Տվեք կարճ հարցեր, ստացեք կարճ պատասխաններ
Հարցերը պետք է լինեն արվեստին, գրականությանը վերաբերվող, թե խառը:
Խառը հարցեր, բայց ճանաչողական և դաստիարակչական ուղղվածությամբ: Ոչ անձնական:
Վերջերս ոչ մի գիրք չեմ կարողանում կարդալ: Ի՞նչ խորհուրդ կտաք:
Գիրք կարդալը երբեմն օգնում է ճանաչողական նպատակներով, երբեմն էլ ժամանցային բնույթով: Իհարկե հիմնական այս բաժանումներն իրենց բովանդակությամբ տարբեր են, սակայն նպատակը մեկն է:
Եթե չի հաջողվում մասնագիտական գրքեր կարդալ, ապա պետք է դրանք փոխարինել գիտահանրամատչելի ամսագրերով: Իսկ դրանք անմիջապես կլանվում են ընթերցողի կողմից:
Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից:
Այս ախտանշանը փարատվում է... պարզապես ժամանակի լիարժեք օգտագործմամբ: Այսպիսով, եթե կյանքի յուրաքանչյուր րոպեն ճիշտ օգտագործեք, ապա անհրաժեշտություն կզգաք տեղափոխվելու, այլ իրականություն մտնելու:
Սկսեք.... մանկական հեքիաթներից: Այո':
Եկեք տեսնենք, որ մանկական գրականությունը, ինչ էլ որ այն լինի, չի հոգնեցնում, մղում է բարի գործ կատարելու, արթնացնում է դրական հույեր:
Եթե Դուք Ձեր առաջ պլան գծեք, թե այսքան օրում այսքան գիրք պետք է կարդաք, ապա երբեք չեք անի դա: Թեթև մոտեցեք պրոբլեմին: Չնայած ես գիրք կարդալ չկարողանալը այնքան էլ խնդիր չեմ համարում, որովհետև այնուամենայնիվ, մարդիկ որոշակի պայմաններում վերսկսում են կարդալ:
Մի առաջադրանք:
Ստեղծեք իրավիճակ, որն անպայման կպարտադրի Ձեզ մի երկու էջ թերթել: Դա կարող է լինել հանրագիտարան, բառարան: Հաճելի կլինի նաև հումորային թերթեր կարդալը:
ԴՈՒՔ ԿԱՐՈՂ ԵՔ
Շնորհակալություն, Մասնագետ, ես կանեմ առաջադրանքը 21:)
Quote from: CHERRY on February 19, 2008, 02:30:39 AM
Շնորհակալություն, Մասնագետ, ես կանեմ առաջադրանքը 21:)
Ուրախ եմ ծառայելու:
Լսել եմ, երբ առաջ մարդիկ հիվանդանում էին, ապա ասում էին. «Աստված մեզ այցելեց»: Եթե ճիշտ հասկացա համարում էին, որ Աստված հիվանդություն է տվել իրենց, որպիսի խորհեն սեփական մեղքերի մասին:
Հարց: Կարող է հիվանդությունը տրվի ոչ թե մեղավորին, այլ իր անմեղ հարազատին:
Quote from: CHERRY on February 20, 2008, 02:16:18 AM
Լսել եմ, երբ առաջ մարդիկ հիվանդանում էին, ապա ասում էին. «Աստված մեզ այցելեց»: Եթե ճիշտ հասկացա համարում էին, որ Աստված հիվանդություն է տվել իրենց, որպիսի խորհեն սեփական մեղքերի մասին:
Հարց: Կարող է հիվանդությունը տրվի ոչ թե մեղավորին, այլ իր անմեղ հարազատին:
Թույլ տվեք այս անգամ անցնել 300 վայրկյանի սահմանը
Այո, և սա մեզ հայտնի է դառնում մի քանի աղբյուրներից:
Սակայն նախքան դրա մասին խոսելը թույլ տվեք անդրադառնալ առհասարակ այն բանին, թե ինչ <<տրամաբանությամբ>> են մարդիկ որևէ հատկություն ձեռք բերում:
Բոլոր մարդիկ հավասար են ծնվում և հավասար են մեռնում: Սակայն իրենց կյանքի ընթացքում նրանք լինում են, օրինակ, բարի, չար, իմաստուն, տգետ, առողջ, հիվանդ և այլն: Հատկություններից որոշները ձեռքբերովի են, ինչպես, օրինակ, մարդը որոշակի հանգամանքներում չար է, որոշներում` բարի: Մի դեպքում կամ մի ժամանակահատվածում միջին կարողություններ է ունենում, ապա կրթությամբ իմաստնանում է:
Որոշ հատկություններ բնածին են, ինչպես, օրինակ, երաժշտական լսողությունը, երգեցիկ ձայնը, ինչպես նաև շատ ուրիշ հատկություններ, որոնց մասին չեմ կարող խոսել` ավելորդ համարելով:
Սակայն դառնանք հիվանդությանը: Հայտնի է, որ հիվանդությունը մեղքի արդյունք է: Բայց նախքան հիվանդություն բերելը մեղքը հնում չարիք և Աստուծո անեծք էր բերում, ինչ-որ երանությունից` զրկում: Օրինակ` Հեսուի գրքում ասվում է, որ իսրայելացիների անհնազանդության արդյունքում Տերը, ամենայն հավանականությամբ, կբարկանա, և այդ բարկությունը կթափվի ոչ թե մեկ մարդու, այլ ողջ իսրայելացիների վրա: Ահա այդ հատվածը.
ՆԱՒԷԻ ՈՐԴԻ ՅԵՍՈՒԻ ԳԻՐՔԸ
Գլուխ 22
16 ՙՏիրոջ ամբողջ ժողովուրդն այսպէս է ասում. ''Այդ ի±նչ յանցանք գործեցիք Իսրայէլի Տէր Աստծու դէմª խոտորուելով Տիրոջից, ձեզ համար զոհասեղան շինելով եւ մեր Տէր Աստծու դէմ ապստամբելով: 17 Մի±թէ քիչ է մեզ համար Փեգորի մեղքը, որից մինչեւ հիմա չենք մաքրուել, եւ որի համար Տիրոջ ժողովրդի վրայ հարուածներ եկան. 18 եւ դուք էլ այսօր խոտորուեցիք Տիրոջից: Եթէ դուք այսօր ապստամբէք Տիրոջ դէմ, վաղը բարկութիւն կը թափուի ամբողջ Իսրայէլի վրայ:
Կոնկրետ ակնարկներ, որ հիվանդությունը մեղքի արդյունք է, շատ կան Սուրբ Գրքում, իսկ ա'յ օրինակ շատ դեպքերում մեղքը մահվան էր բերում.
ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ
Գլուխ 2
6 Երբ եկան Ամինադաբի կալը, Օզան իր ձեռքը գցեց Աստծու տապանակին, որ այն բռնի: Նա այն բռնեց, որովհետեւ լծկան զուարակն այն շարժել էր իր տեղից: 7 Տէրը բարկացաւ Օզայի վրայ եւ նրա յանդգնութեան համար հարուածեց նրան այնտեղ, եւ նա մեռաւ այնտեղ, Տիրոջ տապանակի մօտ, Աստծու առջեւ:
Պարզաբանեմ, որ իսրայելացիներից միայն մի սերունդ կամ ցեղ իրավունք ուներ Տիրոջ Ուխտի Տապանակը տանելու: Իսկ մյուսներին արգելված էր: Խախտողը խստագույնս պատժվում էր:
Պողոս Առաքյալն արձանագրում և բանաձևում է մեղքի հետևանքը.
ՊՈՂՈՍ ԱՌԱՔՅԱԼԻ` ՀՌՈՄԷԱՑԻՆԵՐԻՆ ՈՒՂՂՎԱԾ ՆԱՄԱԿԸ
Գլուխ 6
23 քանի որ մեղքի վարձը մահն է, իսկ Աստծու շնորհըª յաւիտենական կեանքª մեր Տէր Քրիստոս Յիսուսի միջոցով:
Հետևյալ ավետարանական հատվածում բանաձևվում է մեղքի ժառանգական լինելը: Իսկ ընդհանրացնելով կարող ենք ասել, որ ԻՐՈՔ, ՄԵՂՔԻ ՎԱՐՁԸ ԿԱՐՈՂ Է ՏՐՎԵԼ ԻՆՉՊԵՍ ՏՎՅԱԼ ԱՆՁՆԱՎՈՐՈՒԹՅԱՆԸ, ԱՅՆՊԵՍ ԷԼ ՆՐԱ ՍԵՐՈՒՆԴՆԵՐԻՆ:
ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԻ
Գլուխ 9
1 Եւ մինչ անցնում էր, ի ծնէ կոյր մի մարդու տեսաւ. 2 իր աշակերտները հարցրին նրան եւ ասացին. ՙՌաբբի°, մեղքը ո±ւմն է, որ կոյր է ծնուել, սրա±նն է, թէ± հօրն ու մօրը՚: 3 Յիսուս պատասխանեց. ՙՈ°չ դրա մեղքն է եւ ոչ էլ իր հօր ու մօր, այլª որպէսզի դրա վրայ Աստծու գործերը յայտնի լինեն: 4 Եւ քանի դեռ ցերեկ է, ես պէտք է կատարեմ գործերը նրա, ով ինձ ուղարկեց. կը գայ գիշերը, երբ ոչ ոք չի կարող գործել: 5 Քանի դեռ աշխարհում եմ, աշխարհի լոյսն եմ՚
Աշակերտների հարցից էլ պարզ երևում է, որ իրոք, հիվանդությունը մեղքի արդյունք է, իսկ այդ մեղքը կարող է ժառանգվել:
Ի վերջո, ադամական մեղքից ազատվելու համար մարդիկ նախ պետք է մկրտվեն, իսկ դա հենց ապացուցում է, որ Ադամի մեղքը տարածվել է մեզ վրա: Արդյունքում մարդը ՀԵՌԱՑԵԼ Է ԱՍՏԾՈՒՑ: Վերադառնալու համար հարկ է որոշակի մաքրագործում անցնել /Մկրտություն/:
Quote from: Masnaget on February 20, 2008, 02:12:45 PM
Ոչ այնքան: Սակայն իմ` ֆորումում մնալու ժամը շուտով կհատի:
Ինչու?
Ըստ Ձեզ ընդհանրական խոստովանությունն է ավելի ճիշտ, թե անհատական:
Մասնագետ 21:), հիշողությունը լավացնելու վարժություններ կարո՞ղ է իմանաք:
Հայկական գրական, մշակութային թերթերից, ամսաթերթերից որոնք խորհուրդ կտաիք կարդալ:
Quote from: Masnaget on February 20, 2008, 02:08:02 PM
Թույլ տվեք այս անգամ անցնել 300 վայրկյանի սահմանը
Շնորհակալություն, որ անցանք նախատեսված 300 վայրկյանի սահմանը և մատչելի պատասխանեցիք 21:):
Quote from: CHERRY on February 21, 2008, 09:53:28 PM
Մասնագետ 21:), հիշողությունը լավացնելու վարժություններ կարո՞ղ է իմանաք:
Մասնագետ, հիշողությունը լավացնելու վարժություններ կարո՞ղ է իմանաք:
Այո, վաժությունները կամ խորհուրդները մի քանիսն են
Ա. Հաճախ օգտագործեք սխտոր: Այն պետք է ուտել առավորյան կամ ցերեկային ժամերին: Ամեն անգամ` մեկ կամ երկու շերտ: Սրա տևողությունը մեկ շաբաթ է, սակայն հաշվի առնելով սխտորի բուժիչ, ախտահանիչ, հակաբիոտիկ, հականեխիչ և առհասարակ առողջարար հատկությունները` հարկ է սխտորի ընդունումը դարձնել պարբերական կյանքի ընթացքում:
Բ. Բնական մեղրի ամենօրյա օգտագործումը նույնպես լավացնում է հիշողությունը, նպաստում առողջ քնին: Հականեխիչ է, բարձրացնում է բնական իմունիտետը:
Գ. Ապուրների մեջ գործածեք քացախ` յուրաքանչյուր ափսեի համար մեկ ճաշի գդալ չափաքանակով: Շատ օգտակար է քացախի և մեղրի խառնուրդի ընդունումը առավոտյան` նախաճաշից առաջ (1ճ/գ քացախ+1 ճ/գ մեղր): Մասնագետները օգտագործման օրերի հստակ քանակ չեն նշում, սակայն հայտնում են, որ քացախի գործածությունը պետք է կրկնել յուրաքանչյուր սեզոնափոխության ժամանակ` 10-15 օրերի ընթացքում: Ասենք, օրինակ, գարնան, ամռան, աշնան և ձմռան առաջին տասնօրյակների ընթացքում: Շատ լավ արդյունք է տալիս ճակատին քացախի թրջոցներ դնելը /10 օրվա ընթացքում քնելուց առաջ, 5-10 րոպեով/:
Դ. Հիշողությունը չափազանց լավացնող և կայուն միջոցներից մեկը պարբերաբար ինչ-որ բան անգիր անելն է: Օրինակ` կարելի է անգիր անել փոքրիկ բանաստեղծություններ կամ դրանց հատվածները /1-2 տուն/: Հույժ օգտակար է նաև ձեր տիրապետած որևէ օտար լեզվով կամ լեզուներով բանաստեղծությունների պարբերական անգիր անելը: Սկսե'ք 1-2 տնից և ավարտեք 8-10 տնով: Կատարման ժամանակահատվածը կարող եք ինքներդ ընտրել` հաշվի առնելով Ձեր առօրյա զբաղվածության աստիճանը: Սակայն որոշելուց հետո երբեք մի' շեղվեք ռեժիմից:
Ե. Դեղորայքային միջամտություն: Կարելի է խորհրդակցել ընտանեկան բժշկի հետ և որոշակի հետազոտություն անցկացնելուց հետո նա կարող է հուշել, թե շուկայում հայտնի այս կամ այն խթանիչներից որը կարող եք ընդունել: Սակայն իմ անձնական /և մասնագիտական/ կարծիքն այն է, որ պետք չէ չարաշահել դեղերը:
*Լավ կլինի համադրել բոլոր նշված խորհուրդները և դրանք միասին կատարել:
Quote from: CHERRY on February 21, 2008, 02:02:26 AM
Ըստ Ձեզ ընդհանրական խոստովանությունն է ավելի ճիշտ, թե անհատական:
Ըստ Ձեզ ընդհանրական խոստովանությունն է ավելի ճիշտ, թե անհատական:
Ի սկզբանե խոստովանությունը կատարվելիս է եղել հրապարակային, երբ խոստովանողը բոլոր հավատացյալների ներկայությամբ պատմում էր իր մեղքերի մասին: Հոգևորականը նույնպես բոլորի ներկայությամբ հայտարարում էր իր որոշումը կամ պատիժը` համաձայն հանցանքի:
Հրապարակային խոստովանության օրինակներից ամենավառը պատարագիչ քահանայի խոստովանությունն է Պատարագի սկզբում. <<ՙԽոստովանիմ առաջի Աստուծոյ եւ առաջի ձեր հարք եւ եղբարք զամենայն մեղս զոր գործեալ եմ...՚>>:
Այսօր Եկեղեցում պահվում է հրապարակային խոստովանությունը, սակայն մեկ այլ ձևով, երբ հավատացյալները միաժամանակ են գալիս քահանայի առջև և ներկաներից մեկը կամ էլ քահանան կարդում է զղջման բանաձևը` <<ՙՄեղա՚>>-ն:
Հայ Եկեղեցին հնուց ի վեր պահպանել է նաև առանձնական կամ անհատական խոստովանության ձևը: Սա հոգևոր առումով շահեկան է /ուշադրություն դարձրեք, որ ասում եմ շահեկան, ոչ թե սխալ կամ ճիշտ/ այն տեսանկյունից, որ հավատացյալն ամբողջությամբ է խոստովանում իր մեղքը, մանրամասնությամբ, ինչը շատ կարևոր է հոգևորականի կողմից ճիշտ հանձնարարության տալու համար: Մինչ հրապարակային կամ ընդհանրական խոստովանությունը կարող է անմիջական թողություն ենթադրել այնպիսի հանցանքների համար, որոնք դժվար ներելի են, պահանջում են որոշակի ապաշխարության և քավության երկար ժամանակահատված: Օրինակ` հետևյալ հատվածում թվարկված մեղքերը որոշակի մոտեցում են պահանջում. <<Մեղայ չար խորհրդով մտացս` նենգութեամբ, ատելութեամբ, խեթիւ, մախանօք, յաչախանօք, թուլութեամբ, պոռնկական խորհրդով` արուական, իգական, անասնական, գրաստական, գազանական, ի գիշերի եւ ի տունջեան երազական գիջութեամբ եւ անրջական գարշ աղտեղութեամբ, մեղայ Աստուծոյ>>:
Ինչ կերպ էլ կատարվի խոստովանությունը, հարկ է, որ այն պարբերաբար կատարվի: Իսկ դրա համար յուրաքանչյուր հավատացյալ պետք է ունենա իր սեփական խոստովանահայրը:
Quote from: CHERRY on February 21, 2008, 09:56:39 PM
Հայկական գրական, մշակութային թերթերից, ամսաթերթերից որոնք խորհուրդ կտաիք կարդալ:
Հայկական գրական, մշակութային թերթերից, ամսաթերթերից որոնք խորհուրդ կտաիք կարդալ:
<<Էջմիածին>>
<<Բանբեր Երևանի Համալսարանի>>
<<Բանբեր Մատենադարի>>
<<Քրիստոնյա Հայաստան>>
<<Շողակն>>
Կարո՞ղ եմ մի բան էլ ես ավելացնել հիշողությունը լավացնելու հետ կապված հարգելի Մասնագետ:
Օրինակ` հետևյալ հատվածում թվարկված մեղքերը որոշակի մոտեցում են պահանջում. <<Մեղայ չար խորհրդով մտացս` նենգութեամբ, ատելութեամբ, խեթիւ, մախանօք, յաչախանօք, թուլութեամբ, պոռնկական խորհրդով` արուական, իգական, անասնական, գրաստական, գազանական, ի գիշերի եւ ի տունջեան երազական գիջութեամբ եւ անրջական գարշ աղտեղութեամբ, մեղայ Աստուծոյ>>:Ի՞նչ առանձնահատուկ մոտեցում կա այս մեղքերի հետ կապված:
Quote from: Masnaget on February 25, 2008, 09:02:06 AM
Ինչ կերպ էլ կատարվի խոստովանությունը, հարկ է, որ այն պարբերաբար կատարվի: Իսկ դրա համար յուրաքանչյուր հավատացյալ պետք է ունենա իր սեփական խոստովանահայրը:
Եթե մարդ ունի խոստովանահայր և սովորաբար խոստովանվել է անհատական, բայց գալիս է մի շրջան, որ նա դժվարանում է անհատական խոստովանվել և ընդհանրականին է մասնակցում, այդպես սխա՞լ է:
Quote from: Masnaget on February 25, 2008, 09:01:15 AM
Ա. Հաճախ օգտագործեք սխտոր: Այն պետք է ուտել առավորյան կամ ցերեկային ժամերին: Ամեն անգամ` մեկ կամ երկու շերտ: Սրա տևողությունը մեկ շաբաթ է, սակայն հաշվի առնելով սխտորի բուժիչ, ախտահանիչ, հակաբիոտիկ, հականեխիչ և առհասարակ առողջարար հատկությունները` հարկ է սխտորի ընդունումը դարձնել պարբերական կյանքի ընթացքում:
Բ. Բնական մեղրի ամենօրյա օգտագործումը նույնպես լավացնում է հիշողությունը, նպաստում առողջ քնին: Հականեխիչ է, բարձրացնում է բնական իմունիտետը:
Մասնագետ, այս մեկը դաժան էր, առավոտյան շուտ, ցերեկը սխտոր 34:)
Մասնագետ, շնորհակալություն խորհուրդների համար 39:) 21:) 21:) 21:)
Quote from: CHERRY on February 26, 2008, 12:59:57 AM
Quote from: Masnaget on February 25, 2008, 09:02:06 AM
Ինչ կերպ էլ կատարվի խոստովանությունը, հարկ է, որ այն պարբերաբար կատարվի: Իսկ դրա համար յուրաքանչյուր հավատացյալ պետք է ունենա իր սեփական խոստովանահայրը:
Եթե մարդ ունի խոստովանահայր և սովորաբար խոստովանվել է անհատական, բայց գալիս է մի շրջան, որ նա դժվարանում է անհատական խոստովանվել և ընդհանրականին է մասնակցում, այդպես սխա՞լ է:
Ոչ, սխալ չէ:
Quote from: Hasik on February 25, 2008, 10:24:00 PM
Կարո՞ղ եմ մի բան էլ ես ավելացնել հիշողությունը լավացնելու հետ կապված հարգելի Մասնագետ:
Այո, իհարկե:
Ես լսել եմ, որ հիշողության համար շատ լավ է նաեվ խունկը, կարող եք այն ծխեցնել տան մեջ ու ոչ միայն վատ ուժերը կցրվեն, այլեվ հիշողությունը կլավանա:
Quote from: Hasik on February 25, 2008, 10:29:24 PM
Օրինակ` հետևյալ հատվածում թվարկված մեղքերը որոշակի մոտեցում են պահանջում. <<Մեղայ չար խորհրդով մտացս` նենգութեամբ, ատելութեամբ, խեթիւ, մախանօք, յաչախանօք, թուլութեամբ, պոռնկական խորհրդով` արուական, իգական, անասնական, գրաստական, գազանական, ի գիշերի եւ ի տունջեան երազական գիջութեամբ եւ անրջական գարշ աղտեղութեամբ, մեղայ Աստուծոյ>>:Ի՞նչ առանձնահատուկ մոտեցում կա այս մեղքերի հետ կապված:
Նկատենք, որ վարդապետները յոթ մահացու մեղքեր են թվարկում, և սրանք նույնպես ներառված են <<Մեղայում>>.
Ագահություն, բարկություն, բղջախոհություն, ծուլություն, հպարտություն, նախանձ, որկրամոլություն:
Նախանձը, օրինակ, յոթ մահացու մեղքերից մեկն է, <<կործանում է բոլորին, ովքեր տարվում են դրանով,- ասում են հայրապետները,- և այլևս չեն կարողանում դուրս գալ դրա միջից, իսկ դրան հակառակ` հեզությունը, որը յոթ առաքինությունների շարքում է, փրկում է մարդուն և արժանի դարձնում երկիրը ժառանգելու>>: Իսկ իմ բերած հատվածում կան, օրինակ, սեռական շեղումների հետ կապված մեղքեր, որոնց մասին Առաքյալն ասում է . <<9 Չգիտէ"ք, թէ անիրաւներն Աստծու արքայութիւնը չեն ժառանգում. մի' խաբուէք. ո'չ պոռնիկներ, ո'չ կռապաշտներ, ո'չ շնացողներ, 10 ո'չ իգացողներ, ո'չ արուամոլներ, ո'չ գողեր, ո'չ ագահներ, ո'չ հարբեցողներ, ո'չ բամբասողներ, ո'չ էլ յափշտակողներ Աստծու արքայութիւնը չպիտի ժառանգեն: 11 Եւ դուք, գոնէ ոմանք, այդպիսիք էիք. բայց լուացուեցիք, մաքրուեցիք, արդարացուեցիք մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի անունով եւ մեր Աստծու Հոգով >> // Ա ԿՈՐՆԹԱՑԻՆԵՐԻՆ 6//: Մյուս կողմից էլ բանաձևում է. <<9 Բայց այս բանը թող իմանայ, որ արդարների համար չէ օրէնքը, այլ` անօրէնների եւ անհնազանդների, ամբարիշտների եւ մեղաւորների, անմաքուրների եւ պիղծերի, հայր ու մայր անարգողների, մարդասպանների, 10 պոռնիկների, արուամոլների, մարդագողերի, ստախօսների, սուտ երդուողների, այլեւ ամէն բանի համար, որը հակառակ է ողջամիտ վարդապետութեան, 11 վարդապետութիւն, որ համապատասխանում է երանելի Աստծու փառաւոր Աւետարանին, որին եւ հաւատարիմ եղայ ես>> //ՊՕՂՈՍ ԱՌԱՔԵԱԼԻ ԱՌԱՋԻՆ ԹՈՒՂԹԸ ՏԻՄՈԹԷՈՍԻՆ 1//:
Մեկ ուրշ տեղ ասվում է. <<16 Եթէ մէկը տեսնի, որ իր եղբայրը գործել է մի մեղք, որ մահացու չէ, թող խնդրի, եւ Աստուած մահացու մեղք չգործողին կեանք կը շնորհի. մեղք կայ, որ մահացու է. դրա' մասին չեմ ասում, որ խնդրես>> //Ա ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ 5//:
Այսպիսով, կան մեղքեր, որոնք մահացու են և մեղքեր էլ կան, որոնք մահացու չեն, այսինքն` ներելի, ու թեթև: Մահացու մեղքերը մեղանչողներին դատապարտում են հավիտենական պատիժների, զրկում երանական կյանքից:
Quote from: Hasik on February 26, 2008, 10:02:55 PM
Ես լսել եմ, որ հիշողության համար շատ լավ է նաեվ խունկը, կարող եք այն ծխեցնել տան մեջ ու ոչ միայն վատ ուժերը կցրվեն, այլեվ հիշողությունը կլավանա:
Միանգամայն ճիշտ ես, սակայն մենք չունենք <<վատ ուժեր>> հասկացությունը, կարելի է ասել <<չար>>, <<սատանա>>, <<չարիք>> և նման այլ տերմիններ: Թույլ տուր նկատել, որ ուղղակի <<վատ ուժեր>>-ը մի քիչ սնոտիապաշտական կամ հեթանոսական շունչ ունի:
Գիտեմ, որ խնկաբույրը` չափավոր օգտագործմամբ, դրական է ազդում, իսկ դրա չափազանց հաճախ գործածությունը հակառակ արդյունք կարող է տալ. այն նաև թմրեցնող հատկություններ ունի:
Ինչպիսի՞ն կնկարագրեիք այսօրվա հայ քրիստոնյային:
Եվ ինպիսի՞ն պետք է լինի նա:
Արդյոք ճիշտ է տարբերակել հայ քրիստոնյա կամ ասենք հույն քրիստոնյա, չէ՞ որ երկուսն էլ Հիսուս Քրիստոսին են հավատում ու երկրպագում որպես Աստված:
Quote from: Hasik on February 27, 2008, 10:05:26 PM
Արդյոք ճիշտ է տարբերակել հայ քրիստոնյա կամ ասենք հույն քրիստոնյա, չէ՞ որ երկուսն էլ Հիսուս Քրիստոսին են հավատում ու երկրպագում որպես Աստված:
9:) 9:) 9:)
Հարցիս Ձևակերպումը փոխում եմ. սխալ հասկացվեցի:
Quote from: CHERRY on February 27, 2008, 10:00:35 PM
Ինչպիսի՞ն կնկարագրեիք այսօրվա հայ քրիստոնյային:
Եվ ինպիսի՞ն պետք է լինի նա:
Ինչպիսի՞ն կնկարագրեիք այսօրվա Հայ Առաքելական եկեղեցու հավատացյալներին:
Ինչպիսի՞ն կցանկանաիք նրանց տեսնել:
Quote from: Masnaget on February 27, 2008, 04:21:15 PM
Գիտեմ, որ խնկաբույրը` չափավոր օգտագործմամբ, դրական է ազդում, իսկ դրա չափազանց հաճախ գործածությունը հակառակ արդյունք կարող է տալ. այն նաև թմրեցնող հատկություններ ունի:
եթե չեմ սխալվում, ոչ միայն խնկաբույրն, այլև հենց իրեն` խնկի օգտագործումը դեղի տեսքով շատ և նույնիսկ բազմաթիվ դրական ազդեցություններ ունի, ինչ կասեք այսմասին, Մասնագետ?
Quote from: arsensrk on February 28, 2008, 11:41:05 AM
Quote from: Masnaget on February 27, 2008, 04:21:15 PM
Գիտեմ, որ խնկաբույրը` չափավոր օգտագործմամբ, դրական է ազդում, իսկ դրա չափազանց հաճախ գործածությունը հակառակ արդյունք կարող է տալ. այն նաև թմրեցնող հատկություններ ունի:
եթե չեմ սխալվում, ոչ միայն խնկաբույրն, այլև հենց իրեն` խնկի օգտագործումը դեղի տեսքով շատ և նույնիսկ բազմաթիվ դրական ազդեցություններ ունի, ինչ կասեք այսմասին, Մասնագետ?
Այո, միանգամայն ճիշտ եք:
Խոստովանահայր ընտրելիս պետք է հաշվի առնել, որ նա ընտրվում է ողջ կյանքի համար, ուստի հարկ է, որ նա իր կոչմանը հավատարիմ, առավել բանիմաց ու խելացի, բամբասանքից ու ավելորդաբան խոսքերից հեռու մեկը լինի, գիտենա մեղքի կշիռը, ճիշտ հակակշիռ նշանակի, ինչպես որ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոս հակակշռեց ողջ մարդկության մեղքը` դրա համար Քավություն լինելով Հայր Աստուծո առաջ;
Խոստովանահայրը պետք է տարիքն առած լինի կամ որոշակի տարիքային փորձառություն ունենա, ինչպես որ բժիշկը որքան տարիքով է լինում, այնքան ավելի շատ հունար է ունենում, այնքան ավելի շատ փորձված է լինում:
Հարկ է գիտենալ, որ խոստովանահայրը դառնում է քո կեսը այևս` մի քանի պատճառներով:
Նախ` որովհետև ով մեկի գաղտնիքը գիտե, նրան կապած է պահում և իրեն ավելի բարձր իմացական աստիճանում է դնում. հետևաբար սխալ չի լինի մտածել, որ ով քո գաղտնիքները գիտե, նա կարող է դրանք բացել Հոր առաջ` թողություն խնդրելով. ուստի պետք է խոստովանահորը վերաբերվել ինչպես քո անձին` հարգել, պատվել, նրա ասածները անել, հաճախակի զրուցել նրա հետ` սովորելու քրիստոնեական վարդապետությունը:
Երկրորդ` որովհետև խոստովանահայրը հայր է կոչվում: Իսկ հորը պարտական ենք ինչպես մարմնով, այնպես էլ հոգով, իսկ այդօրինակ մարդկային հարաբերությունը ենթադրում է մեկ ամբողջականություն, մեկ ամբողջական մտածելակերպ:
Երրորդ` որովհետև խոստովանահորը խստիվ արգելք է տրված` չբացահայտելու այն մեղքերը, որ խոստովանողն ասում է նրա առաջ: Նա խոստովանեցնող է կոչվում: Այսպես նա իր կամքով է միանում քեզ, դարմանում քո ցավերը, մտածում մեղքերիդ մասին, դրանք բժշկելու մասին: Իսկ ո՞վ կարող է մեկի մեղքերի մասին այդ աստիճան խորությամբ մտածել, եթե ոչ նույն կամ նույնականացված անձը, եթե ոչ այն անձը, որ այդպիսի պարտականություն է դրել իր ուսերին: Արդ նա՜ է քո հոգևոր կեսը, նա է քո բժիշկը:
Եվ ինչպես որ բժշկի դեղերն են դառը, այնպես էլ խոստովանահոր նշանակումները կարող են ծանր ու անտանելի թվալ` մեր ծանրաքարշ մարմնի պատճառով, սակայն Դու երբեք չվհատվես, չհուսահատվես, քանզի ասվում է, որ որ բոլոր մեղքերը հալվում են Աստուծո ամենագթության առաջ:
Տես չսխալվես, չասես, թե <<Այս տեր հայրը մեղմ է թվում, սրան դարձնեմ խոստովանահայր>> , կամ` <<Այս հայր սուրբը ավելի հարմար է, քանի որ ինքն էլ է շատ երևացող մեղքեր գործում, հետևաբար սա կհասկանա իմ մեղքերը>> և նման բաներ, այլ դու մտածիր քո հոգու փրկության մասին, նրան փրկողի մասին ու միջնորդի մասին, ով կարող է կանգնել հենց քեզ համար Աստուծո առաջ` ասելու. <<Ես իմ խոստովանյալի մեղքերի համար կարող եմ պատասխան տալ>>:
Quote from: CHERRY on February 27, 2008, 10:52:21 PM
Quote from: Hasik on February 27, 2008, 10:05:26 PM
Արդյոք ճիշտ է տարբերակել հայ քրիստոնյա կամ ասենք հույն քրիստոնյա, չէ՞ որ երկուսն էլ Հիսուս Քրիստոսին են հավատում ու երկրպագում որպես Աստված:
9:) 9:) 9:)
Հարցիս Ձևակերպումը փոխում եմ. սխալ հասկացվեցի:
Quote from: CHERRY on February 27, 2008, 10:00:35 PM
Ինչպիսի՞ն կնկարագրեիք այսօրվա հայ քրիստոնյային:
Եվ ինպիսի՞ն պետք է լինի նա:
Ինչպիսի՞ն կնկարագրեիք այսօրվա Հայ Առաքելական եկեղեցու հավատացյալներին:
Ինչպիսի՞ն կցանկանաիք նրանց տեսնել:
Կարծում եմ, որ մեր Եկեղեցու հավատացյալները պետք է խոնարհ լինեն. հային խոնարհություն շատ է պակասում: Հայերը տաքարյուն են, հպարտ, նույնիսկ` մի փոքր ամբարտավան: Իսկ Տերը հակառակ է ամբարտավաններին:
Quote from: Masnaget on February 29, 2008, 01:46:09 AM
Հարկ է գիտենալ, որ խոստովանահայրը դառնում է քո կեսը այևս` մի քանի պատճառներով:
Արդ նա՜ է քո հոգևոր կեսը, նա է քո բժիշկը:
Իսկ դա չի կարող վտանգավոր լինել?
Quote from: Nane on February 29, 2008, 01:52:18 AM
Quote from: Masnaget on February 29, 2008, 01:46:09 AM
Հարկ է գիտենալ, որ խոստովանահայրը դառնում է քո կեսը այևս` մի քանի պատճառներով:
Արդ նա՜ է քո հոգևոր կեսը, նա է քո բժիշկը:
Իսկ դա չի կարող վտանգավոր լինել?
Ոչ, իհարկե, քանի որ խոստովանահորը օրենքով արգելվում է չարաշահել իր իմացածը, իր իրավունքները:
Իսկ չեք գտնում, որ առաջին պայմաններից մեկը, այն է, որ վստահես խոստովանահորը ու նրա մեջ ուղղակիորեն տեսնես Աստծո ծառայի, ոչ թե քո նման մարդու:
Quote from: Masnaget on February 29, 2008, 04:46:42 PM
Իսկ դա չի կարող վտանգավոր լինել?
Ոչ, իհարկե, քանի որ խոստովանահորը օրենքով արգելվում է չարաշահել իր իմացածը, իր իրավունքները:
[/quote]
Իսկ ինչ իրավունքներ ունի խոստովանահայրը?
Quote from: Nane on February 29, 2008, 10:43:15 PM
Quote from: Masnaget on February 29, 2008, 04:46:42 PM
Իսկ դա չի կարող վտանգավոր լինել?
Ոչ, իհարկե, քանի որ խոստովանահորը օրենքով արգելվում է չարաշահել իր իմացածը, իր իրավունքները:
Իսկ ինչ իրավունքներ ունի խոստովանահայրը?
[/quote]
Խոստովանահայրն առանձին իրավունքներ չունի, նա հաշվետու է միայն Աստուծո առաջ:
Quote from: Hasik on February 29, 2008, 09:29:51 PM
Իսկ չեք գտնում, որ առաջին պայմաններից մեկը, այն է, որ վստահես խոստովանահորը ու նրա մեջ ուղղակիորեն տեսնես Աստծո ծառայի, ոչ թե քո նման մարդու:
Այո, իհարկե. և առհասարակ, հոգևորականին հարկ է նայել և տեսնել այդպիսի կերպարի մեջ: Դրա համար էլ ասում են, որ ժողովուրդը հոգևորականին նայում է խոշորացույցով` և իբրև Աստծո ծառայի, և' իբրև մահկանացուի, և' իբրև առաջնորդի:
Բայց միթե՞ հոգեվորականը միաժամանակ մահկանացու չէ եվ առաջնորդ իր ժողովրդի համար 23:)
Quote from: Hasik on March 08, 2008, 01:19:08 AM
Բայց միթե՞ հոգեվորականը միաժամանակ մահկանացու չէ եվ առաջնորդ իր ժողովրդի համար 23:)
Այո, հոգևորականը և՛ այս է, և՛ այն:
Բոլորս էլ մահկանացուներ ենք, և սա մարմնավոր է: Իսկ հոգևորական առաջնորդը պետք է իր ժողովրդին առաջնորդի դեպի Աստուծո Արքայություն` ըստ Տիրոջ խոսքի և համաձայն իր քարոզչության: Եվ սա հոգևոր է:
Ճիշտ է, իմ հարցին հնարավոր չէ 5 րոպեով պատասխանել, բայց ես կխնդրեի թեկուզ դա մի քանի 5 րոպեների բաժանել ու պատասխանել:
հարց- երբ որ խոստովանության կարգ է կատարվում, եվ կարդացվում է հնարավոր մեղքերի ցանկը, այդ մեղքերի բովանդակության մասին մանրամասն որտեղից կարող ենք տեղեկանալ, կամ գոնե մի քանի բառով կարող ես դու մեզ լուսաբանել, շատ շնորհակալ կլինեմ, կարծում եմ դա բոլորին էլ կհետաքրքրի:
Quote from: Hasik on March 13, 2008, 10:37:40 PM
Ճիշտ է, իմ հարցին հնարավոր չէ 5 րոպեով պատասխանել, բայց ես կխնդրեի թեկուզ դա մի քանի 5 րոպեների բաժանել ու պատասխանել:
հարց- երբ որ խոստովանության կարգ է կատարվում, եվ կարդացվում է հնարավոր մեղքերի ցանկը, այդ մեղքերի բովանդակության մասին մանրամասն որտեղից կարող ենք տեղեկանալ, կամ գոնե մի քանի բառով կարող ես դու մեզ լուսաբանել, շատ շնորհակալ կլինեմ, կարծում եմ դա բոլորին էլ կհետաքրքրի:
Հարկ է գիտենալ, որ մարդ իր մարմնավոր բնությամբ մեղանչական է: Եվ մեղքը մարդուն ուղեկից է եղել դեռևս դրախտից, դրախտային վիճակից: Ադամը, ըստ իր թերահավատության, կարգազանցության և ագահության, ճաշակեց դրախտի արգելված պտղից և դրա արդյունքում, որպես պատիժ, վերահաս բարկությունն իջավ Աստծուց: Աստված արտաքսեց մարդուն և անիծեց` իր օրվա հացը իր աշխատանքով վաստակելու, երկրի երեսին տանջանքներ կրելու, հավիտենական երանական վիճակից` Աստուծո ներկայությունից զրկվելու և այլ պատիժներով, որոնց մասին տեղեկանում ենք Ծննդոց գրքից:
Արդ պատշաճ է, որ մարդն իր գոյությունը չափի ըստ իր ներկա հոգևոր և մարմնավոր կացության և իրեն չդասի ո'չ անմեղների, ո'չ անմահների, ո'չ իմաստունների, ո'չ հոգեղենների, ո'չ հրեշտակների շարքին, որպեսզի հասկանա իրերի դրությունը և համարժեք աշխատանք տանի` իրեն նախ Աստուծո որդեգիր դարձնելու (Մկրտության միջոցով), ապա Հավիտենական Երանությանն արժանանալու` Դատաստանի ժամանակ:
Եվ որքան մեղանչում է, այդքան էլ պետք է ապաշխարի: Ավելին:
Եթե աշխարհիկ կյանքում մեկին նեղություն ենք պատճառում, ապա նախ ներողություն ենք խնդրում, ապա վնասը փոխհատուցում: Իսկ պատճառած նեղությունը կարող է և փոքր լինել, սակայն մեծ պետք է լինի հատուցումը, որպեսզի ամբողջությամբ ծածկի այն վնասները, որոնք պատճառվել են:
Բայց նախ պետք է նախ մեղքը բարձրաձայն խոստովանել, որպեսզի ճանաչվի այն և կատարողի, և հոգևորականի կողմից:
Ինչպես որ մարմնավոր բժիշկն է հիվանդի բողոքները մինչև վերջ լսում, ապա հարցերով մանրամասնում տկարության ակունքները և մանրամասները, որպեսզի ցավը ճիշտ դարմանի, այնպես էլ հոգևոր բժիշկը` խոստովանեցնողը, պետք է լավ գիտենա խոստովանյալի մեղքերը` ըստ խոսքի, թե` <<....զոր արձակիցէք յերկրի, եղիցի արձակեալ յերկինս՚ (Մատթ. ԺԸ 18) և թե ՙԵթե ումեք թողուցուք ըզմեղս, թողեալ լիցի նոցա>> (Յովհ. Ի 23):
Եթե հիվանդն իր ցավերի մասին ավելիով կամ պակաս ներկայացնի, ապա բժիշկը կարող է դեղը ճիշտ չնշանակել: Այսպես հիվանդությունը չի բուժվի, այլ միայն ավելի կխորանա: Հարկ է խոստովանել մեղքերն ամբողջությամբ:
Ինչպես որ Առաքյալն է ասում` <<Իսկ եթէ լոյսի մէջ ենք քայլում, ինչպէս որ ինքն է լոյսի մէջ, հաղորդութեան մէջ ենք լինում միմեանց հետ, եւ նրա Որդու Յիսուսի արիւնը մաքրում է մեզ ամէն մեղքից: Եթէ ասենք Մենք ոչ մի մեղք չունենք, մենք մեզ ենք խաբում, եւ ճշմարտութիւն չկայ մեր մէջ: Իսկ եթէ խոստովանենք մեր մեղքերը, հաւատարիմ է նա եւ արդար մեր մեղքերը մեզ ներելու եւ մաքրելու համար մեզ ամէն անիրաւութիւնից: Եթէ ասենք Չենք մեղանչել, սուտ ենք հանում Նրան, եւ Նրա խօսքը մեր մէջ չէ>> (Ա ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ 1:7-10) և ավելացնում. <<Որդեակներ իմ, այս բանը գրում եմ ձեզ, որպէսզի չմեղանչէք. իսկ եթէ մէկը մեղանչի, Աստծու առաջ բարե խօսունենք Յիսուս Քրիստոսին Արդարին եւ Անարատին. եւ նա է քաւութիւնը մեր մեղքերի, եւ ոչ միայն մեր մեղքերի, այլեւ ամբողջ աշխարհի: Եթէ նրա պատուիրանները պահենք, դրանով իսկ գիտենք, թէ ճանաչեցինք նրան>> (Ա ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ 2:1-3):
Ըստ կարգի` քրիստոնյան նախ պետք է բարձրաձայն խոստովանի մեղքերը, ապա հոգևորականից թողություն ստանա: Սակայն հարկ է գիտենալ, որ ամեն մեկը, ըստ իր բնության, կարող է տարբեր կերպ ներկայացնել միևնույն մեղքը: Եվ նախկինում այդպես էլ եղել է: Վկայում են, որ նախկինում յուրաքանչյուր քրիստոնյա իր հետ բերում էր իր կատարած մեղքերի ցանկը գրավոր և կարդում այն: Բայց քանի որ խոստովանողների շատ մեղքեր կրկնվում էին կամ տարբեր կերպ էին ներկայացվում, այդ թվարկումնեը կցվեցին իրար, և ժամանակի ընթացքում ձևավորվեց <<Մեղա>>-ի ցանկը, որն ընդգրկում է բառացիորեն բոլոր մեղքերը:
Մեղան ասվում է տուն առ տուն, իսկ յուրաքանչյուր տնից հետո հավատացյալներն ասում են. <<Մեղայ Աստուծոյ>>, իսկ քահանան պատասխանում է. <<ՙԱստուած թողութիւն շնորհեսցէ>>:
Քահանան, լսելով խոստովանությունը, արտասանում է արձակման աղոթքը. <<ՙՈղորմեսցի քեզ մարդասէրն Աստուած...>>:
Արդ մեղքերը մի քանի խմբի են բաժանվում.
Նախ` ըստ խորհուրդների, ըստ խոսքերի և ըստ գործերի, ըստ կամքի (նաև` ակամա) և ըստ գիտության (նաև` անգիտությամբ):
Երկրորդ` ըստ մարդկային հոգու, մտքի և մարմնի:
Երրորդ` ըստ շարժումների: Եվ սրանք վեցն են` աջ, ձախ, հետ, առաջ, վերև, ներքև:
Չորրորդ` ըստ Առաքյալի սահմանման` մահացու (հպարտություն, նախանձ, բարկություն, ծուլություն, ագահություն, որկրամոլություն, բղջախոհություն):
Հինգերորդ` ըստ աստվածադիր պատվիրանների: Սա պատվիրանազանցությունն է: Այն, ինչ հանձն ենք առնում կատարել ու չենք կատարում և այն, ինչից պետք է հրաժարվել, բայց չենք հրաժարվում:
Սակայն մեղքից դեպի սրբություն ճանապարհին պետք է մտածենք, որ Աստուծո ամենագթության առաջ մեղքերը ջնջվում են, իսկ մաքրությունը դեպի հավիտենական կյանք է առաջնորդում` ըստ այս խոսքի, թե` <<....դուք մեռած էիք ձեր մեղքերի ու յանցանքների մէջ, որոնցում մի ժամանակ ընթանում էիք ըստ այս աշխարհի սովորութեանª հնազանդուելով օդում տիրող իշխանի այն ոգուն, որ այժմ ներգործում է ապստամբող մարդկանց մէջ: Նրանց թւում եւ մենք բոլորս մի ժամանակ ապրում էինք մեր մարմնի կրքերով եւ կատարում մարմնի ու մտքի ցանկութիւն ները. եւ իսկապէս Աստծու բարկութեան արժանի մարդիկ էինք ուրիշ ների նման: Բայց Աստուած, որ առատ է ողորմութեամբ, իր մեծ սիրով, որով սիրեց մեզ, մինչ մեռած էինք մեր մեղքերի մէջ, մեզ կենդանացրեց Քրիստոսով (որովհետեւ շնորհով փրկուեցինք)>> ( ԵՓԵՍԱՑԻՆԵՐԻՆ 2:1-5):
Անչափ շնորհակալ եմ արագ արձագանքման համար հարգելի Մասնագետ, դու ինձ շատ օգնեցիր,բայց չասեցիր, թե այդ մեղքերի բովանդակության մասին մանրամասն որտեղից կարող ենք տեղեկանալ:
Quote from: Hasik on March 15, 2008, 06:13:51 PM
Անչափ շնորհակալ եմ արագ արձագանքման համար հարգելի Մասնագետ, դու ինձ շատ օգնեցիր,բայց չասեցիր, թե այդ մեղքերի բովանդակության մասին մանրամասն որտեղից կարող ենք տեղեկանալ:
Դա` հաջորդ 5 րոպեի ընթացքում:
Ձեզ առաջարկում եմ հաջորդ 5 րոպեի հերթական հարցը, ինչ՞ է նշանակում ներքինի ըստ Աստվածաշնչի, ովքեր են դրանք, եվ խնդրում եմ պարզաբանել նաեվ այն հատվածը, որ վերաբերում է ամուսնանալուն եվ չամուսնանալուն՝ կապված ներքինի լինելու կամ չլինելու հետ: Շնորհակալություն:
Quote from: Masnaget on March 15, 2008, 06:26:40 PM
Quote from: Hasik on March 15, 2008, 06:13:51 PM
Անչափ շնորհակալ եմ արագ արձագանքման համար հարգելի Մասնագետ, դու ինձ շատ օգնեցիր,բայց չասեցիր, թե այդ մեղքերի բովանդակության մասին մանրամասն որտեղից կարող ենք տեղեկանալ:
Դա` հաջորդ 5 րոպեի ընթացքում:
Նախ Ձեր ներողամտությունն եմ խնդրում` այսքան սպասել տալու համար և ներկայացնում սույն գրքերի ցանկը, որտեղ մանրամասն նկարագրված են վերոբերյալ մեղքերը:
1. Եփրեմ Ասորի, Յորդորակ ապաշխարության,
2. Գրիգոր Տաթևացի, Գիրք Հարցմանց,
3. Գիր աղօթից ասացեալ սրբոյն Եփրեմի Խուրին Ասորւոյ,
4. Կանոնագիրք Հայոց, հտ. Ա,
5. Մկրտիչ վրդ. Արծրունյան, Բացատրություն հրաժարման և զղջման բանից սրբոց հարց,
6. Պողոս պատրիարք Ադրիանուպոլսեցի, Խրատի Թանգարան,
7. Վարդան Այգեկցի, Խրատներ,
8. Նույնի Խրատ բոլոր քահանաներին և ժողովրդին,
9. Ս. Ստամբոլցյան, Մեղայ Աստուծոյ:
Quote from: Hasik on March 17, 2008, 09:49:53 PM
Ձեզ առաջարկում եմ հաջորդ 5 րոպեի հերթական հարցը, ինչ՞ է նշանակում ներքինի ըստ Աստվածաշնչի, ովքեր են դրանք, եվ խնդրում եմ պարզաբանել նաեվ այն հատվածը, որ վերաբերում է ամուսնանալուն եվ չամուսնանալուն՝ կապված ներքինի լինելու կամ չլինելու հետ: Շնորհակալություն:
Թույլ տվեք այս անգամ էլ անցնել 300 վայրկյանի սահմանագիծը:
Եկեղեցական վաղ շրջանի գրականությունը, ի շարս այժմեական այլ նյութերի, անդրադարձել է նաև ամուսնության և կուսակրոնության խնդրին, որն այդ շրջանի կարևորագույն հարցերից մեկն էր: Մենք տեղեկանում ենք <<մանուկների>> ամուսնության մասին (<<մանուկներ>> նկատի ունեն ոչ թե տարիքով, այլ հավատքի աստիճանով փոքրերին): Նրանք մաքուր ոգով և մարմնով պետք է լինեին ու զերծ մնային ամուսնությունից: Հուստինոս Վկան գրում է.<<Հարության, Աստծու մանուկները, չպետք է ամուսնանան կամ ամուսնության տրվեն, այլ պետք է լինեն հրեշտակներին հավասար>> (Justinus Martyr, Dialogus cum Tryphone, ed. E.J. Goodspeed, Die altesten Apologeten. Gottingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1915, LXXXI):
Ընդհանրապես, <<Ներքինի>>-ն սահմանվում է որպես տղամարդ, որ սեփական կամքով ինքն իրեն դարձնում է ամուլ` որոշակի մարմնական միջոցների դիմելով:
Ներքինին Աստվածաշնչում ներկայացվում է առհասարակ իբրև սովորական կերպար` ոչ խիստ դրական, ոչ էլ բացասական երանգավորմամբ:
Միանշանակ չի կարելի ասել, թե հատկապես ինչի՛ համար են մարդիկ ներքինի դառում, սակայն որոշ բաներ պարզ են: Նախ` ներքինի դառնում են որոշակի աշխարհիկ ցանկություններից զերծ մնալու և ամբողջապես իրենց տիրոջը ծառայելու նպատակով, երկրորդ` որոշակի հատկորոշ պաշտոնների անցնելիս, որոնք սովորաբար տղամարդկանց համար չէին նախատեսված: Օրինակ` Արքունի կանանց կառավարիչ կամ` վերահսկիչ և այլն: Սակայն ներքինիները նաև արքունի այլ բարձր պաշտոններ ունեին. <<Իսկ մադիանացիները Եգիպտոսում Յովսէփին վաճառեցին փարաւոնի դահճապետին` ներքինի Պետափրէսին>> ( ԾՆՆԴՈՑ 37:36):
Արքունիքում ծառայող ներքինիների ջախջախիչ մեծամասնությունը առաքինի վարք, ժուժկալ կյանք ու օրինակելի կերպար ուներ: Սա հենց նշանակում է, որ ամեն ոք չէ, որ կարող էր իրեն ներքինի դարձնել: Այն մի տեսակ հատուկ կերպար էր` օժտված ավելի շատ դրական գծերով: Ավելի վստահելի ու ծառայական կերպի տիպար:
Ներքինի դառնալը, սակայն ոչ միայն մարմնական կամ մարմնավոր գործոններով էր պայմանավորված: Կային ներքինիներ, որոնք մտքով էին ներքինի (առաքինի, պարկեշտ` ի ծնե), դրա համար էլ Սուրբ Գրքում գտնում ենք բազում վկայություններ, որոնք վերաբերում են առհասարակ ի մտոք ներքինիների կերպարին: Սողոմոնն ասում է.<<Երանելի է անարատ ամուլը, որ մեղքի անկողին չի ճանաչել. նա վարձ կընդունի դատաստանի օրը: Նաեւ ներքինին, որ իր ձեռքով անիրաւութիւն չի գործել եւ ոչ էլ չարութիւն է խորհել Տիրոջ մասին, նրան ըստ իր հաւատի ընտիր շնորհ է տրուելու եւ ցանկալի վիճակ` Տիրոջ տաճարում: Արդարեւ, փառաւոր է բարի վաստակների պտուղը, եւ անսխալ` իմաստութեան արմատը: Շնացողների որդիները լինելու են պակասաւոր, եւ պիտի ոչնչանայ ապօրինի անկողնու զաւակը: Եւ եթէ նոյնիսկ երկարակեաց էլ լինեն, ոչնչութիւն են համարուելու. իրենց կեանքի վախճանին էլ անար գուելու է նրանց ծերութիւնը: Իսկ եթէ շուտ էլ լինի նրանց վախճանը, յոյս չեն ունենալու, եւ ոչ էլ դատաստանի օրը` մխիթարութիւն: Այո՛, այսպէս է կարգը. անիրաւ սերնդին` չարաչար վախճան>> (ԻՄԱՍՏՈՒԹԻՒՆ ՍՈՂՈՄՈՆԻ 3:13-19):
Այստեղ, փաստորեն ոչ միայն ներքինին է ներկայացվում դրական կերպարով` Աստուծո Արքայության մուտքին արժանի, այլ նաև փնովվում է անիրավ, շնացող մարդը:
Այս առումով հետաքրքրական է Եզնիկ Կողբացու գրվածքի հետևյալ հատվածը, որտեղ նա մեղադրում է Աստուծո Արքայության համար նախապատրաստած կուսական վիճակից անցումը ամուսնության.<<Նա՛, եւ կուսանք սրբոյ Եկեղեցւոյ ոչ վասն այնորիկ պահեն զկուսութիւն, եթէ զամուսնութիւն տուեալ յԱստուածոյ պղծութիւն համարիցին որպէս Մարկիոնն եւ Մանի եւ մծղնեայք, զի եթէ յայն միտս ուխտաւորէին, ապա եւ կուսութիւնն չէր յանգարի կուսութեան. այլ վասն առաւել սիրելոյ զԱստուած ի բարւոք արարածոց Աստուածոյ հրաժարեն, զի նմանեալք հրեշտակաց Աստուածոյ, ուր ո՛չ արուն է, եւ ո՛չ էգ, ցուցանիցեն եւ յերկրի զնոյն առաքինութիւն ըստ այնմ, թե <<Ե՞ն ներքինիք, որ զանձինս իւրեանց արարին ներքինիս վասն արքայութեանն երկնից`>> լինել ի յարութեանն <<հաւասար հրեշտակաց>> (Եզնիկ Կողբացի, Ճառք ընդդէմ աղանդոց, աշխատասիրութեամբ Մ. Մինասեանի, Ժնև 1992, էջ 112): Այստեղ նաև ակնարկ կա, որ ներքինին հրեշտակներին է հավասար` ըստ իր կարգավիճակի:
Նոր Կտակարանում հետևյալ պատճառն ենք գտնում ներքինի դառնալու. <<Ներքինիներ էլ կան, որոնք Երկնքի արքայության համար իրենք իրենց ներքինիներ են դարձրել. ով կարող է տանել, թող տանի>> (Մատթ. ԺԹ 12):
Իսկ Պողոս Առաքյալն ասում է, որ կույսերը պետք է պատվով տանեն իրենց այդ վիճակը` խրախուսելով ավելի շատ կուսությունը, քան ամուսնությունը. <<Իսկ կույսերի մասին Տիրոջից հրաման չունեմ. բայց խրատ եմ տալիս, որպես Տիրոջից ողորմություն գտած մեկի, որ վստահելի է>> (Ա Կորնթ. Է 25), կամ` <<Աղաչում եմ ձեզ, նմանվեցե՛ք ինձ>> (Ա Կորնթ. Դ 16):
Ներքինու կերպարն այժմյան ընկալմամբ չպետք է հասկանանք` որպես <<միջին սեռի>> կերպար, որը խոտելի է, այլ կուսության գործնական դրսևորման կատարյալ օրինակ: Ներքինիների համար, օրինակ, ոչ մի խնդիր չկա մկրտություն ընդունելու և Տիրոջ ներկայությունը վայելելու առումով. <<Եւ ներքինին հրամայեց կառքը կանգնեցնել. երկուսով ջուրն իջան. ե՛ւ Փիլիպպոսը, ե՛ւ ներքինին: Եւ Փիլիպպոսը մկրտեց նրան >> (ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԻ 4:38):
Ավելացնեմ, որ Հայ առաքելական Եկեղեցու տոնացույցում, ի թիվս այլ անձանց անունների, գտնում ենք նաև ներքինիների անուններ << Սբ. Վահան Գողթնացու, Եվգինե կույսի, նրա հոր Փիլիպպոսի եւ մոր Կղոդիայի, երկու եղբայրների`Սերգեյի և Ապիտոնի, երկու ներքինիների հիշատակության օրը>> (Վարդավառի չորրորդ կիրակիին հաջորդող երկուշաբթի օրը), <<Տոնը Ս. կույսերի` Ինդոսի, Դոմնայի, Գղերիկոս քահանայի և երկու բյուր նահատակների, որոնք այրվեցին նիկոմիդացիների եկեղեցում>> /Ս. Ինդոսը ներքինի էր Դիոկղետիանոս կայսեր արքունիքում/ (Հիսնակի Դ կիրակիին հաջորդող հինգշաբթի օրը):
Իմ հաջորդ հարցը, կարելի է, չէ՞:
Ի՞նչ կարելի է անել ստրեսից շուտ դուրս գալու համար, ցրել միտքը այլ բաներով, թե՞ ............. 27:) 27:) 27:)
Quote from: Hasik on March 27, 2008, 09:16:04 PM
Իմ հաջորդ հարցը, կարելի է, չէ՞:
Ի՞նչ կարելի է անել ստրեսից շուտ դուրս գալու համար, ցրել միտքը այլ բաներով, թե՞ ............. 27:) 27:) 27:)
Թույլ տվեք այս անգամ իսկապես կարճ պատասխանել. կարդացեք <<Նարեկ>>: Այսքանը, շնորհակալություն:
Հարգելի Մասնագետ Ձեզ արդեն շատ երկար ենք թողել հանգիստ վիճակում, կարող եմ գրանցվել Ձեզ մոտ ու փորձել պարզել հետևյալ հարցը`
Ինչպես պետք է մարդ ապրի իր կյանքը, որպեսզի հնարավորինս քիչ հիասթափություններ ապրի ??? ??? ???
Թե դա անխուսափելի է...
QuoteԻնչպես պետք է մարդ ապրի իր կյանքը, որպեսզի հնարավորինս քիչ հիասթափություններ ապրի
Թե դա անխուսափելի է...
***
Նախ ասեմ, որ կյանքում իրերի հավասարակշիռ դրությունը բարու` չարի հանդեպ հաղթանակով է պայմանավորվում: Եթե չարին բարությամբ ես պատասխանում` ըստ ոսկե կանոնի /որովհետև ցանկանում ես քեզ չարության փոխարեն բարին մատուցեն/, ապա դու քո գործերով հակակշռում ես չարին և ստեղծում միջավայր, որպեսզի դիմացինդ էլ բարիանա: Արդ եթե բարին կամ բարությունը պակասում են, առաջ է գալիս անարդարությունը, այստեղից էլ` քո հիասթափությունը:
Բայց հիասթափությունը կարող է լինել նաև անձնական, քանի որ մարդ իր նպատակներում կարող է անզգույշ գտնվել և ցանկալ ավելին, քանի իրեն Աստված նախախնամել է տալու: Ուրեմն, հիասթափություն կարող է առաջանալ, երբ մարդն ագահում է, ձգտում անհնարինին և ձախողվում:
Երրորդ` հիասթափություն կարող է առաջանալ սահմանվածը չանելու պատճառով, այսինքն` ծուլությամբ: Երբ ծուլանում ես, ընթացիկ գործերդ ձախողվում են, այստեղից` հիասթաթություն:
Մանկահասակ երեխաները չեն հիասթափվում. գիտե՞ք...
***
Մարդկային հիասթափությունը կարող է առաջանալ նաև եղածի մասին սխալ պատկերացում ունենալուց: Չէ՞ որ այս կյանքում ամեն ինչ Աստծու ստեղծածն ու պարգևածն է, հետևաբար դրանք մերը կարծելն ու դրանց կորստով ցավ ապրելը հիասթափության կարող են բերել:
Կարդանք Հոբի գիրքը.
<<Եւ մինչ նա խօսում էր, մի ուրիշ պատգամաբեր եկաւ ու Յոբին ասաց. <Մինչ քո տղաներն ու աղջիկներն իրենց աւագ եղբօր մօտ ուտում-խմում էին, անապատից յանկարծակի սաստիկ հողմ փչեց ու խփեց տան չորս անկիւններին. տունը փլուեց քո զաւակների վրայ, ու նրանք վախճանուեցին: Միայն ես ազատուելով եկայ քեզ պատմելու>: Ապա Յոբը վեր կացաւ, պատառոտեց իր հագուստները, կտրեց իր գլխի մազերը եւ գետին փռուելով` երկրպագեց Տիրոջն ու ասաց. <Իմ մօր որովայնից ես մերկ դուրս եկայ, մերկ էլ կը վերադառնամ: Տէրը տուեց, Տէրն էլ յետ առաւ: Ինչպէս որ հաճելի էր Տիրոջը, այնպէս էլ եղաւ: Թող օրհնեալ լինի Տիրոջ անունը> //Հոբ, 1.18-22//:
***
Ոչ, այստեղ հիասթափության օրինակ չկար:
Փոխարենը կա ակնարկ, թե ինչպե՛ս պետք է մարդ ապրի իր <հիասթափությունը>: Չէ՞ որ <հիասթափության առարկան> մերը չէ: Նորից կարդանք` <Թող օրհնեալ լինի Տիրոջ անունը>:
Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի Մահն ու Հարությունը եթե չլինեին, ապա այժմյան կյանքը հիասթափության մի մեծ ու անվերջանալի թվացող շղթա կդառնար: Բայց Նա եկավ: Եկավ ու ասաց. <Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: > //Հովհ. 10.11//:
Իսկ մի պահ ինքներս մեզ պատկերացրե՞լ ենք մոլորյալ ոչխարի դերում...քաղցած, մոլորված, հուսալքված, վտանգներին դեմ հանդիման... հիասթափված: Բայց Բարի Հովիվը կգտնի մեզ, կասի. <Եկէ՛ք ինձ մօտ, բոլոր յոգնածներդ ու բեռնաւորուածներդ, եւ ես ձեզ կը հանգստացնեմ> //Մատթ. 11.28//:
Բայց նախ պետք է փնտրել Նրան, թակել Նրա դուռը: Իսկ դա համար պետք է միշտ աղոթենք, որ չհուսահատվենք:
Անշուշտ, հիասթափությունը լավ չէ, բայց մարդկային է: Պետք է դիմագրավել նրան ամբողջ ուժով, որքան կարող ենք, քանզի այն կարող է բազում մեղքերի պատճառ դառնալ: Իսկ դրանցից են, օրինակ, հայհոյությունը, բարկությունը, ծուլությունը:
Ասեմ նաև, որ
ՀԻԱՍԹԱՓՈՒԹՅԱՆ ԼԱՎԱԳՈՒՅՆ ԴԱՐՄԱՆԻՉԸ ՀՈՒՅՍՆ Է: Ուզում եմ կարդալ մի քանի ասույթներ հույսի մասին:
Սենեկա - Քանի դեռ մարդ ողջ է, նա երբեք չպետք է կորցնի հույսը:
Կ. Բոուվի - Երբ մնացած ամեն ինչ կորսած է, այնուամենայնիվ, դեռ մնում է ապագան:
Իսկ Լուցիոս Ֆլորոսը բարձրաձայնում է. <<Միշտ պետք է հույս ունենալ, երբեք չհուսահատվել` այսպիսին է մեծ հոգու տեր մարդու հատկությունը>>:
***
Երանելի Հոբը մի պահ կասի <<Զօրութիւնս ի՞նչ է, որ համբերեմ. ժամանակս ի՞նչ է, որ դիմանայ իմ հոգին: Մի՞թէ քար զօրութիւն է ուժն իմ. մարմինս պղնձի՞ց է միթէ: Կամ չէի վստահում ես դրան: Զրկուեցի ինքս իմ նեցուկից. Օգնութիւնն հեռացաւ արդ ինձնից. Տիրոջ այցն անտեսեց ինձ լրիւ>>: //Հոբ 6.11-13//, իսկ Առաքյալը կփարատի այդ խոսքը և կպատասխանի. <<Իսկ բարին գործելուց չձանձրանաք, որովհետեւ յարմար ժամանակին պիտի հնձենք, եթէ չթուլանանք: Ահա թէ ինչու, քանի դեռ ժամանակ կայ, բարին գործենք բոլորի հանդէպ, մանաւանդ հաւատի մէջ մեր հարազատների հանդէպ>> //Գաղ. 6.9-10//:
Quote from: Masnaget on February 19, 2008, 02:13:33 AM
Գիրք կարդալը երբեմն օգնում է ճանաչողական նպատակներով, երբեմն էլ ժամանցային բնույթով: Իհարկե հիմնական այս բաժանումներն իրենց բովանդակությամբ տարբեր են, սակայն նպատակը մեկն է:
Եթե չի հաջողվում մասնագիտական գրքեր կարդալ, ապա պետք է դրանք փոխարինել գիտահանրամատչելի ամսագրերով: Իսկ դրանք անմիջապես կլանվում են ընթերցողի կողմից:
Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից:
Այս ախտանշանը փարատվում է... պարզապես ժամանակի լիարժեք օգտագործմամբ: Այսպիսով, եթե կյանքի յուրաքանչյուր րոպեն ճիշտ օգտագործեք, ապա անհրաժեշտություն կզգաք տեղափոխվելու, այլ իրականություն մտնելու:
Սկսեք.... մանկական հեքիաթներից: Այո':
Եկեք տեսնենք, որ մանկական գրականությունը, ինչ էլ որ այն լինի, չի հոգնեցնում, մղում է բարի գործ կատարելու, արթնացնում է դրական հույեր:
Եթե Դուք Ձեր առաջ պլան գծեք, թե այսքան օրում այսքան գիրք պետք է կարդաք, ապա երբեք չեք անի դա: Թեթև մոտեցեք պրոբլեմին: Չնայած ես գիրք կարդալ չկարողանալը այնքան էլ խնդիր չեմ համարում, որովհետև այնուամենայնիվ, մարդիկ որոշակի պայմաններում վերսկսում են կարդալ:
Մի առաջադրանք:
Ստեղծեք իրավիճակ, որն անպայման կպարտադրի Ձեզ մի երկու էջ թերթել: Դա կարող է լինել հանրագիտարան, բառարան: Հաճելի կլինի նաև հումորային թերթեր կարդալը:
ԴՈՒՔ ԿԱՐՈՂ ԵՔ
Բարև Մասնագետ:
«Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից» սա ինձ համար շատ կարևոր թեմա է,միայն հետաքրքրվում եմ գիտական գրքերով և սկսել եմ հետաքրքրվել մարդկային բնավորությամբ,մի քիչ անհանգստացնում է ինձ,չգիտեմ ինչ է իմ հետ կատարվում,ես շատ եմ սիրել գեղարվեստական գրքեր կարդալ,բայց այսօր չեմ կարողանում:Անգամ որոշել եմ կարդալ Նոր Կտակարանը,սակայն զարմանալին այն է որ ինքս Աստծոն չեմ հավատում և Քրիստոսին համարում եմ Լուսավոր կամ ոչ Լուսավոր մարդ,այդ պահով էլ չեմ կարողանում կողմնորոշվել,արդյոք Նա մարդկանց սովորեցնում է ճիշտ ապրել,թե օրինակ մեզ հայերիս կործանեց Քրիստոսը:
Quote from: VAHAG on September 06, 2008, 08:17:10 PM
Quote from: Masnaget on February 19, 2008, 02:13:33 AM
Գիրք կարդալը երբեմն օգնում է ճանաչողական նպատակներով, երբեմն էլ ժամանցային բնույթով: Իհարկե հիմնական այս բաժանումներն իրենց բովանդակությամբ տարբեր են, սակայն նպատակը մեկն է:
Եթե չի հաջողվում մասնագիտական գրքեր կարդալ, ապա պետք է դրանք փոխարինել գիտահանրամատչելի ամսագրերով: Իսկ դրանք անմիջապես կլանվում են ընթերցողի կողմից:
Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից:
Այս ախտանշանը փարատվում է... պարզապես ժամանակի լիարժեք օգտագործմամբ: Այսպիսով, եթե կյանքի յուրաքանչյուր րոպեն ճիշտ օգտագործեք, ապա անհրաժեշտություն կզգաք տեղափոխվելու, այլ իրականություն մտնելու:
Սկսեք.... մանկական հեքիաթներից: Այո':
Եկեք տեսնենք, որ մանկական գրականությունը, ինչ էլ որ այն լինի, չի հոգնեցնում, մղում է բարի գործ կատարելու, արթնացնում է դրական հույեր:
Եթե Դուք Ձեր առաջ պլան գծեք, թե այսքան օրում այսքան գիրք պետք է կարդաք, ապա երբեք չեք անի դա: Թեթև մոտեցեք պրոբլեմին: Չնայած ես գիրք կարդալ չկարողանալը այնքան էլ խնդիր չեմ համարում, որովհետև այնուամենայնիվ, մարդիկ որոշակի պայմաններում վերսկսում են կարդալ:
Մի առաջադրանք:
Ստեղծեք իրավիճակ, որն անպայման կպարտադրի Ձեզ մի երկու էջ թերթել: Դա կարող է լինել հանրագիտարան, բառարան: Հաճելի կլինի նաև հումորային թերթեր կարդալը:
ԴՈՒՔ ԿԱՐՈՂ ԵՔ
Բարև Մասնագետ:
«Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից» սա ինձ համար շատ կարևոր թեմա է,միայն հետաքրքրվում եմ գիտական գրքերով և սկսել եմ հետաքրքրվել մարդկային բնավորությամբ,մի քիչ անհանգստացնում է ինձ,չգիտեմ ինչ է իմ հետ կատարվում,ես շատ եմ սիրել գեղարվեստական գրքեր կարդալ,բայց այսօր չեմ կարողանում:Անգամ որոշել եմ կարդալ Նոր Կտակարանը,սակայն զարմանալին այն է որ ինքս Աստծոն չեմ հավատում և Քրիստոսին համարում եմ Լուսավոր կամ ոչ Լուսավոր մարդ,այդ պահով էլ չեմ կարողանում կողմնորոշվել,արդյոք Նա մարդկանց սովորեցնում է ճիշտ ապրել,թե օրինակ մեզ հայերիս կործանեց Քրիստոսը:
Այո....Դժվար է. բայց ոչ` անհաղթահարելի:
Նախ` մտածեք, որ ձեզ համար գիրք կարդալը կյանքի նպատակ չէ, սակայն լավ կլիներ, որ միառժամանակ հետո վերսկսեք այն: Հիմա այնքան էլ լավ ժամանակ չէ, հետևաբար, հարկավոր է գտնել այն ճիշտ պահը, երբ կարելի է սկսել:
Երկրորդ, եթե օրվա ժամանակի մի մասը հատկացնեք.... ոչինչ չանելուն, և այդպես` մի որոշ ժամանակ, ապա կգա մի պահ, որ կցանկանաք հենց այդ պահն օգտագործել գիրք կարդալու համար: Բայց մի՜ շտապեք: Ամեն ինչ` հերթով:
Իսկ Դուք գիրք կարդալը կփոխաինեի՞ք ուրիշ բան անելով.... գուցե արդեն փոխարինե՞լ եք: Ասեմ, որ կարդալ նշանակում է տեղեկույթ` ինֆորմացիա ստանալ, հետևաբար, եթե գիրք կարդալը նեղ առումով չի ստացվում, ապա անպայման դա ստացում է լայն առումով, այսինքն` ինտերնետի միջոցով: Մի՛ վախեցեք, որովհետև համացանցից լուր, թերթ, գիտական կամ այլ գրականություն կարդալը լիովին փոխարինում է գիրք կարդալուն: Նույնիսկ Սուրբ Գիրքը կարելի է համացանցում կարդալ:
Գտա՞ք բանալին.... շատ լավ: Ուրեմն, ինչպես և արդեն գլխի ընկաք, հանում եք Ձեր օրվա ժամանակից ինտերնետը, հանում եք համակարգիչը, ստացվում է այն ժամանակը, որ կարող եք գրքին տրամադրել: Բայց ուշադիր եղեք, որ գիրքը լիովին փոխարինի մնացածին, այլապես ինֆորմացիայի քաղց կզգաք: Դա արեք աստիճանաբար: Սկսեք այն ժամանակ, երբ կցանկանաք:
Աստծուն չե՞ք հավատում.... ոչինչ. չե՞ք նեղանա. եթե ասեմ, որ դրանից Աստծո փառքը չի պակասում: Իսկ ինքներդ Ձեզ հավատո՞ւմ եք: Այո՞... Դուք հիմա այս տողերը կարդալիս վստահ եք, որ Դուք ճիշտ եք Ձեր անհավատության մեջ: Լավ է: Նշանակում է, որ կա մի բան, որ Աստծուն հանել է Ձեր միջից, բայց չկա մի բան, որ Աստծուն նորից Ձեր սրտի մեջ մտցնի: Ոչինչ: Քրիստոս հենց հիմա կանգնած է Քո դռան առաջ ու բախում է: Լսի՛ր: Եթե չես էլ ուզում լսել, ապա
կարդա Դանիելի մարգարեությունը: Որտեղ է ա՞յն... Աստվածաշնչում: Կարդա ու հենց այստեղ պատասխանի՛ր և գրի՛ր, թե ո՞վ օգնեց Շուշանին:
Խնդրում եմ, մի՛ շտապիր պատասխանել: Սպասի՛ր այն ամենալավ պատասխանին, որ կմշակվի Քո մեջ ու գրիր այդ մասին:
Quote from: Masnaget on September 06, 2008, 11:31:27 PM
Quote from: VAHAG on September 06, 2008, 08:17:10 PM
Quote from: Masnaget on February 19, 2008, 02:13:33 AM
Գիրք կարդալը երբեմն օգնում է ճանաչողական նպատակներով, երբեմն էլ ժամանցային բնույթով: Իհարկե հիմնական այս բաժանումներն իրենց բովանդակությամբ տարբեր են, սակայն նպատակը մեկն է:
Եթե չի հաջողվում մասնագիտական գրքեր կարդալ, ապա պետք է դրանք փոխարինել գիտահանրամատչելի ամսագրերով: Իսկ դրանք անմիջապես կլանվում են ընթերցողի կողմից:
Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից:
Այս ախտանշանը փարատվում է... պարզապես ժամանակի լիարժեք օգտագործմամբ: Այսպիսով, եթե կյանքի յուրաքանչյուր րոպեն ճիշտ օգտագործեք, ապա անհրաժեշտություն կզգաք տեղափոխվելու, այլ իրականություն մտնելու:
Սկսեք.... մանկական հեքիաթներից: Այո':
Եկեք տեսնենք, որ մանկական գրականությունը, ինչ էլ որ այն լինի, չի հոգնեցնում, մղում է բարի գործ կատարելու, արթնացնում է դրական հույեր:
Եթե Դուք Ձեր առաջ պլան գծեք, թե այսքան օրում այսքան գիրք պետք է կարդաք, ապա երբեք չեք անի դա: Թեթև մոտեցեք պրոբլեմին: Չնայած ես գիրք կարդալ չկարողանալը այնքան էլ խնդիր չեմ համարում, որովհետև այնուամենայնիվ, մարդիկ որոշակի պայմաններում վերսկսում են կարդալ:
Մի առաջադրանք:
Ստեղծեք իրավիճակ, որն անպայման կպարտադրի Ձեզ մի երկու էջ թերթել: Դա կարող է լինել հանրագիտարան, բառարան: Հաճելի կլինի նաև հումորային թերթեր կարդալը:
ԴՈՒՔ ԿԱՐՈՂ ԵՔ
Բարև Մասնագետ:
«Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից» սա ինձ համար շատ կարևոր թեմա է,միայն հետաքրքրվում եմ գիտական գրքերով և սկսել եմ հետաքրքրվել մարդկային բնավորությամբ,մի քիչ անհանգստացնում է ինձ,չգիտեմ ինչ է իմ հետ կատարվում,ես շատ եմ սիրել գեղարվեստական գրքեր կարդալ,բայց այսօր չեմ կարողանում:Անգամ որոշել եմ կարդալ Նոր Կտակարանը,սակայն զարմանալին այն է որ ինքս Աստծոն չեմ հավատում և Քրիստոսին համարում եմ Լուսավոր կամ ոչ Լուսավոր մարդ,այդ պահով էլ չեմ կարողանում կողմնորոշվել,արդյոք Նա մարդկանց սովորեցնում է ճիշտ ապրել,թե օրինակ մեզ հայերիս կործանեց Քրիստոսը:
Այո....Դժվար է. բայց ոչ` անհաղթահարելի:
Նախ` մտածեք, որ ձեզ համար գիրք կարդալը կյանքի նպատակ չէ, սակայն լավ կլիներ, որ միառժամանակ հետո վերսկսեք այն: Հիմա այնքան էլ լավ ժամանակ չէ, հետևաբար, հարկավոր է գտնել այն ճիշտ պահը, երբ կարելի է սկսել:
Երկրորդ, եթե օրվա ժամանակի մի մասը հատկացնեք.... ոչինչ չանելուն, և այդպես` մի որոշ ժամանակ, ապա կգա մի պահ, որ կցանկանաք հենց այդ պահն օգտագործել գիրք կարդալու համար: Բայց մի՜ շտապեք: Ամեն ինչ` հերթով:
Իսկ Դուք գիրք կարդալը կփոխաինեի՞ք ուրիշ բան անելով.... գուցե արդեն փոխարինե՞լ եք: Ասեմ, որ կարդալ նշանակում է տեղեկույթ` ինֆորմացիա ստանալ, հետևաբար, եթե գիրք կարդալը նեղ առումով չի ստացվում, ապա անպայման դա ստացում է լայն առումով, այսինքն` ինտերնետի միջոցով: Մի՛ վախեցեք, որովհետև համացանցից լուր, թերթ, գիտական կամ այլ գրականություն կարդալը լիովին փոխարինում է գիրք կարդալուն: Նույնիսկ Սուրբ Գիրքը կարելի է համացանցում կարդալ:
Գտա՞ք բանալին.... շատ լավ: Ուրեմն, ինչպես և արդեն գլխի ընկաք, հանում եք Ձեր օրվա ժամանակից ինտերնետը, հանում եք համակարգիչը, ստացվում է այն ժամանակը, որ կարող եք գրքին տրամադրել: Բայց ուշադիր եղեք, որ գիրքը լիովին փոխարինի մնացածին, այլապես ինֆորմացիայի քաղց կզգաք: Դա արեք աստիճանաբար: Սկսեք այն ժամանակ, երբ կցանկանաք:
Աստծուն չե՞ք հավատում.... ոչինչ. չե՞ք նեղանա. եթե ասեմ, որ դրանից Աստծո փառքը չի պակասում: Իսկ ինքներդ Ձեզ հավատո՞ւմ եք: Այո՞... Դուք հիմա այս տողերը կարդալիս վստահ եք, որ Դուք ճիշտ եք Ձեր անհավատության մեջ: Լավ է: Նշանակում է, որ կա մի բան, որ Աստծուն հանել է Ձեր միջից, բայց չկա մի բան, որ Աստծուն նորից Ձեր սրտի մեջ մտցնի: Ոչինչ: Քրիստոս հենց հիմա կանգնած է Քո դռան առաջ ու բախում է: Լսի՛ր: Եթե չես էլ ուզում լսել, ապա կարդա Դանիելի մարգարեությունը: Որտեղ է ա՞յն... Աստվածաշնչում: Կարդա ու հենց այստեղ պատասխանի՛ր և գրի՛ր, թե ո՞վ օգնեց Շուշանին:
Խնդրում եմ, մի՛ շտապիր պատասխանել: Սպասի՛ր այն ամենալավ պատասխանին, որ կմշակվի Քո մեջ ու գրիր այդ մասին:
Մասնագետ,ես միշտ էլ ունեմ ժամանակ գիրք կարդալու համար,ավելին ասեմ միշտ քնելուցս առաջ կարդում եմ,ինչքան էլ ուշ քնեմ,բայց ինձ ավելի շատ հուզում է գիտական գրքեր,կամ այնպիսի գրքեր որոնք ուսումնասիրում են մարդու էությունը և այլն,արդեն չեմ կարողանում կարդալ,արկածային,դետեկտիվ և նմանատիպ գրքեր:Տեսեք երեկ վերջացրեցի Դեյլ Քարնեգի «Ինչպես ձեռք բերել բարեկամներ և ազդել մարդկանց վրա»,իսկ այսօր ձեռքս վերձնելու եմ Դեյվիդ Հյումի «Հետազոտություն մարդկային ըմբռնության վերաբերյալ» գիրքը,բայց զգում եմ որ այսպես եթե շարունակեմ ընդհանրապես կկորցնեմ հետաքրքրությունս իմ սիրելի հեղինակների նկատմամբ,եթե կարող եք խորհուրդ տվեք մի այնպիսի բան կարդալ որ նորից հետաքրքրություն առաջանա:
Շատ լավ դեռ չեմ պատասխանի,կպատասխանեմ ՆորԿտակարանը կարդալուց հետո,ասեմ որ կարդալու եմ միայն նրա համար որ պարզեմ արդյոք Նա իմաստունների իմաստունն է:
Քեզ մի հարց Մասնագետ.ջրհեղեղ եղե՞լ է,եթե այո,ուրեմն մի հարց ևս,եթե Աստված չցանկանար արդյոք այդ ջրհեղեղը չէր լինի:
Quote from: VAHAG on September 07, 2008, 01:39:47 AM
Quote from: Masnaget on September 06, 2008, 11:31:27 PM
Quote from: VAHAG on September 06, 2008, 08:17:10 PM
Quote from: Masnaget on February 19, 2008, 02:13:33 AM
Գիրք կարդալը երբեմն օգնում է ճանաչողական նպատակներով, երբեմն էլ ժամանցային բնույթով: Իհարկե հիմնական այս բաժանումներն իրենց բովանդակությամբ տարբեր են, սակայն նպատակը մեկն է:
Եթե չի հաջողվում մասնագիտական գրքեր կարդալ, ապա պետք է դրանք փոխարինել գիտահանրամատչելի ամսագրերով: Իսկ դրանք անմիջապես կլանվում են ընթերցողի կողմից:
Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից:
Այս ախտանշանը փարատվում է... պարզապես ժամանակի լիարժեք օգտագործմամբ: Այսպիսով, եթե կյանքի յուրաքանչյուր րոպեն ճիշտ օգտագործեք, ապա անհրաժեշտություն կզգաք տեղափոխվելու, այլ իրականություն մտնելու:
Սկսեք.... մանկական հեքիաթներից: Այո':
Եկեք տեսնենք, որ մանկական գրականությունը, ինչ էլ որ այն լինի, չի հոգնեցնում, մղում է բարի գործ կատարելու, արթնացնում է դրական հույեր:
Եթե Դուք Ձեր առաջ պլան գծեք, թե այսքան օրում այսքան գիրք պետք է կարդաք, ապա երբեք չեք անի դա: Թեթև մոտեցեք պրոբլեմին: Չնայած ես գիրք կարդալ չկարողանալը այնքան էլ խնդիր չեմ համարում, որովհետև այնուամենայնիվ, մարդիկ որոշակի պայմաններում վերսկսում են կարդալ:
Մի առաջադրանք:
Ստեղծեք իրավիճակ, որն անպայման կպարտադրի Ձեզ մի երկու էջ թերթել: Դա կարող է լինել հանրագիտարան, բառարան: Հաճելի կլինի նաև հումորային թերթեր կարդալը:
ԴՈՒՔ ԿԱՐՈՂ ԵՔ
Բարև Մասնագետ:
«Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից» սա ինձ համար շատ կարևոր թեմա է,միայն հետաքրքրվում եմ գիտական գրքերով և սկսել եմ հետաքրքրվել մարդկային բնավորությամբ,մի քիչ անհանգստացնում է ինձ,չգիտեմ ինչ է իմ հետ կատարվում,ես շատ եմ սիրել գեղարվեստական գրքեր կարդալ,բայց այսօր չեմ կարողանում:Անգամ որոշել եմ կարդալ Նոր Կտակարանը,սակայն զարմանալին այն է որ ինքս Աստծոն չեմ հավատում և Քրիստոսին համարում եմ Լուսավոր կամ ոչ Լուսավոր մարդ,այդ պահով էլ չեմ կարողանում կողմնորոշվել,արդյոք Նա մարդկանց սովորեցնում է ճիշտ ապրել,թե օրինակ մեզ հայերիս կործանեց Քրիստոսը:
Այո....Դժվար է. բայց ոչ` անհաղթահարելի:
Նախ` մտածեք, որ ձեզ համար գիրք կարդալը կյանքի նպատակ չէ, սակայն լավ կլիներ, որ միառժամանակ հետո վերսկսեք այն: Հիմա այնքան էլ լավ ժամանակ չէ, հետևաբար, հարկավոր է գտնել այն ճիշտ պահը, երբ կարելի է սկսել:
Երկրորդ, եթե օրվա ժամանակի մի մասը հատկացնեք.... ոչինչ չանելուն, և այդպես` մի որոշ ժամանակ, ապա կգա մի պահ, որ կցանկանաք հենց այդ պահն օգտագործել գիրք կարդալու համար: Բայց մի՜ շտապեք: Ամեն ինչ` հերթով:
Իսկ Դուք գիրք կարդալը կփոխաինեի՞ք ուրիշ բան անելով.... գուցե արդեն փոխարինե՞լ եք: Ասեմ, որ կարդալ նշանակում է տեղեկույթ` ինֆորմացիա ստանալ, հետևաբար, եթե գիրք կարդալը նեղ առումով չի ստացվում, ապա անպայման դա ստացում է լայն առումով, այսինքն` ինտերնետի միջոցով: Մի՛ վախեցեք, որովհետև համացանցից լուր, թերթ, գիտական կամ այլ գրականություն կարդալը լիովին փոխարինում է գիրք կարդալուն: Նույնիսկ Սուրբ Գիրքը կարելի է համացանցում կարդալ:
Գտա՞ք բանալին.... շատ լավ: Ուրեմն, ինչպես և արդեն գլխի ընկաք, հանում եք Ձեր օրվա ժամանակից ինտերնետը, հանում եք համակարգիչը, ստացվում է այն ժամանակը, որ կարող եք գրքին տրամադրել: Բայց ուշադիր եղեք, որ գիրքը լիովին փոխարինի մնացածին, այլապես ինֆորմացիայի քաղց կզգաք: Դա արեք աստիճանաբար: Սկսեք այն ժամանակ, երբ կցանկանաք:
Աստծուն չե՞ք հավատում.... ոչինչ. չե՞ք նեղանա. եթե ասեմ, որ դրանից Աստծո փառքը չի պակասում: Իսկ ինքներդ Ձեզ հավատո՞ւմ եք: Այո՞... Դուք հիմա այս տողերը կարդալիս վստահ եք, որ Դուք ճիշտ եք Ձեր անհավատության մեջ: Լավ է: Նշանակում է, որ կա մի բան, որ Աստծուն հանել է Ձեր միջից, բայց չկա մի բան, որ Աստծուն նորից Ձեր սրտի մեջ մտցնի: Ոչինչ: Քրիստոս հենց հիմա կանգնած է Քո դռան առաջ ու բախում է: Լսի՛ր: Եթե չես էլ ուզում լսել, ապա կարդա Դանիելի մարգարեությունը: Որտեղ է ա՞յն... Աստվածաշնչում: Կարդա ու հենց այստեղ պատասխանի՛ր և գրի՛ր, թե ո՞վ օգնեց Շուշանին:
Խնդրում եմ, մի՛ շտապիր պատասխանել: Սպասի՛ր այն ամենալավ պատասխանին, որ կմշակվի Քո մեջ ու գրիր այդ մասին:
Մասնագետ,ես միշտ էլ ունեմ ժամանակ գիրք կարդալու համար,ավելին ասեմ միշտ քնելուցս առաջ կարդում եմ,ինչքան էլ ուշ քնեմ,բայց ինձ ավելի շատ հուզում է գիտական գրքեր,կամ այնպիսի գրքեր որոնք ուսումնասիրում են մարդու էությունը և այլն,արդեն չեմ կարողանում կարդալ,արկածային,դետեկտիվ և նմանատիպ գրքեր:Տեսեք երեկ վերջացրեցի Դեյլ Քարնեգի «Ինչպես ձեռք բերել բարեկամներ և ազդել մարդկանց վրա»,իսկ այսօր ձեռքս վերձնելու եմ Դեյվիդ Հյումի «Հետազոտություն մարդկային ըմբռնության վերաբերյալ» գիրքը,բայց զգում եմ որ այսպես եթե շարունակեմ ընդհանրապես կկորցնեմ հետաքրքրությունս իմ սիրելի հեղինակների նկատմամբ,եթե կարող եք խորհուրդ տվեք մի այնպիսի բան կարդալ որ նորից հետաքրքրություն առաջանա:
Շատ լավ դեռ չեմ պատասխանի,կպատասխանեմ ՆորԿտակարանը կարդալուց հետո,ասեմ որ կարդալու եմ միայն նրա համար որ պարզեմ արդյոք Նա իմաստունների իմաստունն է:
Քեզ մի հարց Մասնագետ.ջրհեղեղ եղե՞լ է,եթե այո,ուրեմն մի հարց ևս,եթե Աստված չցանկանար արդյոք այդ ջրհեղեղը չէր լինի:
Այո, նման գրքեր կարդալը մեկ քայլ առաջ է: Բայց դեռ ամենը չէ: Իսկ վեճի մեջ հաղթելու կանոնը, ըստ Քարնեգիի, ո՞րն է, կասե՞ք:
Ձեզ համար, տվյալ փուլում, Այգեկցու և Գոշի առակները կարդալն է ամենահարմարը: Հետո կկարդաք Աստածաշնչից Սողոմոնի առակներն ու Ժողովողը: Երբեք մի՛ շտապեք: Ձեզ հիմա թվում է, որ ժամանակը քիչ է, և Դուք չեք հասցնի ամեն ինչ կարդալ:
Իսկ ո՞ւր եք շտապում...Հավաքեք իրար գլխի Ձեր սիրած հեղինակներին ու Ինքներդ Ձեզ հարցրեք. <Ումի՞ց սկսեմ>: Իսկ եթե չգտնեք նրան, ապա բոլորին հանգիստ թողեք. դեռ ժամանակը չէ: Կամ` արդեն անցել է: Կսպասեք, կսպասեք շաբաթներ, ամիսներ կամ մեկ-երկու տարի և կկարոտեք նրանց:
Հիշեք. կրկնում եմ.
Եթե Դուք Ձեր առաջ պլան գծեք, թե այսքան օրում այսքան գիրք պետք է կարդաք, ապա երբեք չեք անի դա: Թեթև մոտեցեք պրոբլեմին: Չնայած ես գիրք կարդալ չկարողանալը այնքան էլ խնդիր չեմ համարում, որովհետև այնուամենայնիվ, մարդիկ որոշակի պայմաններում վերսկսում են կարդալ:
Համենայն դեպս, սկզբի համար մեկ-երկու օր դադարեցրեք կարդալը, որպեսզի հանգստանաք: Հետո` ինչպես ասացի` առակներ:
***
Այո, ջրհեղեղ եղել է. եղել է, այն էլ` մարդու պատճառով: Համենայն դեպս, Աստված մարդու մեղքերի պատճառով ջրհեղեղով մաքրեց աշխարհը:
Աստվածաբանության մեջ նման հարցապնդում չի օգտագործվում կամ համարյա չի օգտագործվում. <եթե այսպես լիներ, ապա այնպես կլիներ>: Դա բարի հարց չէ:
Լավ հիշիր. Աստծո գործերն անքննելի են:
Ի դեպ, Դանիելի մարգարեությունը Հին Կտակարանում է: Փնտրի՛ր այն:
Quote from: Masnaget on September 07, 2008, 08:35:26 PM
Quote from: VAHAG on September 07, 2008, 01:39:47 AM
Quote from: Masnaget on September 06, 2008, 11:31:27 PM
Quote from: VAHAG on September 06, 2008, 08:17:10 PM
Quote from: Masnaget on February 19, 2008, 02:13:33 AM
Գիրք կարդալը երբեմն օգնում է ճանաչողական նպատակներով, երբեմն էլ ժամանցային բնույթով: Իհարկե հիմնական այս բաժանումներն իրենց բովանդակությամբ տարբեր են, սակայն նպատակը մեկն է:
Եթե չի հաջողվում մասնագիտական գրքեր կարդալ, ապա պետք է դրանք փոխարինել գիտահանրամատչելի ամսագրերով: Իսկ դրանք անմիջապես կլանվում են ընթերցողի կողմից:
Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից:
Այս ախտանշանը փարատվում է... պարզապես ժամանակի լիարժեք օգտագործմամբ: Այսպիսով, եթե կյանքի յուրաքանչյուր րոպեն ճիշտ օգտագործեք, ապա անհրաժեշտություն կզգաք տեղափոխվելու, այլ իրականություն մտնելու:
Սկսեք.... մանկական հեքիաթներից: Այո':
Եկեք տեսնենք, որ մանկական գրականությունը, ինչ էլ որ այն լինի, չի հոգնեցնում, մղում է բարի գործ կատարելու, արթնացնում է դրական հույեր:
Եթե Դուք Ձեր առաջ պլան գծեք, թե այսքան օրում այսքան գիրք պետք է կարդաք, ապա երբեք չեք անի դա: Թեթև մոտեցեք պրոբլեմին: Չնայած ես գիրք կարդալ չկարողանալը այնքան էլ խնդիր չեմ համարում, որովհետև այնուամենայնիվ, մարդիկ որոշակի պայմաններում վերսկսում են կարդալ:
Մի առաջադրանք:
Ստեղծեք իրավիճակ, որն անպայման կպարտադրի Ձեզ մի երկու էջ թերթել: Դա կարող է լինել հանրագիտարան, բառարան: Հաճելի կլինի նաև հումորային թերթեր կարդալը:
ԴՈՒՔ ԿԱՐՈՂ ԵՔ
Բարև Մասնագետ:
«Եթե արկածային կամ առհասարակ ժամանցային գիրք չեք կարողանում կարդալ, ապա հարկ է նկատել, որ այդպիսով Դուք այնքան կլանված եք իրականությամբ, որ Ձեր հոգեկան վիճակը Ձեզ թույլ չի տալիս կտրվել իրականությունից» սա ինձ համար շատ կարևոր թեմա է,միայն հետաքրքրվում եմ գիտական գրքերով և սկսել եմ հետաքրքրվել մարդկային բնավորությամբ,մի քիչ անհանգստացնում է ինձ,չգիտեմ ինչ է իմ հետ կատարվում,ես շատ եմ սիրել գեղարվեստական գրքեր կարդալ,բայց այսօր չեմ կարողանում:Անգամ որոշել եմ կարդալ Նոր Կտակարանը,սակայն զարմանալին այն է որ ինքս Աստծոն չեմ հավատում և Քրիստոսին համարում եմ Լուսավոր կամ ոչ Լուսավոր մարդ,այդ պահով էլ չեմ կարողանում կողմնորոշվել,արդյոք Նա մարդկանց սովորեցնում է ճիշտ ապրել,թե օրինակ մեզ հայերիս կործանեց Քրիստոսը:
Այո....Դժվար է. բայց ոչ` անհաղթահարելի:
Նախ` մտածեք, որ ձեզ համար գիրք կարդալը կյանքի նպատակ չէ, սակայն լավ կլիներ, որ միառժամանակ հետո վերսկսեք այն: Հիմա այնքան էլ լավ ժամանակ չէ, հետևաբար, հարկավոր է գտնել այն ճիշտ պահը, երբ կարելի է սկսել:
Երկրորդ, եթե օրվա ժամանակի մի մասը հատկացնեք.... ոչինչ չանելուն, և այդպես` մի որոշ ժամանակ, ապա կգա մի պահ, որ կցանկանաք հենց այդ պահն օգտագործել գիրք կարդալու համար: Բայց մի՜ շտապեք: Ամեն ինչ` հերթով:
Իսկ Դուք գիրք կարդալը կփոխաինեի՞ք ուրիշ բան անելով.... գուցե արդեն փոխարինե՞լ եք: Ասեմ, որ կարդալ նշանակում է տեղեկույթ` ինֆորմացիա ստանալ, հետևաբար, եթե գիրք կարդալը նեղ առումով չի ստացվում, ապա անպայման դա ստացում է լայն առումով, այսինքն` ինտերնետի միջոցով: Մի՛ վախեցեք, որովհետև համացանցից լուր, թերթ, գիտական կամ այլ գրականություն կարդալը լիովին փոխարինում է գիրք կարդալուն: Նույնիսկ Սուրբ Գիրքը կարելի է համացանցում կարդալ:
Գտա՞ք բանալին.... շատ լավ: Ուրեմն, ինչպես և արդեն գլխի ընկաք, հանում եք Ձեր օրվա ժամանակից ինտերնետը, հանում եք համակարգիչը, ստացվում է այն ժամանակը, որ կարող եք գրքին տրամադրել: Բայց ուշադիր եղեք, որ գիրքը լիովին փոխարինի մնացածին, այլապես ինֆորմացիայի քաղց կզգաք: Դա արեք աստիճանաբար: Սկսեք այն ժամանակ, երբ կցանկանաք:
Աստծուն չե՞ք հավատում.... ոչինչ. չե՞ք նեղանա. եթե ասեմ, որ դրանից Աստծո փառքը չի պակասում: Իսկ ինքներդ Ձեզ հավատո՞ւմ եք: Այո՞... Դուք հիմա այս տողերը կարդալիս վստահ եք, որ Դուք ճիշտ եք Ձեր անհավատության մեջ: Լավ է: Նշանակում է, որ կա մի բան, որ Աստծուն հանել է Ձեր միջից, բայց չկա մի բան, որ Աստծուն նորից Ձեր սրտի մեջ մտցնի: Ոչինչ: Քրիստոս հենց հիմա կանգնած է Քո դռան առաջ ու բախում է: Լսի՛ր: Եթե չես էլ ուզում լսել, ապա կարդա Դանիելի մարգարեությունը: Որտեղ է ա՞յն... Աստվածաշնչում: Կարդա ու հենց այստեղ պատասխանի՛ր և գրի՛ր, թե ո՞վ օգնեց Շուշանին:
Խնդրում եմ, մի՛ շտապիր պատասխանել: Սպասի՛ր այն ամենալավ պատասխանին, որ կմշակվի Քո մեջ ու գրիր այդ մասին:
Մասնագետ,ես միշտ էլ ունեմ ժամանակ գիրք կարդալու համար,ավելին ասեմ միշտ քնելուցս առաջ կարդում եմ,ինչքան էլ ուշ քնեմ,բայց ինձ ավելի շատ հուզում է գիտական գրքեր,կամ այնպիսի գրքեր որոնք ուսումնասիրում են մարդու էությունը և այլն,արդեն չեմ կարողանում կարդալ,արկածային,դետեկտիվ և նմանատիպ գրքեր:Տեսեք երեկ վերջացրեցի Դեյլ Քարնեգի «Ինչպես ձեռք բերել բարեկամներ և ազդել մարդկանց վրա»,իսկ այսօր ձեռքս վերձնելու եմ Դեյվիդ Հյումի «Հետազոտություն մարդկային ըմբռնության վերաբերյալ» գիրքը,բայց զգում եմ որ այսպես եթե շարունակեմ ընդհանրապես կկորցնեմ հետաքրքրությունս իմ սիրելի հեղինակների նկատմամբ,եթե կարող եք խորհուրդ տվեք մի այնպիսի բան կարդալ որ նորից հետաքրքրություն առաջանա:
Շատ լավ դեռ չեմ պատասխանի,կպատասխանեմ ՆորԿտակարանը կարդալուց հետո,ասեմ որ կարդալու եմ միայն նրա համար որ պարզեմ արդյոք Նա իմաստունների իմաստունն է:
Քեզ մի հարց Մասնագետ.ջրհեղեղ եղե՞լ է,եթե այո,ուրեմն մի հարց ևս,եթե Աստված չցանկանար արդյոք այդ ջրհեղեղը չէր լինի:
Այո, նման գրքեր կարդալը մեկ քայլ առաջ է: Բայց դեռ ամենը չէ: Իսկ վեճի մեջ հաղթելու կանոնը, ըստ Քարնեգիի, ո՞րն է, կասե՞ք:
Ձեզ համար, տվյալ փուլում, Այգեկցու և Գոշի առակները կարդալն է ամենահարմարը: Հետո կկարդաք Աստածաշնչից Սողոմոնի առակներն ու Ժողովողը: Երբեք մի՛ շտապեք: Ձեզ հիմա թվում է, որ ժամանակը քիչ է, և Դուք չեք հասցնի ամեն ինչ կարդալ:
Իսկ ո՞ւր եք շտապում...
Հավաքեք իրար գլխի Ձեր սիրած հեղինակներին ու Ինքներդ Ձեզ հարցրեք. <Ումի՞ց սկսեմ>: Իսկ եթե չգտնեք նրան, ապա բոլորին հանգիստ թողեք. դեռ ժամանակը չէ: Կամ` արդեն անցել է: Կսպասեք, կսպասեք շաբաթներ, ամիսներ կամ մեկ-երկու տարի և կկարոտեք նրանց:
Հիշեք. կրկնում եմ.
Եթե Դուք Ձեր առաջ պլան գծեք, թե այսքան օրում այսքան գիրք պետք է կարդաք, ապա երբեք չեք անի դա: Թեթև մոտեցեք պրոբլեմին: Չնայած ես գիրք կարդալ չկարողանալը այնքան էլ խնդիր չեմ համարում, որովհետև այնուամենայնիվ, մարդիկ որոշակի պայմաններում վերսկսում են կարդալ:
Համենայն դեպս, սկզբի համար մեկ-երկու օր դադարեցրեք կարդալը, որպեսզի հանգստանաք: Հետո` ինչպես ասացի` առակներ:
***
Այո, ջրհեղեղ եղել է. եղել է, այն էլ` մարդու պատճառով: Համենայն դեպս, Աստված մարդու մեղքերի պատճառով ջրհեղեղով մաքրեց աշխարհը:
Աստվածաբանության մեջ նման հարցապնդում չի օգտագործվում կամ համարյա չի օգտագործվում. <եթե այսպես լիներ, ապա այնպես կլիներ>: Դա բարի հարց չէ:
Լավ հիշիր. Աստծո գործերն անքննելի են:
Ի դեպ, Դանիելի մարգարեությունը Հին Կտակարանում է: Փնտրի՛ր այն:
Չվիճելը: 32:)
Մասնագետ ես կկարդմա քո խորհրդով,իսկ ժամանակի առումով ասեմ որ ես միայն կարդում եմ քնելուց առաջ և ասեմ որ պարտադրված չեմ կարդում ուղղակի ինձ միշտ հետաքրքրել ա գիրքը,ես կարող եմ պարտադրված վերձնել օրինակ Դյումայի գրքերից մեկը և կարդալ բայց այդպես չեմ ուզում ուզում եմ այդ հետաքրքրությունը նորևից վերականգնվի,ես կհետևեմ քո խորհրդին հուսով եմ կստացվի:Մասնագետ երբ կարդում եմ ավելի եմ հանգստանում,չկարդալուց երբեք չեմ հանգստանա:
Ես ինքս գիտեմ որ ջրհեղեղ եղել է և դա ոչ ոք չի կարող հերքել կան ապացույցներ բայց դա հետո կամ ուրիշ տեղ որովհետև այստեղ շատ երեխաներ են մտնում և չեմ ուզում կարծիք փոխեմ:
QuoteՉվիճելը: 32:)
Մասնագետ ես կկարդմա քո խորհրդով,իսկ ժամանակի առումով ասեմ որ ես միայն կարդում եմ քնելուց առաջ և ասեմ որ պարտադրված չեմ կարդում ուղղակի ինձ միշտ հետաքրքրել ա գիրքը,ես կարող եմ պարտադրված վերձնել օրինակ Դյումայի գրքերից մեկը և կարդալ բայց այդպես չեմ ուզում ուզում եմ այդ հետաքրքրությունը նորևից վերականգնվի,ես կհետևեմ քո խորհրդին հուսով եմ կստացվի:Մասնագետ երբ կարդում եմ ավելի եմ հանգստանում,չկարդալուց երբեք չեմ հանգստանա:
Ես ինքս գիտեմ որ ջրհեղեղ եղել է և դա ոչ ոք չի կարող հերքել կան ապացույցներ բայց դա հետո կամ ուրիշ տեղ որովհետև այստեղ շատ երեխաներ են մտնում և չեմ ուզում կարծիք փոխեմ:
Իսկ սիրո՞ւմ ես Արթուր Կոնան Դոյլ կարդալ:
Quote from: Masnaget on September 08, 2008, 09:46:56 PM
QuoteՉվիճելը: 32:)
Մասնագետ ես կկարդմա քո խորհրդով,իսկ ժամանակի առումով ասեմ որ ես միայն կարդում եմ քնելուց առաջ և ասեմ որ պարտադրված չեմ կարդում ուղղակի ինձ միշտ հետաքրքրել ա գիրքը,ես կարող եմ պարտադրված վերձնել օրինակ Դյումայի գրքերից մեկը և կարդալ բայց այդպես չեմ ուզում ուզում եմ այդ հետաքրքրությունը նորևից վերականգնվի,ես կհետևեմ քո խորհրդին հուսով եմ կստացվի:Մասնագետ երբ կարդում եմ ավելի եմ հանգստանում,չկարդալուց երբեք չեմ հանգստանա:
Ես ինքս գիտեմ որ ջրհեղեղ եղել է և դա ոչ ոք չի կարող հերքել կան ապացույցներ բայց դա հետո կամ ուրիշ տեղ որովհետև այստեղ շատ երեխաներ են մտնում և չեմ ուզում կարծիք փոխեմ:
Իսկ սիրո՞ւմ ես Արթուր Կոնան Դոյլ կարդալ:
Ավելի շատ Ագաթա եմ սիրում հայերեն թարգմանված բոլոր վեպերը կարդացել եմ իսկ Արթուր Կոնան Դոյլ ից մի երկու հատ կարդացել եմ,ճիշտն ասած Ագաթայից հետո եմ դա կարդացել և այդքան ու=եղ տպավորություն չեմ ստացել:
Ոչ ոք չի՞ ցանկանում Մասնագետի մոտ գալ.... 13:) 29:) 29:) 29:)