Էկրանավորում

[Dhani]

Ներեցեք, ես էկրանիզացիա բառի հայերեն տարբերակը չգիտեմ: Ադմին, եթե գիտեք`ուղղեք:

Վերջին տարիներին աշխարհի տարբեր անկյուններում սկսեցին կլասսիկ գրականության էկրանիզացիա, հատկապես ռուս գրականության:

Երեք տարի առաջ նկարվեց "Վարպեստը և Մարգարիտան", հետո "Բժիշկ Ժիբագոն", "Տիխիի Դոն","Ոճրագործություն և պատիժ", "Խաղաղություն և պատերազմ" և այլն:

Անկեղծ ասեմ, ես նման մեծ ստեղծագործությունների էկրանիզացիաի կողմնակից չեմ: Այնպիսի ստեղծագործություննր, ինչպիսին են "Վարպետը և Մարգարիտան", "Ոճրագործություն և պատիժ", "Խաղաղություն և պատերազմ" և ալն այնպիսի բազմակողմանի և մեծ գործեր են, որ դժվար է մի ընկալումով այն ավարտել: Այս պատճառով, միշտ չէ, որ լավ է ստացվում ամեն բան: Օրինակ վերջերս ցուց տվեցին վեց երկրների նկարած նոև "Խաղաղություն և պատերազմ"-ը: Ես կարողացա ինձ ստիպել նաել մինչ առաջին հիգ րոպեն: Դա մի հատ կոշմառ էր: Բայց ես չեմ մեղադրում ֆիլմի ստեղծողներին: Բարդ է նման բան ձեռնարկելը: Կամ հիմա գնում է ՕՌՏ-յով "Ոճրագործություն և պատիժ"-ը: Չեմ կարող ասել, որ շատ վատն է. բայց մեկ է` լիարժեք չէ ներկայացված այդ գործը: Հետք չի թողնում....

[Nane]

Դհանի ջան, ասեմ, որ շատ հետաքրքրական թեմա ես բացել.
Կարծում եմ երբ կարդում եմ գիրքը, ինքս եմ դառնում <ռեժիսյորը>` ստեղծելով կերպարները  երևակայությանս մեջ, այդպես ավելի ենք կարողանում մտածել, վերլուծել: Իսկ ֆիլմում մի տեսակ ամեն ինչ մատուցվում է <արդեն վերլուծ
ված տարբերակով>:
Այնուամենայնիվ, կողմ եմ նման ստեղծագործութունների էկրանավորմանը, իհարկե, պետք է շատ <զգույշ լինել>: Ես էլ հիշում եմ, երբ նայեցի Սենկևիչի <Յո երթաս>-ի ամերիկյան տարբերակը շատ զայրացա, բայց հետո  դիտեցի ֆիլմի լեհական տարբերակը. պետք է ասեմ, որ հիանալի էր, տպավորիչ, կարծես գիրքը նորից կարդայի: Գնահատում եմ նաև <Վարպետը և Մարգարիտան> ֆիլմի էկրանավորումը. Ամենակարևորը հարազատ էր գրքին և շատ խորը հետք թողեց: Ի դեպ, նախկինում մի քանի անգամ գիրքը էկրանավորելու փորձ է կատարվել տարբեր ռեժիսյորների կողմից, բայց` ապարդյուն: Իսկ թվարկածդ մյուս ֆիլմերը ցավոք չեմ դիտել /կարող ես ասել, թե երբ է Ոճիր և պատիժ-ը/, բայց գրքերը շատ եմ սիրում:

[Dhani]

Ցավոք "Ոճիր և պատիժ"-ը երեկ ավարտվեց: Ասեմ, որ բավական լավն էր` եթե համեմատենք ուրիշ էկրանավորված ֆլիմերի հետ:  Լավն էր ռեժիսուռան, հերոսները` Ռոսկոլնիկովը մատուցված էր նոր, հետաքրքիր մի ձևով:  Բայց....ոչ մի ֆիլմ, չի կարող հասնել գրքի: Ցավոք:

[Dhani]

Իսկ ինչ վերաբերվում է "Վարպետ և Մարգարիտային", ապա իհարկե ֆիլմեր մինչ այդ չէին ստացվում: Բայց ստացվում էր արտակարգ` թատրոնում: Հատկապես, երբ Վոլանդի դերում Վիկտոր Ավիլովն էր: Այս վերջերս ինտերնետում գտա այդ թատրոնից հատվածներ.....կրկին անգամ ցնծված էի:

[CHERRY]

Անկեղծ ասեմ, ես նման մեծ ստեղծագործությունների էկրանիզացիաի կողմնակից չեմ: Այնպիսի ստեղծագործություննր, ինչպիսին են "Վարպետը և Մարգարիտան", "Ոճրագործություն և պատիժ", "Խաղաղություն և պատերազմ" և ալն այնպիսի բազմակողմանի և մեծ գործեր են, որ դժվար է մի ընկալումով այն ավարտել: Այս պատճառով, միշտ չէ, որ լավ է ստացվում ամեն բան: Օրինակ վերջերս ցուց տվեցին վեց երկրների նկարած նոև "Խաղաղություն և պատերազմ"-ը:

Իսկ ես կողմնակից եմ, եթե դա արվում է որակով: Օրինակ` Բանդառչուկի <Խաղաղություն և պատերազմ> -ը կարծում եմ գլուխգործոց է: Ինձ համար այնքան հաճելի է դիտել այդ ֆիլմը, այն ամբողջովին համընկնում է իմ պատկերացումներին, երբ կարդացել եմ գիրքը: Մեկ-մեկ զարմանում եմ, մտածում եմ, այս մարդը չլինի մտքերս կարդացել է, նույնիսկ պատկերացրածս գույներն են համընկել: