ճիշտն ասած չիմացա թեման որտեղ բացեմ, դրա համար ստեղ բացեցի, երևի ամենահարմար տեղնա.
ուզում եմ իմանամ ինչպես եք վերաբերվում Պայծառատեսությանը, բնության անոմալ երևույթներին, ասենք Բերմուդյան եռանկյունի.
լուրջեք վերաբերվում արդյոք Նոստրադամուսին, Վանգաին, Քեյսիին, այլմոլորակայիններկին գոյությանը, երազներին հավատում էք արդյոք թե ոչ.
մի քիչ Քրիստոնեության հետ կապ չունեցող բաներ եմ գրում.
բայց հետաքրքիր կլներ իմանալ ձեր կարծիքը. 13:)
սիրով ասեմ իմ կարծիքը.Կարեն ջան։
այլմոյորակայիններ չկան՜
վանգան ու նոստրադամուսն ել սատանայի խոնարհ ծառաներն էին։
Quote from: Karen on August 16, 2007, 02:13:08 PM
ճիշտն ասած չիմացա թեման որտեղ բացեմ, դրա համար ստեղ բացեցի, երևի ամենահարմար տեղնա.
ուզում եմ իմանամ ինչպես եք վերաբերվում Պայծառատեսությանը, բնության անոմալ երևույթներին, ասենք Բերմուդյան եռանկյունի.
լուրջեք վերաբերվում արդյոք Նոստրադամուսին, Վանգաին, Քեյսիին, այլմոլորակայիններկին գոյությանը, երազներին հավատում էք արդյոք թե ոչ.
մի քիչ Քրիստոնեության հետ կապ չունեցող բաներ եմ գրում.
բայց հետաքրքիր կլներ իմանալ ձեր կարծիքը. 13:)
Chem haskanum ayd inchu es karcum vor ays meeeeeeeeeeeec tiezerqum miayn Erkir moloraki vra kendanutyun ka,aylmolorakayinnerin chavatalu pat&ar chka,chnayac havatalu pat&ar el chka:
Quote from: Karen on August 16, 2007, 02:13:08 PM
ճիշտն ասած չիմացա թեման որտեղ բացեմ, դրա համար ստեղ բացեցի, երևի ամենահարմար տեղնա.
ուզում եմ իմանամ ինչպես եք վերաբերվում Պայծառատեսությանը, բնության անոմալ երևույթներին, ասենք Բերմուդյան եռանկյունի.
լուրջեք վերաբերվում արդյոք Նոստրադամուսին, Վանգաին, Քեյսիին, այլմոլորակայիններկին գոյությանը, երազներին հավատում էք արդյոք թե ոչ.
մի քիչ Քրիստոնեության հետ կապ չունեցող բաներ եմ գրում.
բայց հետաքրքիր կլներ իմանալ ձեր կարծիքը. 13:)
Անկեղծ ասած պայծառատեսությանն այնքան էլ դրական չեմ վերաբերում և չեմ հավատում պայծառատեսներին` համարելով նրնց ունակությունները չարի տրված, բայց ինքս իմ չեմ կարողանում պատասխան գտնել, թե ինչու Վանգայի նկատմամբ վերաբերմունքս դրական է:
Կարեն ջան, բարև! Եթե դեռ մնացել է հետաքրքրություն հարցիդ նկատմամբ...
1. Եթե Երկրագնդի բնակիչն ասում է, որ այլմոլորակայիններ չկան, դա նույնն է, եթե, ասենք, համզաչիմանցին ասեր, որ Համզաչիմանից բացի Երկրագնդի վրա ուրիշ գյուղեր ու քաղաքներ չկան: Հա-հա-հա...
2. Այսօր հաճախ կարելի է լսել "ալֆա-ռիթմերի" մասին: Դա մեր ուղեղի ալիքային ճառագայթման տեսակներից մեկն է (կան նաև բետա-, դելտա- և թետա-ռիթմեր):
Այս ռիթմերը չափվում են շրջափուլ/վայրկյանով (շփ/վ) և նրանք բոլորն ունեն տարբեր շփ/վ-ներ: Օրվա գործուն ժամանակը մենք ապրում ենք բետա-ռիթմերով (14-20 և ավել շփ/վ): Դա կարելի է անվանել նաև "Արտաքին գիտակցություն": Երբ մենք ննջում ենք, բայց դեռ չենք հասցրել քնել, կամ զարթնել ենք, բայց դեռ չենք հասցրել լրիվ արթնանալ, - մենք ալֆա-ռիթմերի մեջ ենք (7-14 շփ/վ) - "Ներքին գիտակցություն": Բետա-վիճակի մեջ մենք կարող ենք ապրել վստահություն կամ վախ, աշխատել կամ անգործ մնալ, առույգ լինել կամ հոգնած, - բազում վիճակներ: Բայց պարզվում է, որ Ալֆա-վիճակի մեջ էլ մենք կարող ենք անել այդ ամենը, գումարած - մեր մեջ թաքնված գիտելիքների խորին զգացմունքը: Մի խոսքով, ալֆա-վիճակի մեջ մենք կարող ենք կատարել ուրիշ գործողություններ, քան բետա-վիճակի մեջ:
Ինչպես գիտես, Կարեն ջան, մեր ուղեղը բաղկացած է երկու կիսագնդերից և ոչ իզուր: Կիսագնդերից յուրաքանչյուրը մեզ տրված է կոնկրետ ֆունկցիաներ կատարելու համար: Կոպիտ ասած, մի կիսագունդը (եթե ճիշտ եմ հիշում - ձախը) պատասխանատու է մեր միջի ամբողջ տղամարդկայինի համար, մյուսը - կանացիի, անկախ նրանից, կին ենք մենք, թե տղամարդ: Տղամարդկային մասը միշտ գտնվում է բետա-վիճակում (14-20 շփ/վ), կանացի կիսագունդը միշտ գտնվում է ալֆա-վիճակում (7-14 շփ/վ): Եվ անկախ նրանից, տղամարդ ենք մենք թե կին, արթուն ժամանակ գերիշխողը միշտ տղամարդկային կիսագունդն է իր ավելի հզոր շփ/վ-ով: Իսկ այն, ինչին տիրապետում է մեր կանացի կիսագունդը, մեզ համար այդպես էլ մնում է անհասանելի, կարծես թե քնած վիճակում: Իրականում այն բոլորովին էլ քնած չէ, այլ մնացել է բետա-վիճակի տակ, ճնշված նրա հզորությամբ:
Եթե մենք կարողանաինք մեր ալֆա-վիճակն օգտագործել բետա-վիճակին հավասար (ոչ ավել, - հակառակ դեպքում մենք միշտ քնած պիտի լինեինք ֆիզիկապես), մեր կյանքը լրիվ այլ կերպ կընթանար:
Հիմա պատկերացրու, որ կան մարդիկ, որ ապրում են հենց այդ վիճակում, հավասարազոր օգտագործելով ուղեղի ալֆա- և բետա- կիսագնդերը: Դրանք են բոլոր Էյնշտեյնները, Մոցարտները, Դա Վինչիները, կինոաստղերը, սպորտի աստղերը, բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում և հասնում են իրենց երազանքին: Եվ ինչ խոսք, որ ՎԱՆԳԱՆԵՐԸ, ՔԵՅՍԻՆԵՐՆ ՈՒ ՆՈՍՏՐԱԴԱՄՈՒՍՆԵՐՆ անշուշտ այս բազմաքանակ խմբի մեջ իրենց վաստակավոր տեղն են գրավում: Հա սատանան էլ, իհարկե, այստեղ ոչ մի կապ չունի:
Ի միջի այլոց ասեմ, որ այսօր մեզանից յուրաքանչյուրը ցանկության դեպքում կարող է այդպիսին դառնալ: Եթե հետաքրքիր է, կարող ես ինտերնետում փնտրել, օրինակ, Հոզե Սիլվային և նայել նրա աշխատությունները: Կարդացվում է արկածային գրականության պես հետաքրքիր և մանկականի պես պարզ ու հասկանալի:
Շնորհակալություն:
Եռանկյունիների մասին էլ , ասենք - Բերմուդյան, - կարելի է հետո խոսել, եթե ցանկանաս:
բա մի հատ սեղան չգցենք՞ այլմոլորակայինՙտղեքի՚համար։մեկ էլ տեսար.եկան 2:) 2:) 2:)
Գցես, թե չգցես, - մեկ է: - Շուտով կգան!
Quote from: Samvel on November 23, 2008, 01:54:20 AM
Գցես, թե չգցես, - մեկ է: - Շուտով կգան!
թող մեծամտուտյուն չհնչի.բայց հավատա,վոր ,այն ճանապարհը ,վորտեղ դու գտնվում էս,ես արդեն անցել եմ.մի ջամանակ տարվել էի անոմալ երևույթներով,բաց չէի թողնում սենսացիա թերթի ոչ մի համար.գիշերները երկնքում թռչող ափսեներ էի որոնում.......պատրանք ու ունայնություն է այդ ամենը.
մի տեղ նշեցիր որ ինձանից պակաս Քրիստոնյա չէս.\\հուսով եմ իմացար ով եմ.\\
բա քրիստոնյան այլմոլորակայինների է սպասում,թե ՔՐԻՍՏՈՍԻՆ.
ու որ ասում եմ նոստրադամուսը սատանաի կամակատարն է.ճիշտ եմ ասում,ցանկացած գուշակություն պիղծ է ԱՍՏծՈ առաջ.
Իհարկե ճանաչեցի, հարգելի "Վահան"! Արդեն երբ սեղան գցելու առաջարկ արեցիր, - կասկածում էի: Իսկ հիմա արդեն չհամբերեցիր, որ ինքս գուշակեմ: Եվ սակայն կասկածում եմ, թե սա էլ քո իսկական անունը լինի: Այսինքն, ոչ թե մարդ-Վահան, քրիստոնյա-Վահան, Աստծո որդի-Վահան, այլ վահան-զենք, վահան-միջոց պաշտպանման: Եվ եթե ես ճիշտ եմ իմ կռահումի մեջ, - դա շատ տխուր է ինձ համար: Բացատրեմ:
Քո պատասխանների մեջ կարելի է նկատել մի միօրինակություն. դիմացինիդ գրածի մեջ ընտրում ես մի միտք, որից, քեզ թվում է, կարող ես կառչել, և սկսում ես գնդակահարել այդ միտքը: Վերցնենք հենց քո վերջին երկու պատասխանները ինձ. ինչ որ ես ասացի, գիտեմ, դու տեղյակ չես դրա մինիմում կեսին և կարող էիր գոնե մի հարց տալ ձևի համար: Իսկ դու, էլի,- աննորմալ երևույթներ... այլմոլորակայիններ...
Երբ դու կրում էիր քո նախկին անունը, ես երկկողմանի էի մոտենում քո պատասխաններին (քանզի անկախ քո կարծիքից վանգաների ու նոստրադամուսների մասին - անունն իր շտամպն է դնում մարդու վրա, և ինչ որ նշանակում է անունը, այն էլ է մարդը): Առաջինը. նշանակում է սկիզբ: Իհարկե, լինել սկիզբը ինչ-որ բանի ինչ խոսք, որ շատ Աստվածահաճո բան է: Բայց յուրաքանչյուր սկիզբ դեռ նոր է, ջահել, խակ և անփորձ (խոսքս տարիքի մասին չէ, իհարկե): Առվակն, օրինակ, սկսվելով ակունքից, դեռ ինչքան պիտի հոսի, որ գետ դառնա, ճի"շտ է: Երկրորդ. կարդալով անունդ հակառակը (աջից-ձախ), կարելի էր հուսալ, որ ինֆորմացիայի պակասը նրանից է , որ մարդը "քնուկ ա", շուտով կարթնանա: Երկու դեպքում էլ կային մեծ հույսեր - վերջիվերջո գետ դառնալու և կամ արթնանալու:
Իսկ հիմա - վահան - ընդամենը: Պ ա շ տ պ ա ն ա մ ի ջ ո ց: Միջոց, որը կարող է հեշտությամբ փակել պաշտպանվողի տեսադաշտը: Այսինքն, հարգելիս, դու դադարելու ես տեսնել, թե ինչ է նետելու քեզ վրա դիմացինդ, նիզակներ, թե" ծաղիկներ...
P.S.Հա, մոռացա ասել. լսիր, վերջիվերջո, Աստված նրանց հետ - այդ նոստրադամուսների: Առավել ևս, որ նրանց գուշակություններն այլևս չեն կատարվում արդեն մոտ քսան տարի: Իսկ գիտե"ս ինչու: Որովհետև դրանց իմաստը կորել է: Որովհետև ամեն ինչ փոխվել է այսօր: Որովհետև տիեզերքի մոտեցումն է դեպի մեզ - ուրիշ: Որոնհետև... ինչ երկարացնեմ. միևնույն է, ՀԵՐՔԵԼՈՒ ԵՍ ամեն ինչ:
Մյուս անգամ, եթե նոր անունի կարիք ունենաս, - խորհուրդ - դիր անունդ ՀԵՐՔԱՐԱՐ:
Ցանկանում եմ ավելացնել Քրիստոսին սպասելու մասին.
Չգիտեմ դու ինչպես, Վահան ջան, բայց ես գիտեմ, որ ասել Սուրբ երրորդություն - Հայր, Որդի և Սուրբ Հոգի, - դա նույնն է, ինչ ասել - Աստված: Եվ եթե ասել "Քրիստոս" - ասել է - "Աստված", - ուրեմն ինչու զբաղվել ապարդյուն մի բանով - սպասելով: Իմ Քրիստոս-Աստվածը երբեք ինձ չի լքել, Նա միշտ ինձ հետ եղել է և կլինի: Այնպես որ, եթե պետք է սպասեմ մեկին, ավելի լավ է - այլմոլորակայիններին:
Հարգանքներս:
Quote from: Samvel on November 23, 2008, 11:13:07 PM
Ցանկանում եմ ավելացնել Քրիստոսին սպասելու մասին.
Չգիտեմ դու ինչպես, Վահան ջան, բայց ես գիտեմ, որ ասել Սուրբ երրորդություն - Հայր, Որդի և Սուրբ Հոգի, - դա նույնն է, ինչ ասել - Աստված: Եվ եթե ասել "Քրիստոս" - ասել է - "Աստված", - ուրեմն ինչու զբաղվել ապարդյուն մի բանով - սպասելով: Իմ Քրիստոս-Աստվածը երբեք ինձ չի լքել, Նա միշտ ինձ հետ եղել է և կլինի: Այնպես որ, եթե պետք է սպասեմ մեկին, ավելի լավ է - այլմոլորակայիններին:
Հարգանքներս:
ասեմ. որ անունս Վահան է։
թէ ինչու ակունքը դարձավ Վահան.
ուրեմն սկզբում գրանցվել էի իմ անունով.հետո չկարողացա գտնել ֆորումի լեզուն. ու մոռացել էի որ գրանցվել էի. որոշ ժամանակ հետո նորից գրանցվեցի. ակունք անունով ։այդ ընդացքում հիշեցի. որ այստեղ էլի կամ ։հետո ակունքին հալածեցին ու որոշեցի դուրս գալ գրանցումից։դիտում էի հյուրի կարգավիճակով։։ բայց այնպիսի ճցացող հարց տեսա որ չէի կարող չպատասխանել։
Սամվել ջան.հավատա որ նպատակս ինչ որ բառերից կառչելը չէ։եթե այդպես լիներ .գրածներիդ մեջ բազում հակասություններ կաին.որ կարող էի օգտագործել քո դեմ.իմ նպատակը այն է.որ հիշեցնեմ կտակարանի մասին։դու մի կարծիր. որ իմ մեջի նստած մարդկայինը.միշտ համաձայն է եղել Աստվածայինի հետ։բայց Աստծո խոսքը նման է այն ավազահատիկին.որը ։քո մեջ հղկվելով դառնում է մարգարիտ։(թեկուզ ցավ պատճառելով)
հետո հիշիր.որ այդ Աստծո խոսքը չէ. որ պետք է հարմարվի մեզ։այլ մենք՝ նրան։ոչ ոք Աստծուն պարտքով մի բան չի տվել.որ հիմա ետ պահանջի։թէ քո ասած ալիքների համար ինչու հարց չտվեցի։մի նեղացիր բայց կարծում եմ զուր ժամանակ էս վատնել անոգուտ գործի վրա։
իսկ որ ասում էս Աստված միշտ ինձ հետ է ու երբեք ինձ չի լքելու.էդ արդեն լրիվ ՙգլուխգործոց՚ա ։այստեղ կամ դու էս սխալվում .կամ Աստծո խոսքը։
մի օգտակար հիշեցում էլ ՙհերքարարի ՚վերաբերյալ։թեկուզ և այս թեմայում.ո՞վ առաջինը հերքեց. ու՞մ կարծիքը՜։
Սիրում եմ Վահան անունը: Պատանեկության ընկերոջս անունն է Վահան - հիմա աբեղա է դարձել: Ցավոք, կորցրել ենք իրար. շատ ուրախ կլինեի նորից գտնել:
Այո, Վահան ջան - կտակարան: Իհարկե - կտակարան: Անշուշտ! - կտակարան: Հասկացանք - կտակարան! Բայց արի մի րոպե հիշենք, որ Աստված կտակարանից բացի մեզ Իր պես մտածելու և ստեղծելու հնարավորություն էլ է տվել և իմ ամբողջ կռիվը հենց սա է, եղբայր, որ մի քիչ էլ մտածենք: Եթե հակասություններ ես տեսնում ասածներիս մեջ, - շատ ուրախ եմ, և արի խոսենք այդ մասին: Ես հո մարգարե չեմ, որ ամեն ասածս անարատ ճիշտ լինի բոլորի համար: Եվ ոչ էլ դասագիրք եմ գրում. ուղղակի փորձում եմ զրուցել մեզ հետաքրքրող թեմաներով և աշխատել, որ այդ զրույցը հնարավիրին չափ հետաքրքիր լինի - բոլորիս համար:
Իհարկե, Աստծո խոսքը չէ, որ պիտի հարմարվի մեզ, Վահան ջան: Բայց դա չի նշանակում, որ ես պետք է հարմարվեմ այդ խոսքին ճիշտ քեզ պես: Առավել ևս, որ, ինչ մեղքս թաքցնեմ, ես չեմ էլ ցանկանում քեզ պես հարմարվել: Գիտես, եթե ժամանակ կունենաս, գնա, խնդրում եմ "Ինչու եմ հրաժարվում քրիստոնեությունից" բաժինը և կարդա իմ պատասխանը Դհանիին: Կարծում եմ, դա կօգնի հասկանալ, թե ինչ եմ ուզում ասել: Եվ կամ, հիշու"մ ես իմ առաջարկը "Թեյարանում". շարունակել "Երբ լույսը մուտք է գործում իմ սենյակ"-ը: Ցավոք, քեզանից բացի ոչ ոք չցանկացավ շարունակել, երևի հետաքրքիր առաջարկ չէր: Ինչ արած: Կմտածեմ մի ուրիշ առաջարկի մասին: Հիմա խոսքը քո պատասխանի մասին է. "...ցույց է տալիս սենյակի անկարգությունը.փոշին ու կեղտը.մաքրվել է անհրաժեշտ"։ Ճիշտն ասած, մինչև օրս մնացել եմ զարմացած. լավ, ինչու" հենց այդպես... այդքան մռայլ: Գիտես, եթե փորձեմ պատկերացնել քեզ, երևի առաջին հերթին պետք է տեսնեմ մի կնճռոտ ճակատ և խոժոռ հայացք - սեպաձև հոնքերի տակ: Քո մտքերը հիմնականում մռայլ են, նույնիսկ երբ նրանք ակունք են առնում այնպիսի մի լուսավոր տեղից, ինչպիսին կտակարանն է: Այնպիսի տպավորություն է, կարծես մեծագույն հոռետես Նիցշեն է գրել քո այդ կտակարանը: Իսկ ինչու չփորձել պատասխանել, մոտավորապես... ասենք... "Երբ լույսը մուտք է գործում իմ սենյակ, ես հասկանում եմ, որ գիշերվա իմ սարսափները պատրանքներ էին միայն, ծնված իմ հիվանդ երևակայությունից..." կամ նման մի բան:
Ցավալին այն է, որ ես գիտեմ, թե ինչ ես դու հասկանում ասելով "իմ սենյակ", և գիտեմ, որ դու չգիտես, որ իրավունք չունես այդպես վերաբերվելու քո այդ սենյակին: Այդ սենյակը քո սրտի սուրբ տարածությունն է, եկեղեցին է (եկ, եղիցի), որտեղ ապրում է քո Աստված, իսկ դու կարող ես մուտք գործել այնտեղ միայն և միայն ամբողջովին մաքրված: ՈՒրեմն ասա, խնդրում եմ, որտեղի"ց այնտեղ անկարգություն, փոշի և կեղտ. մաքրված Քեզանի"ց, թե"...
Ես սիրում եմ քեզ:
Quote from: Samvel on November 24, 2008, 09:32:19 AM
Սիրում եմ Վահան անունը: Պատանեկության ընկերոջս անունն է Վահան - հիմա աբեղա է դարձել: Ցավոք, կորցրել ենք իրար. շատ ուրախ կլինեի նորից գտնել:
Այո, Վահան ջան - կտակարան: Իհարկե - կտակարան: Անշուշտ! - կտակարան: Հասկացանք - կտակարան! Բայց արի մի րոպե հիշենք, որ Աստված կտակարանից բացի մեզ Իր պես մտածելու և ստեղծելու հնարավորություն էլ է տվել և իմ ամբողջ կռիվը հենց սա է, եղբայր, որ մի քիչ էլ մտածենք: Եթե հակասություններ ես տեսնում ասածներիս մեջ, - շատ ուրախ եմ, և արի խոսենք այդ մասին: Ես հո մարգարե չեմ, որ ամեն ասածս անարատ ճիշտ լինի բոլորի համար: Եվ ոչ էլ դասագիրք եմ գրում. ուղղակի փորձում եմ զրուցել մեզ հետաքրքրող թեմաներով և աշխատել, որ այդ զրույցը հնարավիրին չափ հետաքրքիր լինի - բոլորիս համար:
Իհարկե, Աստծո խոսքը չէ, որ պիտի հարմարվի մեզ, Վահան ջան: Բայց դա չի նշանակում, որ ես պետք է հարմարվեմ այդ խոսքին ճիշտ քեզ պես: Առավել ևս, որ, ինչ մեղքս թաքցնեմ, ես չեմ էլ ցանկանում քեզ պես հարմարվել: Գիտես, եթե ժամանակ կունենաս, գնա, խնդրում եմ "Ինչու եմ հրաժարվում քրիստոնեությունից" բաժինը և կարդա իմ պատասխանը Դհանիին: Կարծում եմ, դա կօգնի հասկանալ, թե ինչ եմ ուզում ասել: Եվ կամ, հիշու"մ ես իմ առաջարկը "Թեյարանում". շարունակել "Երբ լույսը մուտք է գործում իմ սենյակ"-ը: Ցավոք, քեզանից բացի ոչ ոք չցանկացավ շարունակել, երևի հետաքրքիր առաջարկ չէր: Ինչ արած: Կմտածեմ մի ուրիշ առաջարկի մասին: Հիմա խոսքը քո պատասխանի մասին է. "...ցույց է տալիս սենյակի անկարգությունը.փոշին ու կեղտը.մաքրվել է անհրաժեշտ"։ Ճիշտն ասած, մինչև օրս մնացել եմ զարմացած. լավ, ինչու" հենց այդպես... այդքան մռայլ: Գիտես, եթե փորձեմ պատկերացնել քեզ, երևի առաջին հերթին պետք է տեսնեմ մի կնճռոտ ճակատ և խոժոռ հայացք - սեպաձև հոնքերի տակ: Քո մտքերը հիմնականում մռայլ են, նույնիսկ երբ նրանք ակունք են առնում այնպիսի մի լուսավոր տեղից, ինչպիսին կտակարանն է: Այնպիսի տպավորություն է, կարծես մեծագույն հոռետես Նիցշեն է գրել քո այդ կտակարանը: Իսկ ինչու չփորձել պատասխանել, մոտավորապես... ասենք... "Երբ լույսը մուտք է գործում իմ սենյակ, ես հասկանում եմ, որ գիշերվա իմ սարսափները պատրանքներ էին միայն, ծնված իմ հիվանդ երևակայությունից..." կամ նման մի բան:
Ցավալին այն է, որ ես գիտեմ, թե ինչ ես դու հասկանում ասելով "իմ սենյակ", և գիտեմ, որ դու չգիտես, որ իրավունք չունես այդպես վերաբերվելու քո այդ սենյակին: Այդ սենյակը քո սրտի սուրբ տարածությունն է, եկեղեցին է (եկ, եղիցի), որտեղ ապրում է քո Աստված, իսկ դու կարող ես մուտք գործել այնտեղ միայն և միայն ամբողջովին մաքրված: ՈՒրեմն ասա, խնդրում եմ, որտեղի"ց այնտեղ անկարգություն, փոշի և կեղտ. մաքրված Քեզանի"ց, թե"...
Ես սիրում եմ քեզ:
Սամվել.դու.ինձ բոլորովին չես ճանաչում.մի փորձիր զուր կերպար ստեղծել։գուցե մռայլ եմ երևացել.որ հեռու եմ մնացել ավելորդ սեթևեթանքներից ու կոմպլիմենտարիզմից:աշխատում եմ գրել հնարավորինս հակիրճ.որ հասկանալի լինեմ։այս էջը այցելել եմ ոչ թե ինչ որ ծանոթության կամ անեկդոտների համար։ուրախ ու զվարճալի թեմաներ կարօղ ենք քննարկել ասենք օդնոկլասսնիկ ռու ում։
դու հարցերդ տալիս էս խմբովի ու ինձ համար պարզ չի.թէ որ հարցն է քեզ համար առաջնային։հետո մեղադրում էս .որ գլխավոր հարցիդ չեմ պատասխանել։
դու թեմա առաջարկեցիր.ես արձագանքեցի։ու՞ր կորար.եթե եդքան զարմացել էիր պատասխանիցս .գրեիր.որ իմանաի։ քո պատասխանն էլ վատը չի.բայց ես իմ պատասխանի մեջ շարունակություն էի ենթադրել.որը պետք է տաներ դեպի քո ուզած ուախությունը։ բայց արձագանք այդպես էլ չեղավ։ինչ՞ է միանգամից հենց ենպես ելնենք ու ուրախանանք.բա չիմանանք ինչի համար ենք ուրախանում։ ես ինչի վրա ուրախանամ.երբ մեկը.որ իր դռան վրա ձիու նալ է մեխել.տունն էլ փշերով է պատել.որ ՙշառից ու փորձանքից՚ հեռու մնա.իմ հավանությանն արժանացած դավանանքին ասում էՙադանդ՚երբ հոգևորականը փիլիսոփայությունը համարում է շատ լուրջ գիտություն։ հավատա.որ նախկինում.ընկերական սեղանների շուրջ.թեթև գինովցած.պակաս ՙփիլիսոփայություններ ՚չեմ ասել.որ եթե գրի առնվեին մի բրոշյուր կկազմեին։բայց երբ համեմատեմ կտակարանի հետ.ոչինչ են։բայց եթե ուզում էս ուրախ բաներից խոսենք..... խոսենք ընկերս։
Վահան ջան, իրոք, որ իմ առաջարկը դու ընդունեցիր պատրաստակամորեն և անմիջապես պատասխանեցիր. - շատ շնորհակալ եմ: Եվ իրոք, որ ես իմ պատասխանը շատ ուշացրեցի. - ներող եղիր, խնդրում եմ: Բայց հավատա, որ հարգելի պատճառներ ունեի ուշացնելուն: Նախ, չէ որ հարցը տվեցի բոլորին, այլ ոչ միայն Ակունքին, և արդարացիորեն սպասում էի, որ գոնե մի քանի հոգի կպատասխանեն: Ցավոք... Երկրորդ. իմ այդ հիմար կռիվներ սարքելը թեյարանում, "Լուսամուտից" քանի օր դուրս գալը - էլի հետ մտնելը և այլն և այլն:
Այդ ամենից հետո, գիտես, ուղղակի մտքիցս թռել էր տվածս հարցը: Իսկ երեկ լրիվ պատահաբար նորից միտքս եկավ քեզ պատասխանելու ժամանակ, երևի, մեկ անգամ ևս ապացուցելու համար, որ պատահականություններ մեր կյանքում չկան:
Վահան, գիտես, ինձ իրոք որ մտորության մեջ գցեց քո նամակի մի տեղը. "ես ինչի վրա ուրախանամ.երբ մեկը.որ իր դռան վրա ձիու նալ է մեխել.տունն էլ փշերով է պատել.որ ՙշառից ու փորձանքից՚ հեռու մնա.իմ հավանությանն արժանացած դավանանքին ասում էՙադանդ": Համոզված եմ ,որ խոսքը իմ մասին չէ, քանզի ես ոչ հոգևորական եմ և ոչէլ գոնե մեկ բառ գտա այս տողերի մեջ, որը կկարողանայի կապել մեր վեճերի հետ: Եվ վերջիվերջո կապ էլ չունի, թե կոնկրետ ում են վերագրված այս տողերը: Կարևորը այն է, որ նրանց մեջ, իմ կարծիքով, մի ինչ-որ ցավէ թաքնված ու ես կցանկանայի, որ դու բացեիր այս թեման և մենք մի քիչ խոսեինք այդ մասին և, միգուցե, դա քեզ կօգներ ազատվել այդ ցավից":
Եվ ուրախության մասին, վերջապես. իհարկե ուզում եմ: Բայց բոլորովին ի նկատի չունեմ իրար անեկդոտ պատմելն ու երգ ու պարը: Անշուշտ, դա էլ կարելի է: Բայց առաջին հերթին ես ուզում եմ, որ մենք հասկանանք, որ մեր Աստված, մեր Կյանքը, մեր Սերը, մեր Գիտելիքները, մեր Իմաստնությունը, - հենց սրանք են մեր ուրախությունը, հարստությունն ու երջանկությունը: Եվ մեր ամենաուրախ ժամանցը - փառաբանելն է այս ամենը, - սկսած մեր Աստծոց և վերջացրած մեր Իմաստնությամբ: Իսկ լինել հոգևորական կամ աշխարհիկ, բոլորովին չի նշանակում, թե դու իրավունք ունես ուրախանալ Աստծով, իկ գիտությամբ -ոչ, և հակառակը: Մի"թե պատմաբանը հերքում է քիմիան, իսկ ֆիզիկոսը - երաժշտությունը?
Սամվել.իհարկեՙաղանդի՚ մասին քեզ ոչինչ չունեի ակնարկելու։
բայց. այս թեմայով խոսենք ՙհավատի տարաձայնություններ՚բաժնում
Մեծ ուրախությամբ, Վահան ջան: