Եթե Ձեզ հնարավորություն տրվեր հանդիպել Աստծուն, ի՞նչ հարց կտաիք Նրան:
1. Տե՛ր, ամեն ինչ լավ կլինի չ՞է:
2. Որտե՞ղ է մարդկային անկեղծությունը, հարգանքը:
3. Որտե՞ղ են հիմա տատիկս և Արթուրը, ինձ կտանես իրենց մոտ:
Հարց չէի տալիս:
Ներողություն կխնդրեի այն բոլոր մարդկանց համար, ում վիրավորել եմ հոգով կամ մտով կամ խոսքով:
Իր անհուն օրհնությունը կխնդրեի նրանց համար և բոլոր լացողների համար:
Կաղաչեի, որ չարին թույլ չտա երբեք մոտենալու իմ աղջկաս, ու այնպես անի, որպեսզի ե'ս ճաշակեմ իր հասանելիք բոլոր փորձություններն ու չարի հարվածները:
Երջանկություն կխնդրեի բոլորիդ համար:
Դու միշտ ինձ հետ ու իմ մեջ ես եղել, բայց ես միշտ ինձ Քեզանից հեռացած եմ զգացել։ Մեղանչել ու շարունակում եմ մեղանչել, ուրացել ու շարունակում եմ ուրանալ ..., բայց Դու միշտ ինձ հետ ու իմ մեջ ես եղել։
Հասկանալով հանդերձ, որ հավատն առանց գործերի մեռած է, ուզում եմ ասել, որ Քեզ միշտ սիրել եմ իմ ամբողջ սրտով ու ամբողջ հոգով։
Արդյո՞ք ճիշտ եմ մտածել ու մտածում։
Ուրեմն միայն մեկ հարց՝ Սիրեցի՞ր:
Որը հոլովվում է՝ Սիրո՞ւմ ես:
Անչափ սիրեցի՞ր ու սիրո՞ւմ ես:
Սիրեցի՞ր ինձ: Սիրո՞ւմ ես ինձ:
Հարց երևի չէի տա, չէի կարողանա: Բայց կլայի: Շա՜տ դառը կլայի...
Քո Սերը այնքան հրաշալի՞ է, ու սրբո՞ւմ է բոլորիս արտասուքը:
Քո Սե՞րն է մեր ակնկալածն ու երազածը:
Նա՞ է պարունակում մեր կյանքի իմաստը:
Նրանում կպահե՞ս մեզ:
Ինչպե՞ս հասկանալ Քո կամքը այս կամ այն պարագայում, որ սխալված չլինեմ, տվյալ իրավիճակում ի՞նչ է աստվածային նախախնամությամբ ինձ համար սահմանված:
Եթե Աստված ուզենա հարցերին պատասխանել,առանց հանդիպելու էլ դա կանի...
Հիմնական նպատակն այն է եղել սա գրելու, որ հիմա հարցնեմ, ստացաք ձեր պատասխանն Աստծուց, թե՞ ոչ:
2006 թվին ես հաստատ մի հարց կտայի, որն էլ անպատասխան կմնար: Կհարցնեի, թե երբ է լինելու երկրորդ գալուստը, որն էլ, բնականաբար կմերժվեր:
Զարմանալին այն է, որ Աստված անպատասխան չի թողել ինձ:
Ամեն օր, ամեն ժամ, ամեն վայրկիան Նա գալու է: Կամ էլ ես եմ գնալու` առանց տեսնելու այդ օրը:
Հիմա հարցնում եմ` ստացա՞ք ձեր հարցի պատասխանը: