Հոգևորականներին դիմելու ձև

[akunq]

իսկ ՀԻՍՈՒՍԸ ոչ թե աջը համբուրել տվեց՜ այլ աշակերտների ոտքերը լվաց։ահա սա է հոգեվոր բարձր աստճանը։

[Ղուկաս Վահան]

Ակունք ջան, տեղերը պետք չէ շփոթել, ոչ մի հոգևորական էլ չի պարտադրում, որ իր աջը համբուրեն, կարդա նախորդ գրածները։
Թեև Ինքն Իր աշակերտների ոտքերն էր լվանում, սակայն շատերն էլ Իր փեշերն ու ոտքերն էին ցանկանում լվանալ, որը և Նա չէր արգելում։

[Salmast]

իսկ ՀԻՍՈՒՍԸ ոչ թե աջը համբուրել տվեց՜ այլ աշակերտների ոտքերը լվաց։ահա սա է հոգեվոր բարձր աստճանը։

Ակունք ջան, իսկ ով ասաց որ հոգևորականներն իրենց աշակերտների ոտքերը չեն լվանում?

Իսկ ընդհանրապես առաջարկում եմ ընթերցել հետևյալ տողերը.

Հեռանում էր Ամենայն հայոց կաթողիկոսը, մեր Վեհափառը աշխարհից, մեզնից, ինքն իրենից: Վերմակի վրա անզոր ընկած էր ձեռքը՝ գունատ, գեղեցիկ, ազնվական ձեռքը, որ պահ առ պահ դադարում էր կաթողիկոսի աջ լինելուց...
    ... Ես այդպես էլ չհամբուրեցի այդ աջը, երբ ավյունով լի էր, կենդանի, բաբախուն: Ամեն ձեռքսեղմումի խոնարհվում էի, երկյուղածությամբ մի պահ համենում էի այդ ձեռքի վրա, բայց չգիտես ինչու, հակոտնյա դաստիարակությո՞ւնս էր պատճառը, ներքին հավատավոր մղումի պակա՞սը, ուրեմն և ինչ-որ տեղ ձևանալու և դրանո՛վ իսկ դիմացինին վիրավորելու մտավախությո՞ւնը,- չէի համբուրում: Մինչև օրս էլ զղջումի, ափսոսանքի բարակ մի ցավ է երկարում իմ սրտում՝ ինչո՞ւ չէի համբուրում: Մինչդեռ ութսունվեցամյա կյանքիս ընթացքում անթիվ, անհամար ձեռքսեղմումների ու ողջագուրումների մեջ դա այն ձեռքն էր, որ պետք է համբուրեյի:
    Միակ համբուրելի ձեռքը:

Սիլվա Կապուտիկյան
2004 թ. , Օգոստոս, Աղվերան

[akunq]

Սալմաստ կխնդրեի հնարաորինս մեջբերումներ անեիք  կտակարանից։գեղարվեստական  գրականություն այստեղ չեմ ընդունում։
13:։Ադմին ջան իսկ ՀԻՍՈՒՍԻ ոտքերն ու փեշերը լվալը ՜ խորհրդանշում  էր ՆՐԱ  որպես զոհ լինելը։հրեական սովորության համաձայն՜զոհ մատուցելուց առաջ զոհի ոտքերը լվանում էին։
23:)յես դեմ չեմ ձեռք համբույրին։ինչպես ասում է Պողոս առաքյալըՙամեն բան ինձ կարելի է։։բայց ոչ ամեն ինչ ինձ շինություն կբերե՚ես դեմ եմ այն սովորոթյուններին՜որոնք կամաց կամաց ներքաշվում են քրիստոնեության մեջ՜դառնում պապերի ավանդություն՜ու ուսուցանվում որպես վարդապետություն։
բայց մի մեջբերում էլ անեմ։երբ Պողոսին ու Բառնաբասին ուզում էին մեծարեին՜նրանք իրենց հանդերձները պատառոտելով դուրս ցատկեցին բազմության մեվ ու աղաղակեղցին ՙՄարդիք ինչու ոայդ բաները կ՜ընեք։մենք ել ձեզի պես կիրք ունեցող մարդիք ենք ու կքարոզենք ձեզի ՜որ այդ  փուճ բաներեն կենդանի Աստծուն դառնաք՚

[Salmast]

Սալմաստ կխնդրեի հնարաորինս մեջբերումներ անեիք  կտակարանից։գեղարվեստական  գրականություն այստեղ չեմ ընդունում։
13:։Ադմին ջան իսկ ՀԻՍՈՒՍԻ ոտքերն ու փեշերը լվալը ՜ խորհրդանշում  էր ՆՐԱ  որպես զոհ լինելը։հրեական սովորության համաձայն՜զոհ մատուցելուց առաջ զոհի ոտքերը լվանում էին։
23:)յես դեմ չեմ ձեռք համբույրին։ինչպես ասում է Պողոս առաքյալըՙամեն բան ինձ կարելի է։։բայց ոչ ամեն ինչ ինձ շինություն կբերե՚ես դեմ եմ այն սովորոթյուններին՜որոնք կամաց կամաց ներքաշվում են քրիստոնեության մեջ՜դառնում պապերի ավանդություն՜ու ուսուցանվում որպես վարդապետություն։
բայց մի մեջբերում էլ անեմ։երբ Պողոսին ու Բառնաբասին ուզում էին մեծարեին՜նրանք իրենց հանդերձները պատառոտելով դուրս ցատկեցին բազմության մեվ ու աղաղակեղցին ՙՄարդիք ինչու ոայդ բաները կ՜ընեք։մենք ել ձեզի պես կիրք ունեցող մարդիք ենք ու կքարոզենք ձեզի ՜որ այդ  փուճ բաներեն կենդանի Աստծուն դառնաք՚

Ակունք ջան, գեղարվեստական գրականությունից մեջբերում կատարելու նպատակս այն էր, որ փորձեմ Ս. Կապուտիկյանի օրինակով ցույց տալ, թե հաբուրելը կամ չհամբուրելը չի կարելի միանշանակ հարգանքի նշան համարվել: Ինչպես տեսնում ենք, բանաստեղծուհին չի հաբուրել Կաթողիկոսի աջը, բայց որևէ մեկը չի կարող ասել, թե նա խորին ակնածանք ու հարգանք չի ունեցել Վազգեն Կաթողիկոսի հանդեպ:
Աջ համբուրելու սովորույթը հին արմատներ ունի: Եվ դա ամենևին էլ վերապահված չէ հոգևորականներին, ինչպես շատերն են կարծում: Մահմեդական աշխարհում ևս այս սովորույթը կա. ավելին` մեզանում սանիկները հաբուրում են (համբուրել են) իրենց կնքահոր աջը: Լավ, շատ չխոսեմ:
Մինչ այս գրառումը, վերևում տարբեր կարծիքներ կարդացի: Իմ կարծիքն այն է, որ մարդը ինքն է որոշում իր նմանի հետ հարաբերությունը, իսկ ձեռք համբուրելը երբևէ պարտադրելի չի եղել, ավելին, երբեք չի ներկայացվել իբրև վարդապետություն:
Եթե սխալվում եմ, խնդրում եմ ուղղեք ինձ:

[akunq]

Սալմաստ յան բավականին կիրթ էք խոսոմ։բայց խորին հիասթափություն եմ ապրում ձեր մեջբերումից՜փողի վերաբերյալ։այո բազում սովորույթներ շատերին շեղել են Քրիստոնեական ակունքից ։իսկ թե ինչ են անում մահմեդակաները՞ դա ընդհանրապես ինձ չի հուզում

[Salmast]

Սալմաստ յան բավականին կիրթ էք խոսոմ։բայց խորին հիասթափություն եմ ապրում ձեր մեջբերումից՜փողի վերաբերյալ։այո բազում սովորույթներ շատերին շեղել են Քրիստոնեական ակունքից ։իսկ թե ինչ են անում մահմեդակաները՞ դա ընդհանրապես ինձ չի հուզում

Շնորհակալ եմ, ավելի ուրախ կլինեմ, եթե <<դու>>-ով խոսես, կամ գուցե ես քեզ հետ <<Դուք>>-ով, ինչպես ցանկանաս:
Իսկ մեջբերումը կատակից այն կողմ չի անցնում, բայց կարծես թե տեղի ընտրության մեջ սխալվել եմ: Շուտով կփոխեմ:

[akunq]

շնոհակալություն նաև Քեզ Սալմաստ ջան։

[akunq]

Մարիամ չգիտեմ կկարդաք թե չե՜բայց ասեմ որ ճշմարիտ պատասխանը պետք չունի երկար  բարակ բացատրության։այն պետք է լինի հակիրճ և հստակ։այլապես այն նմանվում է արդարացման։կտակարանում պարզ ասվում է որ բոլորս եղբայրներ ենք ՔՐԻՍՏՈՍՈՎ։Ասում եք՞քահանաի մեջ ցանկանալով ԱՍՏԾՈՒՆ տեսնել՜ասում ենք տեր։ ՞ շատ կներեք՜յես ել անչափ ուզում եմ տեսնել ՔՐԻՍՏՈՍԻՆ՜կարելի է քահանաին միանգամից Հիսուս ասենք։

[Ղուկաս Վահան]

Մինչ օրս հարգանքից մղված քահանայի ձեռքը համբուրողներից ոչ մեկ նրան Հիսուս չի ասել։