Ասորին՝ չորս ավետարանների մեկնությունը, բայց համառոտ։
Արևելահայերենով Ներսես Շնորհալի «Մատթեոսի Ավետարանի մեկնություն», եթե Ձեր էլ. փոստի հասցեն տաք, կարող եմ Շնորհալու մեկնության էլէկտրոնային տարբերակը ուղարկել։
Այս պահին այդքանն եմ հիշում։